Balen [afgestudeerd en werkloos]

Tja

Het is niet of/of, maar ideaal gezien en/en. Een studie volgen momenteel genoeg banen in zijn zegt niets over de situatie over 4 jaar. En als er nu geen banen zijn, zullen niet veel mensen die studie gaan volgen, dus misschien een tekort over 4 jaar ?
En ook de motieven voor de studie. Ik werk op een internationaal call center en veel van mijn jonge collega's hebben een talen studie gedaan en waarom ? Dan konden ze een jaar in het buitenland wonen !
HIer in Schotland geen stufi of ov kaart, alles moet uit onze knip komen, dus denk je als ouders wel even goed mee waar het geld aan uitgegeven gaat worden :o)

In mijn tijd

In mijn tijd was het min of meer standaard dat je een jaar of langer geen werk had na je afstuderen. En zij is pas 2 maanden thuis?

Echt akelig...

Ik begrijp de gevoelens van jou en je dochter goed. Ze heeft keihard gestudeerd, naar de afronding toegeleefd en van het studeren haar leven gemaakt. Dan is de situatie nu zo'n enorme domper.
Je zegt dat ze de kluts kwijt is en lamgeslagen lijkt. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Zij verwachtte waarschijnlijk dat de wereld open zou liggen voor haar met haar 'papiertje' in de hand, het bewijs dat ze echt iets kan. Ze had waarschijnlijk al een beeld hoe haar leven er verder uit zou zien: interessant werk, geld, zelfstandigheid. En nu zit ze thuis bij moeder op de bank te niksen en niemand lijkt haar nodig te hebben. Ze moet een nieuw toekomstbeeld gaan vormen, een nieuw zelfbeeld misschien ook en al haar dromen voorlopig misschien loslaten. Dat doet pijn. Daar wordt een mens depressief van.
Jouw rol als moeder is moeilijk nu. Want je kan haar maar heel beperkt helpen. Relativeren helpt niet en ze zal daardoor het gevoel kunnen krijgen dat jij niet begrijpt hoe rot zij zich voelt. Tijd voor actie, in de vorm van een Goed Gesprek!
Pak pen en papier (zij dus) en schrijf ALLES op wat zij kan. Van typen tot koken tot de wc schoonmaken tot ... verzin het maar, samen. Als jullie daar de tijd voor nemen komt er een lange lijst. Daarna gaan jullie verzinnen met welke van deze vaardigheden geld te verdienen valt. En waar en hoe.
Want zij zal eerst weer zelfvertrouwen moeten krijgen dat ze nodig/nuttig is, een daginvulling moeten krijgen en voorkomen dat er een gat in haar cv ontstaat. Dat is het korte termijn doel.
Het lange termijn doel kan daarna bedacht worden. Een vervolgstudie? Vrijwilligerswerk in haar eigen richting (ervaring opdoen dus)? Hobbies gaan ontdekken? Een vriendenkring op- of uitbouwen? De wereld ligt open, om te (durven) gaan leven. Maar daar heeft ze wel steun bij nodig.
Onyx

Het is ook niet leuk

Maar het lijkt wel of de nieuwe lichting het erger lijkt te vinden. In de jaren 80 WIST je gewoon dat er na school of studie een periode van werkloosheid zou volgen.

Is ze al bij een uitzendbureau langsgeweest.

Herken het

ik herken de situatie. Toen ik zelf van school afkwam met papiertje in mijn hand, waar ik het trouwens prima naar mijn zin had (ook type nerd) viel ik ook in zo'n zwart gat. Wat nu? Geen baan te vinden, ik werd er erg onzeker van.
Ik heb me toen maar ingeschreven bij alle uitzendburo's die ik kon vinden in onze kleine stad en heb er een sport van gemaakt om bij zoveel mogelijk verschillende bedrijven te werken, ik vroeg altijd om de kortste klussen zonder garantie dat je kon blijven. Ik heb dat een jaar volgehouden maar heb bij een makelaar gewerkt, recepties bemand, produktiewerk gedaan, in keukens gestaan, noem maar op. Het was aan de ene kant leuk om overal eens een kijkje te kunnen nemen, en als het baantje stom was, wist ik dat het over een week alweer voorbij was, dat scheelde dan weer.
Na een jaar was ik het zat, want echt een band opbouwen met collega's doe je niet, ze lieten je vaak een beetje links liggen, investeerden niet in je omdat je volgende week toch alweer wegging.
Na dat jaar ging ik om wat langer durende banen vragen en ben toen bij een bedrijf beland waar ik 15 jaar ben blijven plakken.
Doe nu op eigen initiatief weer heel wat anders, maar daar gaat het nu niet om

Ook herkenning

Ik zat destijds in dezelfde situatie, ik woonde niet meer thuis en mijn vriend studeerde nog, het was dus geen vetpot, maar het was toen zo gewoon dat ik er niet echt wakker van lag. Ik ben vrijwilligerswerk gaan doen en heb me suf gesolliciteerd (meer dan 90 brieven weggedaan)en via - via kwam ik aan het werk. Doorzetten en positief blijven is heel belangrijk en niet te beroerd zijn om evt. iets te gaan doen wat niets met je studie te maken heeft, ook al is dat niet leuk!

Was in '79 klaar met mijn studie

100 handgeschreven brieven verstuurd. Vijf keer op gesprek geweest.

En 's zomers in de vakantie vond mijn moeder (!) voor mij in de krant mijn eerste baan. Op 1 augustus begonnen - geen werkloosheid dus. Andere branche, maar ik heb het er erg naar mijn zin gehad en veel opgestoken.

Tonny

1979, ja, dat was een superjaar om te solliciteren in het onderwijs! Ik haalde de 100 brieven nét niet , maar een reactie met "u bent een van de 882 kandidaten" was geen uitzondering...

1985

Ik kwam in 1985 van de PA.
Na het examen hadden van de 50 eindexamenkandidaten 4 meteen een baan. Niet allemaal fulltime trouwens.
Ik had geluk, had al na 20 brieven parttime baan voor een jaar. Maar er waren er zat die er echt 3 a 4 jaar over deden, met uitzendwerk tussendoor en af en toe invallen, om een plekje op een school te vinden.

Die jeugd van tegenwoordig moet niet zeuren.

Wat niet wegneemt

dat ik het voor iedereen echt vervelend vind als ze niet het plekje vinden waar ze op hopen.

Niet zeuren?

Ik had zelf gelukkig ook meteen werk, al voordat ik klaar was met mijn studie. Maar om me heen waren er veel mensen die geen werk konden vinden. Voor jonge mensen is het een verdrietige confrontatie met het grote-mensen-leven.
Overigens had ik niet begrepen dat de dochter van Myar in het onderwijs wilde.
Wel een prangende vraag lees ik in haar bericht: een studie volgen naar je hart of een studie waarin werk is (en dat laatste fluctueert dan ook nog heel erg).
Het verhaal dat studie=baan en hogere studie=goede baan klopt niet altijd, zacht uitgedrukt. Er zijn 'leuke' studies waar geen baan bij te vinden is. Hopelijk kan de dochter van Myar met haar passie via een andere omweg toch iets vinden. soms helpt het om onderscheid te maken: werken voor geld, vrijwilligerswerk voor je passie.

Tsjor

Niet zeuren?

Ik las in het bericht van Myar dat haar dochter letterlijk lamgeslagen lijkt nu haar gedroomde toekomst er anders uit lijkt te gaan zien. Wat heeft Myar, of haar dochter, eraan om verhalen uit de vorige eeuw te horen en bovendien het verwijt te krijgen dat ze zeurt? Nog los van het als individu aangesproken worden als 'de jeugd van tegenwoordig'.
Ik ben erg voor aanpakken en actie, en nogal allergisch voor slachtoffergedrag, maar iets meer medeleven met deze moeder en dochter is wel zo vriendelijk.
Onyx

Myar

Hoe gaat het ondertussen? Heb je iets aan de reacties hier?
Groet, Onyx

Passie of ratio

Het is een lastige vraag: ook bij ratio kan het gebeuren dat de varkenscyclus optreedt. Je bent dan nog verder van huis: heb je een studie gedaan die niet je eerste keus is en dan zit je nog zonder werk. Wat denk ik het beste nu helpt is heel creatief gaan kijken wat voor werk je kunt verzinnen. Ik ken iemand die theater maken in zijn bloed heeft zitten. Hij heeft de opleiding ook gedaan, maar ja er zijn nu eenmaal heel veel acteurs die er niet van kunnen leven. Hij heeft daarom gezocht naar een mix van heel veel klussen. Hij schrijft cabaret teksten, hij speelt in reclames, hij heeft les op scholen, hij doet shows op bedrijfsfeesten; al die kleinere klussen samen zorgen voor een redelijk inkomen. Inmiddels gaat het zo goed dat hij zijn eigen producties kan doen. Hij heeft al vroeg geaccepteerd dat hij met gewoon solliciteren niet zijn lievelingsberoep zou krijgen, maar zo kan hij ook zijn passie volgen. Misschien kan je dochter door er zo naar te kijken een manier vinden om haar passie uit te leven. Wat is die passie en opleiding eigenlijk? Als je dat wilt vertellen natuurlijk Tihama

Tihama (ot)

Ik dacht dat jij dit weekend wel een heel andere passie had dan je hier op het forum te vertonen???
PP

Onyx

Natuurlijk is het rot als je geen baan kunt vinden, maar lezen dat het veel meer mensen overkomen is die later toch de baan kregen die ze zochten kun je ook positief opvatten. Dat heeft niks te maken met niet-meeleven, maar wel met constateren dat er hoop is!

Niet te rechtuit

Persoonlijk vind ik het helemaal niet zo positief als je leven rechtuit gaat. Studie volgen, baan daar in vinden, daarin blijven werken, gezinnetje, pensioen. Meeeeeeen, da's toch saaaaaai?!?

Ik heb heel veel geleerd van alle verschillende banen en vrijwilligersactiviteiten die ik gedaan heb. Veel meer dan wanneer ik meteen na mijn opleiding een passende baan gevonden zou hebben. Als ik nu terugkijk, jekkie, ik moet er niet aan denken hoe saai mijn leven dan geweest zou zijn zeg!

En wat het 'niet zeuren' betreft: in de jaren 70 en 80 was het heel normaal om geen werk meteen na je studie te hebben. We kwamen allemaal in het 'grote niks' terecht. De meeste mensen zijn daarna toch heel goed terechtgekomen en ook heel gelukkig geworden. Dus ik denk dat de dochter van TO zeker wel iets kan doen met die informatie. De baanzekerheid van de laatste 15-20 jaar is een ongelooflijke luxe (een saaie luxe als je het mij vraagt, maar wel een luxe). Er is niets mis mee om te zien DAT het ook inderdaad een luxe is.

Omwegen

Groot gelijk Dirksmama, omwegen maken het leven boeiend en je leert van alles wat je zelf niet gepland had maar wat wel waardevol en soms zelfs onmisbaar blijkt te zijn.
Helemaal mee eens.

Myar, fijn dat je dochter weer wat op de rit zit. Sterkte ermee!

Hart volgen of niet

Lijkt me ook moeilijk, hart volgen of niet, ook dochter zit nu over die keuze na te denken want volgend jaar moet zij een vervolgstudie kiezen. Hart ligt bij verhalen schrijven, journalistiek/werken op een redactie voor leuk blad maar met al dat digitaal gebeuren is ze bang dat daar over een tijdje geen brood meer in te halen valt.

Ik moet wel lachen om jou, Dirksmama! Voel me wel een beetje aangesproken met mijn 22 jaar bij dezelfde baan werkend Maar ik heb me toch een leuke baan! Elke dag verschillende mensen die de baan absoluut geen saai gevoel geven, integendeel.

Succes met je dochter, Myar.

Prima!

Dit zal de zorgen stukken minder hebben gemaakt en de sfeer in huis hebben verbeterd. Gefeliciteerd allebei!
Onyx