Afspraken over thuis wonen
Onze oudste (20) heeft vanwege stage een jaar intern gewoond en is nu alweer een jaar thuis.
Sindsdien is het voor alle partijen lastig om weer terug te gaan naar het oude.
Zij is meer haar eigen weg gegaan in het jaar dat ze minder thuis was en vindt het nu lastig dat ze rekening moet houden met de rest van het gezin.
Inmiddels is ze afgestudeerd en werkt ze in de zorg.
Wij houden rekening met haar onregelmatige diensten, zijn bv stil als ze overdag moet slapen.
Ze betaalt geen kostgeld, dat vinden we nog niet nodig, maar ze draagt thuis haar steentje niet echt bij aan opruimen, hond uit laten, en overlegt niks over haar sociale leven op vrije dagen.
Hier hebben we vaak discussie over.
Kortgezegd: zij wil 100% zelf bepalen wat ze met haar vrije tijd doet, wij vinden dat we van haar mogen vragen om bv als ze 4 vrije dagen heeft, ook een dag thuis te zijn en ons iets uit handen te nemen mbt huishouden of om als dat in het weekend valt iets als gezin te kunnen doen.
Afspraken maken lukt niet echt, net was er weer discussie dus morgenavond (de enige avond die ze thuis is tussen nu en dinsdag) willen we weer om tafel.
Advies welkom.
Anne
Flauw om alles wat een beetje directiever is dan jij zou zijn (en dat is al heel snel) weg te zetten en te diskwalificeren. Gratuite, ach ik denk het niet.
Weet je, ik denk dat wij ouders zijn bij wie de kinderen relatief heel weinig hoeven te doen in huis. Mijn oudsten zitten in de leeftijd van die van Triva maar ze doen (hoeven) beduidend minder dan die van haar. Daar zijn allerlei redenen voor die vooral te maken hebben met meeveren van ons. Zullen zeker veel mensen wat van vinden maar dat maakt me niet uit.
De grens zou voor mij (let wel: voor mij) liggen bij een kind dat thuis wil wonen maar dat dan invult als op kamers wonen. Alles op de eigen tijd en eigen manier en daarbij niet of nauwelijks deelnemen aan de sociale interactie.
Concreet zou ik denk ik in die situatie met kind in gesprek gaan en aangeven dat thuis wonen altijd mag maar op die leeftijd en in die situatie (leeftijd en het hebben van inkomen) wel voorwaarden heeft. Minimale deelname aan het sociale gezinsleven (niet alleen terugtrekken op de eigen kamer, vriendelijk tegen elkaar zijn, her en der wat bijdragen aan kleine dingen) is dat voor mij. Wil je dat niet, maar wil je het meer op je eigen manier, dan is thuis wonen op jouw leeftijd niet de beste optie. Kom je nog niet in aanmerking voor een huis, dan kun je ook op kamers zoals velen van jouw leeftijd.
Ik zou op de leeftijd van de dochter van Joko niet meer denken dat het goed is kind zo lang mogelijk thuis te houden omdat ‘het zo voorbij is’ of zoiets. Het is een leeftijd waarop veel anderen ook op zichzelf wonen. Als er niets bijzonders is met kind zou dat ook moeten kunnen. Deze dochter heeft al op zichzelf gewoond en kan het dus.
sparen?
Je zegt dat ze geen financiële bijdrage hoeft te leveren, zodat ze kan sparen.
Maar doet ze dat wel? Al die uitjes kosten toch ook geld?
En heeft ze ook nog een schuld bij de DUO?
Ik denk dat ze prima kostgeld kan gaan betalen, kan ze vast oefenen voor als ze ooit op zichzelf gaat wonen en dat dan ook niet meer alles kan.
Verder ben ik het eens met bovenstaande berichten.
Ik zou
Ik zou toch echt verwachten dat er mee geholpen werd in huis. Op een van haar vrije dagen koken, vaatwasser en was doen lijkt me heel normaal. Ik denk dat ik haar deel bij een weigering gewoon zou laten voor wat het is. Ook zou ik kostgeld vragen en als ik het niet nodig had het voor haar sparen voor later zonder dat ze dat weet natuurlijk.
Ik zou niet blij worden van een dochter die veel geld uitgeeft aan uitgaan enzo en niets betaald thuis.
Het om de paar weken iets samen met het gezin doen zou ik dan weer niet afdwingen, lijkt me op die leeftijd niet zo handig meer.
Gelukkig
Gelukkig doet ze wel haar eigen kamer en beddegoed.
Maar verder: als wij ouders als huissloof behandeld zouden worden, naast ons werk, tuinwerk, kluswerk , regelwerk en huishoudwerk zou ik heel chagrijnig worden. Een paar kleine klussen die een ouder kind elke week toch oppakt zouden dat al meer in balans brengen. Dan doen de ouders natuurlijk nog steeds het leeuwendeel maar dat zijn we al jaren gewend natuurlijk. 😉
Uit zichzelf doen de meeste jongeren vermoedelijk niet zoveel, dus inderdaad, zeg wat ze wanneer moeten doen.
hoe ik het zou doen
is dochter vragen 1 keer per week voor het hele gezin te koken, als ze zelf niet kookt, op tijd laten weten of ze mee eet of niet. Geen kostgeld maar wel verlangen dat de vaatwasser leeggeruimd wordt en de eigen kamer wordt bijgehouden. De was doen zou van mij niet moeten maar eventueel een was ophangen, dat kan altijd gevraagd worden (briefje op tafel).
Huishouden
Je dochter is net begonnen met werken, dat is heel wat anders dan de studie. Echt waar ze is bekaf aan het einde van de dag. Ik was dat ook en elk jaar in september komen bij ons nieuwe collega's binnen van het HBO of de uni en die zijn bekaf aan het einde van de dag.
Dus geef haar na een werkdag wat respijt en geeft haar op haar vrije dagen vaste taakjes. Bijvoorbeeld zij zorgt dat de badkamer aan kant is en haalt wekelijks op een van de eerste dagen van de week een stofzuiger door het huis. Zorgt voor haar eigen kamer en strijkt en vouwt haar eigen was. Elke week kookt ze een keer en helpt 2 keer mee met de afwas. Qua huishouden is dit dus minimaal maar je geeft ermee aan dat het klaar is met het niets doen.
Marie
Jazeker spaart ze, ongeveer de helft van haar inkomen meestal. Dat wisselt per maand door wisselende diensten/wisselende toeslagen.
Haar vaste uitgaven zijn vooral brandstofkosten, autoverzekering/wegenbelasting en zorgverzekering. Een x bedrag geeft ze zichzelf voor zakgeld, uitgaan, kleding.
Een schuld bij DUO heeft ze niet, omdat ze in de zorg altijd goede stagevergoeding kreeg en ze het kon redden met stufi en een aanvulling van ons, die hoger was toen ze intern woonde.
Als ze in die tijd thuis had gewoond, hadden we dat bedrag ook aan haar uitgegeven.
In de vakanties werkte ze vaak op haar stage adres.
Omdat ze erg jong startte op mbo hoefde ze alleen haar laatste jaar studiegeld te betalen.
Bovendien hadden wij een spaarrekening "voor nuttige dingen" voor haar (en die hebben we ook voor onze andere kinderen), waar ze een deel van haar rijlessen mee betaald heeft en kortgeleden van de rest een auto kon kopen.
Dat sparen juichen wij toe en natuurlijk mag ze haar eigen verdiende geld ook uitgeven hoe zij dat wil. Ze mag er best van genieten zeg maar.
Daar bemoeien we ons dan ook niet mee.
Ze is in dat opzicht echt wel verantwoordelijk, is heel zelfstandig, doet geen hele rare dingen, zal niet gauw om hulp vragen ook.
Hmm ...
Ik zou me wel een beetje zorgen maken om dat chagrijn. Vermoeidheid hoeft tenslotte niet per se daarin uit te monden.
Rode krullenbol
Andere invalshoek
Ik las laatst een (volgens mij zwaar aangedikt maar toch grappig) verhaal van een stel dat was gaan staken. Al die taken die je als ouder voor je kinderen doet en die onzichtbaar lijken voor ze waren ze mee gestopt. Misschien kan je het met humor doen, ook ‘laat maar’ antwoorden. Een keer thuiskomen en lekker de tv aanzetten ipv koken en dan heel hard roepen: wat eten we? Maak er een geintje van maar wel een geintje met een seintje. Misschien geeft het haar de ruimte om wat op te pakken
Ik denk
Dat het belangrijkste is dat je eerst de band met je dochter probeert te verbeteren want die is, zoals ik begrijp, niet zo heel goed. Kijk vooral wat je zelf kan veranderen. De irritatie van het niet ophangen van de was heb je toch echt zelf veroorzaakt door daar niet duidelijk over te zijn. Geef haar duidelijk een taak als je iets verwacht in het huishouden. Overleg met haar wat zij zou kunnen doen en wat ze wil doen maar verwacht niet zonder dat je het zegt dat het gaat gebeuren. Maar dit kan alleen als de verhoudingen ook goed zijn. Daar zou ik eerst aan gaan werken.Dat van die familiedingen. Ik snap dat je dat wil maar dat kan je niet afdwingen. Ik zou dat bij haar laten. Hoe meer je dit soort dingen loslaat hoe meer ze er bij wil zijn. Zo werkt het hier wel tenminste.
Hier ook
Wie er thuis is, kookt. Dat doen we al jaren zo,anders eten we erg laat en dat vinden ze niet fijn. Wel is t zo dat degene die kookt vaak mag kiezen wat er gekookt wordt,. Dus als oudste een keer thuis is dan is dat vaak roerbakschotel en zoon probeert nog vanalles uit. Soms iets beter dan andere keren. Mooie leerschool denk ik dan.
Kamers doen ze zelf, bedden afhalen meld ik bij zoon vaak wel even. Dan haalt ie m af en was ik m mee. Soms vraag ik een stofzuiger door de benedenverdieping te halen als ze vrij zijn en ik werk.
Gezellig samen wat doen zou ik loslaten.ik probeer altijd maar terug te denken aan mn eigen pubertijd. Ik moest vaak op uur en tijd thuis zijn en dat was best lastig. Vandaar dat ik dat bij mijn kinderen losser heb gelaten.
Dochter is erg weinig thuis, is op kamers en heeft daar baantje en vriend. Ze sport nog hier en dan vliegt ze net van te voren in en uit. Feesten,feestdagen,samenzijn en verjaardagen zijn al jaren vaak zonder haar wegens sport en een baantje in een restaurant. Ook dat zijn we van huis uit gewend, andere familie werkte ook in restaurant,al is het soms jammer.
Goed gesprek
Meteen na thuiskomst van haar werk wilde dochter wel praten, op haar initiatief, broer en zus waren er op dat moment nog niet en mijn man al wel.
Zij heeft het gesprek geopend door te zeggen dat ze ons goed begrijpt, maar dat ze het ook lastig en vaak vervelend vindt om rekening met ons te houden.
Deels door haar werk, deels doordat ze geen toestemming wil vragen voor haar plannen, hoewel wij haar nooit iets verbieden.
Ze vindt het vervelend als we vragen wanneer ze thuis is en wij hebben daarop uitgelegd, dat wij dat om praktische redenen vragen: om in te schatten op welke dagen we haar voor het eten kunnen verwachten bv. Wij doen 2x per week boodschappen en vinden het zonde om steeds voor 5 of 6 (haar vriend eet dan ook vaak mee) in te kopen terwijl we dan toch met 4 blijken te zijn.
Ze vond het prima om naar aanleiding van haar 2 maandelijkse rooster 1 a 2 zondagen te plannen waarop we een aantal uren iets kunnen ondernemen, samen kunnen koken.
Bewust de zondag, omdat dat geen stapavond is.
Over haar bijdrage in het huishouden hebben we afgesproken dat zij kookt als zij vrij is op een dag dat wij beide tot laat werken en verder geen afspraken heeft.
Ze wil niet dat wij taken op een briefje schrijven, maar zal haar eigen kamer schoon houden en haar best doen te kijken of er bv een was gevouwen of opgehangen kan worden.
We denken dat al onze harten gelucht zijn en dat we zo weer verder kunnen samen.
Oja, onze relatie is verder goed hoor, we lijken veel op elkaar qua interesses, humor.
Maar dat heb ik niet allemaal benoemd.
Net als in een goed huwelijk, waarin dat ene steeds irritatie oplevert.
Bedankt allemaal voor de input
Aagje
"Mijn oudsten zitten in de leeftijd van die van Triva maar ze doen (hoeven) beduidend minder dan die van haar."
Grappig, dan blijft er weinig over. Dweilen en zuigen doe ik niet in hun kamers. Dweilen doen we sowieso eens per half jaar maar in de woonkamer. De een kookt eens per week, de ander doet doordeweeks de vaatwasser leegmaken. Verder heb ik niks gezegd.
Toevallig moeten ze meer gaan doen want ikga meer werken 
en daar heeft jongste alleen maar begrip voor. Bij oudste moet ik dat wat voorzichtiger gaan inkleden
Dees
'Je dochter is net begonnen met werken, dat is heel wat anders dan de studie'
Ja dat is anders.... Wennen en veel lichaamsbeweging. Ook geen stress van huiswerk, en al helemaal niet de stress van boodschappen, eten koken en het huishouden. Verder geen financiële problemen. Dit klinkt als een luizenleventje, de volgende keer is dat na haar pensioen!
Triva
Dat is inderdaad waar de mensen die bij ons starten met werken hebben er een dag studie en een huiswerkbelasting van 12 uur per week bij. In mijn geval had ik er ook nog een huishouden bij. Ik was echt blij en had echt tijd over toen die post master studie eindelijk kaar was.
Maar goed het is en blijft wennen dat werken, en ik weet nog uit mijn mbo tijd dat je toen zeeën van tijd over had, en dan is werken ineens wel veel. Maar waarom werkt ze eigenlijk parttime?
Triva
Het was geen kritiek op de taken die jouw kinderen doen hoor. Verre van dat. Ik had ook iemand anders kunnen aanhalen maar jouw woorden zaten nog in mijn hoofd.
Het is meer dat ik wilde aangeven dat het voor mij niet zozeer zit in het doen van taken (want onze kinderen doen dus (nog) minder vaste dingen dan die van jou) maar meer dat ik focus op meedoen in het gezin in de zin van niet onzichtbaar aanwezig zijn en als je er bent dat je niet alleen maar met tegenzin en een chagrijnig hoofd er bent.
En natuurlijk hoort bij meedoen ook iets als wel eens wat bijdragen aan dingen die moeten gebeuren maar op de een of andere manier is dat niet het eerste waar ik me dan mee bezig houd.
Aagje
Maar hoe kan het dat jouw kinderen nóg minder doen? Wat blijft er dan nog over meer dan niks? En wie doet dat dan? Een werkster?
Triva
Waarom wil je daar een reden voor hebben? Wat levert jou dat op?
En dan kunnen we ook nog discussiëren over wat veel en weinig helpen is.
Bovendien: minder vaste dingen betekent niet dat mijn kinderen helemaal niets doen.
Ja zeg,
jij begon
?????
Waarmee begon ik behalve dat ik zonder enig oordeel aangaf dat mijn kinderen die deels dezelfde leeftijd hebben als die van jou minder vaste klussen hebben dan die van jou?
Het gaat er trouwens niet om dat ik er per se niet zou willen uitwisselen wat onze kinderen van ons wel en niet hoeven en om welke reden. Maar jouw posting #48 klinkt in mijn ogen niet als een geïnteresseerde vraag naar wat en eventueel waarom. Door je woordkeuze en accent lijkt het voor mij eerder al een oordeel.
En ja, ik heb je in je vorige post wel gezien, maar ik zie er nog niet zoveel humor in.