21 en single

niks mis mee

Het zal vaker voorkomen dat ze een vriendengroep ontgroeit omdat ze een ander pad gaan volgen. Daar komen nieuwe vrienden voor in de plaats. Zolang ze er zelf niet mee zit zou ik er niet wakker over liggen. Beter dan aan de eerste beste blijven hangen uit angst voor eenzaamheid of overschieten

Ze is 21!

Hoezo is ze de ware nóg niet tegengekomen? Ze is toch nog geen ouwe vrijster die alles aan haar neus voorbij ziet gaan? Dat al haar vrienden "ondertussen" een relatie hebben, vind ik helemaal niet zorgelijk voor je dochter.

Door wat je zegt heb ik het idee dat je dochter kritisch is. Dat kan negatief zijn, maar ook positief. Negatief is als echt niks goed genoeg zou zijn. Positief is als ze gewoon weet wat ze wil en zichzelf nog prima vermaakt. Als single kun je ook prima bevriend zijn met stellen.

Ik heb het gevoel dat er geen probleem is. Tenminste niet voor je dochter.

uh...

Heeft ze je om raad gevraagd?

Haha sidonia

Nee hoor!
Wel had ze zich voorgenomen tot haar 20e vrijgezel te blijven. En dan serieus op zoek te gaan. Nou ja, niet echt een serieus plan. Maar uit gekkigheid riep ze dit jaren.
Nee een probleem heeft ze niet. Maar ze merkt wel dat de stelletjes bij elkaar kruipen, logisch

Mijn dochter van bijna 26

Heeft twee keer verkering gehad ná haar 20ste. De een was leuk, maar te ver weg en eigenlijk voelde ze zich niet zo comfortabel in zijn familie. Heel erg aardig maar niet osm. (Ons soort mensen.) En dat bedoel ik gewoon zoals het er staat, zonder iets negatiefs te zeggen. Grappig genoeg ontmoette ze daarna iemand met dezelfde naam als de eerste en daar is ze nog steeds mee. Ik durf hem nu wel mijn schoonzoon te noemen.

Mwah

Ik ontmoette mijn eerste echte vriend pas op mijn 25ste. Daarvoor hooguit af en toe een date. Twee jaar later trouwden wij en wij zijn nu 17 jaar getrouwd en wij hebben 4 kinderen.

Lang niet iedereen ontmoet de man van haar dromen op haar 19e. Ook heeft niet iedereen serieuze relaties.

En ik ben echt niet raar of lelijk. Ik had niet eerder interesse in een echte relatie denk ik.

Herkenbaar

Mijn zoon van 23 wil juist graag een relatie maar hij komt nooit een leuk meisje tegen. Zegt hij tenminste. Hij heeft ook nog geen relatie gehad. En dan heeft zijn kleine broertje al z'n 3e vriendin.
Als je geen lid bent van een vereniging of ergens sport is het ook lastig. Zijn contacten van vroeger zijn verwaterd en nieuwe heeft hij niet echt. Beter gezegd, hij heeft wel geregeld nieuwe contacten maar daar zit niemand bij waar hij mee bevriend is geraakt. Zowel voor een vriend om wat mee te ondernemen als voor een relatie.
Op die leeftijd was ik al 4 jaar getrouwd en had ik al mijn 2e kind Maar goed, dat is ook niet te vergelijken.

Je maakt je serieus zorgen omdat ze op haar 21e nog geen vaste relatie heeft en haar langste relatie vijf maanden duurde? Joh, als je alles op die manier bekijkt heb je altijd wel een probleem.
Daarbij, het is haar leven dus je mag alleen adviseren als ze je daarom vraagt. Wees blij dat ze niet iedere week een ander heeft (hoewel, dat vertelt ze jou natuurlijk niet). Ze zal heus niet overschieten.

Phryne

"Ze zal heus niet overschieten."

Hoe weet je dat? Misschien schiet ze wel 'over'. Of misschien is ze wel lesbisch en nog niet 'uit de kast'.

Ik wilde eigenlijk toevoegen dat overschieten ook niet heel erg is. Gelukkig wijs jij me op mijn tekortkoming
Ik heb een bijna 18-jarige dochter die nog nooit een vriend heeft gehad. Toen we het er laatst over hadden zei ik 'dat komt wel goed', waarop zij direct opmerkte 'dus goed betekent in een relatie?'
Persoonlijk vind ik het juist beter om je niet te vroeg te binden. Leer eerst maar eens jezelf kennen, dan zul je je ook niet zo snel laten overvleugelen in een relatie.

Phryne

Wat is er mis met jezelf laten overvleugelen

En dan blijf je single?

Eén op de drie huwelijken eindigt in een scheiding, dus een relatie is ook niet zaligmakend. Alleen zijn is wat anders dan eenzaam. Is ze eenzaam?

Je hebt dat waarschijnlijk zelf nooit meegemaakt als je je dat moet afvragen.

Phryne

Ik heb voldoende meegemaakt om te weten dat er zat mensen zijn die dat wel prettig vinden.

Ik vraag me af of je het een en ander door elkaar haalt. Overvleugelen is áltijd negatief. Zolang een vrouw (of man!) het gevoel heeft minderwaardig te zijn aan de man (of vrouw), of op achterstand te staan, door hoe de ander zich gedraagt, of door hoe de ander door het leven gaat (succesvoller bijvoorbeeld), dan is dat niet fijn. Dat hoeft degene die 'overvleugelt' zich niet bewust te zijn.

Dat is totaal iets anders dan stellen, waarvan de vrouw zich er wel prettig bij voelt in de rol van het vrouwtje die smachtend op haar geweldige man zit te wachten, zodat hij alles voor haar op kan lossen en in de watten zal leggen. "Oh schatje, natuurlijk staat de vuilnisbak nog vol in de keuken, ik wéét toch dat je je handjes daar niet vuil aan wil maken? Big Daddy zal dat zo voor je doen!".

Phryne

Jee ik heb niet gezegd dat ik een probleem heb! Ik stel een vraag over de veranderende sociale situatie van mijn 21 jarige dochter. Haar vriendengroep van 14 man/vrouw heeft allemaal al minstens een jaar tot 5 jaar een vaste relatie, deels in de groep en deels met "nieuwe" mensen.
Zij zat nooit om een vaste relatie te springen. Maar nu lijkt het haar wel fijn. Maar ja, dan moet hij het wel helemaa zijn. En terecht! Ze merkt gewoon wel dat de stelletjes zich meer op zichzlef gaan richten. En zij moet inderdaad ook buiten haar vaste clubje vrienden mensen zoeken om leuke dingen mee te doen. Dat doet ze ook wel.
En ja, ze vraagt me af en toe om advies. Gewoon meer uit de lol.
Ze "schiet" vast niet over. Maar ze heeft wel een redeljjk vast idee van een gezin met minstens 4 kinderen in de toekomst--

Manja

Ze zeggen toch: op ieder potje past een dekseltje? Het komt wel goed. En anders niet. Dat is van later zorg.

Het komt wel goed.

Je weet nooit waar of wanneer ze een jeuke jongen kan tegenkomen. Mijn nicht had ooit eens een verkeerde telefoontje gekregen van een jongen en van het een kwam het ander. Nu zijn ze al 10 jaren getrouwd.

Deels herkenning, deels ook totaal niet

Dochter zat met hetzelfde op die leeftijd en baalde daar ook van. Ik kon me daar moeilijk in inleven, zij vond dat ik makkelijk praten had.

Want ik was zelf op mijn twintigste al onder de pannen - bleek achteraf. AL was ik in die leeftijd nog lang niet op zoek naar vastigheid. Man en ik hadden daarnaast nog eigen vrienden en ondernamen ook veel dingen met andere mensen. Mijn zoon van 18 en zijn vriendin zitten ook niet aan elkaar vastgeplakt.

Als ze nu als enige tussen de huismusserige , kleffe stelletjes zit is het misschien wel raadzaam haar vriendenkring wat uit te breiden buiten die groep om. Gewoon veel dingen ondernemen. En wie weet waar ze dan tegenaanloopt. Dochter is met haar nichtje op vakantie gegaan en heeft daar de grote liefde ontmoet.

Wat is abnormaal?

Ik vind het abnormaler dat haar vrienden van 21 al 5 jaar een relatie hebben. Toe even zeg! Experimenteer liever een beetje voordat je je bindt! In een vaste relatie zitten kan je hele leven nog.

Niki

Echt logisch Niki, als het nu gewoon echt goed gaat in een relatie moet je die verbreken omdat Niki vindt dat je eerst moet experimenteren? Wat een onzin.

Natuurlijk is het niet goed als de relatie niet goed zit maar dat kun je nergens uit op maken.

Overigens denk ik dat als je flink geëxperimenteerd hebt en heel veel relaties hebt gehad het ook lastiger is om je echt te binden. Je bent dan zo gewend om na de eerste verliefdheidsperiode je partner weer te dumpen dat je niet weet hoe je om moet gaan met 'houden van', maar gelukkig lukt het veel mensen wel omdat ze gewoon wat ouder zijn geworden maar jij serveert iedereen af die al jong de ware vindt.

triva

Dit meen je toch niet serieus? 'Je bent dan zo gewend om na de eerste verliefdheidsperiode je partner weer te dumpen dat je niet weet hoe je om moet gaan met 'houden van'.
Ik ben het overigens helemaal eens met Niki. Je niet te veel binden totdat je weet wat "de markt" te bieden heeft. Geniet van je jeugd en je jeugdige charme. Je kunt de rest van je leven nog met zijn 2-en op de bank zitten.
Hoewel het natuurlijk ook zo is dat het persoonsafhankelijk is hoe iemand ermee omgaat, ook als stelletje kun je (al dan niet alleen) uitgaan.
Ik denk dat mijn eigen "marktonderzoek" ervoor heeft gezorgd dat ik een betere partner heb uitgekozen. Je eerste partner kan natuurlijk de ware zijn, maar de kans is groter dat er andere potentiele partners rondlopen die nog beter bij je passen.

Mwah..

Ik herken het van mezelf, hoewel ik er in tegenstelling tot dochter van TS wel moeite mee had. Voelde me al snel 'overschieten' en ben (achteraf gezien) heel fout met de eerste die me wilde getrouwd. Dat bleek achteraf geen goede keuze te zijn..

Hier een zoon van begin 20 die al jaren serieus verkering heeft met zijn eerste en er ondertussen al mee samen woont. Ze hebben levenslange huisje-boompje-beestje plannen. Zoals de vriendenkring van de dochter van TS. Soms bekruipt me wel eens het gevoel van 'weet je wel wat je doet' maar dat is meer gebaseerd op mijn eigen verleden en keuzes.. Zoon is heel stellig. Hij weet het zeker; zij is De Ware.

Ja hoor Triva

Je kunt woorden ook lekker verdraaien. Ik zeg helemaal niet dat jonge mensen hun relatie moeten verbreken of dat mensen moéten experimenteren, ik zeg alleen maar dat ik het normaler vind om wat te experimenteren en wat ervaring op te doen voordat je een vaste relatie aangaat.

"Overigens denk ik dat als je flink geëxperimenteerd hebt en heel veel relaties hebt gehad het ook lastiger is om je echt te binden. Je bent dan zo gewend om na de eerste verliefdheidsperiode je partner weer te dumpen dat je niet weet hoe je om moet gaan met 'houden van',..." Daar ben ik het hardgrondig mee oneens. Alle relaties zijn leerzaam, ze leren je juist goede van minder goede relaties te onderscheiden. Ze leren je wat je wel en niet wenselijk en acceptabel vindt. Dat is iets totaal anders dan na de eerste verliefdheid de handdoek in de ring te gooien.

Experimenteren

Triva: Overigens denk ik dat als je flink geëxperimenteerd hebt en heel veel relaties hebt gehad het ook lastiger is om je echt te binden. Je bent dan zo gewend om na de eerste verliefdheidsperiode je partner weer te dumpen dat je niet weet hoe je om moet gaan met 'houden van', maar gelukkig lukt het veel mensen wel omdat ze gewoon wat ouder zijn geworden maar jij serveert iedereen af die al jong de ware vindt.==

Als je een goede relatie hebt, is er natuurlijk geen wetje die zegt dat je evengoed moet gaan experimenteren om achter de verschillen tussen de een en de ander te kunnen komen. Maar ik ken mensen die achteraf spijt hebben, dat ze niet weten of ze het minder of juist beter hadden kunnen treffen dan met hun man. Door 'experimenteren' (of domweg van de ene in de andere relatie rollen), leer je wel een béétje wat belangrijk voor je is. Het is geen garantie dat je vervolgens probleemloos met de 'ware' oud zult worden. Net zo min als dat het geval is bij 'in een keer raak'-relaties. Dat je je door experimenteren en meerdere relaties later niet meer zou kunnen binden, is natuurlijk volkomen flauwekul. Dat zit 'm dan niet in de veelvoud van relaties. Lijkt mij tenminste. Het is ook niet mijn persoonlijke ervaring. Ik heb 4 jaar lang flink geëxperimenteerd en ben vanaf die tijd met man samen, dat is dit jaar 32 jaar. Toen ik hem leerde kennen, begon ik net een beetje genoeg te krijgen van dat losse gescharrel en de op een ding gerichte bedoelingen van sommige jongens/mannen, dus ondanks dat de vlinders overuren maakten, heb ik nadrukkelijk gevraagd of zijn bedoelingen wel serieus waren. Daardoor kreeg hij de indruk dat ik in de tijd daarvoor ook nooit over een nacht ijs was gegaan, maar dat beeld moest ik dus verstoren.

wat wel belangrijk is

- zeg ik uit ondervinding- dat kinderen op zichzelf kunnen zijn zonder partner.
Daar dacht ik vroeger (met 22 getrouwd, gelukkig wel met de juiste person ) anders over, maar te snel samenwonen zonder eerst alleen te hebben gewoond, leidt er soms toe dat een van de twee op gegeven moment vaststelt te snel in een bepaald patroon te zijn beland. Zonder echt uit te zoeken wat hij/zij zelf wil en kan.
Daarnaast vraagt samen wonen in combinatie met twee banen en reistijd volwassenheid om een goed leven op te bouwen met ruimte voor alles wat nodig is om een relatie plezierig te maken. Eigen vrienden/hobby's, maar ook beslist genoeg een op een tijd. Als dat niet wordt ingezien, stort de zaak na de eerste verliefdheid in.

Experimenteren om het experimenteren is natuurlijk onzin. Je medemens is geen materiaal. Bij elke relatie geldt dat je er samen wat van moet maken, anders wordt het niks.

Wilgenkatje

Ben het helemaal met je eens. Dochter woont al een jaar of 2 op zichzelf. In binnen en buitenland. Laatste maanden hier redelijk in de buurt, 30 km verderop. Ze vindt het heerlijk. En ach, dat vriendje komt wel. Mijn gedachten hebben zich weer geordend. Merk dat ze naast haar oude vertrouwde groepje, dat ook grotendeels in de stad woont waar zij woont, er ook nieuwe mensen bijkomen. En dat is fijn. Want stelletjes die heel erg knus gaan doen op hun 21 is natuurlijk prima maar om er dan als single steeds bij te Zitten gaat toch irriteren. Er de interesse is anders. Mijn 21 jarige vindt het nog heerlijk om af en toe echt te gaan stappen, dansen en nacht doorhalen. En dat doet ze nu met nieuwe vrienden hoorde ik vandaaag.

Triva

Dat denk ik ook weleens, maar daarna denk ik dan dat dat wel cognitieve dissonantie zal zijn. Er zijn natuurlijk mensen die nooit meer uit die cyclus van verliefdheid en uitmaken komen.

Wilgenkatje

Experimenteren om het experimenteren is natuurlijk onzin. Je medemens is geen materiaal. ===

Ben ik me je eens. Maar veel hangt af van of je er beiden gelijk in staat. Als de een een langdurige relatie wil en de ander denkt 'leuk voor een tijdje' dan is die overeenstemming er niet. Maar als beiden 'leuk voor een tijdje' denken, dan is het geen probleem.

Bij elke relatie geldt dat je er samen wat van moet maken, anders wordt het niks.===

Inderdaad, maar ik vind dat los staan van wat er voor de komma staat. Het hoeft niet meteen tot een vaste relatie te leiden. Als maar duidelijk is wat de verwachtingen van beide geliefden zijn. Als ouder van zo'n jongere kan het misschien wel eens moeilijk zijn om toe te kijken en te zien dat er ook wel pijnlijke momenten kunnen zijn. Dan is het de kunst om geen preek af te steken met 'ik had het je kunnen vertellen', maar gewoon te luisteren en zo nodig zakdoekjes aan te voeren.