19 en naïef
Wouw moeilijk dit maar wel iets wat ik denk ik gewoon ff moet doen omdat ik t nu ook ff kwijt moet. T was en is nog steeds een behoorlijke strijd op dit moment maar eigenlijk gewoon heel moeilijk. We zijn ouders van twee dochters de oudste is net een goeie week 19 en de jongste over vijf maanden 17. Beiden een vriendje de oudste een vriend van 30 die zeker minimaal 1 zoon heeft bij een andere vrouw en waarschijnlijk nog een bij een ander meisje/vrouw waarvan hij denkt dat het niet van hem kan zijn maar het ook niet totaal wil uitsluiten door middel van een dna test. Onze jongste dochter van bijna 17 heeft nu een half jaar een vriendje van haar eigen leeftijd hij is 16 en ze hebben t samen meestal gewoon gezellig. Dit is ook t probleem niet doorde weeks zitten ze op school hebben ze alle twee een bijbaantje in het weekend zien ze elkaar en doen ze over het algemeen om en om bij elkaar slapen.
Het probleem zit meer bij de oudste ze kennen elkaar nu vier maanden en gaan dus nu vanaf september samen wonen. Ook dat moeten ze zelf weten hij heeft een fulltime baan en zei begint volgende week aan een nieuwe opleiding. Oke door de dingen die de afgelopen vier maanden zijn gebeurd hebben wij daar weinig vertrouwen in dat ze daar straks wel mee zal starten of het überhaupt zal afmaken. Dit is haar keus ze is tenslotte 18 dus dat geeft ze ook zelf steeds duidelijk aan ze is 18 en volwassenen. Hoe deze omezwaai ineens komt dat ze hiermee komt en gewoon nu dus weg gelopen is van huis is aan de eene kant nieuw voor ons maar heeft ze in het verleden toen ze een jaar of 13 was ook al eens gedaan en toen ging het ook om een jongen. Daar is toen ook jeugdzorg bij geweest en die zeiden toen ook oke samen afspraken maken is goed maar uiteindelijk jullie huis en jullie hebben hierin t laatste woord met welke afspraken je kan leven als gezin en welke afspraken je haar hierin tegemoet kan komen. Op deze manier hebben wij thuis ook altijd een open gesprek geprobeerd te voeren met onze meiden. Tot vier maanden terug ging dit ook goed en nu is de bom gebarsten na dat de oudste flink had zitten drammen dat haar vriend die notabene nog een collega van mijn man is mee moest op vakantie. Nou je raad t al die gehele vakantie was verpest. Ik vroeg om ff een rust periode dus haar vriend zien oke maar ff niet in ons huis en niet als dochter lief aan het werk is bij haar bijbaantje. Dus wij wilde ff rust terug in ons eigen huis dit ook uitgebreid uitgelegd met argumenten haar haar eigen woordje laten doen en dan gaat het nu drie weken na de vakantie toch totaal mis. Ze is nog geen week 19 en loopt weg gaat bij haar vriend van bijna 30 en zijn ouders zitten omdat hij daar nog inwoon.( nu net een huisje heeft gekocht waar hij over twee weken.in kan) Uiteindelijk loopt ons hele gezin op deze manier op zn tenen ook onze jongste dochter die tot op heden geen contact heeft met haar zus. Wat doe je in zo'n situatie? Wij hebben na veel moeite de oudste hier thuis kunnen krijgen voor in ieder geval een soort van gesprek ook dit leek nergens op omdat dochter lief alleen maar kwsm met ik wil ik wil ik wil uiteindelijk hebben wij mijn man en ik gezegd oke jij wilt zo nodig samen wonen dan kan je vannacht nog bij zijn ouders slapen maar overmorgen moet je werken die avond daarvoor slaap je thuis en als je volgende week naar school moet slaap je die avond daarvoor thuis en zodra hij de sleutel heb laat je je overschrijven naar zijn huis. In eerste instante vroeg ze of ze hier nog over kon nadenken op haar gemak bij hem thuis dit wou ze naar ons idee even met zn ouders bespreken. Wij hebben gezegd volgens ons vragen wij niet zoveel dit kost je drie dagen kan je dat niet opbrengen? Waarop er dus ruim een kwartier stille viel en ze haar vriend aan keek en zei oke dat moet dan maar. Ik heb t niet gezegd maar dacht wel bij mezelf na zoveel jaar van opvoeding, goede dingen een hoop liefde zijn nog drie nachtjes thuis slapen je teveel? Ik vraag me echt af wat voor respectloos figuur hebben wij opgevoed?
Uiteindelijk toch een lang verhaal geworden dit waarin nog niet eens alles is verteld maar dit doet zo'n pijn wat er nu gebeurt. Ik kan er moeilijk mee omgaan.
Sje
Wie is er nou naïef?
Ik begrijp het niet helemaal?
Gr Angela
Hoi Angela67
Naïef is misschien niet het juiste woord alhoewel ik denk dat als je net een week 19 jaar bent
iemand 4 maanden kent en die 11 jaar ouder is een behoorlijk rugzakje heeft inclusief twee kinderen die hij niet ziet overigens ook geen alimentatie voor betaald nu al wilt gaan samen wonen is naïef misschien wel het juiste woord?
Naïef
Ik vind jullie als ouders naïef. Met de zaken die je beschrijft is dit gedrag wel in lijn toch?
Ik zou het niet zo persoonlijk opvatten. Dwz je hoeft het niet leuk te vinden maar om nu zo'n nadruk hierop te leggen maakt het moeilijk om over een tijdje weer wat normaler contact te hebben. En ze is 19, je kunt haar echt niet meer dwingen op deze manier
Gr Angela
Sje
Poeh lang verhaal inderdaad maar als ik t goed begrijp gaat dochter toch binnen enkele weken bij vriend wonen. En is er vlak voor dat moment wrijving tussen jullie en dochter ontstaan.
Ik snap dat je het moeilijk vindt. Zeker omdat je nu ook al twijfels hebt over haar opleiding, en als ouder hoop je toch dat je kind een opleiding afmaakt. En om eerlijk te zijn zou een man van 30 met al twee kinderen bij twee verschillende vrouwen ook niet mijn eerste keus voor mn dochter zijn. Maar je weet het natuurlijk niet zeker hè? Misschien stimuleert hij haar wel om juist die opleiding af te maken en misschien gaan ze het wel heel goed hebben samen. Dat is allemaal maar afwachten dus daar zou ik me op voorhand niet al teveel mee bemoeien.
En wat betreft jullie huidige conflict: laat gaan joh. Die 3 nachten thuis slapen, maken natuurlijk echt geen verschil. Maak daar geen punt van. Ik zou vooral inzetten op een goede relatie nu. Ik neem aan dat de gemoederen over de vakantie al wat bedaard zijn dus laat dat gewoon rusten. Ze begint nu aan haar toekomst en het zou fijn zijn als dat samen met jullie zonder ruzie kan. En ja, soms moet je dan even slikken.
Naief
Meiden / Jongens op die leeftijd zijn naief en denken alles beter te weten. Een man van 30 met 2 kinderen bij 2 verschillende vrouwen is dat zo slim? Nee misschien niet maar in haar ogen wel. Je kunt haar adviezen geven. Ze is 19 en inderdaad volwassen en zal ze van haar Eigen fouten moeten gaan leren. In jullie huis gelden jullie regels en wat ze straks in haar Eigen huis gaat doen en met wie ze het gaat doen is dan aan haar. Is moeilijk voor ouders, maar je zult moeten loslaten.
Ik erken dat je verdrietig en boos mag zijn
De titel kies ik bewust. Je mag gevoelens hebben van frustratie, verdriet, boosheid ook. Dus ik wapper dat niet weg met 'laat gaan joh' (sorry Mussie). Ik wil daarmee niet zeggen dat jij gelijk hebt in dit conflict, daar gaan we het nog over hebben 
.
Ik heb ook volwassen kinderen en soms verbaas ik me over bepaald gedrag. Zo anders als hoe ik zelf ben, maar soms juist ook niet als ik er eerlijk over nadenk. Maar ik word ook weleens verdrietig of boos door hun gedrag.
Wat jouw oudste dochter betreft, jullie huis is jullie domein, dus jullie regels, in huis dus. Maar je hebt éigenlijk niet veel meer te zeggen over wat ze buitenshuis doet. Dus ook niet over of ze bij de ouders van haar vriend gaat slapen voor de komende tijd en zélfs niet over of ze wel of niet naar school blijft gaan. Hoe vreselijk het ook is als ze daar met de pet naar gaat gooien.
Het is jammer dat de boel zo is geëscaleerd. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd waarom de vakantie verpest is. En ik vraag me écht af wat je ermee denkt te bereiken door haar drie dagen verplicht thuis te houden. Ik zie daar vooral in dat je op die manier toch nog een stukje genoegdoening probeert te krijgen. Dát heb je voor elkaar gekregen na die vier verpeste maanden! Maar wat heb je daaraan? Wat je over haar zegt, is het nu zo moeilijk om die drie dagen nog thuis te zijn?, geldt ook voor jou. Is het nu zó moeilijk om haar die drie dagen 'kwijt te schelden'? Wat je ermee bereikt is dat je dochter boos het nest zal verlaten en dat de toon zal zetten voor de nabije toekomst. Terwijl het mij juist belangrijk lijkt dat je dochter nog graag thuis blijft komen als ze eenmaal het huis uit is.
Als je dochter gaat samenwonen, is ze niet uit je leven, je moet nu gaan investeren in een volwassen band met je dochter. Laat haar voelen dat ze welkom blijft, dat haar vriend ook welkom blijft, maar dat het misschien een goed idee is om een keer met elkaar te praten om de lucht te zuiveren. Echt praten dus, geen verwijten over en weer. Een valse start hoeft niet te betekenen dat jullie de juiste toon niet toch nog weten te vinden met elkaar.
Één en al bezorgdheid
Misschien is het ook wel goed dat ze niet meer bij jullie inwoont, dat jullie afstand (moeten) nemen. Jullie zijn nu nog te dicht bij haar. Dat kan heel beklemmend over komen.
Ze zal best veel van jullie houden maar moeite hebben met de negativiteit.
Mijn dochter staat ook aan begin van haar toekomst; vriend, studie etc. Er kan zoveel op haar pad komen, waar wij ( onaangenaam) door verrast worden. Dan denk ik aan een botsing met de fiets of een wijziging van de studie of een breuk in de relatie of een verhuizing etc. Ik vraag een enkele maal of ze trouw de pil slikt. Meer kan ik niet doen.
Dan denk ik aan de vrouw in de straat die van de dokter te horen kreeg dat haar ogenlijk gezonde dochter kanker bleek te hebben. De vrouw kon een paar jaar later haar kind begraven. Dat is natuurlijk het andere uiterste maar het helpt mij relativeren.
Je hebt het niet altijd in de hand, laat in ieder geval weten dat jullie niet de deur voor haar sluiten.