Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ciska78 schreef op 31-10-2022 om 18:08:
we hebben net te horen gekregen dat morgen in het gesprek de psychiater aan schuift om de gemoedstoestand van dochter te beoordelen, dit omdat iedereen ziet dat ze steeds matter en bleeker wordt, maar ook dat de stemmen/schimmen en zelfbeschadiging erger worden.
En dat er iets anders moet gebeuren met medicatie is nu wel heel erg duidelijk.
Ze is nu een stuk rustiger, heeft met een hele goede vriendin gepraat en dat helpt wel.
Over school, ze vraagt er zelf w heel veel naar en ze heft ergens ook wel een perspectief nodig, vandaar de afspraak voor 3 vakken nu, maar als het niet haalbaar is is dat ook prima hoor
Fijn dat je dochter een goede vriendin heeft om mee te praten. Misschien voelt ze zich daardoor minder eenzaam en heeft ze toch ook het gevoel dat ze ertoe doet.
Dat ze interesse heeft in school is zeker positief. Onze dochter gaat ongeveer 4 uur per dag, maar vaak blijft ze langer, en komt dan ook afgepeigerd thuis. Het ritme (elke dag opstaan) en een “doel hebben” heeft ze ook nodig.
Inmiddels is het IHT aan het afbouwen: ze komen vanaf deze week nog maar 1x per week bij ons thuis. Op de Poli zal dochter verder behandeld worden voor haar stemming/depressie en zal er gekeken worden naar groepstherapie ivm ASS.
Sterkte vandaag Ciska ♥️
Dorestad schreef op 31-10-2022 om 22:07:
Ciska en Zilver ( klopt mijn gevoel dat je hier wat stiller bent geworden?), ik wens jullie toe dat jullie en jullie gezinnen op termijn een stuk rust mogen krijgen. Dat jullie niet meer continu in deze staat van alertheid hoeven te zijn. Dat is slopend en allesoverheersend. Dat er weer glans in jullie levens mag komen omdat het beter gaat met jullie kinderen.
Wat een lief bericht Dorestad ♥️
Het gaat beter in de zin van dat de echte pikzwarte gedachten niet meer aanwezig zijn (ik sta nog steeds op scherp hoor). De medicatie werkt, en dochter heeft zelfs al 1x een “licht oranje” en ook al een “groen” moment gehad (heel positief dus). Overwegend is de stemming wel oranje tot donker oranje (vooral de ochtenden zijn zwaar). Rood heeft ze ook niet meer gehad.
Het blijft een kwestie van uitproberen wat haar de beste afleiding bezorgd. Wandelen (doelloos rondlopen) vind ze verschrikkelijk, een spelletje doen of samen een serie kijken bevalt dan beter.
We zijn er nog wel even zoet mee: alles wat we maar kunnen doen om ons kind erdoorheen te slepen ♥️
Layka.12 schreef op 01-11-2022 om 00:13:
lieve ouders,
Ik leef zo met jullie mee!
Tegelijkertijd roept het nu veel bij me op.
Veel herkenning met mijn kind.
Ik denk aan jullie,
heel veel sterkte en een knuffel.
♥️
Layka, (ik weet even niet of je dit al eerder hebt geschreven, anders vergeef me) zit je in ook zo’n soortgelijke situatie met jouw kind? Hebben jullie hulp?
Voor jou ook een dikke knuffel
dat school voor afleiding zirgt klopt hier helaas niet, voor dochter is het een mogelijkheid om een kans te pakken er tussenuit te glippen, dit heeft ze zelf aangegeven.
Zilver, wat fijn om te lezen dat IHT afgebouwd gaat worden, zal wel een dubbel gevoel geven als je zolang intensief begeleiding hebt gehad. En wat fijn dat er een groen momentje tussen heeft gezeten zeg 
Ciska78 schreef op 01-11-2022 om 07:48:
dat school voor afleiding zirgt klopt hier helaas niet, voor dochter is het een mogelijkheid om een kans te pakken er tussenuit te glippen, dit heeft ze zelf aangegeven.
Zilver, wat fijn om te lezen dat IHT afgebouwd gaat worden, zal wel een dubbel gevoel geven als je zolang intensief begeleiding hebt gehad. En wat fijn dat er een groen momentje tussen heeft gezeten zeg
Oh jee, dat is dan extra stress voor jullie! Haar halen en brengen naar school of andere “buiten de deur” activiteiten is ook niet altijd mogelijk natuurlijk 
Ja inderdaad wel dubbel: ze laten ons nu los…we moeten het nu zelf gaan doen gevoel. Ben er wel wat onzeker over hoor. Maar we kunnen natuurlijk altijd bellen als er vragen zijn.
Heeft het gesprek met de psychiater vandaag nog wat opgeleverd Ciska? Wat fijn dat ze contact heeft gehad met die vriendin. Het is zo belangrijk dat ze echt voelt dat ze ertoe doet, niet alleen voor jullie (ja, jullie zijn mijn ouders, natuurlijk houden jullie van me, maar verder...). Ik hoop dat dat contact blijft. Misschien zijn er nog anderen vanuit school, sport, bijbaantje die je actief kunt inzetten? Zal misschien ook beter werken om haar in beweging te houden dan wandelen met jullie.
Ik heb de suggestie al eerder gedaan, maar ik geef hem nog een keer: is een creatieve manier om zich te uiten iets voor haar? Muziek, tekenen, schilderen? Ik weet niet of ze voor deze depressie een hobby had, maar bij zoon heeft dat echt geholpen. Ook samen boodschappen doen en samen koken werkte goed. Een doel hebben, uit de piekermodus stappen, dat hielp.
En onze hond heeft wonderen verricht. Ik weet dat dat bij jullie geen optie is, maar misschien is er een (oudere) buur met een hondje dat regelmatig uit moet? Ik heb dat ooit als vrijwilligerswerk gedaan, honden uitlaten van mensen die dat door ziekte of ouderdom tijdelijk of permanent niet konden. Ik heb twee jaar lang iedere woensdag gewandeld met het hoogbejaarde hondje van een hoogbejaarde dame. Dat beestje was haar lust en haar leven maar ze kon hem zelf niet meer uitlaten. Met een heel team van vrijwilligers maakten we het mogelijk dat het hondje bij haar kon blijven. Ik maakte dan met haar ook een praatje en ruimde wat op/maakte wat schoon. Was ik twee uurtjes mee kwijt, maar gaf heel veel voldoening. Zoiets zou je dochter misschien ook kunnen doen?
Ik hoop dat er andere medicatie komt en dat die wel werkt. Lijkt me op dit moment de enige optie om uit die negatieve spiraal te komen.
Sterkte maar weer.
Zilver_gray schreef op 01-11-2022 om 07:37:
[..]
Wat een lief bericht Dorestad ♥️
Het gaat beter in de zin van dat de echte pikzwarte gedachten niet meer aanwezig zijn (ik sta nog steeds op scherp hoor). De medicatie werkt, en dochter heeft zelfs al 1x een “licht oranje” en ook al een “groen” moment gehad (heel positief dus). Overwegend is de stemming wel oranje tot donker oranje (vooral de ochtenden zijn zwaar). Rood heeft ze ook niet meer gehad.
Het blijft een kwestie van uitproberen wat haar de beste afleiding bezorgd. Wandelen (doelloos rondlopen) vind ze verschrikkelijk, een spelletje doen of samen een serie kijken bevalt dan beter.
We zijn er nog wel even zoet mee: alles wat we maar kunnen doen om ons kind erdoorheen te slepen ♥️
Natuurlijk sta je nog op scherp. Maar wat fijn dat de echte inktzwarte gedachten er nu niet zijn. Dat de medicatie aanslaat. Wellicht dat de diagnose ASS haar ook kan helpen om van zichzelf te accepteren dat bepaalde dingen geen gevolg zijn van onwil maar meer van onvermogen. Al,die prikkels die los en ongefilterd binnenkomen en waarvoor ze de vensters (nog)niet kan sluiten. Ik geef het je te doen.
Haha, wandelen doelloos rondlopen. Het wandelen is het doel. Ze is van harte welkom om eens met mij te struinen. Dat is dan de lettrrlijk ongebaande paden bewandelen. Niet voor niets heb ik een pin met de tekst: wie durft te verdwalen vindt nieuwe wegen.
Heftig , kind, verhuizing, alles tegelijk. Ik wens je moed en energie
Zilver_gray schreef op 01-11-2022 om 07:41:
[..]
Layka, (ik weet even niet of je dit al eerder hebt geschreven, anders vergeef me) zit je in ook zo’n soortgelijke situatie met jouw kind? Hebben jullie hulp?
Voor jou ook een dikke knuffel
Ik heb geschreven over de moeilijke periode toen mijn dochter uiteindelijk psychotisch was tijdens een opname.Jullie het advies gegeven om bij een eventuele opname goed te kijken waar je kind terecht komt.
Als je mijn verhaal en eventuele advies wilt horen zou je mij dan een pb willen sturen?
Voel je niet verplicht hoor.
Heel erg bedankt voor je belangstelling.
Ik denk aan jullie.
Dorestad schreef op 01-11-2022 om 22:26:
[..]
Natuurlijk sta je nog op scherp. Maar wat fijn dat de echte inktzwarte gedachten er nu niet zijn. Dat de medicatie aanslaat. Wellicht dat de diagnose ASS haar ook kan helpen om van zichzelf te accepteren dat bepaalde dingen geen gevolg zijn van onwil maar meer van onvermogen. Al,die prikkels die los en ongefilterd binnenkomen en waarvoor ze de vensters (nog)niet kan sluiten. Ik geef het je te doen.
Haha, wandelen doelloos rondlopen. Het wandelen is het doel. Ze is van harte welkom om eens met mij te struinen. Dat is dan de lettrrlijk ongebaande paden bewandelen. Niet voor niets heb ik een pin met de tekst: wie durft te verdwalen vindt nieuwe wegen.
Heftig , kind, verhuizing, alles tegelijk. Ik wens je moed en energie
Pb gestuurd!
Layka.12 schreef op 02-11-2022 om 00:23:
[..]
Ik heb geschreven over de moeilijke periode toen mijn dochter uiteindelijk psychotisch was tijdens een opname.Jullie het advies gegeven om bij een eventuele opname goed te kijken waar je kind terecht komt.
Als je mijn verhaal en eventuele advies wilt horen zou je mij dan een pb willen sturen?
Voel je niet verplicht hoor.
Heel erg bedankt voor je belangstelling.
Ik denk aan jullie.
Pb gestuurd!
lieve Ciske
Als ik je een goede raad mag geven zoek ook hulp voor jezelf en man, niet om naar het verleden te kijken maar om het heden aan te blijven kunnen. Een begrijpend luisterend oor is zo belangrijk als je wereld dreigt in te storten. Familie en vrienden om je heen is fijn, maar zij begrijpen logischer wijs niet hoe het voelt als je kind in zo’n diep dal zit.
Jonagold schreef op 01-11-2022 om 21:49:
Heeft het gesprek met de psychiater vandaag nog wat opgeleverd Ciska? Wat fijn dat ze contact heeft gehad met die vriendin. Het is zo belangrijk dat ze echt voelt dat ze ertoe doet, niet alleen voor jullie (ja, jullie zijn mijn ouders, natuurlijk houden jullie van me, maar verder...). Ik hoop dat dat contact blijft. Misschien zijn er nog anderen vanuit school, sport, bijbaantje die je actief kunt inzetten? Zal misschien ook beter werken om haar in beweging te houden dan wandelen met jullie.
Ik heb de suggestie al eerder gedaan, maar ik geef hem nog een keer: is een creatieve manier om zich te uiten iets voor haar? Muziek, tekenen, schilderen? Ik weet niet of ze voor deze depressie een hobby had, maar bij zoon heeft dat echt geholpen. Ook samen boodschappen doen en samen koken werkte goed. Een doel hebben, uit de piekermodus stappen, dat hielp.
En onze hond heeft wonderen verricht. Ik weet dat dat bij jullie geen optie is, maar misschien is er een (oudere) buur met een hondje dat regelmatig uit moet? Ik heb dat ooit als vrijwilligerswerk gedaan, honden uitlaten van mensen die dat door ziekte of ouderdom tijdelijk of permanent niet konden. Ik heb twee jaar lang iedere woensdag gewandeld met het hoogbejaarde hondje van een hoogbejaarde dame. Dat beestje was haar lust en haar leven maar ze kon hem zelf niet meer uitlaten. Met een heel team van vrijwilligers maakten we het mogelijk dat het hondje bij haar kon blijven. Ik maakte dan met haar ook een praatje en ruimde wat op/maakte wat schoon. Was ik twee uurtjes mee kwijt, maar gaf heel veel voldoening. Zoiets zou je dochter misschien ook kunnen doen?
Ik hoop dat er andere medicatie komt en dat die wel werkt. Lijkt me op dit moment de enige optie om uit die negatieve spiraal te komen.
Sterkte maar weer.
Wat een fijne bijdrage. Ik lees je berichten graag Jonagold.
Ben het met je eens: afleiding, dingen (samen) ondernemen om maar uit de piekermodus te komen. Lijkt me wel een hele uitdaging als je kind echt niet wil.
De meeste dingen die wij hier thuis voorstellen, worden redelijk ontvangen (behalve wandelen dan).
Onze dochter hield enorm van tekenen, maar nu linkt ze het tekenen aan de saaie teken opdrachten die ze voor school moet doen en de vervelende teken docent waardoor ze minder zin heeft om thuis voor de ontspanning te tekenen.
Zilver_gray schreef op 02-11-2022 om 08:35:
[..]
Wat een fijne bijdrage. Ik lees je berichten graag Jonagold.
Ben het met je eens: afleiding, dingen (samen) ondernemen om maar uit de piekermodus te komen. Lijkt me wel een hele uitdaging als je kind echt niet wil.
De meeste dingen die wij hier thuis voorstellen, worden redelijk ontvangen (behalve wandelen dan).Onze dochter hield enorm van tekenen, maar nu linkt ze het tekenen aan de saaie teken opdrachten die ze voor school moet doen en de vervelende teken docent waardoor ze minder zin heeft om thuis voor de ontspanning te tekenen.
Dank! Ik hoop gewoon een heel klein beetje te kunnen helpen vanuit onze ervaring. Zoon had op school een hele fijne tekendocent, die de leerlingen echt uitdaagde en nieuwe technieken aanleerde. Voor jouw dochter zou een cursus waarin ze verschillende technieken aangereikt krijgt misschien wat zijn? Het is echt een hele fijne uitlaatklep! Man had met zoon samen een hele lijst gemaakt van termen waarmee hij iedere dag aan de slag ging. Elke dag random een ander woord. En elke dag een andere techniek. Houtskool, aquarelleren, maar ook op de computer, filmpje maken of foto’s. Je kunt zoveel kanten op! Muziek kan ook zo werken. Zowel luister als maken. Zoon heeft ook remixes gemaakt van bestaande nummers. Nou ja, kijk maar of je er wat mee kan.
Weet in ieder geval dat er aan jullie allemaal gedacht wordt
al jullie berichten helpen echt hoor, vind het ook erg fijn ze te lezen en ervaringen uit te wisselen.
En inderdaad, ik lees je berichten ook graag Jonagold.
Even een update van de afgelopen 2 dagen. Gisteren gesprek met thuisbegeleiding, systeemtherapeut en psychiater gehad. De psychiater was er bij om haar gemoedstoestand te peilen. Hieruit blijkt wel dat dochter veel psychotische kenmerken heeft en dat die momenteel ook veel erger aan het worden zijn, denk dat vooral aan schimmen zien en de stemmen in haar hoofd die voor haar bepalen wat ze wel, maar vooral niet mag en welke straf erop staat als ze wel iets doet wat ze niet mag van die stemmen. Erg ingewikkeld, hier komt ook heel erg de zelfbeschadiging vandaan.
Kwa medicatie, ze gaat nu weer starten met de methylfendidaat, ook op aangeven van dochter zelf. Vrijdag hebben we dan weer overleg met de psychiater om te kijken of we voor het weekend ook de andere medicatie op gaan hogen. Want dat er iets moet veranderen is wel duidelijk.
Gisteren had ze ook een redelijk boze dag,
Jonagold, dochter is altijd wel van het kleuren en knutselen geweest, maar ze is gewoon absoluut niet te motiveren hierin momenteel. Hierover ook al meerdere keer ‘discussie’ over gehad met begeleiding, want wij moet haar stimuleren maar hoe stimuleer je iemand die gewoon niet wil.
En ik lees al je tips en wil er zo graag wat mee doen, maar we krijgen het gewoon niet voor elkaar. Eten is al een ding, we zijn al blij dat we het voor elkaar hebben om in ieder geval samen beneden te lunchen/avondeten.
Buiten iets doe is helemaal no done, buiten dat ze het niet wil raakt ze er ook helemaal overprikkeld van.
Wat gisteren ook wel duidelijk bij begeleiding is geworden is dat wij ook meer ondersteuning nodig hebben om het vol te houden, dus dat gaat als het goed is ook ingepland worden.
Layka, ik stuur je een pb.
