En dan zijn ze 16, en dan..........(alcohol)

Tja

Wat ik een beetje de tendens in dit draadje vindt is het niet nemen van de verantwoordelijkheid door de ouders.
Marieke haalt haar eigen jeugd en achtergrond er bij en weet zéker dat die aanpak haar heeft laten doen wat ze heeft gedaan en doet het dús anders en dús goed.
AnneJ doet het af met: hij is voorgelicht, weet er alles van, dus het is nu aan hem.
Albana wil haar kinderen niet voor schut zetten bij vrienden en legt de verantwoording bij de vriendengroep.

Waar zijn wij zelf, als ouders? Ik snap dat jullie denken dat ik hier als een soort heks mijn kroost op wacht, ze stevig controleer en ze vervolgens zwaar straf - maar ik kan je vertellen dat dat in jullie hoofd zit. En niet in mijn dagelijkse praktijk. Eigenlijk is een draadje als dit alleen maar versterkend in mijn overtuiging dat alcohol een maatschappelijk geaccepteerd sluipend gif is, waar wij zelfs als verstandige volwassenen geen weerstand tegen kunnen bieden. Een gif, wat vrijwel áltijd betrokken is bij escalaties in het verkeer, vechtpartijen, enzovoort.
Kinderen loslaten in de jungle die 'volwassen zijn' heet zonder ze te begeleiden in het weerstand bieden aan een gif, de maatschappelijke acceptatie én groepsdruk vind ik net zoiets als het spelen van russische roulette. We erkennen in dit draadje allemaal dat 'niet goed omgaan met alcohol' een probleem is en vervolgens wijzen we elke sturing in het gedrag van onze kinderen of begeleiding bij hun stappen in de maatschappij van de hand. Onderzoek wordt onderuit geschoffeld of belachelijk gemaakt, andere ouders worden weggezet als te makkelijk of te moeilijk en natuurlijk zijn onze eigen kinderen Geheel Verantwoord Bezig. O ja, soms niet, af en toe gaat het mis, maar daar leren ze van. Kon het met auto-ongelukken maar zo....

Als mijn kinderen in de bonen (of in de olie) thuiskomen, dan wil ik weten hoe dat gekomen is, hoe ze het ervaren en hoe ze het de volgende keer denken te gaan voorkomen. Ik zie het als een ongeluk, als iets wat misgegaan is, als iets schadelijks. Net zo als dat ze met een in puinpoeier gereden fiets thuis zouden komen. Of zoals Vic schrijft: het viel verkeerd. Evalueren wat er gebeurd is, hoe kun je dit een volgende keer voorkomen, waar zitten de knelpunten. Waarom is het zo moeilijk om nee te zeggen, hoe kun je dat toch voor elkaar krijgen, hoe blijft alcohol een prijzig genotsmiddel waar je verstandig mee om moet gaan ipv iets waar je hoofdpijn en pijn in je portemonnee van krijgt.

Tirza

Albana

Nou, de zenuwen vielen nogal mee. Het was gewoon een romantische avond met mijn eigen vriend. Die vond het allemaal nogal vermakelijk dus ik krijg dat nog wel even te horen ;-( Ik ben dus gelukkig ook nog gewoon in bed gekomen waar ik veilig verder kon slapen.

Tirza, dit zit in jouw hoofd

Het idee dat ik geen verantwoordelijkheid neem vanwege mijn eigen jeugd is iets wat geheel in jouw hoofd zit Geen idee hoe je erbij komt overigens.
Er zijn in dit draadje 2 verschillende dingen. De eerste is de houding die ik aanneem tegenover mijn dochter en de ander is enige reflectie op wat mijzelf gevormd heeft in mijn puberjaren. Uiteraard zit ik niet met mijn puber te filosoferen over mijn eigen excessen. Het grappige is dat zij mij op dit moment graag als duf en al eeuwig oud wil zien dat ze er nooit naar vraagt.

Vroeger (voor de laatse zomervakantie had zij weleens een feestje en ging weleens chillen met vriendinnen in het weekend. Wat ik niet had zien aankomen is dat er "ineens" minimaal 2 feesten ieder weekend zijn en dat deze feestjes het grootste risico hebben voor wat betreft alcohol. Niet het uitgaan, want dan is het te duur.
We hebben met haar gesproken over dat vrijheid krijgen samen gaat met verantwoordelijkheid nemen (dit is een overigens een terugkerend gesprek) en dat zij hierbij deze keer flink de mist in is gegaan. Ze moet nu voor het tweede weekend haar feestjes laten schieten, maar ik denk dat we het daar ook bij laten. Afspraak is nu; geen sterke drank of mixdrankjes meer, niet meer dronken of aangeschoten thuis komen en maximaal één feest per weekend, mits het kan met huiswerk, sport etc. Ik word altijd spontaan wakker rond de tijd dat mijn kinderen thuis behoren te komen en dan ga ik ook bij ze kijken en ik merk het ook als ze niet op de afgesproken tijd thuis zijn en zie hoe de vlag erbij hangt.
Dochter zelf vond dit een ervaring die absoluut niet voor herhaling vatbaar is; zij schaamt zich en heeft zich erg beroerd gevoeld. Zij snapt inmiddels ook wat er mis is gegaan op dit feest.
Dus Tirza, leg mij uit waar ik mijn verantwoordelijkheid ontloop, wellicht heb ik een blinde vlek.

Marieke

Je vertelt in dit draadje dat je als kind door je ouders werd gezien als iemand die slecht was/slechte dingen deed. En dáárom deed je ze ook, je voldeed precies aan de verwachtingen van je ouders. Immers, als zij al niet eens in je geloven, waarom zou je dan in jezelf geloven?
Zelf doe je het nu helemaal anders (voor zover dat mogelijk is, want dat is volgens mij nou juist het lastigste van opvoeden).
Wat ik ook lees, is dat je alcohol niet als gevaar benadert: je geniet zelf ook van 'een goed glas wijn' (ik weet nooit goed wat dat is) en uitgerekend door je werk heb je inzicht in gedragsbeinvloedende processen. En de resultaten van die processen zijn bedroevend; dat lukt niet zo heel erg. Daarmee dan je eigen opvoeding (die je zelf gehad hebt) en hetgeen wat je nu doet terzijde schuivend. Immers, als gedrag niet of nauwelijks te beinvloeden is, waarom zou je het dan proberen?
Je diskwalificeert onderzoek met opmerkingen dat hersencellen zich heus wel kunnen herstellen en dat goede voeding wonderen doet bij dementie. Yeah, right. En dat dat een argument is wat bij je dochter zéker niet gaat werken, want die is intelligent genoeg. Het gaat hier echter niet over het stampen van woordjes, dacht ik zo.
Waar ik een hobbel zie die ik niet rondgedacht krijg is de opvoeding die je gehad hebt (fout) versus de opvoeding die je nu geeft (goed) terwijl misschien reflecteren op je eigen opvoeding (en het helemaal anders doen) het moeilijkste is wat er is. En: werken met verslaafden/psychiatrische problematiek, onderzoek aan de kant schuiven en gedragsbeinvloeding bagatelliseren terwijl dat wél hetgeen is wat je bij je kinderen doet. Dat past allemaal niet in mijn hoofd, zeg maar, ik krijg die verbintenissen niet aan elkaar gebrejen die voor jou zo logisch zijn.

Tirza

Annej

Daarmee er voor het gemak maar even van uit gaand dat ik verbied en demoniseer. Nee dus.

Tirza (zonder h)

Tirza

Je hebt gelijk. Uit je post lees ik dat je dronkenschap en fietsen in de poeier als iets schadelijks ziet en dat je dat evalueert hoe dat te voorkomen. Lijkt me niet verkeerd. Ik denk dat dat elkaar niet bijt. Hoe je dat doet is nog een 2e: elke ouder heeft haar eigen relatie en insteek, schadelijk zou bij mij eerder 'niet handig' heten, maar het principe kan ik onderschrijven. Ik denk wel dat je ouders hier tekort doet door te veronderstellen dat dat niet gebeurt: ze nemen hun verantwoordelijkheid niet. Makkelijk verwijt dat wel vaker ouders toegeworpen wordt.

Het is waarschijnlijk maar net waar je je licht op laat vallen. Ik lees dus veel afschuiven, mij schijnt iedereen te streng te vinden en dat het hún kinderen niet overkomt is te danken aan hun goeie opvoeding danwel de vriendengroep. Dat is me te makkelijk, zeker als ik ook een ondertoon proef van: ach, lekker genieten van een goed glas wijn moet kunnen. Dan lijkt me de insteek anders dan wanneer je insteek is: alcohol is, net als roken en drugs, nergens voor nodig en brengt schade toe. Hoe vaak, hoe ver, hoe veel - dat is misschien discutabel, maar voor míj zit het alledrie in dezelfde hoek en ik kan maar niet begrijpen dat ouders over het één zo makkelijk doen en over het ander zo moeilijk.

Tirza

Ik denk dat dat komt...

... omdat 'een goed glas wijn' (ik herken je vraagtekens Tirza) over het algemeen bij 'het goede leven' hoort, roken en drugs niet. Al maken sommige 'goedelevers' een uitzondering voor sigaren, daar schijnt ook veel aan te genieten te zijn.

Tirza

Ik begrijp daar al jaren ook helemaal niks van, let eens op hoeveel alcohol in winkelwagens verdwijnt in het weekend, echt bizar gewoon.

Een bloemlezing

Tirza, bedankt voor de bloemlezing uit mijn postings; is weer verhelderend op zichzelf.
Nadeel van een forum is dat het nooit het hele verhaal verteld, niemand schrijft zijn hele biografie op het forum. Mijn wilde experimenten vroeger hebben deels te maken dat het toch al alle slechts van mij verwacht werd, maar verder ook met mijn nieuwsgierigheid, neiging tot experimenteren en grenzen verleggen. Met andere ouders had ik misschien andere grenzen opgezocht en andere experimenten, maar deze neiging was niet anders geweest.
Ik zie mijn opvoeding niet zeker niet als fout, maar bepaalde onderdelen wil in anders doen, daarnaast is dit ook een andere tijd. Ik geloof dat rationele argumenten maar heel beperkt werken voor het beïnvloeden van irrationeel gedrag, maar er zijn natuurlijk andere manieren om gedrag te beïnvloeden. Voor sommigen lijkt het hersencellen verhaal wel het nieuwe evangelie, voor veel pubers werkt het als het longkanker verhaal 30 jaar geleden, niet dus. En daarom haalde ik de reallife soap "16 and pregnant" aan, dit werkt omdat de meiden zich inleven en zien wat het in het echt betekent, zonder belerend toontje. Pubers leren van pubers en daarom is de vriendenkring van je puberkind zo belangrijk.
Pa in huis hier was professioneel kok en wij zijn echte foodies; matig gebruik van goede drank hoort daarbij net zo goed als wij wel roomboter en geen "light" producten eten, kunstmatige zoetstof gebruiken en niemand hier in huis overgewicht heeft.
Voor mij zit de logica in de nuance en het elkaar serieus nemen en niet maar blijven hameren op horrorverhalen of mijzelf verliezen in een feiten discussie. Als je 50 kilo weegt heb je niet het gestel dat sterke drank (ook in mix) kan verdragen, dus daar blijft ze sowieso af. Dronken zijn is gênant (volgens haar) en maakt dat je stomme dingen doet (en ik er niet van op aan kan dat zij haar afspraken houdt), dus ook not done. Ze vindt het heel leuk om met vriendinnen samen te koken en eten, dan ga ik niet uit mijn dak als er een fles wijn op tafel komt. En die feestjes, daar zal zij en wij de komende tijd nog wel regelmatig op terug moeten komen.

Kort maar krachtig

Tirza, ik ben het helemaal eens met je.

Alcohol is een gif, een maatschappelijk geaccepteerd gif. En mijn ogen moet je als ouders alle zeilen bij zetten en je verantwoordelijkheid nemen om dit in goede banen te kunnen leiden. En dat kan alleen maar met een heel duidelijke boodschap.

En bovendien, goed voorbeeld doet volgen, slecht voorbeeld soms ook, en soms ook juist niet.

Geen alcohol

"Ik ben wel benieuwd wat jullie afspreken met je 16-plussers."
Hier nog geen 16 plusser maar de afspraak is al wel helder: geen alcohol onder de 18 (en liefst nog langer niet). Ik heb ze ook uitgelegd waarom niet (slecht voor je hersenontwikkeling en je prestaties) en probeer handvatten te geven om de sociale druk om wel mee te doen het hoofd te bieden.
Hopelijk wordt de leeftijd om alcohol te kopen snel verhoogd van 16 naar 18 jaar. Nu lijkt het wel alsof je vanaf 16 jaar los mag.
Ik kan me verder volledig vinden in wat Tirza schrijft.

Tihama

Bedankt voor je 'verhaal' waarom alcohol slecht is voor pubers, heldere uitleg! Ik ga dat zeker gebruiken om ze het effect van drinken op een puberend brein uit te leggen.

Mooi geschreven marieke

"Voor sommigen lijkt het hersencellen verhaal wel het nieuwe evangelie, voor veel pubers werkt het als het longkanker verhaal 30 jaar geleden, niet dus. Pubers leren van pubers en daarom is de vriendenkring van je puberkind zo belangrijk."
Mooi gezegd. Zelf ben ik geen lid van de blauwe knoop en dus niet principieel tegen alcohol. We leven in een maatschappij waarin alcohol een plek heeft. Juist in de uitgaans en feesten wereld van pubers. Het lijkt mij makkelijker om principieel tegen alcohol te zijn en het te verbieden, dan samen een weg vinden om (matig) met alcohol om te gaan. Toch zie ik meer in het laatste dan in verbieden.
Ik heb overigens geen behoefte aan een discusie waarbij matig alcohol nuttigen vergeleken wordt met bijv. cocaine snuiven of heroine spuiten.

Verantwoording nemen en leggen

Er is een zeer groot verschil tussen verantwoording nemen en de verantwoording leggen bij iemand. En opvoeden bestaat voor het grootste gedeelte uit een periode van iets 'leren' aan je kind wat wij allemaal op onze eigen wijze proberen te doen omdat onze kinderen ook allemaal weer anders zijn. En tegen de tijd dat je ze genoeg hebt 'geleerd' naar jouw idee laat je dat leren en verantwoording nemen een beetje los en wacht je met je handen die jeuken op je rug af en observeer je de boel hoe dat zelf verantwoordelijk zijn verloopt. Tegen de tijd dat je het idee krijgt dat dat goed verloopt gaan je handen minder jeuken en laat je het een beetje 'los' en bemoei je je er verder vanaf een zijlijn mee. Je staat voor ze klaar als ze zelf komen omdat het niet lekker loopt en natuurlijk grijp je in als je ziet dat het zelfs na een periode waarin ze die verantwoording aankonden toch mis dreigt te gaan of je signalen daarin ziet. Zo niet dan laat je het los en blijft alleen beschikbaar en de observator.
Het eeuwig zelf verantwoording nemen is mijn inziens niet nodig. Het is zoiets als leren fietsen...dat moeten ze op een gegeven moment toch ook zelf alleen los kunnen. Dat alcohol drinken is het zelfde. Eerst begrens je ze en dan langzaamaan laat je het los, met de voorwaarde dat ze er verstandig mee omgaan en er géén excessen plaats vinden en pas tegen de tijd dat jij denkt dat ze er zelf verantwoording voor kunnen nemen. Dat oudste daar die vriendengroep voor heeft gevonden is iets wat ze helemaal zelf heeft gedaan. Ik heb ze niet voor haar gevonden en het brengt buiten dat letten op elkaar m.b.t. alcohol ook andere positieve dingen mee...ze brengen elkaar ook thuis, helpen elkaar op school, ondersteunen elkaar in dingen waarin een ander minder goed is of maken gebruik van elkaar omdat de ander er juist erg goed in is. Blijkbaar geeft het hun een goed gevoel, voelen ze zich veiliger in die groep en met elkaar en te weten dat ze altijd anderen bij zich hebben en niet alleen zijn. Dat het ook nog allemaal leuke jongens en meisjes zijn die geen rare dingen doen of vreemde foute gewoontes erop na houden of dingen die niet door de beugel kunnen maakt het nog beter. De groep beïnvloed haar, meer dan wij op deze leeftijd kunnen doen en zorgt ook nog een beetje voor haar mocht dat nodig zijn.
Ik 'leg' niks bij die groep. Ik zou ze ook niet wat verwijten mocht het ergens fout gaan. Want de veranwoordelijkheid ligt uiteindelijk toch enkel en alleen bij háár. En de groep neemt helemaal zelf een gedeelde verantwoordelijkheid voor elkaar.
En ergens op de achtergrond als een irritante ruis die soms op de radio erdoor komt daar zijn wij dan nog....om in te grijpen mocht het nodig zijn of om te begrenzen mocht het mis gaan en om onze eeuwige waarschuwingen en voorlichtingen d'r nóg maar 's in te pompen. Maar zolang er niets extreems gebeurd en er verstandig mee wordt omgegaan denk ik niet dat het zinnig is om een bijna 19jarige nog om de oren te slaan met verboden die ik niet eens kan controleren en zelfs nog amper kan bestraffen.
groeten albana

Elisabeth

Ik zou er mee uitkijken: ik heb hier zojuist begrepen dat een deel van de pubers daardoor juist aangezet worden tot gebruik

Het longkankerverhaal had op mij 30 jaar geleden trouwens ook goed effect. Mijn ouders rookten allebei, maar mijn moeder demonstreerde toen ik 11 was, wat je naar binnenhaalde met een sigaret. Na een flinke haal, ademde ze uit via een papieren zakdoekje. Dat was helemaal zwart geworden...... Toen legde ze uit dat de rest dus achtergebleven was in mijn longen.
Voor mij uitermate leerzaam, ben nooit gaan roken.

Ik vraag me nog steeds af waarom deze argumenten bij mij wel aansloegen. Net zoals met alcohol: waarom zoeken sommige pubers die grenzen op en anderen juist niet?

Het zou logisch zijn als ik in alle opzichten geen behoefte gehad zou hebben aan thrills

Tihama

Nog niet klaar

Wat ik wilde zeggen: ik deed dus wel heel veel andere dingen die veel ' bravere' meisjes ook niet deden. Veel vriendjes, sex, motorrijden, motortreffens, heel laat uitgaan, maar om een of andere reden, had ik nooit de behoefte aan experimenten me drugs of alcohol.

Nu is het op zich niet zo relevant wat ik in mijn jeugd deed: ik zoek vooral naar de kritische factoren waarom ik het niet deed en anderen wel. Het kan niet geweest zijn dat ik het uit angst voor het gevaar liet, want dan zou ik die andere dingen ook wel gelaten hebben. Door dit draadje realiseer ik me langzaamaan dat het vermoedelijk niet het zuivere wetenschappelijk was wat me tegenhield. Als het namelijk alleen de wetenschappelijke feiten waren geweest, dan had ik de sex en het motorrijden ook moeten laten. AIDS bestond al en de statistieken over motorongelukken waren minstens zo erg als nu.

De sleutel zit vermoedelijk ergens anders, ik weet alleen nog niet precies waar. Ik vind het wel belangrijk, want dat is dan ook mogelijk een sterk argument bij mijn kinderen.

Tihama

Verlies van controle?

Dat was ieg mijn motivatie om niet te experimenteren met drugs en op te letten met alcohol: de controle niet willen verliezen.

Verschillende argumenten voor verschillende kinderen

Ik schreef hier over mijn 16 jarige dochter, maar zij is één van de 4. Oudste (matige drinker) gaat binnenkort naar de VS. Hier "mag" hij dan al 4 jaar alcohol drinken, daar is hij te jong en buitenlander en daardoor extra kwetsbaar in geval van overtreding. Geen druppel wat mij betreft, maar ik heb geen invloed of controle.
Het hersencellen verhaal zal in eerste instantie wel aanslaan bij kind nummer 3 en daar zal ik het ook gebruiken, maar die "mag" waarschijnlijk pas met 18 jaar. Over kind nummer 4 heb ik nog geen idee (en nog alle tijd)
Ik ben klaar met deze discussie. Alcohol is gif; Yeah net zoals suiker, transvetten en een berg additieven die (kleine) kinderen dagelijks voorgeschoteld krijgen. Voor mij ligt het antwoord in al deze zaken in matigheid en de nuance en niet in de extreme meningen en acties. Alcohol maakt deel uit van onze cultuur of je het nu leuk vindt of niet. Mijn kinderen groeien op in deze maatschappij en zullen daar hun weg moeten vinden.
Heel erg bedankt voor een aantal verhelderende inzichten, ook van degenen waarmee ik het grondig oneens ben, ook zij hebben geholpen mijn eigen aanpak helder te krijgen.

Marieke en vs

Onze dochter ging ook op 20 jarige leeftijd voor een jaar naar de VS. Hier in Schotland mocht ze pas/al 2 jaar drinken, maar dronk/drinkt zeer matig.
In de VS werd er volgens haar ontzettend veel gedronken door studenten op de campus, de meesten dus jonger dan 21. Ze heeft daar ook wel eens teveel gedronken vertelde ze en ook wel eens op een feestje met een andere buitenlander in een kast gezeten bij een politie-inval, bang haar studentenvisum kwijt te raken ;o)

Niet

Wij drinken thuis eigenlijk niet. Mijn man komt uit een familie waarin drinken helemaal niet de gewoonte is en ik kom uit een familie waarin drinken nogal gevoelig ligt door de aanwezigheid van een aantal zeer stevige drinkers en alcoholisten. Ik hou zelf niet zo van de smaak van alcohol maar vooral niet van al dat gedoe wat er om heen hing bij ons thuis vroeger. Bij ons thuis speelt drank dus helemaal niet.

Naar de kinderen toe heb ik altijd gezegd dat als volwassene af en toe drinken niet problematisch is maar dat zolang ze geen 18 zijn ik het liever niet wil. Ik heb ze ook uitgelegd dat ik drinken juist in combinatie met uitgaan vervelend vind. Kijk maar naar alle excessen in het uitgaansleven. Door drankgebruik worden mensen eerder agressief en gaan ver hun grenzen over. Daarom heb ik mijn kinderen altijd op het hart gedrukt om juist als ze uitgaan niet te drinken of het bij één glaasje te houden.

Drankgebruik is hier nooit een probleem geweest gelukkig dus ik heb ook geen manier hoeven vinden om hier mee om te gaan. De zoon die het meest van feesten en uitgaan houdt drinkt helemaal niet. Hij zit in een vrienden groep met veel jongeren uit culturen waarin drinken minder gewoon is dus in zijn vriendengroep is niet drinken heel normaal. Dat scheelt ook veel. Als niet drinker verbaast het mij regelmatig hoe veel druk mensen op je zetten om te drinken

Shonagh

Mijn zoon moet nog gaan. Dit soort verhalen hoef ik niet per se vooraf te horen
(al vermoedde ik natuurlijk al wel dat daar flink gedronken word)

Cultuur

Marieke je schrijft dat alcohol deel uitmaakt van onze cultuur en dat is de waarheid als een koe. Alleen denk je niet dat dit vrij snel kan veranderen? Roken was nog niet zo lang geleden de normaalste zaak van de wereld, het was overal, zelfs op de basisschoool paften de (toen nog vooral) meesters er vrolijk op,los voor de klas. Het was volledig geaccepteerd. Nu is het onvoorstelbaar dat er in openbare ruimtes gerookt wordt, het is minder 'normaal' geworden om te roken. Gelukkig resulteert dat ook in steeds minder rokers, roken is een hele vervelende en hardnekkige verslaving die tot een heel verrvlnd eind kunnen leiden (longkanker).
Alcohol drinken is niet helemaal vergelijkbaar met roken, toch denk ik dat ook drinken steeds minder geaccepteerd zal worden vanwege de schadelijke effecten. Dan bedoel ik vooral het binge drinken, grote hoeveelheden in korte tijd en het nuttigen van alcohol door adolecenten vanwege de hersenontwikkeling. Dankzij voortschreidend inzicht weten we nu hoe schadelijk alcohol is voor het puberbrein en het kan niet anders dan dat die wetenschap gevolgen zal hebben op de cultuur rond alcohol cosumptie.
We streven allemaal naar hetzelfde: geen alcohol voor pubers en matig (of geen) gebruik van alcohol na de puberteit. Hoe we dat kunnen bereiken vergt van ouders "alle zeilen bijzetten" en geen laissez faire. Ik weet niet of ik de 'silver bullet' heb, maar een duidelijke grens is volgens mij een goed begin. Net als jij heb ik vier kids (nog niemand 16) ik denk dat ook hier maatwerk geboden is hoe die grens het best te bewaken. Is.

Marieke

Sorry ;o), maar ik wilde er alleen maar mee zeggen dat mijn ervaring is dat de legale leeftijdsgrens niet zo heel veel zegt. Hier in Schotland is de leeftijd 18 jaar om drank te mogen kopen en ik heb niet het idee dat de problemen met 16 en 17 jarigen minder zijn dan in NL. Kan het niet "bewijzen" dmv van onderzoek hoor, maar van wat ik zo om mee heen zie en hoor. En ken je de uitspattingen van Amerikaanse jongeren in het "buitenland" ( bv Nathalie Holloway)op hun vakanties, velen zijn volledig losgeslagen zodra ze alcohol "mogen".

Het goede voorbeeld

Toen wij voor het eerst een avondvoorstelling ( aanvang 7.30 )op de middelbare school bijwoonden, vielen de ogen uit mijn hoofd omdat er niet zoals ik verwachtte koffie en thee geschonken werd, maar alleen wijn en wat fris. Bijna iedereen dronk alcohol en stapte even zo vrolijk weer in de auto ( fietsen doen we hier niet). Ik heb er nog een brief aan de headteacher aan gewaagd, maar hij begreep echt niet waar ik me druk over maakte.......
Tja, het is gemakklijker wat flessen te ontkurken dan voor koffie en thee te moeten zorgen :o)

Toch nog even het goede glas wijn

Dat blijft mij maar triggeren. Ik heb een uitgebreide horeca-ervaring en iedere vakbekwame sommelier weet dat het heel lastig zo niet onmogelijk is om een dure merkwijn te verkiezen boven een Aldi-slobberwijntje. Je proeft wel verschil, maar om nou specifiek te zeggen welke van de twee de dure is - dat wordt al een stuk lastiger.
Wijn drinken/kiezen is een cult met heel veel flauwekul en voorál veel verkooppraatjes. Er worden vooral illusies verkocht. Een fles van 300 eu is echt niet 3 keer lekkerder dan een fles van 100 eu. Maar goed, dat geeft allemaal niet: ieder zijn meug. Ik ben alleen wel benieuwd naar de frequentie van het goede glas wijn. Voor mij klinkt dat als iets exclusiefs, ik wil dan toch minstens drie gangen en zo'n gebraden speenvarkentje zien, zeg maar. Maar misschien vindt Marieke de afhaalchinees ook wel een goed glas wijn waard, je weet het maar niet. Even genieten van dit moment met elkaar en daar hoort natúúrlijk een goed glas wijn bij.
Overigens gold in mijn huwelijk het gezegde: ga nooit bij een kok thuis eten. En wat was die andere ook weer? O ja: vaak is een kastelein zijn eigen beste klant. Als er nou érgens probleemdrinkers zitten is het wel in de horeca.

Tirza

Een goed glas wijn

Een goed glas wijn hoeft geen dure wijn te zijn. Een goed glas wijn is een wijn gedronken in matige hoeveelheden die het eten afmaakt, net zoals bepaalde sausen bij gerechten of slagroom (als je daar van houdt) op je ijsje. Het kan best zonder, maar met is lekkerder.
Wijn heeft niet alleen maar slechte eigenschappen, maar ook goede eigenschappen. Zo blijkt met name rode wijn die wordt gedronken in matige hoeveelheden statistich de kans op diabetes, prostaat-kanker en Alzheimer significant te doen dalen.
Met een schoonvader die als enige in zijn familie prostaat-kanker heeft gehad en nu helaas zo ernstig aan Alzheimer lijdt dat hij met spoed zijn huis uit moest, maar ook de enige geheel-onthouder in de familie is, komen wel eens vragen op of dat in zijn geval werkelijk zo gezond was.
Overigens zijn deze goede eigenschappen van rode wijn geen reden om jeugdigen al vroeg aan de alcohol te krijgen, statistisch gezien maakt het geen verschil als ze pas met 20 of 30 jaar zouden beginnen met een matige rode wijn consumptie.
En ja afhaal-chinees is bij ons zeker een goed glas wijn of bier voor de volwassenen waard, dat doen we namelijk 1 of 2 keer per jaar om iets te vieren.

Dank je primavera

Maar natuurlijk moet ik nog even zeuren: welke wijn maakt een Chinese afhaalmaaltijd helemaal áf qua smaakbeleving? Ik heb hem namelijk nog niet kunnen vinden, op rijstwijn na dan.
En de positieve effecten van rode wijn die je aanhaalt worden door Martijn Katan gebagatelliseerd met de woorden: rode wijn drinken om bepaalde klachten te voorkomen is net zoiets als met de kerk schudden om de klok te laten luiden. Het lijkt wel van enige invloed te zijn, maar er zijn vele malen eenvoudigere en effectievere methodes.
Overigens: mijn schoonmoeder heeft Alzheimer en is wijndrinker. Dus dat effect kunnen we dan wetenschappelijk verantwoord afstrepen.

Tirza

Dat glas goede wijn

Ik het glas dat je drinkt omdat je het lekker vindt, om de smaak niet om dronken van te worden. Je drinkt zo'n glas omdat het goed bij het eten past, omdat die twee smaken elkaar positief beïnvloeden. Het eten is zonder dat glas niet minder lekker, het wordt niet lekkerder van dat glas wijn, het kan ook heel goed zonder, maar het maakt (voor die drinker) het geheel af.
Een niet-goed glas wijn is die fles (ook een goede of dure) die je opentrekt als troostdrank, omdat je de roes wilt voelen, of omdat je het zo gewend bent en niet meer wilt weten dat elke dag een fles leegdrinken geen goed idee is. Het goede glas wijn kun je laten staan, de fles niet.
Dat goede glas wijn is het koekje bij de koffie, de mayonaise bij je patatje, de roomsaus bij je vlees, het papje bij de bloemkool. Nergens voor nodig. Wel lekker. Als je ervan houdt.