Dochter aangevallen door man
Iets wat je meestal alleen in de krant leest: man trekt meisje van fiets, schopt haar een paar keer in het gezicht en rent er daarna vandoor....
Vanavond komt mijn dochter huilend thuis, 2 agenten naast haar in het donker (maar dat zag ik eerst niet). Ik wil haar meenemen naar binnen, ik dacht dat ze gevallen was en toen dus opeens die stem van de politieman. "Ongeluk", dacht ik toch nog. Tot mijn dochter zei dat ze van de fiets getrokken was. Wij naar binnen en daar kwam het verhaal. Ze was echt bíjna thuis, nog 30 meter of zo, toen ze een man zag lopen die opeens weer omkeerde en op haar afkwam. Hij trok haar van haar fiets, waarbij ze met haar hoofd op de stoep viel en trapte haar twee keer in haar gezicht en ook tegen haar been. Ze heeft gegild dat hij moest ophouden, riep help en heeft hém ook flink getrapt, begrijp ik. Hij is daarna weggerend, een straat achter ons huis in. Hij keek eerst nog achterom, waardoor mijn dochter bang was dat hij zou zien waar ze heen ging als ze direct naar ons huis zou gaan. Ze is daarom na het bellen 112 een stukje verderop gefietst en heeft daar op de politie gewacht. Hoewel ze er snel waren, 4 minuten, voelde het als een eeuwigheid zei ze. Ze was bang dat hij haar toch was gevolgd en had pijn.
Je zou zo'n kerel toch! Mijn dochter is nogal stoer en wil nog wel eens tegen mijn opdracht in langs paden gaan die ik niet vertrouw en waar gebeurt het... vlakbij huis! Met als gevolg dat ze nu niet meer buiten durft als het donker is. En dat moet ze deze week elke avond. We moeten dus maar een plan opstellen waardoor ze opgewacht wordt door ons, of opgehaald, of met de bus... pfffft. Ze is er mooi klaar mee. We hebben afgesproken dat Slachtofferhulp een keer contact opneemt en morgen toch ook maar even langs de huisarts.
Ik zit nu trouwens met de gordijnen dicht. Stel dat hij wél weet waar we wonen en naar binnen gluurt? Hij was lopend dus vast niet ver van zijn eigen huis. Bah, wat naar om je opeens zo onveilig te voelen!
Enne
Je kunt in zo een situatie ,denk ik,altijd het beste zelf een oplossing zoeken en inderdaad maken dat je wegkomt.Als je stopt wil nog niet zeggen dat iemand stopt om te helpen.
Je denkt niet na
Als je achtervolgd wordt. Het is een puur instinctieve reactie: freeze or flight. Je stámpt van de adrenaline en door snel te fietsen/rennen/ademen, hou je je stresslevels hoog en komt er steeds meer adrenaline vrij. Eens even rustig nadenken: geh geh, ik ga langzaam fietsen en hier zachies de berm in met mijn fiets want dat kan hij lekker toch niet met zijn scooter - dát lukt je op zo'n moment niet meer. Je hersens zijn doordrenkt van cortisol en adrenaline en je wilt alleen maar weg-weg-weg, harder-harder-harder.
Ik dénk ook zomaar dat Kaaskopjes dochter niet eens rustig op haar gemakje na heeft zitten denken: gut, zal ik deze boze man eens in zijn kruis schoppen dat helpt wellicht - ze heeft gewoon uitgehaald en gehoopt dat het raak was. Terwijl in de tussentijd haar hersens op volle toeren draaiden: hóe kom ik hier weg zonder gevolgschade.
Sterker nog: zelfs als je maar doet alsóf je achterna gezeten wordt gaat je lichaam stoffen aanmaken die je aanzetten tot vluchten.
Tirza
Emma
Het is nog een beetje sukkelen met hoofdpijn. Ze is vandaag ook weer 2 uurtjes eerder uit school gekomen. Maar toen ze vanavond vervolgens wel in trainingspak beneden stond om te gaan trainen heb ik gezegd dat dát dan ook niet kon. Met een zere nek ga je niet trainen. Ze was er een beetje bozig over, maar is toen gewoon naar de training gegaan om erbij te zijn. Misschien was ze stiekem ook wel blij dat ik die beslissing voor haar genomen had. Straks wordt ze weer netjes thuis afgeleverd door haar vriend. Ondertussen heb ik de telefoon naast me liggen voor als de andere dochter naar huis komt en wil dat ik dan meeluister.
Vluchtgedrag (pelle)
Als je achterna wordt gezeten door iemand die er fysiek sterker uitziet dan jij vertoon je vluchtgedrag. Dat is toch ook logisch? Je gaat niet de confrontatie aan met iemand die fysiek sterker is dan jij.
Pelle, ik geloof dan ook helemaal niet dat jij zo koelbloedig zou reageren. (Tenzij je de zwarte band in karate hebt ofzo)
Gr. Poezie.
Kaaskopje
Wel fijn dat je dochter naar de training is gegaan,er even tusenuit.De hoofdpijn is misschien toch spanning die eruit komt en door haar gekneusde nek.Haar nek moet wel de tijd krijgen om goed te genezen,inderdaad niet mee doen met de training.Eigenlijk ook zo balen dit,hier staat ook niemend bij stil,het is gebeurd en dan kun je het gebeuren gaan verwerken,maar jouw dochter wordt er nu door haar pijnlijke nek nog een hele dag aan herinnnerd,ook al zou ze er even niet aan willen denken.
Ik vind het nog steeds zo knap dat je dochter niet naar huis is gevlucht.Ze is zo goed blijven nadenken.
Groetjes en sterkte
Ooo bedoel je dát...
Men ik heb wel 10.000 suggesties gedaan toen aan de telefoon! Tuurlijk wel! Ik heb wel 100 keer gevraagd of ze dan niemand zag en wel 50 keer of er niet een tractor langs kwam (om erop te springen...is goed te doen) en of ze de politie al zag en inderdaad of ze de auto's niet kon aanhouden/waarschuwen. Maar dochter werd daar alleen nog maar paniekeriger van. En nee, ze zag óók al niemand (hoor hellup!!) en nee ze reed véél te hard om iemand aan te houden en nee (gvd,gvd) óók al geen tractors. En nou ja zo ongeveer. Huizen was geen optie. Er staan daar geen huizen aan de weg, alleen boerderijen waarvoor je dan ook eerst een zandweg in moet met ernaast 3 weilanden tussen de weg/fietpad en boerderij en meestal aan de andere kant bomen (bos). Soms zitten daar dan ook nog bochten in, ben je helemaal lekker onzichtbaar. Geen optie dus. Buiten dat het dus best een afstandje is,weten wij hoe zo'n boerderij werkt en daar heb je niet een voordeur waar je aanbelt en 2 minuten later iemand voor je neus staat. Meestal moet krijg je geen reactie aan de voordeur..moet je eromheen (zoek,zoek,zoek van welke kant) en joehoe roepen ergens tussen de stallen en de deel en als er dan nog niemand reageert loop je maar ergens naar binnen (zoek,zoek,zoek waar zit die deur dan?) en kun je boven het kabaal van melkmachines of loeiende koeien proberen te joehoe-en of sta je ergens in een halletje te joehoe-en.
Zelfs de politie (toen we die verbindingen allebei op de speaker hadden) zei : "gewoon doorfietsen meisje.." we komen eraan, we zijn onderweg...En stelden haar zo gerust,hielden haar rustig.
En zo'n beetje elke halve minuut vroegen ze waar ze nu was (dochter kent daar elke graspriet dus kon dat wel goed aangeven) en dan gaven ze dat door aan die agenten die d'r zochten.
zo ongeveer.
Kaaskopje, hoe is het nu?
Zij de medepubers net zo meelevend en meedenkend als toen met onze dochter?
Dat heeft ons toen zéér aangenaam verrast (hadden we niet verwacht zeg maar).
gr. albana
Je reacties in paniek
Ik denk dat je in gevaarlijke situaties dingen situaties gewoon automatisch doet. Je kán niet eens meer goed nadenken volgens mij. Dingen als ik zou dit en ik zou dat is onzin. Want jij was niet op dat moment in die situatie. En zélfs als jij er was...dan had je w.s. wat anders gedaan dan je gedacht had. Ooit wandelden wij langs een kanaal..(man en ik) en opeens rijd er zó voor onze neus een auto in. Met mensen erin (dat zagen we nog wel) op 3 meter afstand ofzo. Ik ben best koelbloedig,raak niet snel in paniek en van eerst handelen en dan pas...Man ook eigenlijk wel. Onze reacties waren écht totaal verschillend. Man sprong erin (ik was nog in schrik-fase) en ik rende naar het eerste huis wat ik zag om aan te bellen en ze de hulpdiensten te laten bellen. Tjsa,allebei niet verkeerd...maar écht ik was nog niet toe aan het 'erin springen' zelfs maar te denken....En ik ben een goede zwemmer (toen zeker) kan zélfs reddend zwemmen...Man van het huis waar ik aanbelde rende zo langs mij heen (niks telefoontje dus) en sprong er ook in..En nog steeds dacht ik alleen maar aan dat 'hulpdiensten opbellen'. Dát was mijn prioiteit op dat moment. En dat was dus ook het enige dat in me op kwam om te doen. Ik heb uiteindelijk in het huis van die man zélf gebeld...Héél raar allemaal en toen dát gebeurd was ben ik pas teruggegaan om te helpen (wat een sukkel hé? die mannen hadden er ondertussen al 2 op de kant gebracht). En mijn oom en tante wonen aan dat kanaal (daarom liepen we er ook) en mijn opa en oma ook. Ik had dat kanaal dus tig keer gezien en wist ook dat er héél wat mensen inreden en had er dus ook al tig keer over na kunnen denken,heb dat ook vast wel gedaan. En toch deed ik zo raar (in mijn eigen ogen dan).
Als je mij ooit ervoor had gevraagd wat ik zou doen...had ik meteen geantwoord erin springen. Ik was fanatiek zwemmer toen...(waterpolo en wedstrijdzwemmen).
Maar mooi dat ik dat dus niet deed toen het erop aan kwam! Uiteindelijk had ik toch nog wat aan mijn 'reddend-zwemmen-diploma' want ik kon hartmassage en mond op mond beademing..En toen heb ik het toegpast en man en die andere ook nog aanwijzingen gegeven. Nou ja en toen kwamen de hulpdiensten en nog anderen erbij..Nou ja, je snapt het. Ze hebben het trouwens allemaal overleefd. Op onze bruiloft kregen we nog een bloemtje en een telegram van hun (jajaja, dat was pas leuk...een telegrám!) want ze hadden het via mijn familie gehoord.
Maar ik mezelf heel lang afgevraagd waarom het in mij niet opkwam om erin te springen. En dat terwijl het toch het méést voor de hand liggende was op dat moment.
Sinsdien weet ik ook gewoon dat zulke praat achteraf allemaal nonsens is en ook nog alleen maar bijdraagt aan schuldgevoel bij de betrokkenen en dat doe ik dus nooit meer. Zelfs mensen die 'niets' doen en alleen staan te kijken..zelfs dát snap ik. Die zijn gewoon 'perplex' en weten niet wat te doen. Hun hersens staan stil..Dat doen ze vast ook niet voorbedachte rade of expres. Bij die mensen werkt het zó blijkbaar.
groeten albana
Oefenen - beetje ot
Maar om die paniek reden is het dus inderdaad handig om dit soort dingen te "oefenen". Dat kan een zelfverdediging cursus zijn maar ook gewoon een paar keer door praten wat je zou doen als.
Overigens is bij alle spoedeisende hulp cursussen etc het eerste dat je doet zorgen dat je zelf veilig bent en het tweede om hulp roepen en het derde pas hulp verlenen. Was dus niet zo'n hele slechte reactie albana.
Mariel
Mmmm dát is 'm natuurlijk!
Door dat reddend zwemmen-gedoe-diploma was dat natuurlijk! (kan ik tenminste iets de schuld geven).
Nou ja feit blijft dat die mensen er nu niet meer waren als man en die andere man ook zo gereageerd zouden hebben (denk ik). Het duurde écht allemaal te lang die actie van mij...hoewel het toen weer wel handig uitkwam nu die anderen erin sprongen.
Maar wat ik me afvraag je kan toch nooit...ál die mogelijke situaties die je kúnnen overkomen gaan oefenen? En doopraten? Elke situatie is wéér anders.Ik bedoel ze had ook ergens anders kunnen fietsen of ergens met allerlei tegenliggers zowel wandelend alsook lopend of...in veel bebouwder gebied.Snap je wat ik bedoel?
En dochter heeft zowel judo (écht járen) gedaan en is ook erg bedreven in jy-jutsu (hoe schrijf je dat in hemelsnaam?? zit in d'r sportschool abbo en is favoriet) dus dát is het niet, die laat zich echt niet zomaar pakken net zoals kaaskopjes dochter. Maar zomaar even ergens in de middel of now-where in de openlucht een confrontatie aangaan met iemand die veel groter en sterker eruit ziet lijkt me écht geen goede keus, zelfs niet 'de kans erop lopen'(als je b.v. stopt). Alleen als het niet anders kan...
De algehele paniek bij dochter viel op zich ook nog wel mee...ze paniekte vooral door mij (ahum,ahum jaja ik weet het!)...omdat ze zich dan realiseerde van 'shit ik heb wel een rotsituatie hier'! Verder bleef ze best voor rede vatbaar en bij d'r verstand. Ze had toch ook mij gebeld? En zij was het zelfs die opperde dat ík de politie moest bellen. En op zich blijf ikzelf ook wel koel en reageer goed (ken dat van mijn werk daar gebeuren de gekste dingen)...maar niet als mijn eigen kinderen betreft dan kan ik dat niet hoor.
groeten albana
Albana
volgens mij deed je wel het juiste. Man was er al ingesprongen en hulpdiensten waren zeer dringend nodig dus prioriteit 1. springen deed al iemand en prioriteit 2. bellen naar hulpdiensten nam jij op je.
Je kan trainen
Natuurlijk kan je niet ELKE situatie voorbereiden. Je kan wel trainen op noodgevallen in het algemeen.
Ik heb als tiener veiligheid cursussen gehad omdat we toendertijd in de gevaarlijkste stad ter wereld woonden (Sao Paulo). Daar leer je een aantal standaard dingen. Hoe je een situatie voorkomt, hoe je er mee omgaat als je in de auto zit, hoe je er mee omgaat als je te voet bent (fiets is daar geen issue). Door die training is mijn broer een keer veilig weggekomen uit een overval op straat (broer heeft aanvaller hard geslagen met tennisracket, na afweging dat hij dat zou winnen, zwarte band karate) en uit een overval toen hij in de auto zat (keurig geld dat daarvoor klaar lag afgegegeven en gas gegeven). Ik denk dat de training mij uit gevaarlijke situaties heeft gehouden, maar ook heb in een zwembad een keer zeer gericht uitgehaald naar iemand de me probeerde aan te randen.
In mijn werk nu heb ik ook een cursus veiligheid gehad die er voor zorgt dat ik uit gevaarlijke situaties blijf (dronken of psychiatrische patienten) en ook adequat reageer als er iets gebeurt. Ik merd dat dat cursussen over veiligheid maar ook over noodsituaties (medisch) je vooral de eerste minuten een voorsprong geven omdat je automatisch adequaat reageert wat je tijd geeft om een verder plan te trekken.
Dus ik denk eigenlijk dat je je wel degelijk kan voorbereiden op dit soort situaties.
Mariel
Niets doen
Hoi,
Ik heb een keer een mevrouw van haar fiets zien vallen (schrok van een auto) en lag op haar rug op straat, armen wijd, alle boodschappen om haar heen. En ik zag dat dus van een afstandje gebeuren en deed helemaal niets... ik stond hoogstwaarschijnlijk met half open mond te staren. Maar ik registreerde ook al gauw hollende mensen die wel op gang kwamen en dat stelde me enorm gerust, hoefde ik namelijk niets te doen. Achteraf vroeg ik mezelf af waarom ik blij was dat er anderen op af kwamen, maar ik was gewoon bang om iets te doen, bang om iets fout te doen.
Maxime
Albana en de rest
De leeftijdsgenoten leven ook erg mee
Ze is vandaag bij de dokter geweest. Ze heeft weer een doos paracetamol meegekregen en mondwater om haar lip/wang van binnen te spoelen en te ontsmetten. Haar lip prikte aan de binnenkant en dat werd niet minder. De ha heeft gezegd dat als ze over 3 weken nog steeds een zere nek heeft ze doorgestuurd moet worden. Ik vind 3 weken wel erg ruim genomen. Of zou dat toch wel kloppen?
Maxime
Toen mijn dochter thuiskwam had ik ook het gevoel dat ik er een beetje wezenloos bij zat. Uit een zak aardappels komt meer zinnigs. Toen de agenten weg waren heb ik haar stevig vastgehouden.
Trainen en maxime
Ja,ja,ja dát bedoel ik. Dát had ik ook toen met die auto in de vaart. Een of ander vage slow-motion-film werd voor mij afgespeeld en daarin zag ik man de plomp in springen. En zelfs het 'waarom' daarvan drong niet eens tot mij door.Ik stond daar maar te kijken hoe man wegzwom...en hoorde ook een soort 'stilte' net of ik de geluiden om me heen niet goed meer waarnam.
Uit die rare toestand ontwaakte ik pas toen man de auto al gevonden had en ergens boven kwam om lucht te happen. Toen was het of ik 'wakker' werd en kon dus wel actie ondernemen. En jaja, ik deed wel net het goede volgens de boekjes misschien...maar gevoelsmatig hád ik gewoon dat andere moeten doen en man moeten bellen.
Dat oefenen op het werk ken ik.
Maar ik ken mezelf en op het werk ben je ánders. Dan héb je de verantwoordelijkheid en móet je het doen en rékenen er tig mensen op je.
Kom op dát kun je niet vergelijken.
En op mijn werk heb ik al 3 keer een brand meegemaakt (echte uitslaande) en écht dan handel je héél anders dan in je vrije tijd. En dat was in de tijd dat er nog geen BHVers of automatische signaleringen enzo waren.
Dus nooit écht oefeningen gehad ook daarvoor. (ja een beetje zoals dat vroeger ging uitleg van het schakelbord en de nooduitgangen weten). Ja nu wel......
groetenalbana
Kaaskopje
Ben er een beetje laat bij maar wilde jullie even heel veel sterkte wensen. Dit is niet niets, het komt uit de lucht vallen en je kan niets.
Sterkte dus!
Dank je wel rodebeuk
Man en ik zeiden dat vandaag ook nog. Je hebt haar niet kunnen beschermen en dat is waardeloos.
Medepubers en pijnlijke nekken
Dat pijnlijke nek en dat je dan 3 weken moet wachten heb ik ook wel eens gehoord, dat betrof iemand die een licht auto-ongeluk had. Huisarts denkt w.s. aan wip-les? (of hoe schrijf je dat?)
Door de val tegen de stoep?
Die meelevende medepubers hebben mij toen zeer aangenaam getroffen. Ja haar eigen vriendinnen,dát had ik wel verwacht.......Maar hier waren er ook allerlei andere pubers waar ze doorgaans weinig contact mee heeft en die je dan dus amper kent die zich ontpopten tot ware 'beschermers'. Zoals o.a. die veel oudere buurjongen en wat medecollega's,medesporters en wat andere wildvreemde jongens voor ons.En zonder bijbedoelingen je weet wel wat ik bedoel. Ik vond dat uitermate 'schattig' van die grote jongens en het gaf ons ook een erg prettig gevoel ook soms nu nog (dan zegt ze b.v. die en die gezien te hebben en we moeten de groeten hebben). Met zulke lieve meelevende jongens in je buurt en omgeving ben je gezegend volgens mij als pubermeisje zijnde.
groeten albana
Hahahahaha! (volkomen o.t.)
Bij een wip-les stel ik me héél wat anders voor!
volgens mij schrijf je het zo: whiplash
Veel mensen spreken dat inderdaad uit als "wip-les" of "wip-lus"
Gr. Poezie.
Ach ja
Zaterdagavond was het nogal laat voordat ik mijn bedje zag (feestje bij vrienden) en toen ik 'm zag kon ik eerst nog niet slapen...
Dus mijn hersens waren zeg maar niet écht in optimale conditie toen op zondagochtend.
En ik werd nog uit bed gebeld ook 's morgens door iemand die mijn váder moest hebben (dus niet goed in de tel.gids gekeken) grrrr...ben de telefoondienst niet!
groeten albana
Sini
Zal ik doen
Hihi
Ik zal de dokter vragen of hij ook in die richting denkt.
Ik hoop overigens niet dat het whiplash is, daar ben je volgens mij mooi klaar mee.
Hier ben ik nog even
Ten eerste wil ik iedereen die een kaartje heeft gestuurd daar hartelijk voor bedanken, uitdrukkelijk namens dochter! Ze vond het bijzonder om van mensen die ze niet kent een hart onder de riem te krijgen.
Ten tweede lijkt het er nu toch op dat ze een whiplash aan het 'voorval' heeft overgehouden. Ze is gister naar de ha gegaan omdat ze last blijft houden. Ze heeft zaterdag voor het eerst weer een wedstrijd meegespeeld en had daarbij ook last van haar rug en tijdens haar werk krijgt ze hoofdpijn waarschijnlijk door de houding die ze daarbij moet aannemen. Zitten en hoofd steeds dezelfde kant op gedraaid. Ze moet morgen naar de fysio voor een enkelblessure nog van het vorige seizoen. Ik heb al gezegd dat ze dit ook ter sprake moet brengen.
De huisarts heeft aangegeven dat we er goed aan doen om regelmatig te komen bij klachten. Niet alleen vanwege de gezondheid van dochter, maar ook omdat mócht de dader ooit gepakt worden er een 'logboek' is waarmee we hem om de oren kunnen slaan voor een schadeclaim. Niet dat ik erg veel verwachtingen heb bij zo'n claim. Het is maar de vraag of zo iemand netjes verzekerd is, of een inkomen heeft waar wat uit te halen valt.
Vervelend!
krijgt zo,n afschuwelijke gebeurtenis ook nog een vervelend staartje,jammer!
sterkte er mee!
Ach
Joh. Wat sneu nou toch. Getver. Stuur haar maar vaak naar de dokter. Het is te belangrijk om te laten versloffen.
Tirza
Zeker doen
Zeker doen,naar de doc indien nodig,Zo kan hij tussen de bedrijven door mooi in de gaten houden hoe het gaat,in alle opzichten.
He, bah
De gebeurtenis op zich was al heftig genoeg en nu krijgt het ook nog een staartje, Ik duim dat het meevalt!
