Zoontje (4) leren voor zichzelf op te komen?
Hoi!
Ik weet even niet wat ik met het gedrag van mijn zoontje moet en of er mensen zijn met tips/ervaringen.
Even een korte inleiding; zoontje van 4 en een erg onzeker mannetje.
Vindt veek dingen eng (klimmen, glijbanen, nieuwe dingen, onverwachte situaties en harde geluiden)
Hij past erg in het beeld van hoog sensitief.
Verder is hij erg lief, meegaand en wil altijd alles voor iedereen oplossen en kan absoluut niet tegen onrecht en trekt veel dingen zich persoonlijk aan.
Hij vindt het moeilijk voor zichzelf op te komen als hij bijv niet mag meespelen of als kinderen iets van hem afpakken.
Hij zal bijv nooit n kindje pijn doen of terugslaan als een kindje zoiets bij hem doet.
Nu hadden we vandaag een uitje met school en zag ik gebeuren dat de juf vroeg of alle kindjes wilden helpen opruimen.
Hij wilde dus meteen helpen om een bal twrug te brengen.
Onderweg naar de juf pakte een ander kind de bal hardhandig uit zijn handen en rende ermee weg.
Mijn zoontje probeerde de bal terug te pakken maar het andere kind was veel sterker.
Ik zag de onmacht bij mijn zoontje in zijn ogen en de tranen die hij aan het verbijten was.. Hij riep een aantal keer "stop! Hou op! Ik vind dit niet leuk!" (Regel volgens school om aan te geven dat je iets niet wil/leuk vind)
Maar hij "won" het niet en gaf zichtbaar uit het veld geslagen op..
Dit was maar 1 voorbeeld waar ik toevallig met mijn neus bovenop stond, maar deze dingen vallen dus vaker voor.
Hoe maak ik mijn zoontje hierin weerbaarder? Hij is soms zo onzeker in dit soort situaties.
En heb dan zo met hem te doen! Hij heeft nog een lange weg te gaan in de "grote boze buitenwereld" dua wij willen hem hier graag bij helpen en steunen..
Weerbaar
Ik vind in het voorbeeld je zoontje niet heel niet-weerbaar klinken. Hij wil de bal terug pakken, hij roept Stop Hou Op. Dat vind ik best weerbaar hoor. Natuurlijk is het vooral voor jou niet leuk om te zien, maar heeft hij er zelf echt veel last van?
Ik zou het wel bij de juf aankaarten als dit veel voorkomt. Hij zit in groep 1. Daar mag de juf best wel iets meer alert zijn op afpakken en niet mee mogen spelen. Alle kinderen van die leeftijd hebben daar nog hulp bij nodig. In de situatie die je hier beschrijft vind ik ook dat juf wel had mogen ingrijpen. Het gebeurde toch voor haar neus?
Het was voor hem ook zeker een hele overwinning hoe hij in de situatie handelde! Dus heb hem ook verteld daarna dat ik trots op hem was hoe hij had gereageerd. Maar dat hij de tranen in zijn ogen krijgt door het onrecht vind ik ook lastig..
Hij raakt dan heel snel heel erg overstuur en soms zelfs op het paniekerige af als hij een situatie niet de baas kan..
op school
Ik herken het gedrag, mijn oudste neefje had het ook. Klapte soms ook dicht en je zag hem echt vechten tegen de tranen, zo sneu. Maar het bleek dat dit bij hem vooral speelde waar zijn moeder bij in de buurt was. Op school was hij verder best assertief, heb ik zelf ook gezien toen ik er was om hem op te halen. Hij had mij nog niet gezien en was druk in discussie met een klasgenootje. Toen hij me zag werd hij direct wat stiller, zo gek om te zien.
Hij is er trouwens na een paar jaar helemaal overheen gegroeid.
Geen idee of het bij jouw zoon ook zo zit maar ik zou er wel met zijn juf over praten om te vragen wat haar observaties zijn.
De juf heeft hem ook geobserveerd en zei dat hij heel erg lief is en altijd zijn klasgenootjes helpt, maar daarbij zichzelf op de 2e plek zet.
Hij kan slecht tegen onrecht en ruzies en voelt zich dan ook aanngesproken terwijl hij er zelden wat mee te maken heeft.
Hij kan er ook slecht tegen als de juf tegen een kindje moppert.
Hij is een tijdje terug bijv flink geknepen in zijn arm met n grote bloeduitstorting tot gevolg.
Toen ik hem vroeg of hij dit wel tegen de juf had gezegd zei hij dat hij niet durfde omdat hij bang was dat het betreffende jongetje achter hem aankwam.
Toen ik zei dat hij best terug mak knijpen kwam hij met de oplossing: we kunnen hem ook in de gymzaal zetten met een muziekje wat hij leuk vindt en dat wordt ie weer rustig.
Hij is dus ook totaal niet van het geweld enzo..
raar advies
Om te zeggen dat hij ook wel terug mag knijpen.
Er zijn genoeg kinderen die niet zo 'van het geweld' zijn en slecht tegen onrecht kunnen etc. Dat is niet zo uitzonderlijk. En gelukkig maar, want dat is een mooi evenwicht voor kinderen die wel wat meer 'van het geweld' zijn. Prijs hem voor zijn sterke kanten (anderen helpen etc.) in plaats van hem aan te spreken op zijn -in jouw ogen- zwakkere kanten (niet voor zichzelf opkomen).
Kijk, als je hem 'opdracht' geeft om zelf dan ook maar geweld te gebruiken (terugknijpen) dan zeg je eigenlijk dat hij iets moet doen dat totaal niet bij hem past. Zo maak je hem onzeker(der). Terwijl als je hem aanmoedigt vooral in zijn kracht te gaan staan (misschien durft hij bijvoorbeeld wel voor iemand anders op te komen!) dan geef je hem de kans om te groeien.
En echt, ik vind het niet heel zorgwekkend klinken hoor allemaal. Ik ken zat van 'dit soort' kinderen. Komt echt wel goed, let maar op!
Dat valt mee hoor
Ik was ooit de enige kleuter die te horen kreeg dat ik terug mocht slaan in de carrière van die bewuste juf.
Het gaf mij het gevoel gehoord, gezien en erkend te worden en maakte me helemaal niet onzeker.
Ik wist al dat ik dat nooit zou doen, maar wel dat de juf/moeder achter me stond als er iets gebeuren zou.
Dat gaf me de zekerheid en geruststelling om het te durven vertellen.
Ik ben tot mijn 17e gepest en die juf ben ik nooit vergeten.
Ansjov
Wat naar om te horen dat je zo lang gepest bent! Ik vind het advies toch wel een zwaktebod, en al helemaal als het van een juf komt. Waarom kon zij zelf niet ingrijpen dan, als ze toch zag wat er aan de hand was?
behoeden
Er is niks 'mis' met je zoontje, hij kwam heel goed op voor zichzelf -en dat op die leeftijd. Er is ook niks mis tegen onzeker zijn en je kan je kind echt niet behoeden tegen al het onrecht dat op zijn pad komt - en zeker nu hij net op de basisschool zit. Hij kan ook 'niet alles winnen' en niet alles gaat eerlijk. Je zou hem ook kunnen steunen met : jammer dan, volgende keer lukt het misschien wel ipv 'meehuilen' en je zoon als slachtoffer zien. Of zelf ingrijpen, je stond ernaast en je had iets tegen dat andere kind kunnen zeggen (of dat helemaal verstandig was weet ik niet) maar de juf heeft maar twee ogen 
Andere weerbaarheid
Oké, je zoontje is niet zo sterk dat hij tegen een sterker en sneller jongetje op kan. Hij delft het onderspit. Als je hem adviseert om terug te slaan zeg je eigenlijk: je moet de sterkste worden. Als je dat wil zul je hem op een vechtsport moeten doen, waarbij ze overigens ook leren om de sport nooit als geweld te gebruiken.
Hij is zelf bezig met een andere vorm van weerbaarheid, die niet gebaseerd is op geweld. Dat is hij nog aan het uitzoeken en daarbij komt hij nog teleurstellingen tegen. Hij is wel heel creatief in het zoeken naar oplossingen. zijn we gis niet de gemakkelijkste, erop rammen is makkelijker. Maar het is wel bijzonder.
Ik hoop dat hij in jou een gesprekspartner vindt die hem kan begeleiden bij het zoeken naar de eigen weg: wat vind ik (niet moeder) een probleem en hoe ga ik hiermee om? Positieve waardering van zijn eigen ontdekkingen kan hem zelfvertrouwen geven. Helaas gaat die weg niet over rozen, dus negatieve ervaringen zal hij mee moeten maken.
Tsjor
het is vaardigheid
Tja, mijn zoon was ook erg onzeker op school toen hij daar net begon. Leren opkomen voor je zelf en een ruzie durven aangaan, is een heel leerproces.
In het begin liet ik hem het teken geven dat de bus bij de halte moet stoppen. Dat oefenden we eerst thuis (hoe zeg je met je hele lichaam stop? niet alleen vanuit je mond, niet alleen door heel rechtop te staan: stevig staan op de grond, een beetje door je knieën, steek je hand op en zeg stop) voor de spiegel (en steeds vragen wat hij er zelf van vindt). En dan natuurlijk het compliment dat hij zelfs een hele bus kan doen laten stoppen.
Daarnaast hoorde hij van zijn vader dat je niet altijd alles kan winnen en ruzie is niet altijd nodig; kies de ruzies (en op komen voor jezelf) uit en zet alleen in op de ruzies die je (eventueel) kan en wil winnen.
Toen hij 7 was, kwam hij eens heel gefrustreerd thuis omdat er onenigheid was geweest met een jongen over de voetbaltafel. De juf had er op gestaan dat het uitgepraat werd. Alleen had na het praten de jongen hem een duw met het lijf gegeven en had hij toch maar afgezien van de voetbaltafel. Die jongen had dus gewonnen.
Tja, zo doen sommige jongens dat in de jongenswereld. En sommige meiden ook, trouwens in de meidenwereld. Leer beide manieren maar, dan kan je je in beide situaties beter handhaven. Dus, ja, soms mag je terugslaan. Je mag niet beginnen maar je mag je altijd verdedigen. Met het hebben van die vaardigheid, straal je hel wat uit. Of je het gebruikt, moet een overwogen keuze zijn. Terugslaan moet wel in relatie staan tot wat er is voorgevallen, vind ik. Nu is dit terugslaan wat meer geaccepteerd in de jongenswereld maar ik had dit als jong meisje eigenlijk ook moeten kunnen. Alleen mocht dat niet van school en thuis toen ik een tijdlang elke schooldag 2x per dag werd getrapt en geslagen. Dus ja, terugslaan mag van mij.
