Zoon & sociale contacten
Beste allemaal,
Onze zoon zit in groep 7, is bijna 11 jaar.
Hij geeft aan graag wat vaker te willen spelen, maar in de praktijk zie ik dat dat er niet van komt. Hij gaat niet meer naar de NSO en is dus vaak na school thuis.
Hij doet aan teamsport, schaakt op 1 dag na school en heeft 1 keer per week in de avond zwemles.
Tot nu toe hebben mijn man en ik altijd geholpen met afspraken maken, maar dit lijkt lastig te gaan de laatste tijd:
- kinderen hebben elke dag een activiteit en dus geen tijd voor losse afspraken (dat geven ouders aan)
- kinderen zijn heel druk met bijles en huiswerk
- kinderen spelen met hem maar nog liever met iemand anders -hij vist voor mijn gevoel vaak net achter het net.
- hij is zelf ook erg kieskeurig in met wie hij wil spelen. Dat maakt het ook niet makkelijker.
We wonen in een dorp, in een gedeelte waar er geen vriendjes of leeftijdsgenoten om de hoek wonen. Ergens spontaan binnenlopen kan dus niet.
Verder heeft hij een leuke klas en sportteam, maar het lijkt alsof alle groepen al gevormd zijn - het is erg lastig voor hem en voor mijn man en mij om ertussen te komen.
Wat onze zoon betreft: hij vindt het lastig om zijn plek te vinden in een groep. Dat heeft echt tijd nodig. Ook is hij snel overprikkeld.
Een op een spelen gaat helemaal prima. Het lastige is alleen, dat het niet lukt om dat te regelen.
Wat ik hem gun is dus net wat meer sociale contacten. Een speelafspraak eens per twee weken is al genoeg, of anders een activiteit die zorgt voor wat sociale gezelligheid.
Ik weet alleen niet zo goed hoe dat te regelen, en of we daar uberhaupt iets aan kunnen doen, en we ervanuit moeten aagn dat het beter gaat als hij naar de middelbare school gaat -hopelijk vind hij daar net iets meer aansluiting.
Kortom: hebben jullie tips, een geruststellend woord, of is dit herkenbaar?
Hoot het graag, dank alvast voor jullie reacties.
dochter zit in groep 6. Kinderen wonen niet allemaal dicht bij school (Wij ook niet). Dochter regelt zelf speelafspraken, daarbij wel contact tussen ouders over tijden en ophalen etc. Soms op de dag zelf en soms ook vooruit.
Soms app ik met ouders van vriendjes, maar dat is omdat kinderen nog geen telefoons hebben bijv om iets af te spreken in vakantie ofzo.
Jullie wonen in een dorp, maar geen kinderen van eigen leeftijd in de buurt?
Het dorp is blijkbaar zo groot dat een 11-jarige niet zelfstandig (op de fiets) naar een gedeelte van het dorp kan gaan waar wel kinderen van zijn leeftijd wonen?
Ik bedoel - een 11-jarige moet dat toch zo langzamerhand kunnen?
Ten eerste zou ik uit de helicopter stappen. Je hebt het over 'kindjes' van de schaakclub, over hoe jíj́ achter speel-afspraken aan zit en over dat jíj́ je zorgen maakt over wie je zoon moet uitnodigen op zijn verjaardag.
Je zoon is geen 'kindje' van de schaakclub. Hij zit in groep 7!
Zolang jij dit soort dingen voor hem blijft oplossen, zal hij het nooit leren.
Het is daarnaast ook helemaal niet erg dat hij maar 1 of 2 vrienden heeft. Past prima bij iemand die snel overprikkeld raakt! Toch? Nadeel is dat hij dan minder vaak af kan spreken. De oplossing is niet dat jij als moeder meer clubjes en afspraken voor hem regelt, maar dat hij zelf gaat bedenken wat hij tegen de verveling kan doen. Daar moet hij even doorheen. Maar verveling leidt met een beetje geduld meestal wel tot oplossingen - dan bedenkt hij hoe hij voortaan wèl bijtijds af kan spreken of gaat hij in zijn uppie een boek zitten schrijven..
Wat betreft je zorgen over zijn feestje: een verjaardag met maar 1 of 2 gasten, biedt weer hele andere (leukere!!!) mogelijkheden: ze passen beter in je auto, je kan meer geld uitgeven per kind, er is meer aandacht voor elkaar en het is rustiger. Dus je kan ipv paintballen in de dichtsbijzijnde stad, gezellig naar een museum/dierentuin/whatever een stuk verder weg. Muziek of een film aan in de auto, ze vermaken zich wel. Zo ben ik bijvoorbeeld ooit met een jarige dochter en haar beste vriendin naar Cinekid gegaan en heb daarna in de hoofdstad een pizza met ze gegeten. Paste veel beter bij haar dan een standaard-feestje met 6-8 'wel aardige' klasgenoten.
key_west schreef op 01-02-2023 om 13:28:
[..]
Hoi Gingergirl,
<knip>
We spreken ook regelmatig af in het weekend met vrienden en familie met kinderen in dezelfde leeftijd, zo heeft hij ook sociale contacten. Maar als het aan mijn zoon lag deden we dat nog vaker, maar dat hoeft voor mij ook niet - de week is al druk genoeg en ik hou mijn weekend ook graag vrij.
Al met al denk ik dat we niet heel veel meer kunnen doen nu. Maar ik vind het erg lastig dat te accepteren en het los te laten, omdat ik me ook zorgen maak (is hij wel gelukkig, heeft hij wel vrienden, wie moet hij op zijn verjaardag vragen).
Dus enerzijds ligt het probleem vooral bij jou, want jij maakt je druk of hij wel gelukkig is. Dat moet je zelf oplossen.
En anderzijds vindt hij het jammer dat de weekend contacten dun gezaaid zijn. Kan hij niet zelfstandig naar die mensen toe? Of dat je hem alleen brengt en haalt?
Ja en verder, hij moet inderdaad leren om hier mee om te gaan, op de middelbare school ligt alles sowieso weer anders.
En verder kan ik scouting altijd aanraden.
@yette
Dank voor je wijze woorden. Je hebt helemaal gelijk. Hij is geen klein kind meer en ik kan en moet het niet meer voor hem willen oplossen.
En wat je zegt, een feestje met minder vrienden is ook leuk en net zo gezellig. En zeker haalbaar. En 1 of 2 vrienden om te hebben is voor mijn zoon echt genoeg, anders wordt het ook te druk.
@Marie111: onze vrienden en familie wonen niet zo dichtbij dat hij er al zelfstandig naartoe kan (30- 45 rijden, snelweg). Anders zou dat zeker een optie zijn.
...Al met al merk ik dat het het hele sociale gebeuren bij mijn zoon minder vanzelf gaat. Hij heeft een jonger broertje en zusje, en daar gaat het allemaal soepeler. Die maken nu al zelf veel meer hun speelafspraken.
Het is soms echt zoeken wat we wel en niet moeten doen of laten, of wat we wel of niet van hem kunnen verlangen. Waar ik me zorgen om moet/wil maken en wat ik los kan laten.
Hij is de oudste, dus voor ons als ouders is het ook puzzelen hoe het gaat. We komen er vast uit, maar het kost tijd en energie.
key_west schreef op 01-02-2023 om 19:28:
@yette
Dank voor je wijze woorden. Je hebt helemaal gelijk. Hij is geen klein kind meer en ik kan en moet het niet meer voor hem willen oplossen.
En wat je zegt, een feestje met minder vrienden is ook leuk en net zo gezellig. En zeker haalbaar. En 1 of 2 vrienden om te hebben is voor mijn zoon echt genoeg, anders wordt het ook te druk.
@Prillewits: onze vrienden en familie wonen niet zo dichtbij dat hij er al zelfstandig naartoe kan (30- 45 rijden, snelweg). Anders zou dat zeker een optie zijn.Scouting heeft hij gedaan, was een aantaal jaar leuk, maar vond hij op een gegeven moment te druk.
...Al met al merk ik dat het het hele sociale gebeuren bij mijn zoon minder vanzelf gaat. Hij heeft een jonger broertje en zusje, en daar gaat het allemaal soepeler. Die maken nu al zelf veel meer hun speelafspraken. Dat loopt gewoon.
Het is soms echt zoeken wat we wel en niet moeten doen of laten bij onze oudste zoon, of wat we wel of niet van hem kunnen verlangen. Waar ik me zorgen om moet/wil maken en wat ik los kan laten.
Hij is de oudste, dus daardoor voor ons als ouders is het ook puzzelen hoe het gaat. We komen er vast uit, maar het kost tijd en energie.
Zoon wilde in groep 4 ook maar met 1 iemand spelen. Met iemand anders spelen kwam echt niet in hem op.
Denk dat de speelafspraken tot en met groep 7 op 2 handen te tellen waren. Ik heb het initiatief altijd bij hem gelaten.
Zoon is tegenwoordig heel sociaal uitgaand (gaat vanwege zijn ASS niet altijd helemaal goed, maar goed, dat zijn weer leerpunten). Maar het klikt of het klikt niet en daar kan hij wel vrij star in zijn. Gelukkig zitten er veel kinderen in zijn klas met dezelfde interesses (gamen, manga's etc.)
Ik ben zelf ook geen held in sociale contacten maar probeer hem zo goed mogelijk te coachen. De uitvoering laat ik volledig aan hem over.
key_west schreef op 01-02-2023 om 19:28:
@yette
Dank voor je wijze woorden. Je hebt helemaal gelijk. Hij is geen klein kind meer en ik kan en moet het niet meer voor hem willen oplossen.
En wat je zegt, een feestje met minder vrienden is ook leuk en net zo gezellig. En zeker haalbaar. En 1 of 2 vrienden om te hebben is voor mijn zoon echt genoeg, anders wordt het ook te druk.
@Marie111: onze vrienden en familie wonen niet zo dichtbij dat hij er al zelfstandig naartoe kan (30- 45 rijden, snelweg). Anders zou dat zeker een optie zijn.
...Al met al merk ik dat het het hele sociale gebeuren bij mijn zoon minder vanzelf gaat. Hij heeft een jonger broertje en zusje, en daar gaat het allemaal soepeler. Die maken nu al zelf veel meer hun speelafspraken.
Het is soms echt zoeken wat we wel en niet moeten doen of laten, of wat we wel of niet van hem kunnen verlangen. Waar ik me zorgen om moet/wil maken en wat ik los kan laten.
Hij is de oudste, dus voor ons als ouders is het ook puzzelen hoe het gaat. We komen er vast uit, maar het kost tijd en energie.
Huh? Volgens mij begrijp je mijn bericht verkeerd.
Ik bedoel dat hij zelfstandig in jullie eigen dorp met andere kinderen (buiten) gaat spelen. Dus zonder afspraak. Wordt er nergens op speelveldjes of op het schoolplein gevoetbald ofzo?
@Marie111: ik reageerde onterecht op jou, ik bedoelde Prillewits.
In elk geval: Er wordt weinig zonder afspraak gespeeld krijg ik het idee. Kinderen fietsen niet zomaar langs bij elkaar. Ik hoor het tenminste niet van mijn zoon en ook niet van (ouders van) zijn klasgenootjes.
Veel ligt al vast van tevoren. Het schoolplein gaat dicht na school, dus daar is ook geen mogelijkheid. Zouden ze inderdaad gewoon open moeten houden om zo het spelen meer te faciliteren zeg maar.
Ik vraag me af of je zoon wel naar zo'n speeltuintje of voetbalveldje zou fietsen als daar wel gespeeld werd. Hij wil immers ook niet met andere kinderen dan X en Y afspreken.
Ik zou speelafspraakjes wel echt bij hem zelf neer gaan leggen. Op de middelbare school kun je niks meer regelen, dan ken je de klasgenoten en hun ouders niet eens.
key_west schreef op 01-02-2023 om 20:17:
@Marie111: ik reageerde onterecht op jou, ik bedoelde Prillewits.
In elk geval: Er wordt weinig zonder afspraak gespeeld krijg ik het idee. Kinderen fietsen niet zomaar langs bij elkaar. Ik hoor het tenminste niet van mijn zoon en ook niet van (ouders van) zijn klasgenootjes.
Veel ligt al vast van tevoren. Het schoolplein gaat dicht na school, dus daar is ook geen mogelijkheid. Zouden ze inderdaad gewoon open moeten houden om zo het spelen meer te faciliteren zeg maar.
Ik weet niet hoe groot jullie dorp is maar zijn er helemaal geen plekken zoals een speelveld, speeltiin/ pleintje ( oke schoolplein is dicht) waar kinderen samenkomen? Kijk dat je zoon het daar niet over heeft zegt natuurlijk niet zo veel. Misschien ook eens iets om gewoon te proberen; ook al wonen jullie aan de andere kant van het dorp, hij kan toch een keer op de fiets stappen en gewoon bij een klasgenootje aanbellen om te vragen of ze buiten komen spelen, chillen? Ik neem aan dat kinderen niet alleen in de zomer buiten zijn.
Je schreef dat hij erg kieskeurig is, waar zit het kieskeurige in? Weinig gemeenschappelijke interesses of vindt hij veel dingen niet leuk?
Gingergirl schreef op 01-02-2023 om 22:08:
[..]
Misschien ook eens iets om gewoon te proberen; ook al wonen jullie aan de andere kant van het dorp, hij kan toch een keer op de fiets stappen en gewoon bij een klasgenootje aanbellen om te vragen of ze buiten komen
spelen,chillen? Ik neem aan dat kinderen niet alleen in de zomer buiten zijn.
Gebeurt dat vaak bij jou - dat een kennis/collega zomaar opeens voor de deur staat om te vragen of je een stukje mee gaat wandelen?
Ik vind het geen verschrikkelijk voorstel hoor, maar je schrijft het op alsof het de normaalste zaak van de wereld is, terwijl zoiets mij echt enorm zou overvallen, en dat is voor de gemiddelde tiener niet anders.
Renmuis schreef op 01-02-2023 om 23:27:
[..]
Gebeurt dat vaak bij jou - dat een kennis/collega zomaar opeens voor de deur staat om te vragen of je een stukje mee gaat wandelen?
Ik vind het geen verschrikkelijk voorstel hoor, maar je schrijft het op alsof het de normaalste zaak van de wereld is, terwijl zoiets mij echt enorm zou overvallen, en dat is voor de gemiddelde tiener niet anders.
Hier in het dorp gebeurt dat heel vaak. Wel bij en door kinderen waar normaal ook wel mee gespeeld wordt, buiten in de speeltuin of met afspreken.
Renmuis schreef op 01-02-2023 om 23:27:
[..]
Gebeurt dat vaak bij jou - dat een kennis/collega zomaar opeens voor de deur staat om te vragen of je een stukje mee gaat wandelen?
Ik vind het geen verschrikkelijk voorstel hoor, maar je schrijft het op alsof het de normaalste zaak van de wereld is, terwijl zoiets mij echt enorm zou overvallen, en dat is voor de gemiddelde tiener niet anders.
'Vroeger' deden we dat toch heel vaak? En zo oud ben ik nou ook weer niet. Mobiele telefoons waren toen nog nauwelijks aanwezig dus je belde naar iemands huis of je liep er even heen om te vragen of iemand kon/wilde spelen. En ging dat niet, tsja, dan moest je weer terug. Natuurlijk wel bij kinderen met wie je wel eens vaker speelde.
Renmuis schreef op 01-02-2023 om 23:27:
[..]
Gebeurt dat vaak bij jou - dat een kennis/collega zomaar opeens voor de deur staat om te vragen of je een stukje mee gaat wandelen?
Ik vind het geen verschrikkelijk voorstel hoor, maar je schrijft het op alsof het de normaalste zaak van de wereld is, terwijl zoiets mij echt enorm zou overvallen, en dat is voor de gemiddelde tiener niet anders.
Grappig, dat is hier echt dagelijkse kost met een kind in groep 7. En wat er voor de deur staat varieert in leeftijd van 8 tot 13 jaar.
