zoon onzeker (en ik ook)
Beste mensen,
Ik heb weer eens een beetje feedback nodig (gebeurt de laatste tijd niet meer zo heel vaak hè?).
Mijn zoon (10jr, deel van een tweeling), is altijd al heel onzeker geweest. Vooral over zijn uiterlijk (te klein, vindt zichzelf lelijk), maar ook over zijn vrienden en prestaties (vindt zichzelf geregeld een mislukking, bv. tijdens mislukte voetbalacties). Het is een tobber en een piekeraar en houdt niet van verandering.
Ik heb dit al wel eens op school aangekaart, maar hij schijnt goed in de groep te liggen. Verder heeft hij geregeld speelafspraken bij een zijn vaste vriendjes.
Maar de laatste 2 weken spreekt hij minder af, heeft vaker 'ruzie' met zijn beste vriendje, is zijn bal op school op mysterieuze kwijt geraakt, wordt uit zijn clan geknikkerd bij Clash of Clans, en is stiller. Nu kwam hij vanmiddag huilend thuis en zei dat hij op school werd gepest. Zijn groepje vriendjes scholden hem uit en wilden niet meer met hem spelen.
Maar om eerlijk te zijn weet ik niet of dit echt is, of zijn interpretatie van de feiten. Voor een onzekere jongen is een "plagerijtje" of stoerdoenerig geblaat van vriendjes al snel pesten. Mijn man had hem overigens opgehaald van school en had hem gewoon heel vrolijk met anderen zien buitenspelen. Maar goed, echt ellendige dingen gebeuren buiten zicht.
Tja... er schiet nu van alles door mijn hoofd. Is het echt? Wat te doen? Hoe krijgen we hem sowieso wat zelfverzekerder? En hoe moet dat op de middelbare school (maar nu draaf ik door). En hoe reageer ik het best?
Nou ja, beetje feedback gewenst dus.... alvast dank.
hier ook
Hier ook een zeer onzeker jongetje en al vanaf groep 4 ging het echt heel vaak mis in de klas. Hij kon verbaal absoluut niet tegen meisjes op, stond altijd met zijn mond vol tanden, maar ook met jongens ging het vaak fout.
Ik ga wel uit van het principe dat als een kind iets ervaart als pesten, het ook pesten is. Plagen herkent een kind echt wel en plagen komt altijd van twee kanten. Zo gauw er geplaagd wordt van maar één kant IS het pesten.
Ik had vanaf groep 6 het vertrouwen dat het wel goed zou komen op de middelbare (ik zag bij mijn oudste hoe zeer hij het naar zijn zin had daar ook al was hij absoluut niet de populairste maar ze zaten daar gewoon zo bovenop pesten dat dat altijd bij plagen is gebleven) maar ik had weinig vertrouwen in de basisschool. Ik kreeg meermaals een huilend kind thuis.
Begin groep 7 kreeg mijn zoon een hele goede juf en hij bloeide op, de hele klas was ineens een stuk gezelliger en dat sterkte mij dat het hele pestprobleem toch vaak een probleem van de school/leerkracht is dan van een kind. Helaas werd de leerkracht ziek en vanaf de kerstvakantie ging het mis. De klas ging volledig terug naar het oude gedrag, meerdere kinderen hadden het absoluut niet fijn meer en door de IB er de laatste maanden op te zetten kwam het nog iets goed.
Zoon is in groep 8 op kanjertraining geweest en zijn juf kwam in die groep weer terug en zo is het jaar toch nog goed en fijn afgesloten.
Nu in de brugklas zijn er meerdere voorvalletjes geweest waar gewoon uit blijkt dat hij het lastig vindt om op de goede manier te reageren. Zijn oude manier was fout maar de nieuwe, stoerdere, ging ook wel fout. Ook op deze (andere) middelbare zitten ze er bovenop en hij gaat 95% van de dagen met plezier naar school en komt blij thuis. Hij is wel aan een rots/watertraining begonnen op school nu.
Ik ga niet zeggen dat het wel goed komt maar ik denk wel dat je er wat mee moet op school. Ik kreeg ook na afloop van een zeer verdrietig schoolreisje te horen dat ze hem veel hadden zien lachen maar dat zegt helemaal niets.
serieus
Neem hem in ieder geval wel serieus, als hij vindt dat hij gepest wordt is dit zo voor hem en dan is dit hartstikke rot. Verzin samen met hem dingen die hij terug kan zeggen of wat hij in zo'n situatie kan doen.
Verder is het bijna kerstvakantie, iedereen is bekaf, korte lontjes, grote kans dat het vanzelf overwaait. Ik zou dus nog niet meteen op hoge poten naar school stappen, maar daar even mee wachten, maar wel hem supporten.
