zoon (9) heeft geen echte vriendjes

Mijn jongste zoon van 9 is een heel lief jongetje, lief in de zin dat hij zachtaardig is en veel rekening houdt met anderen. Overigens laat hij ook weer niet over zich heen lopen. Niet om op te scheppen, maar ik denk dat hij sociaal/emotioneel zijn leeftijdsgenoten in een bepaald opzicht aardig vooruit is.

Voor zover ik kan beoordelen ligt hij goed in de klas, vindt iedereen hem aardig. (zit in groep 5 in een 4/5 combinatie) Maar eigenlijk al sinds een tijdje valt mij op dat geen echt vriendje heeft in de klas. Hij spreekt wel eens wat af, maar veel minder dan hij zou willen. Momenteel ongeveer 1x per week, maar zoon wil het liefst elke dag met iemand spelen. Er lijkt voor hem wat betreft de andere jongens niet echt wat bij te zitten: de jongens uit zijn eigen jaar zijn allemaal stoere voetbaljongens, of ze zijn bijzonder in de zin van adhd/autistisch. Dat laatste hoeft natuurlijk niet erg te zijn, maar de betreffende jongens zijn sociaal écht niet sterk en bovendien enorm druk. Een van de stuiterballen hangt regelmatig aan mijn zoon (letterlijk) omdat hij zo'n beetje de enige is die aardig doet. Maarja, zoon vindt dat niet leuk en wil zodoende ook niet met dat jongetje spelen, laat staan afspreken.
Hij speelt ook wel met jongens uit groep 4 of met meisjes (is de enige die ook op feestjes komt bij meisjes maar dat is het ook niet helemaal. Zoon wil graag echt samen spelen maar de andere jongens trekken nogal hun eigen plan, willen alleen gamen, spelen vals met spelletjes of in rollenspellen zijn ze bijvoorbeeld een superheld die óveral tegen kan en nooit af is. Dan vindt mijn zoon er niks meer aan. Hij vindt veel kinderen ook niet zo aardig, omdat ze andere kinderen pesten. Hij speelt wel met 1 jongen uit groep 5, maar die 'wordt ook al stoer net als de rest' en die gaat bovendien binnenkort verhuizen. Dus dat is weer een vriendje minder.

Vorig jaar zat hij in groep 4 in de 4/5 combinatie, en toen speelde hij bijna altijd met jongens van een jaar ouder (in die klas waren het ook niet allemaal voetbaljongens). Af en toe spreekt hij wel eens met hun af, maar daar werkt toch een beetje het uit het hoofd uit hart principe. Die jongens zitten nu in een andere klas en hebben andere pauzetijden, een is bovendien helemaal naar een andere school gegaan dus dan moet zoon hun bellen en vist dan vaak achter het net. Zoon zit op scouting en daar spreekt hij af en toe wel eens af met een paar jongens die ook 1-2 jaar ouder zijn, en verder speelt hij veel met zijn broer van 12. In de buurt zijn er ook net geen kinderen waarmee hij een klik mee heeft en op de bso ook niet echt.

Misschien niet zo'n heel groot probleem, maar goed. Tegenwoordig zit zoon regelmatig alleen thuis zonder vriendje (terwijl hij dat wel heel graag wil) en in de vakanties en het weekend is dat ook een beetje zo. Het komt regelmatig voor dat hij dan tevergeefs wat kinderen langsgaat of belt en dan is het weer niet gelukt om met iemand te spelen.

Herkenbaar? Heeft iemand tips?