Zoon (7) Gameverslaafd?

pauze inlassen

Als het zo de spuigaten uitloopt, bij zo'n jong kind, dan zou ik per direct een pauze van minstens een paar weken inlassen. En als je straks op vakantie gaat: geen scherm meenemen!

En natuurlijk moet je zelf ook het goede voorbeeld geven: dus niet zelf steeds iets op een schermpje gaan doen.

Bij zo'n cold turkey aanpak heb je best kans dat je kind de eerste dagen zich boos en verveeld gedraagt. Geeft niks, hij moet eerst even 'afkicken'. Je zult zien dat hij na verloop van tijd echt wel weer interesse in andere zaken gaat tonen. Om het proces te helpen kun je wat actieve uitjes samen plannen.

Overigens: hier gaan zelden tot nooit schermen aan als er kinderen komen spelen. En als het al een keer voorkomt, dan natuurlijk om-en-om. Ik zou nooit accepteren dat een vriendje alleen mag toekijken....

beste Jippox

beste Jippox

dit ik al eerder geprobeerd, helaas met weinig success.
mijn zoon was gedurende de 5 weken dat hij niet op de nintendo mocht regelmatig erg boos.

de nintendo mocht van mij niet mee op vakantie, maar vorig jaar had mijn zoon deze verstopt, en stiekem toch meegenomen (gelukkig zonder oplader)

inderdaad

Eerlijk gezegd ook onbegrijpelijk dat een kind van 6 het voor elkaar krijgt om iets dergelijk mee te smokkelen. En, laat me raden: hij heeft hem ook gebruikt in die vakantie?

Linda, als je dit kind nog wilt opvoeden, zou ik ten eerste eens afstappen van het idee:'Oei, hij wordt boos'

Ten tweede zou ik de Nintendo achter slot en grendel zetten. Speeltijd kan hij verdienen met goed gedrag. Je moet dit aan banden leggen want anders gaat het niet goed komen.

Vraag of de vriendjes ook hun Nintendo meenemen als ze langskomen.
Verder zou ik met je zoon bespreken wat nog meer leuk is om te doen en dat aanmoedigen. Hier was het buitenspeelgoed ook een flinke afleider. Skates met beschermers en helm, skateboard, step. Ik had nog graag een skelter gedaan maar daar was thuis geen ruimte voor om die goed weg te bergen.
Maar voor een skelter liet zoon in de vakantie alles vallen. Gelukkig hadden ze die op de camping.
Bal, trampoline, darten, boksbal. En altijd een zwaard of een stok buiten.

Hier

Ook een zoon van 7. Geen nintendo of PlayStation hier in huis, wel een tablet en pc waar ze soms op mogen. Hij vraagt er wel regelmatig naar, ik heb geen buitenkind, maar ik stel wel grenzen. Hij kan zich prima vermaken met LEGO, lezen, een spelletje of met z'n zus, soms dan toch buiten. Mopperen over het niet op de tablet mogen? Jammer dan, dan gaat ie maar op z'n kamer mopperen. Ik zou ook echt grenzen stellen hoor. Als hij zon actie had uitgehaald als de nintendo stiekem meenemen dan had hij hem echt voorlopig niet mogen gebruiken. Mss moet je hem wegleggen, of laten verdienen of een tijdje bv max een half uur erop laten - al dan niet in combinatie met verdienen bij goed gedrag- en dan de rest andere dingen doen. En laat hem dan maar vervelen, daar komen uiteindelijk creatieve ideeen van. Alleen moet jij wel voet bij stuk houden, waar je ook voor kiest.
Roos

jong

Die vriendjes raakt hij vanzelf wel kwijt, als die er nooit op mogen
Hij is duidelijk nog te jong voor zo'n beeldscherm en de spelletjes daarop zijn ook erg verslavend. Weg met dat ding. Jammer dan dat hij een tijdlang boos is, als hij zich verveeld komt dat vanzelf wel goed.
Op den duur kan je hem belonen als hij uit zichzelf stopt na een half uur, met keukenwekker en als het strijd geeft moet dat ding weer een paar maanden in de kluis.
Dat is net zo met ouders die geen zin hebben in 'ongelukjes' en daarom maar die luier aan laten, je moet als ouder niet bang zijn voor wat nattigheid/bozigheid.
Zeven jaar, nu kan je 'em nog opvoeden !

bang voor boosheid

ik moet zeggen dat ik nu (jongste is 13) wel zie hoe ik zijn [[karakter/neiging tot boosworden/schuld buiten zichzelf leggen/geen verbale uiting kunnen geven aan teleurstelling of onbegrip]] niet herkende. Ik had dit graag eerder ingezien maar ik kon dat niet helaas. Zo verschillend van z'n broer en stiekem toch zo lijkend op mezelf (ken je het concept kernkwadrant: je ergert je het meest aan een ander omdat die je toont wat je in je zelf niet waardeert).

Dus als je in hem een 'boosheid' herkent (niet alleen bij gamen, maar bij meer zaken) probeer daar een soort 'houding' voor te ontwikkelen zodat je de boosheid bij hem laat en hem wil helpen om met zijn eigen onmacht of vervelende gevoel om te leren gaan. Ik gaf inderdaad vaak toe omdat ik vond dat ik misschien wel te 'streng' was voor zijn karakter, dat hij gebaat was bij minder regels omdat ik zelf zo'n 'structo' was. Maar dat is dus niet echt het juiste uitgangspunt geweest, zie ik nu. Het is geen drama ofzo maar het had hem meer geholpen (en de sfeer verbeterd) als ik daar eerder achter was gekomen.
gr Angela

Linda

7 jaar is nog wel jong, maar ook weer niet zo piepjong dat er niet mee te praten valt. Je kan uitleggen dat dit gedrag niet acceptabel is, en dat het niet goed voor hem is om alleen maar met die Nintendo te spelen: hij gaat zich vervelend gedragen, is niet sociaal met zijn vriendjes, is niet aanspreekbaar (vermoed ik zomaar) en doet geen andere dingen meer - wat ook niet goed is. Dus moet er ingegrepen worden, en dat ga je doen. Of hij cold turkey moet of alleen op strikt rantsoen is aan jou. In dat laatste geval zou ik er wel meteen bij zeggen dat als hij bijvoorbeeld een half uur of een uur per dag met dat ding mag, er alsnog een totaalverbod wordt ingevoerd als hij na de bepaalde tijd niet stopt, als hij gaat mekkeren, of als hij de hele dag alleen maar rondhangt totdat hij op dat ding mag. Ik zou persoonlijk niet belonen voor uit zichzelf stoppen, als hij opgaat in zijn spelletje is daar op zich niet per se iets mis mee, alleen het onmatige is een probleem.

Nog een kleine tip: noem het geen afspraken. Ik werd er zelf als kind altijd erg narrig van als volwassenen mij iets oplegden en dat dan afspraken noemden, alsof ik ermee had ingestemd. Het is een dictaat. Maar dat geeft niks, daar ben je ouder voor. En je kan ook heel goed uitleggen waarom dit nodig is. Leuk hoeft hij het niet te vinden. Ook daar ben je ouder voor.

Bij onze zoon (11) is het gelukkig niet zo ver gekomen, maar ik moet het gebruik van de verschillende schermen wel aan banden leggen, want van de zelfcontrole moet hij het niet hebben

Groeten,

Temet

Afspraken

Schermtijdafspraken werken hier erg goed (6 en 8). Ze zetten zelf een kookwekker in slots van vijf of tien minuten (afhankelijk hoeveel tijd ze die dag hebben). En geen schermen voor het naar school gaan/in de ochtend (muv zon- en vakantiedagen).

ik deed

toen ze hier een scherm kregen vond ik t lastig om in tijd van een kwartier of zo te praten als er een vriendje was.Omdat dan bv de ene al wel geweest was en de ander nog niet. Ze waren ook vaak met 3. Ik heb toen de stelregel in gesteld: jullie mogen net zo lang op de computer als jullie wat anders hebben gespeeld. Die vriendjes waren er meestal een uur of 2 op doordeweekse dagen. Dus eerst wat anders en dan gamen. Meestal gingen ze dan eerst naar buiten of lego-en. Ik riep dan wel als het eerste uur (ruim) om was. In het begin waren ze op de klok gefixeerd vooral t vriendje. Daarna ging t steeds beter omdat ze wisten dat ik toch wel riep en ze geen tijd misliepen, zoals ze dat vonden. T grappige is dat ze daarna ook wel eens riepen: we komen dalijk wel.
Ik zou als er geen vriendje is wel een tijd in stellen maar dit wel van te voren melden. Vandaag mag je zo lang op de spelcomputer.
Ik was daar best wel weer streng in: gezeur is klaar, nog meer zeuren, morgen niet. Ik kan slecht tegen zeuren