Zoon 5 weigert te doen wat hij niet goed kan
Zoon van 5, nu groep is op cognitief gebied ver voor maar fysiek en verbaal kan hij niet tegen de haantjes uit groep 2 op. Hij vertoont op in de groep vaak passief gedrag en speelt het liefst alleen in de cijfer- en letterhoek. Ook wordt hij wat opstandiger naar juffen en ouders toe. Ook lijkt hij steeds afweziger te worden, op de zwemles bijvoorbeeld. Juf moet hem er constant bij betrekken anders staat hij gewoon in een hoekje op zijn vingers te kluiven.
Ondanks de vele schouderklopjes van de zwemjuf bijvoorbeeld weet hij zelf dat hij niet zo goed zwemt als de andere jongens in zijn zwemclubje en daar baalt hij van. Hij lijdt zichtbaar onder het verlies van spelletjes wanneer de tegenpartij de regels wat buigt, of wel eerlijk wint maar dan heel hard roept dat dat komt omdat hij "veeeel beter" is. En dan wil zoon dus niet meer meedoen. Hij heeft er ook last van als die kinderen hem "afwijzen" (wat ze niet echt doen, maar hij is erg gevoelig voor de kleine signalen die ze hem wel of niet geven)
Onzekerheid speelt zeker een rol. Hij stelt enorm hoge eisen aan zichzelf, wil altijd de beste zijn en het concept van proberen en oefenen kent hij niet: hij kan iets of hij kan iets niet.
Zowel thuis als op school proberen we het hem wel uit te leggen (het proberen en het werken aan is belangrijker dan het resultaat, blabla) en het goede voorbeeld te geven maar hij heeft daar zelf zijn eigen gedachten over.
Vorig jaar vond hij het wel leuk op school, maar hij geeft bewust en onbewust aan dat er wel iets aan de hand is. Wat kunnen we doen?
Mindset
Je zou wat kunnen lezen over een mindset, bijvoorbeeld door Carol Dweck. Hier vind je meer info: http://www.gelukkighbkids.nl/mindset/
Deze site gaat over hoogbegaafde kinderen maar de theorieën van Carol Dweck zijn bedoeld voor alle kinderen en volwassenen.
Annet
Ja, precies. Maar hoe overtuig ik hem?
lastig te beoordelen
Misschien kun je je vraag hier stellen:
www.hb-kind-forum.nl
Daar kom ik veel verhalen tegen over faalangst en gevoeligheden.
Faalangst
Als ik dit lees denk ik ook meteen aan faalangst.
Belangrijkste is dat je je kind niet complimenteert op resultaten (oh, wat goed dat je een "goed" hebt), maar op inzet. Dus stimuleren en complimenteren als hij zijn best heeft gedaan. Als hij zijn best maar doet komt het (bij hem passende) resultaat er vanzelf wel uit..
En verder dus dat boek of websites over faalangst lezen.
Leren proberen
Onze oudste had dit min of meer ook. Bij hem hebben we de volgende dingen gedaan:
- inzet prijzen ipv resultaat.
- samen dingen doen waar de ene keer de een, de andere keer de ander iets niet goed kan. Zelf laten zien dat dat erbij hoort en over gevoelens daarbij praten.
- af en toe uit comfort zone trekken op liefdevolle manier bv door nieuwe dingen te laten proeven met eten of de hond leren 'poot' te geven.
- sporten (anders dan zwemmen) waarbij duidelijke groeicurve is en ook duidelijk is dat de oudere kinderen meer kunnen.
Hij is nu dertien en de afgelopen jaren echt een doorzetter geworden, heel gaaf om te zien.
Ik denk niet dat er 1 truc is maar ik denk dat bij ons het sporten en het voorleven vooral hebben geholpen.
onvoldoende
In de vierde klas basisschool haalde dochter haar eerste onvoldoende. Ik heb haar hartelijk gefeliciteerd. Onvoldoendes halen hoort erbij, gelukkig dat ze dat nou ook eens meegemaakt had. Daarna leef je gewoon door en je blijft het proberen.
Het blijft hier ook een zorg, maar inmiddels kan dochter haar eigen gedachten over perfectie uitdagen.
Je doet je best, meer kun je niet doen, je kunt steeds opnieuw beginnen, mensen zijn geen robotjes, foutjes maken hoort erbij, je leert juist van fouten maken.
Probeer ook eens express fouten te maken.
AnneJ
Daar ben ik helaas heel goed in geworden, expres fouten maken. Ik weet nog dat ik op de basisschool expres mijn cito toets heb verprutst omdat ik bang was de hoogste score te halen te veel op te vallen in de klas. Schaam. Dat is dus óók niet de bedoeling
Maar dit terzijde. Ik snap je punt.
perfectie
Als je denkt dat bij je kind ook meespeelt dat het niet beter wil zijn dan de rest kun je ook uitleggen dat dat heel gewoon is dat kinderen verschillend presteren. Sommige kinderen denken dan dat dat niet goed is of gaan andere kinderen ermee plagen. Kinderen die goed kunnen leren en goede cijfers halen gaan dan express hun best niet meer doen of zelfs express fouten maken omdat ze niet willen opvallen of niet geplaagd willen worden of omdat ze weten dat andere kinderen het echt niet waarderen als jij wel goede cijfers haalt, dan zijn ze jaloers omdat ze het zelf niet kunnen. Dat is ook niet goed voor die kinderen. Maar je volgt je eigen pad want later heb je er plezier van. Dan kun je een school kiezen waar meer kinderen naartoe gaan die makkelijker kunnen leren en hogere cijfers halen. En je kunt een beroep krijgen waarin het er wel toe doet dat je makkelijk kunt leren en kennis op kunt nemen.
Kinderen hebben ook de kennis nodig om hun gedachten te kunnen uitdagen.
Heb je het
Over mijn dochter? Typisch kwaaltje voor begaafde kinderen.
Op het HB forum vindt je goede tips.
Loes
hoe gaat het op school
Hoe gaan ze om met zijn voorsprong, krijgt hij voldoende uitdaging en wordt er voldoende van hem verwacht?
En het goede voorbeeld geven lijkt me zinvol. Dus ook zijn manieren van omgaan met dingen/mindset niet te zeer veroordelen/afkeuren, dat is eigenlijk net zo onflexibel. Je kunt er ook de positieve kanten van zien en die benadrukken. Misschien kan hij dan juist wat makkelijker loslaten, mettertijd. Die keuze maakt hij wrs zelf.
typisch
Nee een typisch kwaaltje, ook voor 'geen hb' kinderen. Mijn zoon rekent het liefst, maakt thuis ook hele tafel-boeken maar ik moet hem er wel toe zetten om te lezen.
Faalangst en hoogbegaafdheid
Hoi
Deze twee gaan helaas maar al te vaak samen. Kinderen hebben een enorm vermogen maar moeten leren fouten te maken. Onze oudste is ook zo. En ondanks al onze positiviteit is het gewoon een langdurig proces geweest.
Zonder zelfvertrouwen en lef kon hij geen stappen vooruit maken. Hij durfde geen vragen te stellen en als een werkje echt te moeilijk was leverde hij het niet-gemaakt weer in. En met sporten wilde hij altijd winnen. Hij is daar ook heel goed in en hij zat in een a-sportieve klas. Dus daar leerde hij niet te verliezen. Gelukkig wel bij voetbal.
Waar je op moet letten is dat ze soms denken dat hb-kinderen grote stappen vooruit kunnen maken. En alles wel 'even' doen. Dat is niet zo bij alle hb kinderen. Onze zoon ging snel, met alles, maar wel met kleine stapjes.
En al die kleine stapjes vanaf groep 0 hebben er toegeleid dat we nu een evenwichtig kind hebben, die nog steeds tegen kleine dingetjes aanloopt maar ermee heeft leren omgaan.
Wat ik wil zeggen is dat je je kind niet 123 kan veranderen maar dat je hem positief kunt begeleiden zonder hem te behoeden voor teleurstellingen. Want die teleurstellingen en fouten heeft hij nodig om groot te worden!
misschien
iets vinden waar hij heel goed in is? Schaken, of keepen bij voetbal? Of juist een sport of hobby die verder niet zoveel mensen kunnen.
