Zo'n raar gevoel bij...

niet raar

Ik zou het eerst aan het kind laten vragen, waar moeder bij was.

Als er een kind aan mij komt vragen, verwijs ik hem ook naar mijn zoon hoor.

niet raar.

Nee hoor ik vind dat een hele goede uitleg, ik vind het overigens wel raar dat je dochter het niet eerst met het vriendinnetje heeft besproken. Dat zij daar zelf niet aan dacht oke, maar daar had jij haar op moeten wijzen lijkt mij.

Eigenlijk doet die andere moeder dat nu dus.

nou

ik ben misschien ook overgevoelig, maar die andere moeder had best kunnen zeggen "even kijken of zij ook wil". Dat is wat netraler dan "misschien vindt zij het helemaal niet leuk".

het laatste stukje

Volgens mij gaat het Nikkie vooral om het laatste stukje : 'misschien vindt ze het wel niet leuk'.

Tja, daar kun je over vallen, maar het is wel eerlijk. Als ze had gezegd: "dat moet je even aan xje vragen want misschien heeft zij geen zin" dan was het misschien anders geweest.

Maar de boodschap dat het afhankelijk is van wat xje wil moet er toch ergens komen.

Dus een beetje overgevoelig vind ik het wel.

Ach

Misschien vindt ze het niet leuk
Misschien wil ze niet
Misschien heeft ze geen zin
Dat weet ik nu nog niet. Vraag het volgende week maar

Alles kan. Ik maakte voorheen regelmatig de fout om zomaar een speelafspraak te maken voor mijn kinderen. Nooit meer. Dat is nogal eens desastreus afgelopen.

Ik doe het alleen nog met beste vrienden als de ouders aangeven onverwacht iets te hebben of moeten werken of weet ik veel wat en opvang nodig hebben. Inmiddels weet ik welke kinderen altijd mogen spelen. Maar met andere kinderen begin ik er niet aan. Eerst met mijn kind bespreken. Ik zeg dus ook iets als "dat weet ik nu nog niet. Ik weet niet of xxx wel wil spelen of misschien al andere plannen heeft".

waarom

Precies vlinder.

Nikki77 ik vraag me wel af waarom je haar niet hebt gevraagd of het meisje het ook wilde. Dat is het eerste wat ik vraag.

Snap het wel

Die moeder zei het inderdaad niet heel handig. Ze had beter kunnen zeggen, vraag het ook even aan xx of zij het ook leuk vindt. Maar ja, misschien flapte dit er zo uit.
Ik kan me dit wel voorstellen overigens. Zoon had op de basisschool ook een paar jongens die altijd graag met hem wilden spelen. Zoon had er dan vaak geen zin in. Die jongens kwamen dan ook altijd aan mij vragen of ze bij zoon mochten spelen en ik verwees ze dan door naar zoon. Dan kwam er vervolgens niets meer. 1 keer heb ik maar tegen een moeder gezegd dat haar zoon het misschien beter niet meer kon vragen, want vond het zo sneu voor haar zoon. Heb haar uitgelegd dat mijn zoon even teveel aan zijn hoofd had en er geen speelafspraken bij kon hebben. Lag dus niet aan haar zoon. Ik weet niet of ze het begreep maar daarna kwam haar zoon in ieder geval niet meer vragen.

gevoelige kinderen bestaan gewoon, het is wat lullig om daar als volwassene geen rekening mee te houden. Zou ze zoiets ook tegen een volwassene zeggen? We maken een eetafspraak, maar misschien heeft mijn man wel helemaal geen zin om jou over de vloer te hebben, of zoiets? Natuurlijk overleeft Nikki's kind dit wel en zal ze nog wel meer botheid tegenkomen in haar leven, maar dit is nou echt onnodig.

Maar goed, misschien behandelt die moeder haar eigen dochter ook wel zo. Misschien een volgende keer toch even uitleggen (voor zover dat kan op die leeftijd) dat er nu eenmaal botte mensen zijn en dat dit niets zegt over haar of over wat het vriendinnetje over haar denkt.

Hier loopt ook een heel gevoelig tiep rond, dus ik ken het wel. Inmiddels is ze een heel stuk assertiever, maar daar zit echt jaaaaaren werk in.

Had tactvoller gekund

De moeder had naar mijn idee neutraler kunnen reageren. Ik nam in die tijd altijd de verantwoordelijkheid op me bij dat soort zaken tegenover anderen. Dus dan zou ik gezegd hebben: we kijken even of het kan en dan hoor je het. Ook al had dochter dan gezegd 'ik heb geen zin', dan had ik ervan gemaakt 'komt niet uit'. Zo werd het nooit vervelend voor mijn dochter én degene die de vraag gesteld had.

Uiteraard is het beter als twee meisjes eerst onderling bespreken of ze überhaupt wel samen willen spelen, maar mijn dochter vond het regelmatig prettig als ik de knoop doorhakte. Ze is inmiddels 24 jaar en kan goed van zich afbijten.

Nikkie

" Het gaat mij om dat zinnetje 'misschien vindt zij het wel helemaal niet leuk'.Ik zou het ook op een andere manier hebben gebracht"

Ja, dat had zij kunnen doen. Vast. Maar weet je, je kunt daar zo weinig mee. Iedereen gebruikt wel eens een niet zo handige formulering. Jij ook, ongetwijfeld. We zijn allemaal maar mensen he. Probeer je daar niet zo druk over te maken. Je zult in je leven nog heel vaak mensen treffen die dingen net niet helemaal handig zeggen.

Tip voor een volgende keer: vraag direct door. 'Goh, heb je dan de indruk dat ze wellicht liever niet met X wil spelen?'. Of 'Nou, ze hebben het er al samen over gehad, en volgens mij wil ze heel graag'. Of zoiets. Met open communicatie voorkom je veel misverstanden en gedoe.

Nikki77

Ik denk wel dat je een beetje meer eelt moet kweken voor je éigen gevoeligheid rond dit soort akkefietjes. Ik kan natuurlijk niet voor jou bepalen wanneer je boosheid mag voelen, maar ik denk dat boosheid in deze situatie een te sterke emotie is. Het antwoord viel tegen, maar vast niet bewust gedaan om te kwetsen.

nou

de moeder zei niet: 'misschien vindt ze JE wel niet leuk' maar 'misschien vindt ze HET niet leuk'.
Dat is een behoorlijk verschil. Het kind wordt niet direct afgewezen maar alleen de afspraak wordt mogelijk afgewezen.

Daar zul je als kind en als volwassene toch mee om moeten (leren) gaan.

Ik zie het niet gelijk als botheid. Als ik afspraken maak namens iemand anders zeg ik ook dat ik een slag om mijn arm houdt want misschien vind de ander het niet leuk.

Moeten we dan altijd elk woord op een schaaltje wegen omdat iemand anders dat op zich neutrale woord als bot/kwetsend uitlegt?

Over de botheid

Stel dat je als volwassene iemand belt omdat de zus van iemand bijna jarig is en je daar een cadeautje voor wilt kopen. Maar ja, wat moet je kopen voor zus van iemand? Dus opgewekt stel je die vraag aan iemand en die geeft als antwoord: "nou, ik zal eerst aan haar vragen of ze het wel leuk vind als je komt, wacht nog maar even met dat cadeautje. " Om eerlijk te zijn zou ik heel onplezierig ervaren.

Wat een slag om de arm houden betreft: die kun je ook uitspreken in de vorm van 'ik kom erop terug' of zoiets. Je hoeft niet altijd tot op de bodem direct te zijn als je een ander daarmee kunt kwetsen.

Herstel...

Om eerlijk te zijn zou ik heel onplezierig ervaren. moet zijn, "om eerlijk te zijn zou ik dat als heel onplezierig ervaren."

precies

"Moeten we dan altijd elk woord op een schaaltje wegen omdat iemand anders dat op zich neutrale woord als bot/kwetsend uitlegt?"

Precies.
En bovendien: de manier waarop iets wordt gezegd, is meestal veel belangrijker dan de exacte woorden.

Wat denk ik meespeelt bij dit soort situaties, is dat je (jonge) moeder onbewust bang bent dat je kind niet aardig gevonden wordt. En dat je je kind wil beschermen tegen (het liefst alle) teleurstelling en tegenslag. Dat kan natuurlijk niet, en zou trouwens ook niet goed zijn. Daar moet je een balans in vinden.

Ik begrijp Nikki wel. Het zou op mij ook raar overkomen. Ja, waarschijnlijk gevoelig maar dat is dan maar zo. Niet dat ik het daarna niet kan los laten hoor maar ik zou het zelf i.i.g. niet op die manier zeggen. Dat staat los van het feit dat ook ik een slag om de arm houd als een ouder met deze vraag komt. Maar ik zou het wel anders zeggen en niet zo bot. Dat is ook inherent aan het gevoelig zijn. Je houd ook meer rekening met andermans gevoelens.

helemaal niet raar

persoonlijk aantrekken.....Niet doen!
Je gaat er maar meteen vanuit dat het moeder zegt dat het meisje jouw dochter misschien niet leuk vindt.
Nou dat is een mogelijkheid, niet iedereen hoeft elkaar toch leuk te vinden, of vind jouw dochter iedereen leuk?
Maar daarnaast kunnen er belachelijk veel situaties zijn waarom een kind het misschien niet leuk vind dat er iemand komt spelen, die stuk voor stuk niets met jouw dochter te maken hoeven te hebben.

Eerlijk gezegd vind ik het nogal raar dat jij je dochter toestaat dit aan een moeder te gaan vragen zonder dat ze dit met het betreffende kind heeft besproken. Dat geeft mij het gevoel dat jij je dochter op een wat ongezonde manier centraal stelt. Is het zo vanzelfsprekend dat spelen met jouw dochter leuk is?

Ongemakkelijke situaties

Die situaties zijn niet altijd te voorkomen. Mijn dochter heeft wel eens nee gezegd tegen een klasgenootje dat wilde spelen, om vervolgens wel met een ander meisje af te spreken. Vervolgens kwam de moeder van jet eerste kind verhaal halen, en ze had natuurlijk gelijk dat het niet zo aardig overkwam, maar daar kon ik voor die keer niet zoveel meer mee. Sowieso vond ik het lastig om om te gaan met moeders die bij mij verhaal kwamen halen over vermeend onrecht. Je probeert je kind fatsoen bij te brengen, en niet onaardig kinderen af te wijzen, maar je kunt ze moeilijk dwingen om wel af te spreken.

Phryne Fisher

Klopt, mee eens. Maar deze situatie vind ik net wat anders dan welke Nikki omschrijft. Mijn dochter is ook wel eens teleurgesteld en heeft ook wel eens een ander kind teleurgesteld. Ik haal ook nooit verhaal bij een ander ouder. Zeker niet in dit soort zaken. Toen mijn kinderen nog erg jong waren groep 1 - 3 heb ik ook met dochters afgesproken dat speelafspraakjes niet te ver van te voren worden afgesproken. Mijn dochter vergat dit dan en ging vervolgens met een ander kindje afspreken terwijl ze al had afgesproken voor die ene dag. Daar zat soms wel 2 dagen tussen. Dat was voor mijn dochters te lang om te overzien. Ander kind huilen, tja, dat begrijp ik wel. Vandaar dat ik dat toen een periode heb ingesteld. Dat hielp wel.

phryne

Nou Phryne ik vind het eigenlijk juist heel goed dat je dochter in staat was nee te zeggen tegen het ene kind en ja te zeggen tegen het andere kind. Ik kan me namelijk voorstellen dat een kind zelf wil kiezen met wie het speelt. Wie weet was er nou net die dag op school iets voorgevallen, of had ze die dag op school al veel opgetrokken met kind 1 en wilde ze nu met kind 2 spelen of juist dat ze de hele dag al met kind 2 had opgetrokken en dit heel gezellig vond.

Of ze had zin om iets te doen wat kind 1 niet leuk vind en kind 2 wel....of weet ik veel wat voor redenen nog meer.

Kinderen hebben een eigen wil en ik weet ook dat op een andere dag de situatie ook precies omgekeerd kan zijn.

zelf

zou ik eerder iemand eerst zelf uitnodigen ipv als het mij uitkomt jezelf (in dit geval dochter) uitnodigen. Maar goed, dat ligt misschien meer aan mij.
Ik had altijd wat moeite met kinderen die door moeders gestuurd aan mij kwamen vragen dat ze bij mij thuis met pietje wilden spelen. Als ik het zo lees klinkt dat erg ongastvrij, maar ik heb dan liever dat de moeder naar mij toekomt om sámen te kijken of het kan en waar, dat als eerste (want dan hoef ik geen kind direct af te wijzen, maar ook dat je nog een optie hebt: misschien kunnen ze wel samen spelen maar dan bij jou thuis, zij wilde tenslotte met het meisje spelen.
Enfin, verder snap ik dat je valt over die regel, dat zou ik ook wel hebben. Ik heb die gevoeligheid ook nog bij mijn huisdier bij wijze van. Ze was wel duidelijk en dat is goed, want hoe vervelend is een middag bij iemand spelen waar je je niet welkom voelt. Maar die laatste zin had ze weg kunnen laten.

eindelijk weer mocht vragen?

dat snap ik niet

Moeders die kind laten vragen

Plok: Ik had altijd wat moeite met kinderen die door moeders gestuurd aan mij kwamen vragen dat ze bij mij thuis met pietje wilden spelen. ===

Ik kan niet in ieders hoofd kijken natuurlijk, maar ik vermoed dat veel moeders dat met een reden doen, namelijk kind zelfstandig en zelfverzekerd maken. Laten durven dus.

ik denk

dat het Plok erom ging dat dan al vast stond waar er gespeeld ging worden. Bij haar. Want eigenlijk had die andere moeder oppas nodig. Of in ieder geval had zij geen behoefte aan kinderen over de vloer. En het kind moest dat dan vragen.

Plok

Dat dacht ik nou ook, beetje brutaal om jezelf uit te nodigen. Als mijn kind ergens wil spelen dan nodigen wij dat kind eerst uit, en komt er meestal wel een volgende speelafspraak bij dat kind. Maar ik zou mijn kind niet naar een andere ouder sturen om zichzelf te laten uitnodigen.

Aaarrrgg!

Als ik dit draadje lees, dan duizelt het me weer met terugwerkende kracht. En weet ik weer waarom ik blij ben dat de speelafspraakjes-periode voorbij is hier!
Pfft al die verschillende ouders met verschillende verwachtingen hieromtrent. Vermoeiend! Voor mij, en voor mijn kinderen want die probeerden dat toch ook in te schatten/ aan te voldoen.
Resultaat was vaak toch dat ze het meeste speelden met kinderen met makkelijke ouders....

Zelf laten regelen

Zo jong mogelijk heb ik het de kinderen onderling laten regelen. Vaak speelden ze bij ons. Prima toch. 1 moeder gebruikte me als oppas. Pietje moest om 12 uur mee en werd om zes uur opgehaald. Ze waren toen vier. Dat was dus 1 keer en nooit meer.