wat vertel je een kind van 9 over mensen die zelfmoord plegen
Vorige week heeft een jongen in de wijk zelfmoord gepleegd, was eigenlijk een ongeluk. Mijn zoon van 14 kwam met dat verhaal thuis, mijn jongste van 9 kreeg er half iets van mee.
Vandaag kreeg ik bericht van een vriendin van mij, haar ex heeft zelfmoord gepleegd en zij heeft hem gevonden. Mijn dochter en haar dochter trekken wel met elkaar op. Hoe vertel ik dit aan een negen jarige, dat een papa niet meer verder wil leven?? Ik vind dit erg lastig, ben zelf ook gescheiden, zal ze een verband leggen. Mijn dochter ziet haar papa erg weinig, dus het er met hem over hebben heeft geen zin.
Wie weet hoe ik dit het beste kan vertellen zonder het te zwaar te maken, ik weet het even niet
Tigerfeet
jeetje wat moeilijk
Mijn zoon is 1 jaar ouder, hij vroeg er laatst zelf om. Ik heb hem uitgelegd dat mensen soms in een depressie kunnen raken en daar zelf niet meer uit kunnen komen zonder hulp. Dat ze dan hele ondoordachte dingen kunnen doen...
We hebben er best lang over gesproken, hij vond het erg fijn dat hij dit nu wist...
speelt ook mee dat ik zelf een ernstige depressie heb gehad tijdens de zwangerschap van zijn broertje. Hij weet daar nu niets meer van, maar vond het heel moeilijk voor mij dat ik me zo rot heb gevoeld, maar ook heel dapper dat we toen hulp hebben gezocht en dat ik er sterker uit ben gekomen...
Ik zou wel gewoon eerlijk zijn, als ze zelf gaan zoeken komen ze misschien minder leuke verhalen tegen...
hulp
Ik heb een vergelijkbare uitleg gegeven als Femmel. Soms zijn mensen ziek in hun hoofd en vorken ze zich altijd super verdrietig.. Dat is lastig want dat kan je niet altijd zien en je kan er soms niets aan doen.
Als dat verdriet heel groot is willen ze soms niets liever dan dood gaan.
Het stukje over er niet uit kunnen komen zonder hulp zou ik weg laten. Ook met hulp komt niet iedereen er uit. En ik zou niet willen dat iemand het gevoel krijgt schuldig te zijn omdat hij/zij te weinig hulp heeft gegeven.
Plantje
Mijn jongste was ook 9 toen zijn vader, na een serieuze zelfmoordpoging, uit ons huis werd gehaald. We waren toen nog getrouwd. Nu had zoon en zijn oudere brus al heel wat meegemaakt aan incidenten rond vader en kreeg ik ook de moeilijke taak om vader's ziekte uit te leggen. Het verhaal dat ik daar voor verzon was het plantje.
Papa's ziekte lijkt op een soort van plantje in zijn hoofd. Als het goed met hem gaat blijft het plantje klein (en konden wij goed met hem leven). Maar af en toe gaat het plantje toch weer groeien. Dan komen de dokters en die geven papa pillen en therapie, om het plantje weer af te snoeien. Soms lukt dat goed, soms iets minder goed. Maar het zaadje van het plantje kunnen ze niet weg halen. Dus het plantje groeit steeds weer opnieuw. Als het toch weer groot wordt, zonder dat papa dat in de gaten heeft, dan kunnen er vervelende dingen gebeuren. Dan komen de dokters weer.
Zoon snapte dat verhaal. Het sloot ook goed aan bij wat hij zelf mee maakte met papa. De plantjes theorie is ons nog vaak van pas gekomen toen vader en ik inmiddels uit elkaar waren en hij en brus vader soms alleen bezochten. 'Papa heeft weer een plantje' zei mij genoeg.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt; in jullie sitatie is de patient niet zo nabij. Maar misdvhien kun je er iets uit pikken.
Plantje
Het plantje is een duidelijk verhaal. Ik zou er ook voorbeelden bij halen als waar mensen andere mensen vermoorden, iets fouts met kinderen doen etc. Dat doen mensen niet zonder plantjes. Dus mensen die ziek zijn in hun hoofd doen allerlei dingen die mensen zonder die plantjes niet zouden doen. Bijvoorbeeld zelfmoord plegen, familie vermoorden, kinderen vermoorden.
bedankt
Ik heb zelf last van depressies( gelukkig niet zo ernstig) dus weet niet of ik dat wil noemen. Ik ga daar even over nadenken. Het plantjes verhaal is een goeie optie. Alhoewel het helemaal onbekend is waarom deze man zelfmoord heeft gepleegd.
Tigerfeet.
