Vriendje is erg op mijn zoon (6) gericht.
Mijn zoontje van 6 is een kind die gemakkelijk vriendjes maakt, hij kan goed met iedereen uit de klas en past zich makkelijk aan.
Nu heeft hij 1 vriendje die verder eigenlijk geen vriendjes heeft, hij maakt moeilijk contact en wordt soms niet erg aardig gevonden door andere kinderen.
Hierdoor is hij erg gefixeerd op mijn zoontje en claimt hij hem erg.
Mijn zoontje vind zijn vriendje ook erg leuk, noemt hem zijn beste vriend en speelt vaak met 'm.
Dat jongetje heeft dus geen enkel aanleiding om jaloers gedrag te vertonen of te claimen, maar toch doet hij het.
Hij is bijna een jaar ouder en zit een groep hoger, het is geen makkelijk kind en neemt niet snel genoegen met een NEE.
Zo lang onze zoon op school zit wordt er al aangegeven dat hij over zich heen laat lopen en niet assertief genoeg is, dit is dus niet zo'n goede combinatie met zo'n vriendje.
Omdat mijn zoontje een groep lager zit hebben ze vorig jaar niet bij elkaar in 1 lokaal gezeten maar sinds de zomervakantie zitten ze wel weer bijelkaar en het claimen begint nu toch wel een probleem te worden.
Nu ze gezamenlijk in 1 lokaal zitten zit dat jongetje constant bovenop m, ze zitten gescheiden omdat ze in verschillende groepen zitten, maar dat jongetje komt steeds naast mijn zoontje staan en houdt hem dan van zn werk, van de juf mogen ze geen speelafspraken in de klas maken, maar zodra ze in de gang of op het plein zijn begint het. Als mijn zoontje met een ander jongetje wil spelen, probeert hij dat te voorkomen of zegt zelfs dat hij niet meer met mn zoontje wil spelen als hij andere vriendjes neemt.
Sinds een aantal weken is er een machtsstrijd gaande tussen hem en nog een jongetje om mijn zoontje, mijn zoontje vind ze allebei leuk en wil met allebei spelen maar dat gaat dus niet, met z'n drieën spelen gaat ook niet goed. In mijn ogen stopt dat pas als die fixatie voor mijn zoontje weg is, maar hoe doe ik dat?
Ik wijs mijn zoon er regelmatig op dat hij ook met andere kinderen moet spelen, dat wil hij ook maar hij spreekt iedere keer met dat jongetje af omdat hij dat enerzijds wel wil en anderzijds niet op zijn strepen durft te staan.
Van mij mogen ze voor half 4 niet afspreken, dan ben ik bij school en probeer ik het spelen wat te verdelen.
Is het goed dat ik het spelen wat stuur, zodat hij met meerdere kinderen speelt of moet ik het mijn zoontje zelf op laten lossen? Onder het mom van assertiever worden?
Ook hoorde ik vandaag van mn zoontje dat ze van groepjes gewisseld hebben en hij nu bij dat jongetje in het zelfde groepje zit, persoonlijk ben ik hier niet zo blij mee, ik vraag me af of afstand houden niet een betere oplossing is in dit geval.
Tuurlijk
Tuurlijk kun je je zoontje hierin helpen, hij is nog maar zes. Een oplossing is om de dag ervoor al af te spreken met een ander kind, zodat je zoontje tegen dat claimende vriendje kan zeggen dat hij al een afspraak heeft en dat het een andere dag in de week kan. Of je spreekt één vaste dag af dat hij komt, dan blijven er nog vier dagen over om met andere kinderen of alleen te spelen.
Lijkt mij een goed idee van Thomas
Eén vaste dag geeft beide kinderen duidelijkheid. En in de klas, dat je zoontje daar erg geclaimd wordt: leg dat bij de leerkracht neer.
Hier echt exact dezelfde situatie bij mijn zoontje, alleen is die al 8 en geeft zelf overduidelijk zijn grenzen aan. Wat ik leuk vind om te zien is hoe het "moeilijke" jongetje leert van mijn eigen zeer sociaal vaardige kind. Ze spelen trouwens heel leuk samen en ik vind het belangrijk dat mijn kind ook aandacht geeft aan kinderen die het sociaal wat moeilijker hebben.
Is het vaker zo dat supermakkelijke kinderen juist moeilijker kinderen aantrekken? Kan me er wel iets bij voorstellen eigenlijk.
maar
'Van mij mogen ze voor half 4 niet afspreken, dan ben ik bij school en probeer ik het spelen wat te verdelen.'
Lijkt me niet zo verstandig want als andere jongens dat wel doen en jouw zoon zegt: nee ik mag pas om half 4 afspreken, dan zoeken ze eerst iemand anders. Waarom laat je je zoon niet meteen bij het brengen 's ochtends vragen aan iemand of ze samen zullen spelen? Of om half 4 voor de dag erna? Ik denk dat jij wat flexibeler moet worden zodat jouw zoon de kans krijgt om juist met anderen af te spreken. Als hij dan weer met X zit zal hij dat zelf snel zat worden en meer om zich heen kijken en al sneller op iemand anders afstappen.
vaste momenten
Omdat hij het ook leuk vind om met dat andere kindje te spelen zou ik zeggen pik een vaste dag uit, spreek dit ook af met de ouder van het kind zodat zij/hij hem ook kan sturen hierin. Eventueel zou je kunnen afspreken dat ze daarnaast nog elke zoveel weken op woensdag afspreken.
Leg de ouder ook de situatie uit. Daarna laat je je zoon verder vrij in wat hij wil afspreken, voor zover het ook binnen jouw grenzen past.
sluit me aan
ja hoor, je mag je zoontje best sturen met het maken van afspraakjes! Jullie kunnen best afspreken dat er maar 1 keer per week wordt afgesproken met het claimende vriendje, omdat er ook nog gelegenheid moet zijn om met andere kinderen te spelen. Soms moet jij gewoon assertief zijn voor je kinderen; dat is ook weer een voorbeeld voor ze.
Vriendje
Dat voor half 4 niet afspreken geldt alleen voor mijn zoontje en dat claimende vriendje. Hij woont nl vlak bij ons en meestal staat hij ons al voor schooltijd op te wachten om af te spreken. Dat mag dus niet van mij want dan krijgen andere kinderen helemaal geen kans.
Nu krijgen andere kinderen ook de kans om mijn zoontje in ieder geval te vragen en als mijn zoontje dan graag met een ander wil spelen zegt hij gelukkig nu ook wel ja.
Een vaste dag zie ik niet zo zitten, dat jongetje heeft vaak van die dagen dat zijn hoofd half 9 al op onweer staat en dat blijft de hele dag zo, dan hoef ik m echt niet hebben te spelen en dan vertrouw ik het ook niet als mijn zoon daar speelt. (slaan,schoppen,en zeggen dat mn zoon dom is)
Het probleem is nu ook goed bekend op school, en ze pikken het heel goed op.
Ze hebben gesprekken gehad met de kinderen en de juf zegt ook dat het met name onzekerheid en angst van dat andere jongetje is, bang dat mijn zoontje geen vriendjes meer wil zijn als hij teveel met andere kinderen speelt. Ze hebben ze nu naast elkaar gezet in de klas om te kijken of de fixatie er een beetje afgaat als hij vrij zicht heeft op mijn zoontje en ziet dat ie in de klas niks bijzonders doet en ook niet gezellig met andere kinderen zit te kletsen onder de les.
Ze zouden er nu ook op letten dat hij op het plein mijn zoontje wat meer vrij laat en ook als ze in groepjes ingedeeld worden dat ze er dan opletten dat ze niet steeds in hetzelfde groepje zitten.
Mijn zoontje lijkt het na het gesprek met de juf ook een beetje beter te begrijpen (soms nemen ze van de juf meer aan dan van de moeder), dat hij gerust met andere kinderen kan spelen en hij verdeeld het nu ook bewust. Hij zei van de week heel lief tegen z'n vriendje, ik ga nu met .... spelen, maar morgen ga ik weer met jou spelen hoor!
Het gaat niet zonder slag of stoot (vriendje was wel boos) maar het heeft ook tijd nodig.
