Verwend of normaal
Onze zoon wordt binnenkort 7 en heeft echt belachelijke verjaardagswensen. Ik schaamde me kapot toen hij mijn schoonfamilie een cadeau van 120 euro vroeg, ons heeft hij dat niet eens gevraagd hoewel hij ons een cadeau van 90 euro vroeg.
Ik schaamde me kapot. Nu weet ik wel dat hij vorige jaren ook grote cadeaus van ze kreeg maar toch. Vandaag kondigde hij ons aan (nav een verjaardagsfeestje waar we dit weekend waren en hij dat waarschijnlijk zag gebeuren) dat hij dan wel een cadeautje wil maar ook een briefje van 10 euro erbij.
Is dit nou normaal gedrag wat bij de leeftijd (en wat hij heeft zien gebeuren) hoort. Of is dit echt buitensporig verwend gedrag?
Wij geven je wel wat zakgeld en soms een kleinigheidje maar nooit grote dingen. Of zijn de prijzen van de cadeautjes die hij vraagt niet zo belachelijk?
Hij heeft ook nog niet zoveel besef bij de waarde van geld heb ik het idee.
ach
Hij is 7. Nemen ze dat zo serieus dan? Op die leeftijd kun je nog netjes uitleggen dat het wel heel veel is voor een verjaardagscadeau. Je hoeft je er niet aan te houden in ieder geval.
Maar mensen scheppen ook wel verwachtingen als ze zelf grote dingen gaan geven aan kleine kinderen. Of iedere keer geld. Op een gegeven moment zeiden mijn kinderen ook 'Ooo, als opa en oma komen krijgen we wel weer geld' omdat ze iedere keer als opa en oma kwamen weer een briefje van 5 toegestopt kregen en toevallig was dat toen iedere paar weken. Waardoor ik dacht dat ze dement werden. Ik weet dat nog steeds niet zeker 
Twee weken geleden gaven ze een envelop mee voor de verjaardag van de oudste omdat ze niet wisten of ze erbij konden zijn, en die gaven we gisteren pas toen opa en oma er waren, waardoor de kinderen gisteren dus twéé enveloppen met geld kregen. En de jarige nog een los briefje van opa. Maar ja, de niet-jarige kreeg er zo ook 15 euro bij. Tja, dan vraag je ook om verwachtingen.
Omdat opa en oma verder niks geschikts of leuks geven hebben ze zo toch nog iets.
Ja serieus
De schoonfamilie neemt het serieus, ze hebben wel.een budget pp maar zijn dan met grootouders, tantes en ooms met 5 gezinnen. Als ze alles samen doen kan zo'n groot cadeau dus. Maar ik vind het best veel. Wij sommen dan wat kleinere cadeaus op maar ze houden zich aan het grotere cadeau.
Omdat wijzelf het gewenste verjaardagscadeau leuk vinden hebben we het gekocht voor Sinterklaas en verjaardag samen gekocht.
Maar dan maakt het toch niet uit? Als hij weet dat hij iets groots aan ze kan vragen en zij geven het samen.... Als hij maar niet aan anderen zoiets vraagt of eens enorm teleurgesteld gaat zijn als ze eens een keertje allemaal los iets kopen. Waarom schaam je je als ze dit zelf doen? Dat lijkt me niet nodig hoor.
Hoewel je als je het te gek vindt worden, je best je zoon kunt uitleggen dat hij meerdere kleine dingen moet vragen en dan de familie moet vragen of ze zich daar aan willen houden.
Hier komen de vragen meestal na de uitnodigingen. Dat is redelijk voorspelbaar en dus op te anticiperen. Indien nodig
Lijstje hadden we
Ja de vragen kwamen ook na de uitnodiging. We hebben een prachtig lijstje opgesteld maar meneer kon zelf niets noemen dus hebben wij er dingen op gezet waarvan we dachten dat hij het wel heel leuk zou vinden. Ik viel zo'n beetje van mijn stoel toen ik hem hoorde antwoorden wat hij wilde hebben.
Hier
Kind 1 wilde een telefoon. Dan vraag je maar geld, zeiden wij.
Maar dat lukt pas goed als ze in de ogen van de familie niet meer zoveel spelen.
ach...
Op die leeftijd hebben ze toch nog geen enkele besef van geld? Geld is gewoon iets wat uit de muur komt als je het met je pas gaat halen. En dat kun je zo'n kind ook niet kwalijk nemen.
Dus: Ja het is vrij normaal dat hij zonder schaamte benoemt wat hij wil. Het wordt pas lastig als er dan vervolgens inderdaad alles gekocht wordt wat hij wil. Dan ben je schandalig aan het verwennen en verwacht hij steeds meer en beter.
En Dees wat hij vervolgens zelf allemaal aan de telefoon vertelt daar zou ik me niet druk om maken. wat ik wel apart vind is dat je hem blijkbaar nog niet zelf had gevraagd wat hij wilde hebben? Had je dat lijstje zonder overleg met hem opgesteld?
Juf Ank
Zoals gezegd hebben we hem wel gevraagd maar kon hij toen niets noemen. Het lijstje hebben ik toen opgesteld en door hem laten bekijken, hij had een paar dingen die hij toch niet wilde en die hebben we eraf gehaald.
hij is het zo gewend
Dus dat hij grote dingen vraagt is begrijpelijk. Ik kan me voorstellen dat je je daar ongemakkelijk bij voelt hoor! Ik zie dat hier ook wel in de omgeving, kinderen die een hele familie over de vloer krijgen en zomaar 200-300 euro binnenhalen op een verjaardag. Ik vind dat ook vrij bizar hoor, ook wat kinderen tegenwoordig hebben aan game-apparatuur op hun 8e/9e jaar. Hoe moeten ze die standaard volhouden als ze later hun eigen geld verdienen? Het lijkt nogal uit verhouding....
Nu hebben wij niet zo'n grote (vermogende) familie, dus onze kinderen hebben iets minder geluk. Hier geven mijn ouders altijd een groot kado, meestal de grootste legodoos van een bepaalde serie (à 90-100 euro). Dat schept verwachtingen voor een volgende verjaardag natuurlijk. Wij proberen de kinderen wel altijd duidelijk te maken dat ze niet vanzelfsprekend mogen aannemen dat er altijd zo'n dik kado komt.
Leer hem om altijd meerdere opties te geven
Als je hem verbied om dure dingen te vragen terwijl hij ze vervolgens wel krijgt, dan ben je niet geloofwaardig.
Beter is hem om te leren om de vraag "wat wil je hebben" altijd te beantwoorden met meerdere opties, en dat daar altijd één goedkoop ding bij moet zitten.
De prijzen zijn misschien best gemiddeld, maar het is niet netjes (en dus verwend) om alleen maar om "gemiddeld dure" kado's te vragen. Je moet bij je verlanglijstje rekening houden met de armste en/of spaarzaamste 10%. Dus je zult altijd (ook) kadootjes moeten vragen die ONDER het gemiddelde zitten qua prijs.
Enna en syboor
O maar toen ze aangaven dat het een te duur cadeautje was vroeg hij iets totaal anders wat hij blijkbaar ook al heel graag wilde (en niet vertelde toen ik hem om een lijstje vroeg) en dat was dan weer iets van 5 euro.
Enna, ja hier is dat dus ook zo! Hoewel dit dus oma en tantes en ooms samen is. Ik weet nog dat hij vorig jaar juist stond te juichen bij het krijgen van een volgend deel van zijn favoriete boek.
Mmm
Ik weet nooit zo goed wat ik van die angst om je kind te verwennen moet denken. Als ik naar mijn eigen opvoeding kijk: wij hadden het vrij arm en ik kreeg lang niet alles wat ik wilde. Mijn man komt uit een heel rijk gezin en hij kreeg dure spullen.
Als ik eerlijk ben is hij degene geworden die het meest tevreden is en het minst materialistisch. Ik heb de neiging om mijn kinderen twee keer per jaar (verjaardag en sint) echt te verwennen. Ik merk helemaal niet aan ze dat ze daar verwend van worden.
Toen de kinderen vorig jaar 1000 euro van opa en oma kregen mochten ze daar de helft van uitgeven van mij. Maar neefjes en nichtje moesten het tot hun 18e op een spaarrekening zetten, en dan denk ik: wat gaan ze er dan op hun 18e mee doen? Is dat dan beter dan dat ze er nu een heel mooi poppenhuis van kopen, om maar iets te noemen? Ik kreeg ook geld, en heb daar meteen een mooie reis van geboekt. Maar had ik het niet ook op de spaarrekening moeten zetten dan?
Oh ja
Wensen mogen ze hier echt alles, behalve voor hun kinderfeestje. Maar ik vind het leuk om te horen wat hun dromen zijn; wat ze, als geld of praktische bezwaren geen rol speelden, zouden willen hebben. Of ze het dan krijgen: meestal niet. Maar dat vinden ze ook prima.
Dees
Dees:
'O maar toen ze aangaven dat het een te duur cadeautje was vroeg hij iets totaal anders wat hij blijkbaar ook al heel graag wilde (en niet vertelde toen ik hem om een lijstje vroeg) en dat was dan weer iets van 5 euro'
Maar hier geef je toch al antwoord op je eigen vraag? Hij heeft gewoon nog geen benul van duur en goedkoop, wat veel geld kost en wat niet.
Hij zegt gewoon wat hij het liefst wil hebben, een antwoord op de vraag dus
Geld besef
Kinderen hebben tot in de puberteit heel vaak geen geldbesef. Hier een kind dat elke dag vraagt om een ‘shoveltje’ (dol op de bouw en hij ziet ze hier veel rondrijden). Zo’n ding kost meer dan een ton. Hij hoopt echt dat hij binnen afzienbare tijd er zo eentje krijgt. Gewoon om mee rond te rijden en wat grond te scheppen. En hij is 15. We lachen er maar om, hij heeft er nog geen beeld bij dat we dat geld echt niet hebben liggen (of er ooit voor uit gaan geven).
Ooit, toen ik 9 was, vroeg ik aan mijn oom en tante een computerspelletjes (donkey kong), en had echt geen idee dat t echt zo duur was dat ik dat nooit kreeg. Het ligt echt aan het kind zijn en geen geld besef.
Schrik
Beetje opluchting is het wel het voelde zo raar en zo hebberig enzo. Het feit dat hij daarna iets kleins vroeg zegt genoeg maar haalde bij mij de schrik er niet echt uit.
krijglijstje
Een verlanglijstje is geen krijglijstje, dat zei Joke van Leeuwen al in 'Deesje' (wel heel toevallig)
Onredelijke eisen van 6/7 jarigen moet je met humor aanhoren. Mijn zoon van bijna 15 probeert het ook nog wel eens 
benieuwd
Ik ben nu wel benieuwd wat hij dan vroeg
Een hele grote doos Lego vind ik dan weer minder schokkend dan een eigen laptop of zo.
Ik zat net eens wat te bekijken, maar ik kan me voorstellen dat je als kind geen idee hebt dat de Lego vrachttrein zó duur is, of het Playmobil ziekenhuis. Dat soort dingen willen/vragen komt me dan minder verwend over, hoewel ik het ook niet zo snel zelf zou kopen voor één gelegenheid. We hebben wel een keer een redelijk grote Playmobilset voor de kinderen samen gegeven.
Floria
Het was inderdaad een Lego trein. En als je het bedrag deelt per tante-oom koppel/opa-oma koppel (die wat meer bijdraagt) dan valt het pp wel mee, maar het blijft een hewl groot cadeau.
Maar wel leuk. En niet verwend, gewoon handig bekeken van je zoon en de familie eigenlijk
Wij hadden het ooit een beetje andersom. 'iets van de Duplo trein' vragen en dan alle rails en treinen van heel Marktplaats krijgen van opa en oma. Dat was vooral lullig voor de andere gasten. Daarna ben ik steeds meer overgegaan op online verlanglijstjes met links Hoewel dat ook nog niet heel goed werkte toen ze nog niet alles hadden.
Paloma
Hier ging dat ook zo. We kregen geld van Opa/Oma rond Sinterklaas voor de kleinkinderen, eigenlijk was het een schenking van 1.000 euro. Er waren kleinkinderen van verschillende leeftijden. Die van mij waren het jongst, onder de 10 jaar. De oudsten studeerden al.
Wij hebben gekozen voor een cadeau van ca 100 euro per kind dat lang mee zou gaan. Echt een extraatje van de Sint voor ze. De rest van het geld is op de studierekening van de kinderen gegaan.
Mijn ouders snapten dat prima. Zij lieten de keuze over aan de ouders van de 9 kleinkinderen.
Dit heeft zich later nog herhaald en omdat onze kinderen toen ouder waren, is het vrij te besteden bedrag door ons verhoogd naar 200 euro. Dit keer naar hun eigen inzicht. En nog later naar 300 euro per kind.
Wij vonden het belangrijk dat onze kinderen bewust om leerden omgaan met geld.
Lente
Begrijpelijk, als ze nog zo jong zijn. Mijn kinderen waren al wat ouder. Ik zou het alleen niet door de sint laten geven, het was toch een kado van opa en oma?
mijn dochter
Mijn dochter was 9 toen mijn ex hertrouwde met een vrouw met 2 kinderen. Dochter en ik waren toen al 7 jaar samen en hadden het niet breed. De stiefmoeder was ook al een tijd alleen geweest met haar kinderen. Toen kerst eraan kwam mocht dochter wat dingen op een lijstje zetten. Ik heb samen met haar een lijstje gemaakt van dingen met verschillende prijzen, omdat ik niet in de portemonnee van het gelukkige stel kon kijken (ik wist wel wat mijn ex ongeveer verdiende en dat was niet heel veel).
Met kerst kreeg mijn dochter het goedkoopste cadeautje van haar lijstje (ter waarde van een tientje), haar stiefbroertje kreeg een Wii, haar stiefzus een gouden ketting. Wat leerde dochter hiervan? Alleen maar dure dingen op je lijstje zetten want anders word je achtergesteld bij de rest. Dat vond ik ook hebberig overkomen, maar ik snapte dochter heel goed. Veel later kwam kerst een keer ter sprake tussen mij en mijn ex en toen heb ik het terloops laten vallen dat het voor dochter niet een leuke constatering was (het achterstellen gebeurde aan de lopende band). Ex vertelde toen dat zijn vrouw de cadeautjes uitzocht en er voor elk kind maar 1 kocht - hij had duidelijk geen idee wat er aan de hand was. Twee jaar later klapte ook dat huwelijk, toen was dochter daar ook weer vanaf
Stuiterend
Feestje voorbij en een stuiterend kind bij het krijgen van de trein. Maar ook bij het krijgen van een leuk boek stuiterde meneer. Gelukkig maar voor de gever van het boek . Mooi om te zien en gisteren lekker bezig geweest met bouwen en trein rijden.
