verschil tussen de kinderen
even naar aanleiding van een ander draadje onder 'relaties', waarin iemand duidelijke verschillen ervaart tussen de kinderen en met de een beter om kan gaan dan met de ander.
Ik heb zelf twee aardig verschillende kinderen (waarbij ik geen voorkeur heb voor 1 van 2, overigens)waarvan de jongste (7) in bijna alle opzichten leuk, lief en goed is. Hij doet het erg goed op school, is lief voor anderen, meegaand van karakter maar niet te, doet goed zijn best en kan goed opschieten met de meeste kinderen en heeft aardig wat vriendjes. Laatst ging hij een nieuwe sport (korfbal) proberen, en ook daar weer: hij luistert goed, probeert een paar keer en hoppa, ook dit is weer een groot succes.
De oudste (10) is net wat eigenzinniger, moeilijker in beweging te krijgen, veel intelligenter dan kleine broer en een onderpresteerder, hij roept of dat hij het niet of allang kan als er iets nieuws voorbij komt. Hij kan verder ook heel veel hoor, sommige dingen dus veel beter dan zijn broertje. Maar hij heeft altijd minder succes ermee en heeft ook minder vriendjes (en dus feestjes - dat laatste steekt hem wel een beetje). Verder is het een ontzettend lief kind.
Nu vroeg ik mij af, is het herkenbaar? En zoja, doen jullie daar nog iets mee? Ik vraag me wel eens af of de oudste last zou kunnen hebben van het succes van zijn broertje. Hij begint nu ook een beetje te pre-puberen, heb ik het idee.
ja hoor herkenning
Ook 2 verschillende kinderen hier. En ik denk dat de 1 altijd last heeft van de ander. Hier heeft de jongste duidelijk last van de slimheid van oudste. Ze zet zichzelf daarom altijd onder hem. Oudste doet niks daarmee in de zin dat hij met zijn slimheid te koop loopt maar jongste ziet echt wel dat hij na 1 x topo ZIEN het gewoon weet en dat zij na 30 x leren nog steeds maar de helft goed heeft. Dat zij heel veel andere dingen dan weer veel beter kan is dan iets waar we haar voortdurend op moeten wijzen.
Zij is ook veel eigenzinniger en moet veel strakker aan de lijn gehouden worden omdat ze zich anders helemaal niet meer aan afspraken houdt en we veel boze buien krijgen. Oudste ligt in die zin meer bij mijn opvoedstijl. Jongste heeft wat meer autoritaire directieve opvoeding nodig en zoon meer coachend. Dat is meer mijn stijl dus omgaan met jongste is enorm leerzaam. En dat gaat verder niet over liever of meer houden van of leuker of weet ik wel. Net zoals ik enorm veel van mijn moeder houd, hou ik veel van mijn man. Onvergelijkbaar en ik hou toch echt evenveel van ze. Zo ook tussen kinderen. Daar gaat het verder niet om. Maar wereld van verschil tussen de 2 ondanks hetzelfde nest is echt wel aan de hand.
Dus ja herkenning en ja ik doe er wat mee in de zin van dat ik mijn stijl wel aanpas naar het kind. En dat kan heb ik ervaren zonder dat de een zich benadeeld voelt of iets. Ze hebben allebei echt iets anders van mij en hun vader nodig qua opvoeding en begeleiding en dat krijgen ze. Ik ga ze niet exact hetzelfde benaderen of behandelen omdat dat zogenaamd eerlijker of mijn stijl zou zijn. Ik benader een goede vriendin ook anders dan mijn moeder of weer een andere vriendin. Net wat nodig is.
Vriendin
Mijn beste vriendin en haar zusje hebben dit. Zij verschillen 1 jaar met elkaar. Mijn vriendin is altijd een leuk, knap, sociaal en slim meisje geweest. Als het kind deed ze het goed op school, ze had veel vriendinnen en ze was goed in sport en muziek. Zusje is 1 jaar jonger en deed altijd alles net even wat minder dan grote zus. Net iets minder knap (hoewel ze ook echt mooi is), net iets minder goed op school (terwijl ze heel slim is), een stuk minder sociaal (ze is wel veel moeilijker in de omgang) en net even wat minder goed in sport (maar had meer met houding dan met aanleg te maken).
Zusje was dus altijd enorm gefrustreerd als kind en als tiener want ze kon nooit tegen haar zus op. Zus was altijd overal beter is. Daarnaast was zus sociaal ook wat handiger dus bij ruzies en zo was zusje meestal de persoon die op haar kop kreeg. En eerlijk is eerlijk zusje heeft een veel moeilijker karakter.
Nu ze volwassen zijn speelt dit nog steeds. de band tussen hun is nog steeds niet echt goed te noemen al gaat het veel beter nu ze niet meer bij elkaar in de buurt wonen en hun eigen leven hebben.
Maar alsnog is zus meestal nog steeds succesvoller dan zusje (mooier en groter huis, betere baan, makkelijkere en lievere kinderen en tegenwoordig (na meerdere mislukkingen) zelfs een betere relatie met een leukere man)
Oh in een ding is zusje wel beter: zij heeft een hogere opleiding dan zus.
Ik snap heel goed dat zusje altijd veel frustraties had. Wat dat betreft was 10 jaar leeftijdsverschil misschien beter geweest tussen hun omdat ze dan wat minder in elkaars vaarwater hadden gezeten en minder met elkaar vergeleken werden.
Hier 4 verschillende
Waarvan alleen nog de jongste op de bassisschool trouwens. En ze zijn alle 4 behoorlijk verschillend, ook de tweeling van 14 bestaat uit twee zeer verschillende individuen, zowel innerlijk als uiterlijk.
De oudste van 17 is behoorlijk slim, doet gymnasium met veel keuzevakken en pre-university. Sport op hoog niveau en heeft een leuk stel vrienden.
De ene helft vd tweeling is een eigenzinnig meisje (vroeger dacht ik, die wordt vast gothic). Ook slim, doet VWO, is heel precies en netjes en heeft een gezellige club vriendinnetjes. De jongen van de tweeling heeft behoorlijk wat sturing nodig, school (havo) is bijzaak bij een overvol sociaal en sportief leven. We proberen hem uit alle macht door 3 havo te slepen. In de 4e kan hij dan de niet-interessante vakken laten vallen.
De jongste is een soort stuiterbal, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat is ze duidelijk aanwezig. Ook voor haar is school bijzaak, ze gaat komend jaar naar VMBO-TL en dat past prima bij haar.
Misschien omdat ze met 4 zijn worden de onderlinge verschillen niet zo uitvergroot en vergeleken. Alhoewel de jongste en de jongen van de tweeling minder goed leren (of er niet de noodzaak van inzien), is dat totaal geen issue thuis. Ze zijn sociaal meer 'streetwise' dan hun broer en zus en eigenlijk veel zelfstandiger. In discussies aan tafel zijn ze erg aan elkaar gewaagd, grappen volgen elkaar in rap tempo op. En ja, jongste is net 12, die delft dan wel vaak het onderspit. Ze wordt niet gespaard.
Nog steeds verwondert het mij dat 4 kinderen, uit hetzelfde fabriekje en met dezelfde achtergrond, zo van elkaar kunnen verschillen.
Toen zoon nummer 2 één minuut oud was en ik hem in handen kreeg dacht ik "hemel, twee dezelfde kinderen". Hij lijkt nogal op zijn broer. 
In de praktijk zijn ze bijna zo verschillend als dag en nacht. Dat vind ik wel leuk trouwens.
Verschil
Afgezien van verschil in uiterlijk (zoon spitting image van zijn vader, dochter blond van haar terwijl wij als ouders beide erg donker haar hebben), hebben zoon en dochter ook een volkomend verschillende smaak van hobbies. Dochter houdt heel veel van lezen, net als wij ouders, vindt ook dezelfde boeken leuk, maar zoon heeft een hekel aan lezen. Dochter heeft dezelfde humor als wij ouders, kijkt graag naar dezelfde tv series, en zo valt zoon er wel eens buiten.
Zoon vindt het geweldig om treinen te fotograferen en daarvoor op reis te gaan, maar de rest van het gezin zucht wel eens stiekem als er weer een foto met een aparte trein getoond wordt, waarvan wij niet zien wat het verschil is met andere treinen.
Gelukkig hebben wij wel als hele gezin een voorliefde voor fietsvakanties, dus dan trekken we als hele gezin met plezier samen op, maar zodra de fiets geparkeerd wordt en we iets anders willen doen is het moeilijk het hele gezin op één lijn te krijgen.
Verschil
Alle kinderen verschillen natuurlijk wel van elkaar. Mijn kinderen verschillen ook erg van elkaar. Met name mijn twee oudste zoons zijn allebei heel anders.
De oudste is een drukke, extraverte, creatieve, luide jongen die niet al te goed is op school, de ander is een heel rustige, introverte, stille jongen die zeer hoge cijfers haalt. Bij bijna alles hebben ze een ander mening of zien ze dingen anders. Als de een iets mooi vindt dan vind de ander het niet mooi en vice versa. Het is heel bijzonder als ze eens een keer hetzelfde leuk vinden. Zo heel af en toe komt dat voor bij bepaalde films en zo (meestal ook hele andere meningen).
Maar dit levert verder nooit echt problemen op. Er is geen van de twee die er slechter uitkomt of die last heeft van de ander. Ze kunnen het ook prima vinden verder. Leeftijdsverschil is 4 jaar.
Maar soms kunnen die verschillen ook wel een groot probleem zijn zoals bij mijn vriendin en mijn zusje. Ik denk echt dat zusje een fijner persoon zou zijn geweest als ze niet zo'n succesvolle oudere zus had gehad.
Ja verschillend
Oudste zoon (18) was als baby en peuter een kopie van zijn vader. Uiterlijk dan. Niet qua karakter, ze kunnen ook helemaal niet met elkaar overweg (nog steeds niet). Jongste zoon (16) was als jong kind een kopie van zijn grootvader en oom (beide van vaders kant), en juist helemaal niet van zijn vader (die lijkt als enige van zijn broers heel erg op zijn moeder). In ieder geval twijfelde niemand dat mijn man de vader was... Mijn familie-genen zijn wat minder zichtbaar.
Ook verder zijn er veel verschillen, maar ook overeenkomsten. Beide zijn heel slim, en doen met gemak VWO en veel hobby's erbij. Als ze iets leuk vinden dan gaan ze er ook echt voor (en verder zijn ze gewoon lui zoals pubers dat zijn). Oudste was motorisch en sociaal een stuk minder handig dan jongste. Dat is later wel wat bijgetrokken, maar nog steeds heeft jongste veel makkelijker sociale contacten en vrienden. Oudste heeft vooral iets oudere vrienden via muziek (bandjes) en scouting, jongste gewoon via school. Jongste was altijd goed in sport, en ook muzikaal. Voor oudste kost dat allemaal wat meer moeite. Dat was vroeger zelfs zo sterk dat toen jongste (6jr) een keer mocht meespelen in het voetbalteam van oudste (8jr) binnen 5 minuten een van de spelertjes riep dat jongste veel beter was. Dat had hij goed gezien, maar was niet leuk voor oudste natuurlijk. Ze hebben ook heel verschillende kledingkeuzes nu, het heeft lang geduurd voor ze een eigen stijl ontwikkelden, maar echt leuk. De 'rock style' van oudste was wel even wennen, maar past wel goed bij hem.
Als persoon zijn ze me allebei even lief, al is het soms wel moeilijk om echt contact te krijgen met oudste. Samen in de auto werkt nog het beste daarvoor, maar daar heeft hij mij niet meer voor nodig nu hij zelf een rijbewijs heeft.
Nog jong....
Hier een zoon van 8 en een dochter van 6 die heel verschillend zijn. Zoon is gevoelig, extravert, een echt gezelschapsmens en hecht veel waarde aan de mening van anderen (soms een beetje een meeeloper). Dochter is vrij introvert, heel autonoom, houdt van gezelligheid maar is minstens zo graag alleen en is niet heel gevoelig. Wonderlijk hoe veschillend ze beiden zijn en hoe lief ze me beiden zijn
per definitie verschillend toch?
Uiteraard is elk kind anders. Ik fantaseer weleens wat voor kinderen we nog meer hadden kunnen hebben als het er meer dan de huidige vier waren geweest - steeds weer anders. Fascinerend. Van buitenaf kijken anderen soms naar een gezin met het frame van 'zo gaat dat daar' - maar dat 'zo gaat dat daar' is iets waarmee elk gezinslid op eigen wijze omgaat.
Verder zie ik hoe kinderen veranderen mettertijd. Een van mijn zoons die als jongen erg druk en 'lastig' was (ik ben heel wat aangesproken door diverse leerkrachten/docenten) is nu een rustige persoonlijkheid, op zijn werk gewaardeerd voor zijn weloverwogen en vriendelijke optreden.
