Verdrietig, dochter (10) wordt buitengesloten.
Net met het naar bed gaan een heel lang emotioneel zwaar gesprek gehad met mijn dochter (wordt volgende maand 11) over school.
Ze zit nu in groep 8, is eigenlijk de afgelopen jaren makkelijk doorgelopen. Kon het met iedereen goed vinden, had 1 beste vriendin. Die beste vriendin is momenteel emotioneel heel hard aan het groeien (te hard qua leeftijd vind ik, maar dat terzijde) en ze groeien uit elkaar.
Mijn dochter is soms nog heel speels. Vind toneel en drama fantastisch en doet niets liever dan hele toneelstukken te spelen. Kinderen in de klas vinden haar daardoor soms kinderachtig en laten haar links liggen. Ex-beste vriendin heeft inmiddels een groepje om haar heen gevormd met nog 3 meisjes en die sluiten haar dus compleet buiten. Verder waren er al groepjes in de klas gevormd en nu vertelde ze daarnet dus dat iedereen in de pauze iets doet met iemand, maar dat zij er buiten valt en op een bankje zit. Soms probeert ze er gewoon aan mee te doen, maar andere meiden lopen gewoon van haar weg en negeren haar en laten haar dan staan. Dit breekt mijn hart 
Het is een hele lieve meid, soms te lief wat mij betreft. Ze gaat binnenkort op kickboksen om wat assertiever te worden en hopelijk zal haar dat wat meer uit het isolement trekken wat er om haar heen aan het ontstaan is.
Herkent iemand dit van zijn of haar kind? Hebben jullie nog tips, of dingen om op te letten? Ze vertelde me dus vanavond dat ze bijna elke dag op school zich wel ongelukkig en alleen voelt. Ze wordt dus niet gepest, maar hoort er gewoon niet meer bij, de rest om haar heen lijkt emotioneel harder te groeien dan zij doet.
Meer vissen in de zee
Mijn dochter heeft autisme en was vaak alleen of werd buitengesloten. Ik prentte haar in om in elk geval haar eigen beste vriendje te zijn, die heb je altijd bij je.
Ook ben je niet afhankelijk van de kinderen in je klas. Er zijn ook jongere kinderen waar je leuk mee kunt spelen.
Dochter heeft een paar jaar opgetrokken met een wat verstandelijk beperkt meisje uit een klas hoger.
Verder zijn er ook nog de kinderen van vriendinnen, nichtjes en neefjes. En ook de volwassenen op school of elders, opa's en oma's horen bij jou eigen kring.
Dat meisjesgedoe kan erg hinderlijk zijn, maar misschien zijn er wel leuke jongens
Met de leerkracht praten
Het is een hardnekkig probleem, maar hier hielp het iets dat de juf voor de pauze al besprak wie wat ging doen in de pauze en daar dan handige groepjes bij maakte.
En wat ook wel hielp is de plaats in de klas. Bij mijn oudste zat een heel sociaal kind in de klas. Hij heeft heel lang bij hem in het groepje gezeten en ging dan automatisch in de slipstream mee met de activiteiten.
Voor de rest heeft AnneJ gelijk. Kijken of je het kunt compenseren met naschoolse activiteiten.
leerkracht en ouders
Ik zou hier wel iets mee doen. Zo'n jaar valt enorm lang, en volgens mij is het echt niet nodig. De leerkracht kan heel veel. De klas is ook een groep en daar zou niemand uit mogen vallen.
En misschien kun je iets met ouders. Als een moeder mij zou benaderen zou ik daar zeker iets mee proberen te doen. Op school moet iedereen het gevoel krijgen erbij te horen. Misschien kun je samen met een ouder iets organiseren, samen op pad oid. Ik zou graag met je meedenken. Ik zou het als ouder sowieso graag willen weten, als zoiets zou spelen in de klas van dochter, mijn dochter heeft daar ook een aandeel in dan.
Ik pols ook weleens, bij dochter, mbt meer kwetsbare kinderen in de klas, of mbt meisjes die toenadering zoeken naar dochter maar waarbij zij niet thuis geeft. Dochter geeft steeds aan dat die kinderen genoeg contacten hebben. Ik moet haar daar maar in geloven. Maar als ik haar moet geloven gaat iedereen altijd fijn met elkaar om, kan dat bijna niet geloven. (Alleen maakt volgens haar leerkracht wel onderscheid, lekker dan..)
Kortom ik zou het graag horen. En misschien kan ik dan wel weinig omdat mijn kind echt niet matcht met jouw kind maar ik kan vast wel iets en een andere ouder kan vast weer meer. Dochter van mij matcht eigenlijk niet met dochter van vriendin van me maar toch hebben ze veel contact omdat wij vriendinnen zijn..
Wat bedoel je eigenlijk als je zegt dat voormalig vriendinnetje van je dochter te snel groeit? Ja, het kan snel gaan op deze leeftijd, zie dat bij dochter ook. Maar ze houdt ook van toneel, is zeker speels toneel maar verre van kinderachtig!
hmmm
Kan ze niet beter wat met toneel doen als hobby om gelijkgestemden te vinden of doet ze dat al?
'ouwelijk'
ik denk dat het niet leuk is als je met kinderen 'moet' spelen die al ouwelijk zijn. Zag dat bij mijn dochter ook, speelt nog met knuffels (13 jr) 
en ik vind het prima, heerlijk, lekker lang kind zijn! dan pas je ook gewoon niet bij de 'andere' meisjes. Er zijn vast wel andere meisjes die nog niet zo ver zijn, misschien ook uit een lagere groep? Volgens mij is kickboxen ook niet de oplossing. Laat haar lekker zichzelf zijn!
Eh, dan heb je het probleem natuurlijk nog niet opgelost. Toch naar de leraar denk ik.
naar de leerkracht
Het lijkt mij een goed idee om hierover even met de leerkracht te praten. Misschien dat die persoon hierin een beetje kan sturen. Dat ze genegeerd wordt en dat kinderen van haar weglopen lijkt erg op pesten.
Mijn dochter zit nu in de 1e van het vo en ik merkte vorig jaar dat alle sociale contacten in groep 8 minder werden. Het leek ook wel of ze zich allemaal aan het losmaken waren van de basisschool. Heel gek vond ik dat. In groep 7 nog speelafspraken en in groep 8 was dat gewoon over. Misschien dat dat ook een beetje speelt?
dat gebeurt nu eenmaal
Dat negeren en van je dochter weglopen, dat is niet leuk. Dat zou ik met de leerkracht bespreken. Maar voor de rest: kinderen groeien nu eenmaal op een gegeven moment uit elkaar, dat is wel jammer maar ja. Ik zou ook inzetten op andere vriendinnen, buiten school, en uitkijken naar de middelbare school.
En tja, waarom kickboksen? Lijkt haar dat zelf leuk, of is dat alleen om assertiever/weerbaarder te worden? Iets anders kan ook wel toch, bv. theatersport of een debatingclub, daar wordt ze wellicht verbaal wat sterker door (ik heb zelf heel erg een afkeer van dat soort vechtsporten, dan maar 'te' lief! Maar dat is mijn persoonlijke voorkeur...)
indirect
Ik was ook zo'n kind. Gelukkig maakte mijn moeder er geen drama van en hoefde ik niet op kickboxen en hoefde ik niks te veranderen Ik heb het idee dat je met dat kickboxen om assertief te laten worden indirect laat weten dat zij 'verkeerd' is en veranderen moet...
Laat haar gewoon doen wat ze leuk vindt: toneel en laat haar buiten school contacten opbouwen. Het is jammer, maar helaas. Laat haar verzinnen hoe ze de uren op de bank het fijnst kan doorkomen, geef haar een boek mee of muziekje oid. Het is maar voor een jaar, straks zit ze op de middelbare en zijn er weer heel veel andere kinderen die haar hopelijk beter liggen
precies
Ik moest op judo omdat ik werd gepest, heb er niets van geleerd en het hielp ook niet.
Mijn zoon ging niet goed op voetbal, ging naar een andere sport en toen ik zijn meester in groep 8 vertelde dat hij daar totaal niet gepest werd en zelfs bij de populairdere jongens hoorde kon hij dat niet geloven. Hij deed wat hij leuk vond en werd geaccepteerd en dat maakte hem een sterker kind.
herkenbaar
Wat herkenbaar dit verhaal! Mijn dochter (10 jaar, groep 7) zit in dezelfde situatie. Hartsvriendin laat haar plots vallen nu ze in groep 8 zit en haar andere vriendinnetjes vormen met een groepje van 4 sinds kort een clubje. Je 'mag' alleen met toestemming van dat clubje als je met iemand uit dat clubje spelen/meedoen. Op momenten dat blijkt dat er iemand alleen is zoeken ze wel op en willen ze spelen/logeren/mee-eten etc. Dochter is op dat moment dan zo gelukkig dat ze er niets van zegt. Vervolgens mag ze dan volgende dat weer niet mee doen en een verdrietige dochter als gevolg. Ze is een complete loomfanaat maar nu de hype over is laten de klasgenoten haar weten dat loomen stom is en schaamt ze zich als ze zouden weten dat zij nog loomt.
Ze zit totaal niet lekker in haar vel en heeft gisteren ook huilend uitgesproken dat ze het allemaal niet snapt en ze niet meer weet wie haar vriendinnen zijn. Ze begrijpt niets van die ingewikkelde toestanden onder de meiden en waarom haar beste vriendin haar niet meer ziet staan. Ze heeft haar een berichtje gestuurd om te vragen wat er is met vriendin heeft daar nooit op geantwoord.
Vanochtend juf ingelicht en zij had ook al opgemerkt dat het niet helemaal lekker ging dus hoop dat zij iets kan betekenen voor haar in deze veranderde groepsdynamiek. Van een open vrolijk meisje dat graag naar school ging en een allemansvriend was heb ik nu een gekwetst en verdrietig meisje dat liever thuisblijft...hopelijk is dit een maar een fase...
ah!
Essen, heel erg bedankt voor je link, die ga ik doorsturen naar de ib-er en leraar van mijn 10-jarige dochter. het maakt veel duidelijk. ik heb het verhaal net ook aan dochter laten zien, en ze herkent heel veel er van.
mijn dochter zit in groep 7 en maakt precies mee wat jullie hierboven beschrijven. We hebben gesprekken met de leraar gehad maar die zegt niets anders te kunnen doen dan haar in een leuker groepje in de klas te zetten. De ib-er heeft soms een gesprek met haar, maar structureel gebeurt er niets. we zijn al sinds oktober met de school in gesprek. ondanks dat dochter een vlotte, leuke meid is lukt het haar niet meer om aansluiting te vinden. de kliekjes zijn te streng gecontroleerd door de leidster. dochter kan best met enkele meiden in de klas opschieten maar ze mag op school met niemand mee doen want kliekjes.
wij zien geen andere keus dan haar naar een andere school te laten gaan, een waar geen kliekjescultuur heerst onder de meiden, en waar een goede leraar voor de klas staat. Een die inderdaad de sociale veranderingen in de klas in de gaten houdt en er met de klas over praat. Ik hoop zo dat het gaat helpen, het zelfvertrouwen van dochter is echt tot op een nulpunt gezakt.
bij de oudste hebben we dit ook gehad, vergelijkbare problemen in groep 7 en 8. zij is naar een categoriaal gymnasium gegaan: klein, persoonlijk en heel veel kinderen zoals mijn dochter. Vlotte meiden, maar toch ook nog speels. Ze is helemaal opgebloeid, ik hoop dat dat met mijn andere dochter ook gaat gebeuren.
Ik heb er ook zo eentje..
Oudste is er ook zo eentje. Die raakte in groep zeven totaal buitengesloten. Haar vriendinnen kregen andere vriendinnen, werden ongesteld, gingen al eens naar een frisfeest en waren met merkkleding in de weer. Eigenlijk begint ze daar nu pas mee, in de derde van de middelbare.
Nog speelt ze met haar 14 jaar graag met poppen. Gaat ze weken lang zonder make-up naar school, kan ze weken zonder vriendinnen gezien te hebben. Op de middelbare merkte ik dat ze in de eerste heel moe was, ze moest zich anders voordoen dan dat ze was om mee te mogen doen. Nu in de loop van de jaren heeft ze meiden om zich heen verzameld die net zo zijn als haar. En daar heeft ze juist gigantisch veel zelfvertrouwen van gekregen. Is nu als een vis in het water.
Kies een opleiding op haar niveau. Doe ze op toneel, kan ze lekker rollenspellen. En een weerbaarheidscursus, daar hoor ik hele goede dingen over.
