Uithuisplaatsing 4 jarige vanuit Woonboot, Diemen

Dit Pennestreek

Hoewel je je dat waarschijnlijk niet kunt voorstellen, voor Nederlanders is het vanzelfsprekend, is het niet voor niets dat er regelmatig kinderen van migranten, zelfs bij zwemles, verdrinken.

Alleen hier in Nederland hebben we na de oorlog grootschalig zwemlessen opgezet voor kinderen.

Niet voor te stellen maar dat leeft elders echt veel minder, met meer risico ja, vermoedelijk verdrinken er elders meer kinderen dan in Nederland.

Dan kun je beter de meeste kinderen van migranten direct uit huis plaatsen want ongewild door de ouders lopen die nou eenmaal in Nederland, waterland, meer risico op verdrinken.

Geen sprookje

Ik vertelde je het verhaal van mijn vriendin. Dat is geen sprookje, maar levende realiteit. Je moet onderscheid maken tussen wat het voor ouders is en wat het voor een kind is. Voor het kind kun je nu je fantasie los laten gaan en dan vanuit jouw optiek het ergste van het ergste voorstellen. Maar dat is geen zekerheid, het kan ook anders. En ik denk dat het nu belangrijk is om het optimisme vast te houden. Omwille van het kind.
Als ouder moet je loslaten dat jij de enige bent die weet wat goed is voor je kind. Dat loslaten doe je met je verstand, niet met je hart, want de pijn zit in elke vezel van je lichaam als je je kind aan anderen over moet laten, zelfs al is het 'maar' voor een kostgezin. Voor je kind moet je optimistisch zijn. 'Overal leer ik wel wat', zei mijn zoon en dat is ook zo.
Ook als pleegouder moet je dat trouwens goed beseffen: jij bent niet de enige die goed is voor het kind. Toen mijn pleegdochter een leven leek te gaan leiden als dat van haar moeder (geen school, geen werk, losse contacten waaruit een zwangerschap ontstond, zwervend) heb ik haar losgelaten: ik kan jou niet leren hoe je dat leven leidt, want ik ken dat leven niet, maar het is wel een leven en het is het leven dat jij wil. Het is met haar overigens redelijk goed gekomen.

Tsjor

Natuurlijk niet

'Dan kun je beter de meeste kinderen van migranten direct uit huis plaatsen want ongewild door de ouders lopen die nou eenmaal in Nederland, waterland, meer risico op verdrinken.' Natuurlijk niet, dan organiseer je zwemlessen voor migrantenkinderen, dat gebeurt ook. En als het mis gaat, dan stel je een onderzoek in, want dat mag niet gebeuren.

Tsjor

Zwervend leven

En dat was dus echt een zwervend leven Tsjor.
En toch goed gekomen.

Soms ben je echt wel de centrale persoon voor je kinderen. De rest is facultatief.

Stiekem

'En dat was dus echt een zwervend leven Tsjor. En toch goed gekomen.' Stiekem hoop ik dat we daar toch een bijdrage aan geleverd hebben. We hebben gezorgd dat ze een basis had om in haar eigen land opnieuw te beginnen en ze heeft daar in elk geval een stabiele werkplek gevonden. Nu droom ik ervan, dat we dat toch aan haar hebben kunnen meegeven (naast het feit dat ze wel een aantal jaren goed onderwijs heeft gehad, goede voeding en niet meegegeven is aan de eerste de beste die langs kwam).

'De rest' kan hopelijk toch nog iets goeds bijdragen. Sta daar in elk geval voor open, dat scheelt in je hartenzeer (met tussen-n-?).

Tsjor

De cijfers

https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2019/30/meer-verdrinkingen-in-2018

"Meeste buitenlandse bezoekers die verdrinken zijn Duitsers
In 2018 verdronken 26 buitenlandse bezoekers in Nederland, van wie de helft in Duitsland woonde. De meeste internationale bezoekers in Nederland komen ook uit Duitsland.
In de periode 2014–2018 verdronken in Nederland 120 mensen die niet in Nederland woonden. Dit is 21 procent van het totale aantal verdrinkingen in Nederland. Het ging in een derde van de gevallen om Duitsers, in 18 procent van de gevallen om Polen."

Dit Pennestreek

Dat Liza niet doorheeft hoe dat hier leeft. Deze onveiligheid op het water.
En dat kun je haar verwijten maar toch, daar is ze niet de enige in.
Je kunt beter begrijpen dat dat een cultureel iets is. Dat bij het terugdringen van onveiligheid in haar land nog niet aan de orde is gekomen.

Net zoals we nu beginnen over vuurwerk dat we dat niet meer willen vanwege de schade, terwijl dat toch voor veel mensen de laatste decennia een min of meer normale gang van zaken is geweest om dat risico voor lief te nemen.

Verwijten over en weer

En ook bij het vuurwerk zie je de verwijten over en weer. Als je niet snapt dat het vreselijk is voor huisdieren en wilde dieren, de lichamelijke letsels, de luchtverontreiniging. Dat je dat niet begrijpt!
Dan is er wel een steekje aan je los. Hup UHP.

heel terecht dat bericht weggehaald is

Al maakt het bericht wel duidelijk dat de uithuisplaatsing niet bepaald als donderslag bij heldere hemel gekomen is. Voor de uithuisplaatsing was er zo te lezen al genoeg geprobeerd om duidelijk te maken dat de situatie waarin dit meisje leefde niet acceptabel was.

Ik vind het allemaal heel verdrietig, voor het meisje, voor haar moeder.

Maar ik zie weinig stappen om nu wèl voor veilige huisvesting, voor inkomen etc. te zorgen.

Het is ook lastiger omdat de moeder niet Nederlands is. Als ik het verhaal goed begrepen heb komt ze bijvoorbeeld niet in aanmerking voor bijstand. Werken lijkt me ook lastig als haar kind niet naar school/opvang gaat.

Zonder inkomen is huisvesting ook heel erg lastig, dan ben je bijna wel aangewezen op inwonen bij anderen.

Ik begrijp ook niet zo goed waarom haar vader vrijwel geheel buiten beeld lijkt te zijn.

Liza

Liza heeft heel onhandige keuzes gemaakt. Die heeft ze zelf gemaakt. En heel veel zelfs.

Natuurlijk kan je nu blijven roepen hoe leuk ze is en hoe creatief maar haar beslissing om eerst zonder de vader naar Estland te vertrekken verdiende al niet de schoonheidsprijs en vervolgens keerde ze blijkbaar opeens terug zonder goede voorbereidingen. Dat is gewoonweg dom. Het meisje heeft een vader in Nederland en waarschijnlijk nog meer familie. Hulp vragen voordat je terugkomt was ook een optie geweest. Of liza had ook problemen in estland en moest ook daar halsoverkop vertrekken dat is het enige dat ik kan bedenken dat je zo onvoorbereid naar een ander land vertekt.

Ook is de vader getuige voor de raad van kinderbescherming. Blijkbaar is hij ook niet zo gelukkig met de keuzes van Liza.

Ik vind ook dat een kind bij de ouders hoort (er worden in Nederland veel te veel kinderen uit huis geplaatst) en anders altijd zo snel mogelijk terug moet maar wat doe je met een ouder die niks aanneemt, een kind niet naar school wil laten gaan? Een kind is geen project van de moeder. Liza heeft vorige keer aangetoond zich ook niks van de mening van de vader aan te trekken. Alleen haar mening is juist.

Wat is NU het beste?

Hier moet hetzelfde advies gegeven worden als bij een vechtscheiding. Je kunt strijden tegen de snode tegenpartij maar het kind zit nou eenmaal in deze constellatie. Dat is de werkelijkheid. Steeds opnieuw moet een ouder zich afvragen: wat biedt op dit moment de beste kansen voor mijn kind, de meeste ruimte voor mijn kind, de meeste opties voor mijn kind en de meeste liefde voor mijn kind. Energie steken in strijd voor erkenning of tegen het grote onrecht gaat grotendeels over het hoofd van het kind heen. Ook en zelfs als je gelijk hebt.

Rust voor het kind in het pleeggezin. Frequent, ontspannen en liefdevol contact met de ouders als dat enigszins mogelijk is. Geen nadruk op strijd en woede, in ieder geval naar het kind toe, maar op ontwikkeling: “We groeien en ontwikkelen ons in het leven. Het gaat steeds een stapje beter met ons.” Kind mag moeder loslaten: moeder is voor haar welzijn niet afhankelijk van kind. Kind mag anderen in haar hart toelaten. Fijn dat er mensen zijn die voor haar zorgen en haar liefde geven, wat verder de omstandigheden ook mogen zijn. Wat WIL je dat het kind ervaart in deze situatie? Angst, desoriëntatie, verlatenheid? Niet natuurlijk. Ik zeg niet dat je die gevoelens bepaalt als ouder maar je kunt wel je best doen alles wat in de situatie op iets positiefs wijst, op kracht, vreugde, liefde, kansen etc te benadrukken en bekrachtigen. Dat is niet makkelijk. Je moet als ouder over je eigen schaduw heen springen om dat zo goed en zo kwaad als dat mogelijk is te doen. Omdat je zelf het gemis niet kunt aanvaarden. Wat totaal begrijpelijk is! Je kind op vierjarige leeftijd zo loslaten is contra-intuïtief. Dat is wat Tsjor beschrijft, als ik het goed lees. Je kunt wat afdoen aan wat ze schrijft, dat het niet hetzelfde is, gemakkelijker is. Waarschijnlijk is dat zo. Maar dat doet niets af aan de noodzaak om een dergelijke beweging te maken. Uit je eigen ‘oude’ overtuigingen over wat het beste is en in een bewegende, tollende, soms misselijkmakende dynamiek waar je toch alles op alles zet om jezelf en je kind uiteindelijk weer met twee benen op de grond te krijgen. Niet terug naar wat er was of hoe je dacht dat het moest maar naar iets totaal anders waarbij jullie er allebei toch op de best mogelijke manier doorheen zijn gekomen.

Ik heb in mijn eigen hulpverleningsverleden (als cliënt in een residentiële setting) gezien dat kinderen die het meest in staat waren tot gezonde verbinding met andere mensen in staat waren om zich thuis te vielen in een leefgroep zonder hun ouders en het meest konden profiteren van de inzet van professionele begeleiding. Als ouder zou je er mijns inziens primair op moeten inzetten dat je kind zich gezond mag blijven verbinden met de mensen om haar heen, waar ze op dit moment mee leeft. Als het handelen als ouder ertoe bijdraagt dat ze mensen systematisch gaan wantrouwen, zich gaan afsluiten, geen genegenheid meer kunnen of durven ontvangen, dan is dat kind erg ver heen. Ik zeg niet dat jij dat doet Lisa. Maar het is van belang dat jouw kind open mag blijven staan voor mensen, zodat ze warme relaties kan aangaan, kan blijven ontvangen wat haar wordt aangeboden en kan communiceren wat ze wel en niet nodig heeft. Dan leert ze door moeilijkheden heen navigeren, daarin vanuit zichzelf naar mogelijkheden zoeken, verbinding blijven maken. Als jij die ruimtelijkheid kan blijven stimuleren bij je kind, geef je haar iets van onschatbare waarde. Daarvan ben ik, mede op basis van wat ik zelf als jongere heb ervaren in de jeugdzorg en om mij heen heb gezien bij andere kinderen en jongeren in dezelfde instelling, overtuigd. Dat dat voor jouzelf hartverscheurend moeilijk is, is boven iedere discussie verheven. Ik hoop daarom dat je ook jezelf gunt om meer open te staan om hulp en nabijheid te aanvaarden. Niet omdat die hulp nou altijd zo fantastisch effectief is, maar omdat je je dan in ieder geval openstelt voor mensen.

volkskrant van vandaag

Liza, koop de volkskrant van vandaag. Daar staat een artikel in, met ook wat instanties en namen, wie weet kunnen die je verder helpen.

Telefoongesprek

Opgenomen telefoongesprekken publiceren is een strafbaar feit. Advies: haalt het filmpje weg.

Tsjor

Wat netjes van de kinderbescherming

Ze hebben serieus geprobeerd om te kijken of onderwijs in het Ests mogelijk is. Door meerdere keren haar dochtertje in contact te brengen met een leerkracht van de Estse school.

I

Overigens voor de moeder

wel ontzettend moeilijk als ze het Ests nu niet wil spreken. Op die manier wordt de afstand steeds groter.

Overigens

Een Letse school schijnt er te zijn in Lelystad. Daar is ook meer woonruimte beschikbaar. Het is achteraf praten, maar toch jammer dat we Liza daar niet eerder op gewezen hebben. Ik denk dat het komt omdat Liza naar Nederland kwam om haar kind Nederlands te leren.

Tsjor

Ests Tsjor

http://www.eestikool.nl/kontakt

Voorheen heb ik wel eens getwijfeld maar Liza meldt zelf dat het om Ests gaat en daarvan is een school in Nootdorp en ik zie ook een adres in Amsterdam.

en verder nog een tip voor het volgende telefoongesprek

hameren op mensenrechten heeft weinig zin. Ik zou als moeder wel benadrukken dat je je erg zorgen maakt over je kind omdat ze weigert om haar eerste taal te spreken. Dat zou ik terug willen zien in de dossiers.

Nootdorp Amsterdam

Maar daar zijn weinig woningen. Tsjor

Umm...

> Een Letse school schijnt er te zijn in Lelystad.

Estisch is een Finoegrische taal, Nederlands en Lets zijn beide Indo-Europese talen. Nederlands en Lets lijken meer op elkaar dan dat Lets op Finoegrisch lijkt.

6e rechtzaak

Liza heeft een rechtzaak gehad, gisteren?, over de SPIC. Volgens Liza was haar kind goed tot ze afgepakt werd. Als er narigheid is ontstaan komt dat bijvoorbeeld door onder dwang douchen. Haar kind wilde niet douchen en gaf dan weerstand. En wat is er mogelijk nog meer gebeurd met haar dochter na het traumatische dat ze bij haar weggehaald is en in een voor haar totaal onbekend pleeggezin en omgeving geplaatst?

Het kan niet zo zijn dat een kind dat helemaal gezond was in korte tijd zo zwaar ziek of beschadigd wordt gevonden. Zo ernstig dat er een zware SPIC aangevraagd moet worden door de hulpinstelling bij de gemeente.

Is het fair om het LIza en kind in de schoenen te schuiven dat het na het afpakken ineens zo slecht gaat met haar dochter?

Van een gezondheidszorgsysteem voor kinderen mag je toch verwachten dat kinderen daar niet beschadigd raken?

Dat deed bij mij ook wederom een lichtje branden. Bij mijn zoon heeft het een jaar geduurd voor we het douchen opgelost hadden. Zoon vocht zich een weg uit de douche.
Achteraf denk ik dat het getikkel op zijn huid en het geluid hem teveel werden, vanwege autisme, overgevoeligheid van zijn zintuigen en extra goed horend.

Het is de 6e rechtzaak.

Liza bespreekt, voor ze naar de rechtzaak gaat, inderdaad gisteren, dat ze geen enkel recht had, zelfs niet om een rechtzaak te beginnen als ze niet geregistreerd was bij de basisadministratie in Amsterdam. Dat verbaasd haar omdat haar woonboot in Diemen is en haar kind in Purmerend. En dan willen ze dat ze zich in de meest overbevolkte plaats inschrijven.

Dus zoekt ze op Marktplaats iemand die haar aan een inschrijving helpt.

Daarbij heeft ze van een paar mannen het aanbod gehad om ingeschreven te worden in ruil voor sex. Ze realiseert zich de kwetsbare situatie, waar de Nederlandse overheid buitenlandse vrouwen in brengt, als je kind hier is en je hebt geen middelen van bestaan en dan voldoen aan alle regeltjes?
Hoe helpt dat gezinnen? Met een kind?

De rechtzaak moet inmiddels weer geweest zijn.

AnneJ

Er zijn heel veel jonge kinderen die een hekel aan douchen hebben. Bij mijn dochter heeft het jaren geduurd. Die propte zichzelf liever in een babybadje en later in een grote teil en dan haren wassen met een bakje water. Prima toch? Toen ze een jaar of 8 was ging het vanzelf beter. Waarom moeten kinderen toch altijd douchen? Dat is een fysieke ervaring die je naakt ondergaat en dat vindt niet iedereen prettig. Er zijn alternatieven genoeg, ook als je geen ligbad hebt. Het fenomeen douchen bestaat overigens nog maar kort.
Onder dwang douchen (en dan ook nog bij vreemden) is echt een van de slechtste dingen die je kunt bedenken voor jonge kinderen.
Maar het heeft lang niet altijd met autisme te maken. Misschien bedoelde je dat ook niet en deed het je alleen maar even denken aan je eigen kind.

AnneJ

'Volgens Liza was haar kind goed tot ze afgepakt werd. '

Volgens Jeugdzorg niet.

Ervaring Taaldocent

Ervaringen bij autisme zijn altijd gewoon menselijk, in dat opzicht kan ik me inderdaad voorstellen dat kinderen iets met/tegen douchen kunnen hebben.
Bij autisme zijn die dingen alleen vaak een stuk extremer.

En een grotere hersenkraker om het goed te krijgen.

En ik ben zeker tegen onder dwang douchen. Ik had ook een opblaasbadje waarin beiden poedelden en speelden in de avond.
Echter zoon had ook iets tegen het badje en met een washand even ging ook niet, het was echt zoeken.
Tot we uitgevonden hebben hoe hij het zelf kon doen. Heel verhaal, andere keer.

Oh, zeker Vicky

En wie denk je dat de rechter gaat geloven? En heb je uberhaupt wel kans dat je als ouder gelooft wordt? Als je al het predicaat 'kindermishandelaar' op je voorhoofd hebt staan en allerlei zaken uitvergroot en negatief uitgelegd in een lijvig rapport, nou ja een 'dossiertje' verzameld zijn?

En er geen moment stilgestaan wordt bij het belang van kind om bij de ouder te zijn en wat daar voor nodig zou zijn. Echt nodig, en geen onzin.

De Estse taal

Er worden verschillende Estse talen of dialecten gesproken in Estland. Ik weet niet wat de status van de dialecten is tov de standaardtaal, en ik weet dus ook niet hoe daar in het onderwijs in Estland mee wordt omgegaan.
Ik weet ook niet hoe rigide het taalbeleid van de Estse school hier is en wat ze precies bedoelen met "ze beheerst DE Estse taal niet" (of iets van die strekking).
We weten ook niet of Liza standaard-Ests of een dialect spreekt met haar kind, hoe zit het met de taal die kinderfilmpjes? Is dat de standaardtaal en misschien niet de eerste taal van het kind? Hoe ver staan die talen van elkaar af? Allemaal gespeculeer. Ik weet eigenlijk te weinig om er een mening over te hebben.

Inschrijven Diemen

De boot, ik noem het geen woonboot, lag op een illegale plek in Diemen. Dan is het toch logisch dat je je niet op dat adres kunt inschrijven.

Het is natuurlijk heel vervelend dat er dan geen vrienden / kennissen zijn op wiens adres je je mag inschrijven maar gezien het gedoe is dat ook begrijpelijk.

Dochter had ook op het adres van vader ingeschreven kunnen worden.

Zo is het Taaldocent

Helaas weten de mensen die het betreft vaak nog minder van taalverwerving. Mooi lijkt hier te zijn dat men middels contact met het Estse onderwijs tegemoet trachtte te komen aan het recht van de dochter om haar eigen taal te blijven kennen.

Dat het dan afketst op een onbegrijpelijk dingetje is iets wat in dit soort trajecten heel makkelijk gebeurt als niet iemand er bovenop zit.

En daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Dialect maar ook belangentegenstellingen of de angst niet of niet genoeg betaald te krijgen of opgezadeld te worden met een probleem met een kind dat meer aandacht nodig heeft dan de school kan bieden.

Een leugentje om bestwil kan dan de uitgang bieden.

Je weet het niet.