Tips voor erg vroege puber (8 jaar).
Beste allen,
Onze jongste dochter is 8 jaar en al een poosje vervroegd in de puberteit. Voor het lichamelijke stuk staat ze onder behandeling van een kinderarts en dit is bijna afgerond. Dat gaat dan ook prima.
Maar ik ben benieuwd of er ervaringsdeskundigen zijn in de panelen, die ook een vroege pubermeid hebben die in disbalans is. Onze dochter is qua gedrag namelijk een echte puber (stiekem, brutaal en slecht luisteren), maar verder gewoon een meisje van 8. Ze kan heel lief zijn en knuffelen en met haar vriendinnetjes spelen.
Haar inlevingsvermogen is nog niet volledig ontwikkeld, dus ze kan nog maar slecht inschattingen maken van consequenties van haar pubergedrag.
Wij vinden het dan soms ook lastig om die consequenties te laten gelden. We kunnen van haar moeilijk hetzelfde gedrag eisen als van onze oudste. Maar we kunnen ook niet haar slechte gedrag vergoeilijken en laten gaan 'omdat ze nog maar 8 is'. En haar vriendinnetjes begrijpen ook niet altijd waarom ze bepaalde dingen doet of zegt en daar heeft ze dan zelf weer last van, omdat ze dan een ander vragen op een speeldate.
Haar goede gedrag belonen met kleine leukigheidjes helpt maar heel even, dat was natuurlijk het eerste dat we geprobeerd hebben. Echter, dat heeft alleen maar effect op het moment zelf en na de beloning is het weer vergeten.
Hoe pakten jullie het gedrag aan, wat werkte voor jullie kinderen goed? Door de puberteit heengaan is voor een 12-18 jarige al een hele opgave, dus hoe kan ik het onze jongedame en onszelf iets makkelijker maken?
Alvast superbedankt!
Niemand?
Is er niemand die de situatie herkent?
Tja
"Stiekum, brutaal en slecht luisteren". Dat vind ik zelf niet echt 'pubergedrag'. Misschien heb je er wat aan om de tips bij 'echte' pubers wat meer te volgen.
Ze willen steeds meer zelf besluiten. Ook zaken die ze nog niet goed kunnen overzien. Wat je kunt doen is zorgen dat je een goede, betrouwbare relatie opbouwt. Niet de hele tijd boos worden op het onderzoekende gedrag van een kind maar uitleggen en opnieuw beginnen. Niet belonen, of straffen, maar een beroep doen op redelijkheid en zelfstandigheid. Rustig samen praten hoe je beter met sommige situaties om kunt gaan. Haar accepteren voor wie ze is en haar interesses op het gebied van school, sport en muziek, vriendschap en sociaal gedrag, steunen en stimuleren.
Kinderen kunnen stiekum worden als jij al te strict de kaders bepaalt. Ook al heb je daar alle reden van de wereld toe. Ze gaan zich los maken en jij moet ze zien te overtuigen van de redelijkheid van jou argumenten.
Wat bedoel je precies met haar 'slechte gedrag'? Wat doet ze dan zoal waarbij jullie het moeilijk vinden om consequenties aan te hangen?
Mijn dochter is ook vervroegd in de puberteit maar ik ben heel consequent, anders blijft ze over grenzen heen gaan. Maar ik leg altijd uit wat het met mij doet (Dit helpt enorm bij mijn dochter!), en waarom ik voor deze consequentie kies. Dit werkt tot nu toe prima.
