Tafelmanieren

misofonie

Tja, als je als moeder last hebt van misofonie zou ik eerst wat aan mezelf doen zodat het nooit gaat lijken op die moeder van dinsdag bij Nanny Jo

Als je zo aan tafel zit, gefixeerd op elk geluidje, ellebogen, kauwen, volle mond praten dan kun je maar beter vijftig jaar terug in de tijd. Ik vind dat kindermishandeling.

Een kind kan heel veel heel snel leren als je dat op het juiste moment doet. Begin je te vroeg loop je de kans dat je dus jarenlang zo aan tafel zit met 'jouw' misofonie en je kind kan niet anders dan dat weer doorgeven op je kleinkinderen.

hier...

Krijg ik het er bij die van 15 nog steeds niet in hoe hij zijn mes moet gebruiken. Om te snijden lukt het wel, maar met zijn mes eten op zijn vork krijgen kan hij wel, wil hij niet...

Ze blijven hier altijd zitten, ook al zijn ze klaar met eten, al van jongs af aan. Ik vind het ongezellig als ze al van tafel gaan. Wij blijven ook vrijwel altijd nog even natafelen.

Ulla

Mijn broertje at als kleuter zelfs appelmoes met zijn handen!

Haha

Ach ja, het kan natuurlijk wel, maar ik herken het helemaal niet. En nou vind ik het voor een kleuter nog wel wat anders dan voor een ouder kind.

Ulla

Inderdaad, een ouder kind zou toch dat soort eten met minstens een vork of een lepel moeten kunnen eten. Mijn kinderen aten ook zelden met hun handen, dat vonden ze vies.

Gaat best aardig

Met mes en vork eten gaat eigenlijk altijd wel goed. Jongste (5) houdt alleen altijd mes onderste boven als ze iets wil snijden. Dat lukt maar niet om te onthouden hoe dat ookal weer moest. Het eten zou alleen wel wat sneller mogen want het duurt erg laaaaang voor alle borden leeg zijn. Overige tafelmaniwren zijn ook ok, durf naar een restaurant met ze.

10 jarige

Hier kan mijn 10 jarige uitstekend overweg met mes en vork.....maar stopt met enige regelmaat delen van de maaltijd gewoon met zijn handen naar binnen

Ik attendeer hem er wel op dat we mes en vork hebben, maar maak er geen drama van zeg maar. Jongste van 3 eet ook gewoon met mes en vork hoewel het mes natuurlijk nog een lastige is. Hij probeert het altijd eerst zelf en vraagt dan of ik het wil snijden...

Aan irriteren

Kijk, dat mag mijn dochter dan weer niet. Aan irriteren zeggen. Of hun ipv hen. Of groter als.

Instant irritatie.
Sanne

Hier wel

Er wordt aan tafel netjes gegeten. Met 2 stuks bestek (dus macaroni met lepel en vork).
Brood gaat wel met de hand (dubbel geslagen boterham).

Geen ellebogen op tafel, niet met volle mond praten, niet smakken is heel normaal hier. Ik zou niet weten waarom dat in de categorie kindermishandeling zou vallen.

De kinderen weten ook niet beter, net zoals je je voeten veegt als je binnen komt bijvoorbeeld. Er is geen terreur aan tafel voor nodig hoor
Middelste (12) is niet altijd even handig met bestek en vraagt mij nog steeds om de spaghetti te snijden.

Nare herinnering

"Geen ellebogen op tafel, niet met volle mond praten, niet smakken is heel normaal hier. Ik zou niet weten waarom dat in de categorie kindermishandeling zou vallen."

Zo'n 40 jaar terug was dit ook normaal, maar het werd op een hele vervelende manier gecorrigeerd. Als ik dit weer hoor krijg ik de kriebels. Mijn kinderen heb ik nooit zo opgevoed, maar ze hebben het wel geleerd.

De regels aan tafel die wij hier hanteren zijn:

Niet met volle mond praten: reactie: "Ik kan je veel beter verstaan als je jouw mond leeg hebt". En je kan je verslikken.

Niet smakken: dat vinden de kinderen zelf ook geen gehoor.

Geen ellebogen op tafel: dat vinden wij geen probleem. Waarom bestaat deze regel eigenlijk? Wordt dit als een ongeïnteresseerde houding gezien?

Met mes en vork eten: hier eten wij met een lepel (rijst of aardappelen) vork (aardappelen en spaghetti) en kip wordt gewoon gekloven. Schnitzel of ander plat vlees kan met mes en vork.
Brood eten wij altijd uit het vuistje. Op het zomerkamp en ook bij kennissen waar wij toen logeerden waren wij verplicht om brood met mes en vork te snijden, wat wij vreselijk onhandig vonden (vooral als je het zelf niet gewend bent). En als je dat toch niet deed, dan kreeg je straf of een preek.

Ik heb het programma van Supernanny Jo gezien en ik merkte wel dat de moeder heel erg lette op de tafelmanieren van kinderen. Laat toch gaan, dacht ik. En Jo dacht hetzelfde daarover.. het komt allemaal wel goed.

Goed lezen jesse

Als je zo aan tafel zit als die moeder bij Nanny Jo van de week en dan dus nog meer let op smakken etc dan ben je in mijn ogen aan het kindermishandelen ja. Geen enkele liefde noch een positief woord of gewoon gesprek, alleen maar fixeren op de ellebogen, bestek, smakken, met open mond praten en handjes boven tafel. Ik vond dat het meest misselijkmakende stukje uit vier maal Nanny Jo.

Overdreven

Natuurlijk is het geen kindermishandeling om fatsoenlijke tafelmanieren te eisen en het is ook geen kindermishandeling om ze te corrigeren als ze zich niet gedragen. Dat doe ik ook gewoon. Ik zeg er wat van (op een vriendelijke wijze) en bij aanhoudend gedrag ben ik iets minder vriendelijk.
Ik heb wel eens een kind van tafel gestuurd vanwege slechte tafelmanieren. Dat mag dan waarschijnlijk al helemaal niet.
Het zijn geen onmogelijke eisen die ik stel. Ik heb geen kinderen met motorische problemen waardoor ze het niet zouden kunnen leren (dan is het natuurlijk een ander verhaal)
Gewoon netjes recht op zitten, geen ellebogen op tafel, niet opstaan zonder toestemming, pas van tafel gaan als iedereen is uitgegeten, pas beginnen als iedereen heeft opgeschept, neem je het laatste uit de schaal dan vraag je of er iemand anders ook nog wil, niet smakken, niet met volle mond praten, bestek hanteren op een fatsoenlijke wijze, niet met je eigen bestek in gemeenschappelijke pannen/schalen prikken...

waarom geen ellebogen op tafel

Ik weet niet wat de officiële reden is, misschien etiquette.
Maar als mijn jongste (12) zijn ellebogen op tafel heeft, dan heeft dat enorm effect op zijn gebruik van het bestek. Dat wordt dan vrij hoog en onhandig gehanteerd en dat betekent in zijn geval ongeleide projectielen (letterlijk en figuurlijk).
Ellebogen van tafel is daarom bij ons een gewone regel.

Nur

Nur, natuurlijk moeten kinderen leren netjes te eten.
Maar in de aflevering met Jo Frost was die moeder de hele tijd op de kinderen (vooral dochter) aan het vitten over hun tafelmanieren!
Ik neem aan dat jij niet elke twee seconden zegt van: "dooreten, gebruik
bestek, niet smakken, mond leeg, handjes boven de tafel" (die begreep ik overigens niet). Dat is toch helemaal niet gezellig? Is er voor niemand tijd om iets te zeggen toch?

Stapeltje jeugdtrauma's hier hoor ik

Het gaat niet om kinderen op een vervelende manier corrigeren, het gaat er om of kinderen met bestek eten (en andere tafeletiquette). En dat hoeven ze niet op een vervelende manier te leren.

Blijkbaar wordt hier een link gelegd; ze eten op een manier die voorgeschreven wordt, dús het is ze op een terreurwijze ingestampt.
Ik kan me niet heugen dat onze kinderen met hun handen aten (anders dan patat, pizza, kipkluifjes, ..). En ja, ik heb een filmpje van de jongste van toen net een jaar oud die aan het eten is, en toen had hij zijn handen ook nog in het eten

moni

Volgens mij kan niemand met mes en vork eten als je je ellebogen op de tafel hebt. Ik denk dat er bedoeld wordt dat je niet een elleboog gebruikt om je hoofd te ondersteunen terwijl je met je andere hand het eten naar binnen schuift. Twee ellebogen op tafel en dan nog eten kan niemand normaal.

Moni

Liever niet elke 2 seconden en liever niet elke maaltijd. Tegenwoordig eet iedereen keurig maar er zijn wel maaltijden geweest dat ik soms dacht dat ik het inderdaad elke 2 seconden zei. Vandaar dat ik soms maar even iets niet zag (zoals een tomaat met de hand eten of een mes in de linkerhand) om even rust te hebben. Echter bij twee van mijn kinderen heb ik dit echt allemaal eindeloos moeten herhalen.

jesse

Het wordt wel een beetje lastig zo... ik zeg iets, jij trekt het uit zijn verband, ik probeer je uit te leggen waarom je mij niet begrijpt en jij verwijst naar de beginposting. Tja, zo werkt het niet, een draadje loopt ook wel eens wat van het beginpunt af.

Hier overigens geen enkel trauma en normaal etende kinderen die gewoon weten hoe ze zich elders normaal moeten gedragen. Geen overdreven net gedoe over ellebogen en zo.

Ik heb ze geleerd om in een andere situatie goed op de rest te letten en zo kun je je altijd aanpassen.