Steeds naast de pot piesen met vriendjes
Hallo,
Mijn zoon van 7 gaat naar groep 3. Hij komt in een klas met 17 kinderen, waarvan 7 jongetjes. Van twee daarvan is hij een beetje huiverig, dus een kleine kans dat dat vriendjes worden. Een jongetje uit zijn vorige groep waar hij mee speelde zit ook deze groep. De andere twee speelkameraadjes uit de vorige groep zijn in een andere groep 3 geplaatst (zelfde aantal kinderen).
Vorig jaar heeft mijn zoon groep 2 op advies van de leerkracht nog een keer gedaan. Helaas zijn de vriendjes vanuit zijn eerste groep die toen doorgingen naar groep 3 uit zicht geraakt. Met één jongetje speelt hij nog wel eens, en die beschouwd mijn zoon als zijn beste vriend. Voor dat jongetje is hij echter gewoon een vriendje, niks meer of minder. Hij heeft zijn vriendjes uit de eerste groep erg gemist toen hij de tweede keer groep 2 deed. Hoewel ze bij elkaar op school zitten, is het kennelijk toch uit het oog uit het hart. En het aantal oudste kleuters was nogal beperkt, waarbij de kinderen ook vaak andere bezigheden hadden of naar de BSO moesten. Kortom: hij heeft nogal 's niet kunnen spelen met leeftijdsgenootjes. We maakten vooraf al plannen: met wie wil je spelen? En als die niet kan, met wie dan? En nog een derde keus, voor het geval dat. Zelfs daarmee is het vaak niet gelukt. Zodoende heb ik vorig jaar vaak een verdrietig jongetje thuis gehad dat zich afgewezen en buitengesloten voelde.
Deze zomervakantie heeft hij zijn hart kunnen ophalen omdat hij daar heel veel speelkameraadjes had. Je zag hem opbloeien. Nu zijn we net even op school gaan kijken (soort receptie was het voorafgaand aan dat de boel weer start). Daarbij kwam hij tot de ontdekking dat twee van zijn groepgenootjes met elkaar hadden afgesproken en dat zijn andere 'beste' vriendje ook met een ander jongetje ging spelen. En meteen weer dat verdrietige koppie. Hij heeft best initiatieven getoond vorig jaar, dat was vandaag niet zo, maar hij was helemaal ontdaan.
Voorafgaand aan de vakantie zijn we gaan kijken bij een andere basisschool. De groep 3 aldaar is ook niet groot, maar daar zitten wel meer jongetjes in. Het is alleen niet in dezelfde woonplaats. De groepen zijn daar wel allemaal interactief met elkaar bezig en ieder kind kent elk ander kind daardoor. Dat maakt het heel sociaal.
De huidige school weet hiervan af, en ook dat mijn man en ik twijfelen of we hem op deze school willen houden. Een kleine groep is cognitief prachtig natuurlijk, maar sociaal in dit geval minder, helemaal omdat het aantal jongetjes zo klein is (en er zeg maar 2 afvallen die hij als een soort pestkoppen beschouwd). Mijn zoon heeft een grote sociale behoefte, waar afgelopen jaar niet voldoende in voorzien is, en omdat hij op dit moment weer dat gedrag laat zien van verdriet en frustratie twijfel ik weer: toch maar naar die andere school? Ik voel me zo...ja, hoe noem je dat. Stuurloos, machteloos. Waar doe ik nou goed aan? Dit voelde zojuist in ieder geval wederom totaal niet oke.
Je kunt natuurlijk niets afdwingen. Niet bij anderen, niet bij hem. Hooguit hem attenderen op het gegeven dat als hij wat wil afspreken hij ervoor zorgt dat hij er tijdig bij is. Dat heb ik het hele vorige schooljaar gedaan. Ook heb ik contact met een pedagoog, die 4 weken na start school bij ons checkt om te horen hoe het gaat. Zij gaf aan dat het sociale van een school nóg belangrijker is dan het cognitieve aspect. Zo voelt dat voor mij ook wel. Als dat niet goed gaat heeft het behoorlijk impact op de rest van je leven. Verbondenheid met anderen is belangrijk. En als je dat dan steeds niet ziet gebeuren, dat is rottig, mijn hart breekt steeds weer. De eenzaamheid straalt van hem af. Nu speelt hij dan maar met zijn buurjongetje dat 3 jaar jonger is. Maar da's eigenlijk geen match.
Heeft iemand vergelijkbare ervaringen en het tij ten goede kunnen keren? Ben ik heel benieuwd naar. Misschien geeft het wat inzichten die ik eerder niet had.
Alvast bedankt,
Daan3aan
zelf afspreken?
Mijn zoon heeft de eerste twee jaar op basisschool nooit met iemand gespeeld. Heel langzaam wel eens bij ons maar nooit bij iemand anders. Hij was ook nogal verlegen.
Om hem te helpen heb ik regelmatig afspraken gemaakt. Mijn zoon was geen haantje de voorste maar zeker niet een vervelend jongetje en hij kon prima met kinderen opschieten maar afspreken deed hij niet.
Ik heb dus gewoon aan de ouders gevraagd of kind A een keer met mijn kind wou spelen. Of ik belde een ouder op. Zo bouwde hij het spelen langzaam op. Ik heb het niet bij mijn kind gelaten. Vragen deed hij toch niet.
Nu zit mijn jongste in groep 3. Ik hoor nog steeds ouders op het schoolplein onderling afspraken maken. Het wordt mij ook wel eens gevraagd. Kan A morgen komen spelen want ik moet ..... of want dat wil hij zo graag. Ik bespreek het dan wel met mijn kind maar hij vindt het altijd wel prima. Ook spelen ze hier heel vaak met zijn drieen (vooral bij misgelopen speelafspraken en wij niet een kind alleen naar huis willen laten gaan) of zelfs met zijn vieren.
En de BSO werkt trouwens ook goed. Mijn jongste gaat twee dagen in de week naar de BSO. Daar speelt hij zich helemaal suf en daardoor kent hij ook heel veel kinderen uit andere klassen.
Niet alleen op school kijken
Ik zou eens verder zoeken dan in de klas voor speelkameraden voor je zoon. Vaak doen kinderen heel leuke contacten op bij een vereniging. Scouting, sport, het doet er niet toe wat. Helemaal leuk als er al wat kinderen zitten die hij al kent van school.
Dan gaat de focus misschien wat af van die speelafspraken.
Hij hoeft natuurlijk ook niet alleen met klaxgdnoten afspraken te maken, mijn zoon speelt met de halve school als het zo uitkomt. Maar dat is een school met een minder klassikaal systeem, dus ze krijgen dat met de paplepel ingegoten.
Nadruk
Ik vind wel dat je heel erg de nadruk legt op je MOET afspreken. Als je een eerste, tweede en derde vriendje gaat noemen etc. Zo krijgt je kind naar mijn idee ook het gevoel dat hij altijd moet afspreken.
Verder vraag ik me af of jongens alleen maar met andere jongens kunnen spelen. Misschien zitten er ook wel meisjes in de klas met wie hij eens wil afspreken. Mijn kinderen speelden op die leeftijd lang niet altijd met kinderen van hetzelfde geslacht.
Buiten school om zoeken zou ik ook doen. Via clubs doen ze ook contacten op en mogelijk wonen er in de buurt ook wel oudere kindjes dan het buurjongetje met wie hij kan spelen.
Maar maak er ook vooral niet teveel een probleem van. Ik vind het heel bijzonder dat na zo'n receptie alle kinderen al meteen met iemand afspreken. En een pedagoog zou ik er ook niet zo snel voor inschakelen. Als je verder tevreden bent over de school zou ik geen overstap overwegen. Er kan zomaar weer van alles veranderen binnen zo'n klas.
En totaal OT
Ik dacht trouwens dat je draadje heel ergens anders over ging toen ik de titel las. Dat je zoon steeds samen met vriendjes naast de wc aan het plassen was en je dat vervelend vond o.i.d.
En...
Los van alle andere zinnige opmerkingen....
Ik denk dat de kans klein is dat je zoon tm groep 8 in een klasje van 17 blijft zitten....
Er wordt de komende jaren vast wel geshuffeld of gecombineerd.
Ingrid
Groep 3, andere dynamiek
Groep 3 was voor mijn zonen best pittig. Ze voelen zich opeens groot en het leren gaat snel en kost ook veel. Het eerste half jaar zijn er nauwelijks afspraakjes geweest. In de groep onstaat ook iets.. wedijver en ... het pesten ontstaat, tenminste zo heb ik dat gezien. Het is belangrijk om je kind te leren hoe het daar soepel mee om kan gaan. Veel praten, veel gezellig dingen doen met elkaar.. met of zonder speelafspraakje. Ik heb er dus een die graag contact wilde en het niet kreeg en de ander waar de kinderen in groepjes voor aan de deurbel hingen en nooit zin had.
Wat ik zou doen, als ik jou was, was niet zo hameren op een speelafspraak: komt het uit, dan komt het uit.. zoniet.. ga dan iets super leuks doen met je kind. De volgende dag kan hij dat in de kring vertellen en dat werkt positief: voor zijn zelfvertrouwen (een leuke tijd hebben hangt niet af van een ander) en naar de groep toe. Het hoeft niet groots te zijn: pannenkoeken bakken of samen iets gezelligs doen, film, kindermuseum. Die van mij houden heel erg van auto's en er was eens een faillissementsveiling van monstertrucks. Toen zijn we er naartoe gegaan tijdens de kijkdag. Geweldig vonden ze dat. En op die manier is de spanning voor een speelafspraak eraf en die ontspanning kan positief werken tegenover klasgenootjes.
Je kan ook met de leerkracht praten. Die kan veel sturen (wie naast wie gaat zitten, wie wat met wie doet, wie de helpers zijn in de klas, bijvoorbeeld).
Naar een andere school om deze reden, zou ik nog niet doen. Wacht even af. En als het toch niet lekker loopt, sociaal, vraag dan eens of hij in de parallelklas mag zitten. Doe dat wel na een kerst of zomervakantie, als de "pikorde" in de klas opnieuw ingesteld moet worden.
Afspreken
Hoi,
Mijn zoon gaat ook naar groep 3. In groep 2 had hij regelmatig speelafspraakjes, maar zeker niet elke dag. Hij gaat 1x per week naar de bso en een middag past oma op, dan heeft hij ook bijna nooit een afspraakje. Ik heb met hem duidelijke afspraken van tevoren of hij die dag een speelafspraakje kan maken.
Hij heeft er zelf niet altijd behoefte aan maar eerlijk gezegd ben ik er zelf ook niet weg van om vaak andere kinderen over de vloer te hebben.
En ik weet dat dan liever van tevoren zodat ik er rekening mee kan houden. Ik spreek daarom het liefst van tevoren al af wanneer het uitkomt, en ook best vaak met de andere moeder.
Nu zit mijn zoontje in een klas met meer dan 10 jongens. Dus op zich genoeg keuze. Maar uit ervaring weet ik dat samen spelen met de een beter verloopt dan met de ander. Ook al wil hij zelf weleens met jongens afspreken die eigenlijk niet passen, uit stoerigheid of zo.
Hij speelt ook eigenlijk nooit met meisjes uit de klas thuis. Wel eens op school of op de club van de kerk.
Kortom mijn advies zou zijn om zelf contact te zoeken met andere moeders en dan een dag van tevoren af te spreken of via de app.
Iets anders, beetje off topic, mijn zoon heeft een jongen in de klas die vaak wil afspreken. Maar het is geen geweldige klik en de moeder wil ook altijd dat het bij ons is zodat zij ergens heen kan of zo. Daar erger ik me aan en dan ben ik soms blij dat er al een andere afspraak staat....
Vriendschappen buiten school
Mijn dochter zit in een klas met maar 4 andere meiden. Met 2 daarvan heeft ze niks dus ook zij kon vaak niet afspreken met meiden uit haar klas. We zijn tevreden over de school, en ook zij gaat altijd met plezier naar school dus hebben wij echt gezocht naar mogelijkheden om op een andere manier om meer vriendinnetjes te krijgen. Ze is op een teamsport gegaan, heeft meiden leren kennen op de BSO en in de buurt. Toen ze wat jonger was hebben we actief geholpen met afspraakjes maken. Ook legde we de situatie van dochter uit aan ouders van kinderen waarvan we dachten dat dochter er wel een klik mee zou kunnen hebben (ouders uit de buurt, van de sport, of mensen die we zelf kenden maar de kinderen verder niet). Zodat mensen ook ervoor open stonden onze kinderen eens met elkaar te laten spelen om te kijken of die klik er inderdaad was. Je merkt snel genoeg of kinderen het leuk vonden en uiteindelijk zelf het initiatief gaan nemen vaker af te spreken.Inmiddels is ze 10 en heeft ze een heleboel meiden waar ze mee om gaat in het dorp. Ze heeft vriendinnen genoeg en ik vind het ook juist leuk dat ze ze niet alleen van school kent want met haar schoolvriendin spreekt ze na school af, buurtvriendinnen zijn er altijd, bso vriendinnen heeft ze bij de bso maar belt ze ook als haar schoolvriendinnen niet kunnen spelen, met sportvriendinnen speelt ze vaak op zaterdag na de wedstrijd en zoals nu, in de vakantie belt ze ze allemaal en is het net wie er kan.
Zowel zij, als wij hebben er enige moeite voor moeten doen, maar dat is het zeker waard (in ons geval).
