Speelafspraken 8 jaar

gewoon zeggen

Gewoon zeggen tegen je kind: je mag nee zeggen.
Als je echt ZEKER weet dat ze echt niet wil en ze heeft toch ja gezegd kun je er nog voor kiezen haar een keertje tegen zichzelf te beschermen en dat jij dan zegt dat het niet kan. Moet ze natuurlik niet met een ander gaan spelen.
En verder gewoon blijven bespreken. Ook eventueel met andere voorbeelden.
Voor het ene kind is het lastiger dan voor het anderen.

Niet mee omgaan vind ik een lastige. Dat zou ik niet snel verbieden of het moet wel gortig worden. Schelden vloeken sja. Wat is aso gedrag?
Ik heb mijn kind weleens 'verboden' eergens te spelen omdat ik wist dat het toezicht slecht was. De moeder liet ze alleen zwemmen zonder toezicht in het zwembad (dat het zwembad ze uberhaupt heeft toegelaten vind ik ook absurd, ze waren 8).
Ook een kind wat voortdurend aantrekken en afstoten/pesterig doet. Daarvan heb ik ook gezegd: daar speel je voorlopig maar even niet meer mee en leg maar uit waarom niet. Vor kind was het superfijn om mij als excuus te gebruiken. Kind kwam ook zelf een keer vragen waarom ze niet mocht komen. Ik heb haar toen uitgelegd dat ze heel vaak pesterig doet en dat ik dat niet wil in mijn huis. Daarna ging het een stuk beter.

Schelden en vloeken zou voor mij niet meteen een reden zijn...maar goed.

helpen

Mijn zoon had een 'vriendje' waar hij de laatste tijd bang voor was geworden. Hij durfde niet te weigeren om met hem te spelen, omdat hij dacht dat hij anders schoppen zou krijgen, dat had hij gezien bij een ander kind die niet met dat vriendje wilde spelen. Ik heb mijn zoon natuurlijk wel gezegd dat hij best nee mag zeggen, maar ik snapte wel dat het in dit geval lastig was. Toen heb ik met hem afgesproken dat hij een teken geeft als ze samen naar me toe hollen na schooltijd. Dan kan ik zeggen: Nee, dat kan echt niet vandaag. Dan ben ik de boeman en mij schopt hij niet Dit stelde mijn zoon gerust, maar gek genoeg heb ik dit nog helemaal niet hoeven te doen. Het loste zich vanzelf op.

Maar?

Weet je zeker dat ze het echt niet wil, of zou dat voort kunnen komen uit jouw negatieve houding bij deze kinderen?

dat kan

.... hier merk ik ook wel dat de kinderen snel mijn mening overnemen, dus wat Tijgeroog vraagt is wel iets waar je op moet letten. Ik heb wel eens wat negatiefs gezegd over een kind wat hier was wezen spelen (kind had heel vieze eetgewoontes) en ik hoorde mezelf nogal terug in wat de kinderen zeiden over het vriendje.... sindsdien probeer ik mijn oordeel voor me te houden in het bijzijn van de kinderen.

...Tenzij het om kinderen gaat die ik niet graag samen zie met mijn kinderen, dan zou ik dat gewoon zeggen. Zeker logeerpartijtjes met twijfelachtige vriendjes, daar ben ik niet voor. Overigens hebben de kinderen hier nooit afgesproken met vriendjes die ik niet zag zitten, eigenlijk zijn het altijd wel aardige kinderen hier. Mijn oudste heeft wel een keer gehad dat hij de grootste branieschopper uit de klas op zijn feestje wilde uitnodigen; heel ander type kind dan de onze met andere interesses en ook nogal een haantje. Ik heb gezegd dat als hij X. wilde uitnodigen op z'n feestje, hij er eerst maar eens een paar keer mee moest afspreken (bij ons thuis). Dat wou zoon nou ook weer niet, dus X. is niet op het feestje gekomen.

Wat leren jullie die kinderen allemaal....

Eerlijk duurt het langst! Je moet er goed rekening mee houden dat kinderen heel veel sociaal leren in deze periode. Als je ze aanleert dat jij het probleem wel voor ze oplost en nog wel op een niet eerlijke manier ook, dan belemmer je je kind om zich op dit gebied assertief te ontwikkelen!

Okie

Er zijn kinderen die NOOIT assertief worden, ik ben al blij dat mijn zoon van 13,5 dit jaar twee keer iemand tegen een muur geduwd heeft.

Je kunt niet-assertieve kinderen wel tegen zichzelf beschermen in de tijd dat ze niet assertief zijn. Hoe je dat doet zal bij jou en je kind moeten passen. Als je dat dus zo doet dat jij zegt dat kind niet kan spelen dan kan het kind die dag dus niet met een ander spelen en als het kind dat niet wil zal het zelf met een andere oplossing moeten komen: nee zeggen. Kind kan dus zelf kiezen.

okiedokie

maar wat zou je dan in mijn geval doen? Als mijn kind nee zegt tegen dat jongetje verwacht hij een trap. Mijn zoon heeft geen moeite met nee te zeggen alleen bij dit kind. Dat ik evt het jongetje kon afpoeieren stelde hem gerust, hij hoefde dan niet meteen ja te zeggen als hij nee bedoelde. Natuurlijk is dat geen oplossing. Of misschien wel. Op de een of andere manier heb ik dit nooit hoeven te doen. Ik zou dit ook niet eindeloos doen, maar hierna bv waar ik bij ben nee te zeggen.
Consequentie zou idd wel zijn dat hij niet met een ander kan spelen, en als hij dit jammer zou vinden zou hij het toch zelf moeten oplossen.

bij ons

Hier ging mijn zoontje een tijdje om met een meisje dat heel bazig was. Zij bepaalde wat ze gingen spelen en vond alles wat hij voorstelde niet leuk. Elke keer ruzie en een huilende zoon (hij was toen 7 en zij 9). Ik vroeg me af waarom ze zo graag bij ons wilde spelen, want van samen spelen kwam niks en ze bleek vooral geinteresseerd in onze ipad. Ik heb toen een tijd lang gezegd dat spelen niet kon, als ze weer samen uit school kwamen. Ook omdat ik zag dat zoon onder druk gezet werd en eigenlijk niet wilde. Later heb ik gevraagd waarom ze wilde spelen als het toch altijd eindigde in ruzie. Na een tijdje begreep ze de boodschap en kregen ze allebei nieuwe vriendjes en vriendinnetjes die beter bij hun pasten.

Hier speelde ook mee dat dit meisje uit een probleemgezin kwam, vloekte, rare dingen deed en op veel gebieden verder was dan zoon gewoon door haar andere achtergrond. Zelfs de juf zei op een gegeven moment tegen mij: als ik jou was zou ik er ver weg van blijven. Eerst vond ik dat zielig voor dat meisje, zij kon er immers niks aan doen, maar later ging ik me toch enorm storen aan haar houding in gedrag.

precies mijntje

Zo bedoel ik het, je beschermt je kind en als je kind de negatieve gevolgen (helemaal niet spelen) erg belangrijk vindt dat bedenkt je kind zelf wel een betere oplossing: meteen 's ochtends dus zelf een afspraakje regelen met een ander kind.

mijntje

Als een kind reageert met agressie op wat dan ook, moet die agressie aangepakt worden. Als je de hele wereld gaat aanpassen om agressie te voorkomen gaat dat jongetje alleen maar steeds hogere eisen stellen, toch?

Okie Dokie

Tja, zo zou het moeten zijn maar bijna iedere ouder van een niet al te agressief kind heeft moeten meemaken dat het zo makkelijk niet werkt. School helpt niet mee, ouders helpen niet mee etc. Nogmaals: dan ga je voor je eigen kind en niet voor de rest van de samenleving.