Souvenir na uitstapje
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken. Onze dochter wordt altijd erg in de watten gelegd door haar grootouders, wat overigens op zich prima is. Zij gaan vaak met haar op stap naar bijvoorbeeld een dierentuin en dat eindigt steevast met een leuk aandenken in de souvenirwinkel aan het einde van de dag.
Om verschillende redenen, waaronder corona, hebben wijzelf dit een tijdje minder met haar kunnen doen.
Zij is dit nu bij de grootouders gewend geraakt: een uitstapje is iets waar een kadootje bij hoort.
Ik vind dit eigenlijk een slechte zaak, omdat ik denk dat ervaringen belangrijker zijn dan spullen, en dat die twee zaken niet per sé samen hoeven te gaan. Bovendien consumeren we in Europa veel meer dan wat voor het milieu goed is en probeer ik al een paar jaar het huis te minimaliseren, wat niet goed lukt mede door dit soort dingen. Voor de duidelijkheid: mijn dochter krijgt vrijwel wekelijks wel ergens een kadootje of kleinigheidje vandaan, dus het is niet dat ze tekort komt.
Nu het eindelijk weer kan willen we met haar veel meer uitstapjes gaan maken, maar dan dus niet vanzelfsprekend verbonden met een kadootje. Maar je raadt het al, bij het eerste uitje wat we deze week gedaan hebben dochter in helemaal tranen omdat ze niet het souveniertje krijgt wat ze als afsluiting gewend is.
Hoe gaan jullie hiermee om? Ben benieuwd hoe anderen dit doen. Of zijn wij nou ouderwets?
Peiling
Als wij op stap gaan, krijgen onze kinderen
Al die gummetjes, knuffels of speeltjes zijn ook herinneringen!
Straks veranderen die producten in pennen of armbandjes of tasjes; ook dat zijn herinneringen aan leuke dagen met opa en oma.
Hier kregen ze geen wekelijkse producten, maar ik weet dat ze wel opgetogen waren na een gezellige dag er op uit.
Ik heb wel een rem gezet op zaken zoals snacks en chips. Verder mochten de kinderen ook niet in die bewegende autootjes bij de winkels en kregen ze geen fantasie-ei met verrassing erin. Bewust nooit aan begonnen en dat was bij hen bekend. Je geeft je kind dagelijks mee, wat jij belangrijk vindt. Je kind weet dat jij haar moeder bent en dat jij uiteindelijk bepaalt.
oh en musea winkels hebben soms hele leuke kinderboeken over kunst, cultuur, geschiedenis... dus ook heel leerzaam. Daar kijk ik altijd even bij en koop ook regelmatig wat. Daar zijn de kinderen ook altijd blij mee.
Jammer dat je het niet kunt bespreken. Ik heb dat, wel steeds botter, wel aangegeven bij mijn schoonouders, en uiteindelijk werkte dat. Waren ze dan beledigd? Vast. Interesseerde me dat iets? nee 
Uiteindelijk kwamen ze er bij verjaardagen ook achter "ze hebben alles al", ja hee, door wie komt dat?
En ze zijn overgestapt op geld geven. 50 euro voor een rapport dat oma niet eens gezien heeft. Maar goed, het neemt in ieder geval geen ruimte in. Ik ben nog steeds niet van al dat speelgoed af dat opa en oma maandelijks meenamen (dus het zit me nog steeds dwars, haha).
Gelukkig verwachten de kinderen van mij niks, maar op een gegeven moment gingen ze wel zeggen 'o we krijgen wel weer geld als opa en oma komen' en dat vind ik geen goede houding.
Het ligt aan het souvenir. Als mijn (schoon) ouders wat kopen, heb ik daar geen invloed op of inspraak over. Het is hun geld en hun kleinkind dat ze verwennen. Maar hier valt het wel mee, behalve de geijkte momenten als december, verjaardag en een rapport. Soms stoppen mijn ouders nog wat toe; denk aan een paashaasje of wat geld voor op de kermis of vakantie. En als ze ergens logeert, komt ze terug met rommeltjes of een knuffel die ze bij het pannenkoekenhuis mocht uitkiezen. Bij uitstapjes mag ze soms wat uitzoeken in de souvenirwinkel. Maar de mok van de Efteling gebruikt ze nog steeds en het spelletje van de dierentuin wordt nog regelmatig gespeeld. Het fleecejasje van Disney is ze uitgegroeid maar heeft ze lang gedragen. Liever wat duurder dan echt rommel. En ik doe daar soms wel, soms niet in mee. Ze is verder ook niet veeleisend of een dramaqueen als ze haar zin niet krijgt.
Ik vind van elk familielid bij elk bezoek een cadeau krijgen wel echt veel. Dat zou ik ook niet willen, zeker als een kind dat dan gaat verwachten en teleurgesteld is als het niks krijgt. Ik zou dat wel degelijk ook aangeven als mijn ouders of schoonouders of zus en zwager dat zouden doen. Ik zou ook echt niet weten van wie mijn dochter zoveel troep zou moeten krijgen, laat staan wekelijks.
Mijn ouders doen dus wel aan 'kermisgeld' met het argument 'kreeg jij vroeger ook'. Ja, en ik kom al sinds mijn twaalfde nooit meer op de kermis omdat ik er een hekel aan heb en mijn kind kermisloos opvoed. Dat gaat dus mooi in de spaarpot. Mijn ouders hebben ook wel de neiging om dochter veel snoep en koek te geven. Daar heb ik wel van gezegd dat ze best wat mag hebben, maar dat meerdere keren op een middag echt niet nodig is. Ze vinden mij daarin overdreven maar accepteren het inmiddels wel.
Overigens heeft mijn man vorig jaar wel een keer een rozenkrans voor dochter gekocht toen we in een kathedraal waren. Mijn dochter vroeg wat dat voor ketting was en toen heeft mijn man haar dat uitgelegd en haar eentje laten uitzoeken. Ze draagt hem regelmatig als ketting omdat ze hem mooi vindt. Mijn man is overigens protestants dus ik had dat niet echt van hem verwacht.
Hier heb ik op een gegeven moment ingevoerd dat als opa en oma een kado meenamen, ze iets anders mee terug moesten nemen. Dat werkte prima. Kado’s kwamen meestal wel van de Kringloop, dus daar kon het mooi weer naar terug.
Glamourlama schreef op 04-08-2021 om 14:11:
[..]
Ze gaat 2 keer per jaar bij de grootouders logeren met diverse uitjes in die weken. Bij elk uitje komt dan een kadootje.
Verder komen er standaard bij elk bezoek kadootjes mee, niet alleen van grootouders maar daar bovenop ook van andere familie.
Ze heeft momenteel meer dan 60 knuffels en dat is nadat ik er al heel veel heb weggedaan, deze zijn in een opbergbox tegen de stof opgeborgen en daar wisselt ze steeds een aantal mee om.
Zoals ik aangaf in de OP komen er dus wekelijks kado’s en andere krijgertjes binnen. Kinderen krijgen ook overal en nergens van die gratis dingen mee zoals gummen of de poppetjes van Happy Meal. Wat moet een kind met 20 gummen? Dat is dan wel waar al dat verzamelen mee eindigt.
Het verwengedrag van grootouders is niet bespreekbaar dus dat ga ik ook niet doen, maar ze denkt nu dat bij iedere activiteit een kadootje hoort.
Jee, echt erg zeg. Jullie huis loopt helemaal vol door dit soort gedrag. Ik zou er totaal niet blij van worden. Wekelijks kadootjes is erg overdreven.
Het is niet bespreekbaar zeg je. Wat gebeurt er als je het bespreekt. Is het dan meteen ruzie?
En waarom geven andere familieleden ook? Dit is echt over de top.
Vrijevlinder schreef op 06-08-2021 om 07:38:
[..]
Jee, echt erg zeg. Jullie huis loopt helemaal vol door dit soort gedrag. Ik zou er totaal niet blij van worden. Wekelijks kadootjes is erg overdreven.
Het is niet bespreekbaar zeg je. Wat gebeurt er als je het bespreekt. Is het dan meteen ruzie?
En waarom geven andere familieleden ook? Dit is echt over de top.
Wekelijks is niet alleen van de grootouders hè. Kinderen krijgen goodies uit alle hoeken en gaten. Op school, in een winkel, ga zo maar door. Maar qua grootte en wat het is vergelijkbaar met een souvenir.
goede voorbeeld
@Glamourlama, als je je dochter bewust wilt maken van duurzaam denken, kan je ook ervoor kiezen een voorbeeld hierin te zijn zodat ze dat later oppakt. Dus niet de kanootjes van anderen verbieden maar wel pas zelf artikelen aanschaffen wanneer die aan vervanging toe is en daarover praten. Of die schreeuwende acties in buurt van een kassa negeren.
Is je kind nu niet te jong om jouw bezwaar te begrijpen? Door een voorbeeld te worden, hoef je geen gesprekken met haar aan te gaan waarom je die prullaria niet okee vindt; ze ziet dat jij het niet koopt.
Glamourlama schreef op 06-08-2021 om 10:00:
[..]
Wekelijks is niet alleen van de grootouders hè. Kinderen krijgen goodies uit alle hoeken en gaten. Op school, in een winkel, ga zo maar door. Maar qua grootte en wat het is vergelijkbaar met een souvenir.
Op school? Hoe dan?
En het is ook al meer dan een jaar niet gebruikelijk om kinderen mee te nemen een winkel in, dus ook, hoe dan? Ik ken dat trouwens ook niet van voor die tijd, dat ze in een winkel dingen kregen.
Ik ken het eerlijk gezegd niet zozeer dat kinderen in winkels dingen krijgen. Een plakje worst bij de slager misschien, maar dat is niet echt een cadeau en neemt ook geen ruimte in. Soms op school dat er iemand een speelgoedprul trakteert maar de meesten doen toch iets eetbaars.
In een winkel kun je ook nog prima zeggen 'nee bedankt, we hebben al genoeg troep'.
Als er dan toch een cadeautje wordt gegeven gaat mijn voorkeur wel uit naar een gebruiksvoorwerp. Een leuk shirt, mok, pen, wordt wel gebruikt, ook was het waarschijnlijk veel te duur voor wat het voorstelt.
