Slaapangst verdwijnt maar niet.
Onze zoon van 10 heeft al ruim anderhalf jaar last van angsten en slaapt zeer moeilijk in.
Sinds 8 maanden gaat hij naar een orthopedagoge om hem hiervan af te helpen.
Hij heeft in de loop van de tijd een goeie band met haar gekregen en dat is natuurlijk fijn, alleen hetgeen waarvoor we bij haar aanklopten destijds, betreft het niet willen/kunnen inslapen, is niet veranderd.
Ik geloof niet dat er ook maar iets is dat we niet hebben geprobeerd. Met en zonder hulp van haar en/of onze huisarts.
Voor de grote vakantie sliep ik iedere avond en nacht bij hem op zijn kamer. Dit met het idee dat hij in zijn eigen bed/kamer moest leren zijn. Voor die tijd had hij al een paar maanden tussen mijn man en mij in geslapen, wat geen succes was. En zelfs dat stelde hem niet gerust.
Ook dan bleef hij angstig en weigerde te gaan slapen omdat hij dan in zijn slaap zou kunnen worden vermoord door monsters, enge mannen etc.
Ook ontstond er een machtsspel. Hij ging alleen slapen als dit..of dat.... of zus....of zo...
Aan van alles moest eerst worden voldaan en uiteindelijk viel hij dan pas tegen enen meestal in slaap.
De therapie was en is er op gericht dat hij leert met helpende gedachten, de enge gedachten in zijn hoofd om te zetten.
Maar dat is iets wat hij zelf moet doen.
Maar het lukt hem niet. Zijn gedachten zijn te dwingend. Sinds twee weken krijgt hij van onze huisarts slaapmedicatie (geen melatonine maar echte slaappillen) omdat hij gewoon moet slapen. Hij heeft veel slaaptekort. Maar zelfs die helpen niet.
Omdat ik (alles in samenspraak met therapeut) sinds een paar weken naast zijn bed lig en wacht tot hij gaat slapen, is hij nu ontzettend bang voor het wakker worden in de nacht en dan tot de ontdekking moeten komen dat ik weg ben. Daarom waakt hij ervoor om niet in slaap te vallen. De angst dat hij dan naar beneden moet lopen (overal lichten aan) om naar onze kamer te gaan en daarbij overvallen te worden door monsters/mannen is te groot.
Ontspanningsoefeningen, ademhalingsoefeningen, muziek, kat op zijn bed, later naar bed. negeren, boos worden , begrip hebben etc. etc.
Niks werkt en de frustratie is groot bij iedereen binnen ons gezin. Maar ik heb ook vreselijk met hem te doen.
Hij is zo'n heerlijk, lief, zeer gevoelig en bijzonder kind. En ik wil hem zo graag weer gelukkig zien.
Zijn tweelingzusje ligt aan de andere kant van de zolder en hoeft maar haar neus in het kussen te soppen en is weg. Hij ligt dus ook nog in de buurt van haar.
Omdat ik s,avonds vanaf 9 uur met hem bezig ben kom ik nauwelijks toe aan gesprekken met mijn oudste dochter en ook dat voelt naar. Kortom, het heeft effect op van alles.
Wat zouden jullie doen?
Wat is het echte probleem
Maar is hij bang om in te slapen of bang om als hij wakker wordt in paniek te raken, want daar zit wel een vrij fundamenteel verschil volgens mij.
Het moment dat je wakker en je meteen in paniek raakt, heb je niet zoveel aan helpende gedachten, dan moet je eerst door de paniek heen. En voor slaappillen geldt hetzelfde, je onderdruk het niet in slaap willen vallen, maar neemt de angst niet weg.
Is het moment dat hij zo bang werd samen gevallen met het moment dat hij op zolder is gaan slapen?
Heb je overwogen om een tijdje te accepteren dat hij bang is s'nacht en hem op een matrasje op je kamer laten slapen?
Zou er een andere slaapkamer zijn waar hij minder bang is?
Heb je hem gevraagd wat een goede oplossing is?
Sterkte, want het lijkt me een lastig probleem.
poeh
Lastig hoor. Je zit in een enorm negatieve spiraal en zie dat maar te doorbreken.
Zoals ik het lees, eerste indruk, is de focus op slapen (heel begrijpelijk!) veel te groot geworden. Om te kunnen slapen heb je ontspanning nodig, die is nu volledig weg.
Her enige wat je kunt doen lijkt me is de druk volledig wegnemen. Laat los dat hij *moet* slapen, stel haalbare eisen (je ligt stil in je bed bijv) en probeer het slapen zo luchtig mogelijk te benaderen en zo veel mogelijk te negeren. Kies de optie waarbij hij het minst last heeft van zijn angsten, idd bijv matras op jullie slaapkamer en laat los voorlopig dat hij op eigen kamer moet. Probeer regels in te stellen waardoor jij er zo min mogelijk last van hebt!
Hier heb ik een kind dat nogal extreem kan reageren met alles.Van kleins af aan voelde ik aan dat iets als een slaapstoornis er makkelijk inzit. Ik ben bewust heel soepel geweest op dit gebied, hij heeft jaren in ons bed gelegen, en is daar min of meer vanzelf uit verdwenen, vrij vroeg al. (Andere kind, geen neiging tot extremisme is veel langer blijven hangen)
Hij is nu 12 en slaapt heel redelijk. Voor zijn doen dan. En als hij slecht slaapt dan merken wij daar iig helemaal niets van. (Ja, zijn humeur de dag erna)
Wat hier altijd goed hielp waren luister cd's, of gewoon de radio. Focus je op wat hem laat ontspannen, en laat de rest los!
en structuur
kan ook goed helpen bij angst. Die duidelijk, directieve structuur lijkt weg omdat je schrijft geen tijd meer te hebben voor zus.
Ik zou een goed gesprek met hem hebben en de nieuwe regels uitleggen. Maak een nieuw plan van aanpak en probeer daar enthousiast over te zijn. Reserveer tijd voor hem en zus en wees duidelijk in wat wel en niet mag. Wat mag hij als hij bangis, wat niet. Hier heeft jaren goed geholpen dat ik in de buurt nog rommelde, of tijdsafspraken maakte. (ik kom over 5 minuten even bij je kijken)
Neem de regie terug over, en geef hem een hoop controle door hem precies te laten weten wat er gebeurt en wat van hem verwacht wordt. Geef hem tools in handen om zijn angsr de baas te worden. (Hier heb ik bijv altijd gezegd dat mocht het nier lukken ze best nog even mogen gaan lezen)
Dromer
Je geeft aan dat je kind heel gevoelig is. Droomt hij enge dromen of is hij alleen bang als hij wakker wordt?
Toen ik vroeger droomde, na het lezen van spannende stripboeken, kon ik mijzelf rustiger maken door een goede wending aan de droom te geven. Zo van; het is mijn droom en dus kan ik er een goede wending aan geven wanneer ik dat nodig vindt. Ik was toen op dezelfde leeftijd.
De angst van je zoon voor het slapen, had ik niet; ik was juist een slaapkop. Maar het aansturen kan je proberen te bewerkstelligen door het voorlezen van heldenverhalen. Persoonlijk vind ik de serie van de. Grijze Jager een aanrader. Het verhaal speelt zich af in Engeland, rond de middeleeuwen? De jongen van 14 groeit in een leerproces. Het is niet zo eng als Harry Potter, maar gaat juist over normen, eerlijk, elkaar helpen en slim denken. De jongen leer van zijn mentor dat alle enge momenten eng lijken maar niet eng zijn als je weet waardoor het wordt veroorzaakt. Veel is te verklaren. Mijn kinderen smullen van de belevenissen omdat ze goed 'ingekleed' zijn opgeschreven.
Het voorlezen van die serie kan je zoon een held geven, waaraan hij zich kan vasthouden, ook als hij alleen is. Een idool om eroverheen te groeien.
Verder kan je op de website van opdi-zoDrente lezen over hooggevoelige kinderen. Dat was voor mij een eye-opener met betrekking tot het karakter van een van de kinderen.
poeh, nee....
Jeetje, dat is echt een probleem. Als therapie en slaappillen niet helpen, wat kunnen wij dan voor tips geven?
het lijkt me het beste voor iedereen als je er niet zoveel aandacht aan besteedt (ben je echt van 9 tot 1 bezig hem in slaap te krijgen??), deze situatie is niet goed voor je gezinsleven, relatie, alles. Dus dat moet je niet meer doen. Misschien krijgt je zoon wel aldoor bevestiging dat het eng is om te slapen, juist omdat je bij hem blijft.
Maar.....ik ben geen deskundige, dus ik weet niet wat er gebeurt als je hem zomaar alleen laat met dit probleem en of dat verstandig is. Wat gebeurt er als je hem naar bed brengt en gewoon naar beneden gaat? Gaat hij huilen, gillen, je achterna?
Zelf had ik vroeger nachtmerries, en wat mij hielp was onder de dekens slapen, met radio aan in slaap vallen, lezen voor het slapen gaan. Het eerste was een soort bescherming voor mij (de spoken zien me niet), het andere was puur afleiding. Misschien helpen meer symbolische dingen ook wel; een dromenvanger, en een grote stok o.i.d. om enge mannen te slaan mocht hij ze tegen komen onderweg naar de wc?
Sterkte ermee!
Inderdaad
Druk wegnemen. Ik zou hem maar bij me houden of anders samen met hem in je eigen bed gaan liggen. Dat hij weet dat als hij in slaap valt dat je weggaat maar later toch weer terugkomt.
En als dat een beetje gekalmeerd is toch ook maar eens kijken of er overdag zaken zijn die zijn angst aanjagen. Op school of thuis.
Angst is echt naar voor een kind.
Kan hij in slaap vallen met een luisterboek? Terwijl jij bij hem bent. Niet als enige oplossing.
Het lijkt mij het handigste om de angst voorlopig een tijdje gewoon te accepteren en zaken tot rust te laten komen.
Daarvandaan kun je dan weer werken aan het bestrijden van de angst.
De oorzaken van angst
"Here's the thing, research shows that anxiety is often the result of multiple factors (i.e., genes, brain physiology, temperament, environmental factors, past traumatic events, etc.). Please keep in mind, you did not cause your child's anxiety, but you can help them overcome it."
Mijn dochter, met autismespectrumstoornis, is angstig vanaf groep 3. We hebben alles geprobeerd. Ook uitleg en je gedachten veranderen en jezelf over de drempel helpen.
Uiteindelijk is de angst pas sterk verminderd met speciaal onderwijs maar ook met een lage dosis angstmedicatie.
Angst kan ook een aanleg zijn. Ook in de kindertijd komen psychiatrische zaken voor.
Ik zou dan ook overwegen om een goede kinderpsychiater te zoeken als het na een jaar nog niet veel opgeleverd heeft.
Accepteren
hier slaapt 12jarige elke nacht bij een van ons in bed. Gelukkig is hij dol op logeerpartijtjes dus kunnen man en ik soms ook nog samen in 1 bed liggen. Ook moet eens van ons elke avond om 9 uur mee naar boven anders gaat hij echt niet naar bed. Hij is gewoon heel bang. Ik vind dit natuurlijk absoluut geen ideale situatie maar kan er ook niet echt mee zitten. Z'n broer was precies zo en die slaapt nu elke avond keurig in z'n eigen bed, gelukkig. Want hij is 16. En die gelooft nu ook niet meer dat hij echt zo bang was op z'n 12e.
Ik was zelf als kind ook zo. Maar ik moest natuurlijk gewoon naar bed, dat waren toch echt andere tijden. Terugdenkend aan m'n jeugd, herinner ik me dat ik stijf als een plank doodsbang in bed lag. Ik durfde me niet te verroeren en lag met open ogen in het donker te staren. Dat ga ik mijn kinderen echt niet aandoen. Ik zie het echt niet als een groot probleem en heb eigenlijk ook nog nooit overwogen om hulp in te schakelen. Kind slaapt heerlijk als wij erbij zijn. Hij is vrolijk, groeit goed, en heeft het naar z'n zin in de brugklas. Het gaat vanzelf over. O ja, in het weekend willen we natuurlijk later naar bed en dan laten we hem vaak op de bank in slaap vallen. We gaan er gewoon heel pragmatisch mee om en dat werkt voor ons gezin prima.
tjonge
Reuze bedankt voor al jullie reacties. Het laat me met een verfrissende blik tegen de situatie aankijken. En dat is erg belangrijk omdat we erg bezig zijn een tunnel visie te creëren.
En dat is nooit handig.
Ik wil gaan proberen om de situatie meer te accepteren zoals die nu is. Eigenlijk is er precies gebeurd waar we zo huiverig voor waren in het begin en dat is er heel erg een "probleem" van te maken. Nou werd het ook wel steeds moeilijker want hij reageerde steeds anders dan in de boeken stond die we erover lazen. Ik ga eens rustig nadenken over alle reacties die ik heb gekregen en wil jullie in ieder geval heel erg bedanken.
marke
Wat fijn! Volgens mij ben je dan al op de helft! Niet te veel vertrouwen op boeken hoor!
Lotgenoot, herkenbaar. Het is fijn als kind als 'angst mag'.
Psychiater
Een dergelijke angst vraagt niet om een orthopedagoog en huisarts maar om een psychiater. Niet direct blijvend aan de medicatie te gaan, maar wel om de angststoornis te bekijken. Slaapmedicatie geeft slaap, maar de onderliggende angst kan zich dan anders gaan manifesteren. Vooral voor de pubertijd goed aanpakken, dat is makkelijker dan op de middelbare.
Loes
tjee moeilijk
op een gegeven moment wordt het een super hot item.. onvermijdelijk. Je zou dat misschien kunnen proberen te minderen: geen orthopedagoog meer, geen medicatie en proberen om bij jou op de kamer te laten slapen; ik zou ook zeggen: een boek lezen of een luisterboek (valt ie misschien vanzelf in slaap ??).
Hij is super gespannen en valt natuurlijk niet in slaap; het is een 'stier in de wei' probleem: vluchten! dus dan kun je niet slapen. Probeer er achter te komen waar hij precies bang voor is, dat wordt niet heel duidelijk geloof ik uit je verhaal. Zeggen dat hij er niet bang voor hoeft te zijn, helpt natuurlijk niet, maar je kunt hem proberen zelf dingen te laten relativeren, laat hem met zichzelf praten: ik ben hier bang voor, waarom eigenlijk, kan dat, bestaan monsters, etc.
nou ja, wat tips misschien, veel succes er mee!!
drinken/ plassen
Hoi. Wat vervelend voor jullie dat het zo'n item is geworden!
Ik ga iets heel voor de hand liggend zeggen. Dus waarschijnlijk voegt het niets toe, maar niet geschoten is altijd mis 
Hebben jullie er zicht op hoe veel hij drinkt voor hij gaat slapen (zeg vanaf zes uur). Een volle blaas maakt volle dromen... Dus je zou kunnen afspreken na zes uur niet meer drinken.
En ook bepaalde voedingsmiddelen kunnen onrustig slapen/ dromen bevorderen. Bijvoorbeeld door knoflook te eten kan je heel onrustig gaan slapen als je er gevoelig voor bent. En natuurlijk suiker, kleur en smaakstoffen ed.
Het is maar een gooi.
Heel veel succes!
slaap angst
Hoi
Mijn zoontje van 5 heeft ook slaapangst,dat weten we nu sins een half jaar pavor nocturnus genaamd.
Bij dokters gelopen, kinderartsen en instellingen ,totdat dus voor een half jaar geleden de schoolarts met slaapangst kwam.
Lag dus niet aan mij en ik deed dus niks verkeerd ,mijn zoontje had alleen slaspangst.
Er was geen pil of echte oplossing voor,maar ik ben er inmiddels nu achter gekomen dat rust en regelmaat het verschil maakt.
Plen zo mogelijk maar 1 ding in een weekend (verjaardag of attractiepark)eet op vaste tijden en hij gaat op vaste tijden en zeker OPtijd naar bed en probeer stres en drukte te vermijden .
Dit alles helpt om zijn slaapangst te verminderen zeker nu ipv 2a3 keer per nacht 7 dagen indeweek naar 1x per week en ja feestdagen uitgesloten wand dan is het weer foute boel.
In zijn slaapangst mag ik mijn zoon NIET wakker maken maar hem uit laten razen wat ook helpt om onnodig drama te voorkomen.
En ja het belangrijkste nog NIET boos worden wand dit versterkt de slaapangst erg,hoe moeilijk het ook is (en ik kan het weten kamp hier al ruim 3 jaar mee als geen 4 jaar is)geduldig zijn en je rust bewaren en mocht je boos worden loop weg laat dit niet aan je kind merken/voelen,wand ook hun voelen zich net zo machteloos en weten zich hier ook geen raad mee net als ons.
En geloof me echt dat ik weet waar ik over praat en het is absoluut niet makkelijk wand je zal er veelal alleen voor staan wand (zo gaat het bij mij)niemand heeft er begrip voor en denkt/zecht dat ik te lief voor mijn zoon ben en hij toneel speelt.
En dit is dus echt niet zo ,mijn zoontje vind zijn slaapangsten absoluut niet leuk en heeft ze liefer niet wand ook hij word er erg moe van wat hem overdag erg belemmerd in zijn doen en laten.
Geduldige moeder
angst aangaan
Als er niet 'echt' iets aan de hand is (is natuurlijk wel wat aan de hand, maar niet iets lichamelijks), dan zou ik zeggen:
als ik zie hoe ze op tv de angst-mensen behandelen, dan is het toch: leren omgaan met de angst en zien dat er niets gebeurt.
Je vermijdt het nu door diverse acties (in kamer, in bed ouders).
Ik ben geen orthop. of psycholoog, maar volgens mij moet je dat eens gebruiken.
Geen idee of dat bij kinderen ook werkt... ik zou ook anders niets weten dan toch wat 'strenger' doen.
eigen bed/ matras bij jullie?
Jeetje heftig hoor. Hier speelt dit probleem ook maar niet in die mate als bij jullie.
Het klinkt alsof er nu inderdaad wel een hele grote druk ligt bij zowel hem als jullie. Om weer enigszins tot rust te komen allemaal zou ik hem misschien toch weer gewoon bij jullie laten slapen. Hij hoeft dan niet meer bang te zijn om s nachts wakker te worden en gaat daardoor ook rustiger slapen. Niet bij jullie in bed, want mijn ervaring is dat dat echt heel vermoeiend is en niemand echt goed slaapt dan, maar wel op de kamer. Ik zou zijn eigen bed naast jullie bed zetten. In de loop van de tijd kan je dan eerst dat bed verplaatsen naar de andere kant van de kamer en hopelijk in de toekomst weer naar zijn eigen kamer. Bij ons werkte dit wel goed. Natuurlijk wil je het liever anders maar iedereen heeft ook gewoon zijn slaap nodig. Pas als hij van bepaalde angsten af is, hetzij door cognitieve therapie, hetzij door medicatie kan je denk ik beginnen met hem weer in zijn eigen kamer leggen maar zoals het nu gaat hou je het probleem denk ik in stand.
