sinterklaasgeloof belangrijk voor plezier?

ook nooit

gelogen, al speel je natuulijk wel mee door iets in schoen te doen etc.
Maar vragen wel bewust vaag beantwoord, of met een tegenvraag. Mijn kinderen waren uiteindelijk niet jonger dan gemiddeld toen ze HET ontdekten. Of misschien ging het meer geleidelijk.
Weet niet of het plezier verandert, mijn plezier iig wel, ik vond het bijzonder leuk toen ze geloofden.

Nee

Nee ik denk niet dat het geloof essentieel is voor het plezier. Maar ik denk ook dat kinderen die 'willen' geloven dat hoe dan ook doen.

Ter illustratie: mijn ouders hebben mij ook altijd verteld dat Sinterklaas verkleed is. Ik heb altijd een super sinterklaastijd gehad en ben nogsteeds de grootste fan hier in huis. Ik heb nogsteeds ontzag voor de beste man, en stiekem gloof ik nog wel een beetje.
Mijn broertje die het zelfde verhaal te horen had gekregen geloofde 's zomers niet maar de laatste 2 weken van November en de 1e week van December altijd wel.

Ik heb mijn kinderen ook nooit voorgelogen. We vieren pakjesavond, spullen krijg je met (niet van) Sinterklaas en als ze een vraag stelden kregen ze eerlijk antwoord, of vroeg ik ze wat ze zelf dachten.

Mijn eigen dochter riep toen ze 4 was spontaan 'volgens mij bestaat sinterklaas niet'. Dat hebben we bevestigd, maar ook nu ze 8 is maakt ze spontaan nog een tekening voor de Sint.

Mij zoon stelde nooit vragen dat kwam veel later pas. Toen hij 7 was vroeg hij voor het eerst of Sinterklaas bestond. Omdat hij dat deed op een plek waar veel kleine kinderen waren heb ik hem gevraagd wat hij zelf dacht. Antwoord was verrassend: hij dacht dat sinterklaas wel bestond want hij zag'm toch.

Niet nodig nee

Ik heb mijn kinderen ook nooit voorgelogen dat Sinterklaas bestaat. Wel merk ik dat in de kleutertijd als alle kinderen op school er ook flink mee bezig zijn ze vanzelf dan ook gaan geloven. Ik heb altijd eerlijk antwoord gegeven op vragen maar ik speel het spel ook wel een beetje mee.
Mijn standaard verhaal is dat Sinterklaas echt bestaan heeft en dat omdat het zo'n bijzpnde en goede was we nog steeds Sinterklaas vieren omdat het natuurlijk heel leuk is. En dat we allemaal een beetje sinterklaas kunnen zijn als we iets doen voor een ander of iets aan een ander geven zonder dat die persoon weet wie dit heeft gedaan. En dat doordat we dat allemaal doen sinterklaas leeft in ons allemaal.
Het hele piet/stoomboot/spanje verhaal heb ik nooit zo veel meegedaan maar dat kregen ze op school wel te horen natuurlijk.

hier

Mijn zonen vroeger nooit wat dus ik heb nooit hoeven 'liegen' in woorden maar dat doe je natuurlijk wel door te gaan zingen en verbaasd te zijn dat er wat in je schoen zit.

Als je kinderen sprookjes vertelt ben je net zoveel aan het liegen dan met sinterklaas vind ik. Mijn ouders hebben nooit gezegd dat sinterklaas bestaat of niet maar ja je hoort het op school en zolang je kadootjes kreeg geloofde je er in, wat moet je anders. Mijn zus is ook zo 'anti-liegen', ik vind dat je het jezelf en je kinderen daarmee alleen maar lastig maakt en niet eenvoudiger.

waarom

Waarom vind je dat je het jezelf lasting maakt door niet te liegen?

Ik merk er in de praktijk vrij weinig van dat ik niet lieg, hoef ik weinig voor te doen. Kan me ook geen enkel moment voorstellen dat dat het voor de kinderen lastig maakte.

Hanne

Jouw zoon verschilt weinig van de mijne dus je kunt niet zeggen dat jij niet gelogen hebt. Alleen als je al vanaf dat ze 2 zijn zegt dat sinterklaas niet bestaat, dat het een verklede man is, dat er duizenden tegelijk rondlopen en dat de ouders kadootjes kopen lieg je niet. Zolang je je mond houdt is het wat anders. Mijn zus had dus moeite met het niet zeggen dat het een verklede man is en dan zit je dus met een peuter die op de peuterspeelzaal zit en als enige weet dat het niet echt is. Dat vind ik nodeloos ingewikkeld. Jouw manier vind ik dan beter maar wel heel anders. Mijn zonen vroegen niets dus die moest ik het wel vertellen toen ze acht waren en naar groep 5 gingen en daar lootjes trekken want ik vind persoonlijk dat als je het dan nog langer rekt het weer een beetje overdreven is.

Barveaux

Dat wat jouw zus deed vind ik flauw. Je ontneemt een kind dan wel plezier vind ik.

liegen en liegen

Dan denk ik dat we verschillen over wat liegen is.

Liegen is m.i. iets vertellen wat niet waar is. Dat is niet het zelfde als altijd actief en ongevraagd het complete verhaal vertellen.

Als mijn kinderen Sesamstraat kijken ga ik niet actief en ongevraagd vertellen dat Pino en Tommy niet echt bestaan maar dat dat acteurs in een pak zijn. Ik vind dat geen liegen.

Als mijn kinderen het over Sinterklaas hebben ga ik niet actief en ongevraagd vertellen dat het een verklede man is. Maar ik ga ook niet tegen ze zeggen dat Sinterklaas een cadeautje in de schoen doet. Zodra ze mij vragen wie dat doet krijgen ze een eerlijk antwoord. Net als wanneer ze vragen of de paashaas eieren verstopt.

Een peuter vertellen dat Sinterklaas niet bestaat vind ik niet zielig of flauw. Zie mijn eerste posting. Ik heb altijd geweten dat Sinterklaas niet bestaat en ik heb altijd een gewelidg leuke tijd gehad.

niet liegen

Even doordenkend realiseer ik me dat als je 'een sprookje vertellen' liegen vindt je het jezelf inderdaad wel erg moeilijk maakt. En je heel veel leuke dingen mist.

Nooit meer zomaar gezellig een boekje voorlezen (Voor we beginnen, Nijntje bestaat niet echt dat heeft meneer Dick Bruna bedacht).

Nooit meer zondermeer tv kijken (Voor we teletubbies gaan kijken wil ik je eerste even vertellen dat die niet echt zijn. Dat zijn gewoon mensen in een pak).

Niet meer gezellig samen knutselen (Nee, we maken geen robot we plakken alleen dozen op elkaar).

Nooit meer een 2 jarige belonen voor een mooie tekening (Nee, dat is geen auto, dat is een stapel krassen)

Nooit meer mee gaan in fantasiespelletjes (Je kan wel zeggen dat je knuffel aan het eten is, maar dat is niet zo, je doet alleen maar alsof je knuffel aan het eten is).

Lijkt me inderdaad erg lastig.

Hanne

'Als mijn kinderen het over Sinterklaas hebben ga ik niet actief en ongevraagd vertellen dat het een verklede man is. Maar ik ga ook niet tegen ze zeggen dat Sinterklaas een cadeautje in de schoen doet. Zodra ze mij vragen wie dat doet krijgen ze een eerlijk antwoord.'

Nou zo deed mijn moeder dat ook maar net zoals mijn zonen heb ik nooit die vraag gesteld op jonge leeftijd. Mijn beleving van Sinterklaas zou dus net zo zijn als de kinderen van de buurvrouw waarbij de buurvrouw wel altijd zegt dat Sinterklaas het doet. Voor mij is daar geen verschil. Als je kinderen die vraag dus niet stellen is er geen verschil en soms heb je gewoon kinderen die niets vragen.

Overigens was mijn zus natuurlijk niet zo extreem als wat je nu in #11 zegt.

Sinterklaasjournaal

Hier thuis geloven we wel in Sinterklaas en spelen dat spel lekker uitgebreid met schoen zetten, rijmen erin en oh laat Sinterklaas het maar niet horen (als ze rare liedjes zingen ofzo). Stoffer (11) speelt het vrolijk mee en Blik (8) heeft nog geen enkele kritische vraag gesteld. Doet hij dat, dan zeg ik "wat een slimme vraag!" Of zoiets. Echt liegen hoef ik niet. Sterker, ik zeg geregeld dat ik het allemaal ONGELOOFLIJK vind Kortom, het is een spel en wij genieten ervan. Als er volgend jaar niet meer wordt geloofd, spelen we het lekker door. Op een iets andere manier, dat wel.
Wij doen alleen niet aan het Sinterklaasjournaal en ik geloof echt dat Sinterklaas leuker is als je niet in het Sinterklaasjournaal gelooft.
Groeten! Maw.

Ernst en Bobbie

Een jaar of 3 geleden hingen er bij ons in de buurt nogal wat posters van Ernst en Bobbie en het grote Sinterklaasfeest. Blik van toen 5 stelde toen de meesterlijke vraag: "Ernst en Bobbie, bestaan die eigenlijk wel echt?"

bavaraux

Ik vind het toch lastig om de grens te bepalen. Ik vertel mijn kinderen ook niet actief dat de sesamstraat figuren niet bestaan. Toch heb ik niet het gevoel dat ik daar over lieg of dat ik ze op een gegeven moment het geheim van Sesamstraat moet vertellen. Ik ga er vanuit dat ze dat gewoon weten.

Volgens mij is er voor kinderen in de 'sinterklaasleeftijd' ook helemaal niet zo'n groot onderscheid tussen waarheid en fictie. (En ik geloof ook niet in 3 jarigen die rond deze tijd echt niet geloven) Wat je ziet bestaat. Zoals een kartonnen doos een boot kan zijn kan een verklede man sinterklaas zijn. En het is helemaal niet nodig om daar vragen over te stellen. Op een gegeven moment zie je gewoon dat die doos gewoon een doos is en dat Sinterklaas een verklede man is. Als een kind vragen stelt is dat m.i. vooral ter bevestiging van wat het eigenlijk al weet.

Ik moest vanavond aan tafel toevallig aan dit toppic denken. We hebben het in het bijzijn van mijn 4jarige nl uitgebreid gehad over zwarte pieten verkleedkleding voor volwassenen, dat de surprises dit weekend afgemaakt moeten worden. En of we tante Marie al hebben uitgenodigd voor pakjesavond en of we dat op 5 december of een dag later vieren. Eerder is ook de pueten discussie uitgebreid langs gekomen.

Kortom ik speel het spel mee voor zover mijn kind dat initieert maar ik wring me niet in allerlei bochten om een geheim te bewaren. Net als ik me niet in bochten wring om het geheim van sesamstraat te bewaren.

Mijn 8 jarige kwam net overigens vragen of ik al wist wat ik in haar schoen ga doen. Om daarna nog even snel een tekening er in te doen.

Ongelovig

Zelf ben ik als sint-ongelovige opgegroeid, mijn ouders kozen daar bewust voor. Ik heb dat later ook zo gedaan. Het staat me tegen kinderen willens en wetens in sprookjes te laten geloven. En het sinterklaasplezier is er geen moment minder door geweest, ook nu ze allang volwassen zijn wordt het feest - vooral door hen- in ere gehouden. Het fungeert nu als een belangrijk familiemoment.

Oh ja, uiteraard heb ik onze kinderen nooit aangespoord tegen vriendjes te zeggen dat sinterklaas een verhaal is. Als andere ouders ervoor kiezen dat sinterklaas echt bestaat, op zon manier dat je op een dag het geheim bewust moet (laten) ontmantelen, dan zal ik hen daarin zeker niet dwars zitten

Simpel

Ik lieg niet tegen mijn kinderen over Sinterklaas. Alles wat ik zeg klopt, alleen bedoel ik het symbolisch en interpreteren mijn kinderen het tot een jaar of acht letterlijk.

Mijn ervaring is dat ze het op een bepaalde leeftijd vanzelf gaan begrijpen, en de puzzelstukjes op hun plek vallen. Het is hier ook nooit een grote deceptie geweest wanneer ze het door kregen.

Hanne

"Volgens mij is er voor kinderen in de 'sinterklaasleeftijd' ook helemaal niet zo'n groot onderscheid tussen waarheid en fictie. (En ik geloof ook niet in 3 jarigen die rond deze tijd echt niet geloven) Wat je ziet bestaat. Zoals een kartonnen doos een boot kan zijn kan een verklede man sinterklaas zijn. En het is helemaal niet nodig om daar vragen over te stellen. Op een gegeven moment zie je gewoon dat die doos gewoon een doos is en dat Sinterklaas een verklede man is. Als een kind vragen stelt is dat m.i. vooral ter bevestiging van wat het eigenlijk al weet."

Tja, zo dacht ik er ook over voordat ik zelf kinderen kreeg. Er zat er toch eentje bij die nooit geloofd heeft. (En die ook zag dat een doos geen boot is, maar ik hoop dat dat voor meer kinderen geldt.) In de praktijk maakt het geen verschil, al heb ik een paar keer een aarzelende vraag gehad wanneer hij niet begreep waarom de andere kinderen deden wat ze deden. Oudste heeft het 'magisch denken' nooit gehad. Wel een grote fantasie, trouwens. Jongste daarentegen heeft heilig geloofd.

sprookje

Of je op jonge leeftijd wel of niet de waarheid over sinterklaas vertelt doet er niet toe.

Op het moment dat iemand zich verkleed is het voor de kleintjes echt. Een sprookje is ook niet echt en toch geloven de kleintjes het. De dingen die op tv komen is ook niet echt. Toch geloven de kinderen dat het echt is.

Mijn dochter is nu nog acht, bijna negen en in juli kwam ze met de vraag of sinterklaas echt bestond. Ik heb de tegenvraag gegeven van wat denk jezelf
. Ik denk van niet zegt ze. Jullie doen dat. Waarop ik heb gezegd dat dit juist was. Toen vroeg ze me waarom ik aan haar vroeg wat zij zelf dacht.

Mijn antwoord was "dat vroeg ik omdat het in jou belevenis (fantasie) is. Jij hebt altijd gedacht dat hij echt was omdat hij verkleed was en ook op tv komt.

Nu deze week zegt ze dat ze het jammer vind dat ze er niet meer in gelooft. Alles is anders nu. Daar ben ik het volkomen mee eens. Ik vind sinterklaas ook leuker als de kinderen er nog heilig in geloven. Dat maakt de spanning van sinterklaas zo leuk. Nu is de spanning van het sprookje weg en dat maakt het anders. Kan ook leuk zijn maar nu voor de eerste keer vind ik er niets aan.

magie is toch weg

De oudste hebben we ingelicht, die werd 9 en zit nu in groep 6. Ik vind net als machteloze heks het toch minder leuk dat de oudste niet meer gelooft. Vorig jaar had hij geweldige theorieën over een hulpsinterklazennetwerk (in september zijn er al hulpsinterklazen incognito in nederland, die doen alvast inkopen, want daar ben je natuurlijk wel 3 maand mee bezig, en vandáár ook die pepernoten dan al in de winkel en nu is die hele fantasie niet meer, want betreft Sinterklaas. Zoon vindt nu een sinterklaaskleurwedstrijd ook niet meer interessant, en pakjesavond gaat nu meer om de kado's.

Het zal ook wel zijn dat het minder leuk is omdat het kind minder naief is geworden, dus een beetje volwassener. Ik ben het overigens wel eens met Barvaux dat het ingewikkeld is om een klein kind heel bewust niet te laten geloven. Daarmee loop je toch het risico dat het kind leeftijdsgenootjes gaat vertellen hoe het zit en dat is voor de meeste mensen toch niet de bedoeling. Gelukkig wordt zo'n kind dan toch meestal niet geloofd, maar goed Ik zeg altijd dat Sinterklaas alleen komt bij mensen waar kleine kinderen zijn, en dat grote mensen omdat ze het zo leuk vinden voor elkaar kadootjes kopen. Wie de echte Sinterklaas is (nl. wij ouders) laat ik in het midden. Dat sinterklaas en zwarte pieten verklede personen zijn dat weten de kinderen wel, maar ze geloven toch.

oja,

en met bewust niet laten geloven, moet je de kinderen het ook expliciet vertellen, dat papa en mama de kado's kopen. Onze oudste geloofde dát pas, toen we heel duidelijk zeiden dat wíj (en opa en oma) altijd de kadootjes kopen. Dat leek hem zo onwaarschijnlijk, haha.

En wat is bestaan of niet bestaan? Bestaat bijv. nijntje wel of niet? Nijntje als verschijnsel bestaat, dus ik zou zeggen, ja. Een echt konijn met een oranje jurkje aan bestaat niet, maar die ziet er ook niet uit als nijntje. En wat Sinterklaas betreft, dingen blijken wel vaker anders te zijn dan je dacht. Daarmee betekent het niet meteen dat ze niet bestaan, het is alleen niet zoals je dacht

Nooit gelogen

Ik heb nog nooit hoeven te liegen tegen mijn kinderen. Ze vragen nergens naar. Maar het is bij ons wel zo dat zodra de jongste niet meer gelooft Sinterklaas over is. Ik heb niets met Sinterklaas. Ik vind dat gedoe op 5 december zo onhandig. Wij moeten allebei gewoon werken die dag dus het altijd gehaast. Bovendien houdt niemand hier in huis van surprises maken of gedichten schrijven/voorlezen.

Voordat wij kinderen hadden gaven wij elkaar cadeautjes met kerst. Ik vind dat veel leuker. Zo gezellig als die pakjes al dagen onder de kerstboom liggen. Dus zodra onze jongste niet meer in Sinterklaas gelooft verhuist pakjesavond naar de kerstdagen.

zoals vroeger

Bij ons vroeger bonsde de buurman onverwachts op de deur en werd de zak daar neergezet, ook al geloofde ik allang niet meer. Dat was vreselijk spannend.

Ik denk dat je sinterklaas/kerst het liefste viert zoals je het vroeger thuis vierde. Wij deden weer amper wat aan kerst, dus vieren we vooral sinterklaas.

vlinder

Vreemd dat je nooit op het idee bent gekomen om het lekker rustig op een middag of avond als je vrij bent te vieren? Wij zijn niet anders gewend ivm de wisseldiensten van mijn vader en later mijn broer.

Op 5 dec vieren was echt een zeldzaamheid.

Weet ik Barvaux

Maar dat vind ik dus echt helemaal niets. Wij doen het op 5 december en niet in het weekend daarna of daarvoor. Onze keuze en ach, het is nog maar kort. Onze jongste is nu vijf jaar dus hierna nog hooguit twee keer en dan is over en uit met Sinterklaas.

Tot die tijd kijken wij naar het Sinterklaasjournaal. Mogen er schoenen gezet worden en vieren wij pakjesavond.

ik vond het heerlijk

vroeger, maar ook toen kids nog kleiner waren; zelf vond ik het een spannende en leuke tijd, zomaar iets leuks krijgen! schoen zetten was super! Dat heb ik mijn kinderen ook meegegeven en ze willen nog wel eens de schoen zetten...

Volgens mij willen ze het niet weten

Ze vragen iig nooit of Sinterklaas wel bestaat. Laatst wel dat zijn wenkbrauwen vastgeplakt waren.

Ik vind het wel een leuke symboliek voor het geloof in bovenaardse machten. Sinterklaas bestaat niet en god ook niet. En niet alles wat volwassenen zeggen moet je zomaar voor waar aannemen...

(Ik vond het zelf destijds ook leuk, geloofde ook gewoon. Is een soort opgroei en bewustwordingsritueel)