Schoolweigering

wat zegt school? Wat zijn en ervaren zij?
Loopt hij ook tegen andere dingen aan of is het alleen school? Hebben jullie eerder al iets met die faalangst gedaan? 

Ik heb dit zelf gehad 😅, kwam door de schoolzwemles. Ik kreeg er zelfs problemen met ademen door. Ik raakte de avond ervoor steeds compleet in de stress van het idee dat ik de volgende dag weer naar die zwemles moest. Ik was bijna verdronken door die badmeester die mij dwong iets te doen. Het ging beter toen ik bij de huisarts was geweest en een 'doktersbriefje' had gekregen dat het beter was dat ik niet mee ging schoolzwemmen vanwege astmatische klachten. Ik moest nog wel mee maar ik mocht aan de kant een boekje lezen. Na dat jaar met schoolzwemmen ging het allemaal weer een stuk beter met mij.

Ik denk dat je toch moet proberen te achterhalen waardoor dit komt. Desnoods door hulp van een derde. Zijn jullie al bij de huisarts geweest?

Ik zou hier hulp van buitenaf bij halen om duidelijk te krijgen wat er aan de hand zou kunnen zijn. Zelf had ik vroeger ook altijd buikpijn, hoofdpijn etc als ik naar school toe moest. Bleek dat ik hartstikke depressief was, gepest en buitengesloten werd en daar boven op nog een hartstikke faalangst had. Dat werd allemaal overigens niet opgemerkt door school of thuis.
Hiermee zeg ik niet dat hetzelfde met hem aan de hand is uiteraard maar wel dat het echt serieus genomen moet worden.

Ga allereerst in gesprek met de leerkracht. Wat zegt de leerkracht? 

Is hij afgelopen week wel gewoon naar school geweest? Was hij in de vakantie wel rustig en ontspannen? 
Het is Momenteel onwijs lastig met de GGZ, wat wel snel ‘resultaat’ kan opleveren is: leerplichtambtenaar, wijkteam, huisarts. Evt dat ie alleen met deze mensen in gesprek gaat. Soms durven kinderen niet alles te zeggen bij ouders omdat ze bang zijn ze teleur te stellen. 
Komt ie in het algemeen goed mee op school? Heeft ie vriendjes? 

Sterkte, het is niet niets. 

Aanvullend : de schoolarts. Maar eerst de leerkracht en daarna de huisarts. Tsjor

Ik zou er toch proberen achter te komen wat erachter zit. Thuisblijven is geen optie en maakt de drempel uiteindelijk alleen maar groter. Als hij kan aangeven wat het probleem is, kun je gericht naar een oplossing zoeken. Dat zou ik hem ook uitleggen. Dat jullie hem willen helpen, maar dat het dan wel belangrijk is om duidelijk te krijgen wat het probleem is.
Heeft hij wel vriendjes? Wil hij wel nog naar dingen als sport? Heeft hij moeite met de leerstof?

SuzyQFive schreef op 17-01-2022 om 17:18:

Ga allereerst in gesprek met de leerkracht. Wat zegt de leerkracht?

Is hij afgelopen week wel gewoon naar school geweest? Was hij in de vakantie wel rustig en ontspannen?
Het is Momenteel onwijs lastig met de GGZ, wat wel snel ‘resultaat’ kan opleveren is: leerplichtambtenaar, wijkteam, huisarts. Evt dat ie alleen met deze mensen in gesprek gaat. Soms durven kinderen niet alles te zeggen bij ouders omdat ze bang zijn ze teleur te stellen.
Komt ie in het algemeen goed mee op school? Heeft ie vriendjes?

Sterkte, het is niet niets.

Dit lijkt me een heel waardevolle tip. 

Kindercoach of kinderpsycholoog, te regelen via de huisarts, kan op deze leeftijd enorm helpen. Wat kind met hen bespreekt, blijft geheim voor jullie, tenzij kind instemt dat het wordt gedeeld. Daardoor ontstaat er ruimte voor kind om eerlijk te zeggen wat er aan de hand is en kan kind zelf oefenen met handvatten die worden aangereikt.

Het kan zijn dat de huisarts "Rots en water" oppert om mee te beginnen. Misschien vind je het fijn om daar alvast over te lezen. Hier op de basisschool zijn er best wat kinderen die op die training zijn gegaan. Ik weet natuurlijk niet of het afdoende zal zijn in zijn geval. Bespreek het met de huisarts en betrek je kind in het proces, zodat hij zich veilig voelt met de helpende hand.

Sterkte! 

Heeft hij naast school een andere omgeving met leeftijdsgenoten waar hij zich prettig voelt? Ik denk dan aan sportclub, scouting etcetera?

Wat hebben jullie zelf al gedaan ?

Lastig, bij ons bleek het gebrek aan uitdaging en verveling te zijn waar ze ontzettend moe en gespannen van werd. Niet gepest, maar ook geen aansluiting en doodongelukkig.
Wel een hart onder de riem voor je, ik vond het een verschrikking. Regelmatig dat ik haar met veel moeite had afgeleverd en zelf met de tranen in de ogen naar huis ging. 
Thuis blijven werd ze ook niet beter van.
Voltijd Hoogbegaafde onderwijs is voor ons de oplossing, ze heeft nu peers en uitdaging en gaat graag.

Het lost trouwens nog niet alles op, daar hebben we een therapeut voor ingeschakeld.