Radeloze moeder met 2 tienjarige

Houd je wel ven deze dochters?

Ik snap dat de frustratie nu even overkookt waardoor je alle ergernis eruit gooit, maarre... houd je van hen en merken ze dat? Luister je naar hen? Weet je een beetje wat er in hen omgaat? Doe je wel eens een op een iets met hen samen? Onverdeelde aandacht?
Je beschrijft hen nu uitsluitend als hinderlijk, vervelend, huilerig en ook onder elkaar beschrijf je niets positiefs.

Je benoemt jezelf als moeder van drie. Hoe oud is de derde? Hoe gaat het met hem/haar?
En hoe gaat het met jou...?

tips

Nouja: houd je wel van je dochters..
Maar ik snap wat W. bedoelt, positieve aandacht helpt beter dan almaar vitten. Let erop dat je ook eens interesse toont in waar ze mee bezig zijn op internet of doe eens een filmavondje samen met een dvd naar keuze.
Paar tips:
1. verboden eten mee te nemen naar boven. Eten doen we beneden. (als het lukt dit in te voeren scheelt dit een hoop afval en troep) Bij mijn zoon werkt dit niet meer, maar ik vraag alle kopjes etc naar beneden te nemen als we gaan eten en afwassen.
2. Hun was niet wassen als het niet in de wasmand ligt. Moet je op je handen zitten maar gaan ze vanzelf in actie komen als ze geen schone onderbroeken meer hebben.
3. 1 keer per week: opruimen, gooi wifi eruit tot het is opgeruimd, zul je zien hoe snel dat ineens kan
4. doe het eens op hun manier: maak een foto van hun puinhoopkamer, app die naar ze en 'dreig' het op Facebook te zetten als ze niet opruimen (beetje fout, niet echt doen misschien, heb het 1 x gedaan maar mijn zoon was totaal niet beledigd)
5. afwachten tot hun hersens volgroeid zijn (nog een jaar of 8), neem het wat lichter (humor), dit is een fase die voorbij gaat. Als ze hun liefje willen uitnodigen zul je zien hoe snel ze kunnen opruimen
6. Overweeg je eigen make up achter slot en grendel te doen

Inderdaad

Anders gaan benaderen. Er zijn al goede tips gegeven!

Hier was de was ook een drama. Hij moet het zelf wegruimen, maar deed het niet. Na 2 weken lag er geen kleding meer in zijn kast. Sinds die tijd ruimt hij het netjes op.

2 dingen geleerd op OOL, pick your battles en benader ze positief.

Succes ermee

Inderdaad samen doen

tegen ze praten als ze achter een scherm zitten heeft sowieso geen zin, dan heb je geen contact. Dus zorg dat ze die iPad wegleggen/uitzetten als je wat wil zeggen of vragen. Net zoals naar boven roepen, werkt ook niet. Oogcontact maken, anders kom je niet binnen.
En dan geen opdrachten geven maar samen doen. En als je toch naar opdrachten grijpt, zorg dan dat je de opdracht in hapklare brokken hakt. Dus niet 'ruim je kamer op', dat is veel te groot en te onoverzichtelijk. Maar 'verzamel al je was', of 'ruim je schoolspullen op'.
Mijn man is projectleider, zijn manier van werken hebben we hier thuis ook ingevoerd; alle klusjes op post-its op de deur in de huiskamer links, als je ergens mee bezig bent hangt de post-it in het midden en als je klaar bent gaat het briefje naar rechts. Overzichtelijk en meteen een beloning, want je briefje kan naar rechts!
Een vast ritme is fijn. Hier was ik in het weekend, wat niet in de wasmand ligt wordt niet gewassen.
Op maandag komt de hulp, dat betekent dat het hele huis op maandagochtend opgeruimd moet zijn. Dat is al jaaaaren zo, dus dat zit er wel goed in, ook bij de kinderen (inmiddels jongvolwassen, het gaat nu dus sowieso wel beter).

Inderdaad, ze zitten nog niet eens in de puberteit, dus probeer in ieder geval nu nog wat goeie gewoonten in te slijpen. En laat ook gewoon eens de boel de boel en organiseer een filmavond met popcorn, en laat de troep op hun kamers gewoon tot morgen liggen.

Is er ook een vader in beeld? Zo ja, wat is zijn rol? Helpt hij ook mee? Ook als hij werkt en jij niet is het belangrijk voor te leven dat iedereen zijn handjes laat wapperen in huis!

Van jouw spullen moeten ze afblijven. Als dat niet lukt met 'preken' dan zou ik kiezen voor een slot op je kast of je kamerdeur. En dat ze ermee op de muren kliederen vind ik echt heel erg kinderachtig. Zitten ze elkaar dan op te stoken? Wat je daartegen zou moeten doen weet ik niet zo goed. Zelf van hun zakgeld de nieuwe verf laten betalen denk ik. En eigen make-up inleveren, daar zijn ze blijkbaar nog te klein voor dan.

Zorg intussen ook goed voor jezelf. Ga mindfulness doen, zorg voor een hobby buiten de deur zodat je ook af en toe gewoon de deur achter je dicht kunt trekken.

Gaan zitten voor een goed gesprek

Een gesprek dus en geen monoloog van jouw kant!
Een gesprek waarin jij aangeeft wat je belangrijk vindt, was in de wasmand, een enigszins begaanbare kamer, geen servies dat boven staat te verschimmelen.
In dat gesprek vraag je aan de meiden aan welke punten ze kunnen/ willen meewerken en hoe dat er uit moet gaan zien. Die post-its van koffiekop kunnen behulpzaam zijn of taakjes op een briefje/de gezinsplanner die afgestreept kunnen worden.

Hier zijn dat soort afspraken al gemaakt voordat de kinderen 10 jaar oud waren (inmiddels 18 en bijna 16). Dat wil niet zeggen dat ik nooit een reminder hoef uit te delen maar het gebeurt wel.
Na een schooldag dopper en trommel inleveren is er zo een, wie dat niet doet kan na het avondeten helemaaaaal naar zolder om de spullen te halen en in te leveren voor de afwas.

Hier is ook exact duidelijk welke spullen voor algemeen gebruik zijn en welke dat niet zijn. Van de plank in de kelder waar plakband, pennen en andere voorraad ligt van schoolspullen mogen ze gewoon pakken wat ze nodig hebben. Net als van de meeste etenswaren als ze maar opschrijven als ze de laatste hebben gepakt.
Iedereen heeft de materialen voor zijn hobby op zijn kamer in een kast, als je van een ander iets wilt gebruiken dan vraag je dat netjes; 10 tegen 1 dat je dan gewoon krijgt wat je wilt hebben. Stiekem iets pakken daar wordt ik niet blij van.

Hier ook al eerder gezegd, pick your battles. Ik verdeel na wasdag alle stapels opgevouwen kleding over de kamers, alle gezinsleden worden geacht dat zelf in de kast te leggen. Als het dan 5 dagen op een bureau blijft liggen dan ligt het daar en dat het dan stoffig wordt, jou keus je trekt het maar aan. Daar zeg ik dus niet iedere dag wat van. Vloeren moeten vrij blijven van zooi en dat is meestal ook zo. Zoon kan heftige bloedneuzen hebben in de nacht en dan moeten we hem helpen, ik wil dan niet uitglijden over allerlei troep die op de grond ligt, daar is niemand mee geholpen en dat besef is er gelukkig bij beide pubers.

Samen doen

Inderdaad, meer vaste routine en samen doen, samen bespreken wat wel voor jullie werkt, kinderen hebben soms ook wel goede ideeën.

En verder gaat het pas echt goed als ze ooit op zichzelf zijn. Hoop je dan.

Hier heeft dochter, klassiek hoor wat dat aangaat is er hoop voor je, het helemaal onder de knie, en kan ook goed overleggen en samenwerken in het verdelen en doen van de noodzakelijke klusjes.

Zoon is nog steeds halen en trekken.
Tegenwoordig leg ik zijn schone wasgoed op de kachel, het komt van buiten en kan nog wel even een beetje droge warmte gebruiken.

Wat hij bij de volgende was nog niet opgeruimd of van de kachel gevist heeft ruim ik op. Soms heeft hij ineens een bui waarin alles netjes wordt.

En inderdaad, niet op de vloer en wat ik tegenkom, bijvoorbeeld in de keuken, leg ik op kantoorstoel en bureau.

Dit klinkt niet goed.

Je bent wel heel erg negatief over je kinderen.
Ik vind ook dat je veel van hen verwacht. Ze zijn 10 en hoe erg zijn sommige dingen nou eigenlijk? Een knuffel onder het bed? Kleding op hun bureau? Niet alles opruimen? Kom op zeg, dit is vrij normaal voor kinderen. Ik ken niet veel kinderen die netjes elke dag de was in de wasmand gooien, al hun spullen opruimen, de afwasmachine doen etc.
Ook zijn veel kinderen net zombies tijdens het gamen. Echt, dit is heel normaal. Het heeft ook totaal geen zin om je hier aan te ergeren. Blijf positief, wees liefdevol, doe het samen met je kinderen, geen complimenten, heb geduld, geef ze vertrouwen, stop met straffen en begin met praten. En pick your battles. Kies een paar dingen die je echt belangrijk vind, zoals de beschimmelde bakjes of het feit dat ze aan jou make-up zitten. Maak hier duidelijke afspraken over verbind eventuele consequenties aan een overtreding. De overige punten laat je los. Het is de strijd niet waard en komt de sfeer niet ten goede.

Nounou

Wat een enorm gemoraliseer meteen.
Je kunt je kinderen toch wel spuugzat zijn?
Doodnormaal hoor.
Om dan gelijk te twijfelen aan de liefde etc. Wat een afknapper en ik zou het snappen als ts afhaakt.

Ik vind het bij tijd en wijle flink #%¥$€ met mijn kinderen. (jaja, natuurlijk zou ik sterven voor ze)

Ik kan me voorstellen dat als je in een ik-heb-het - flink-gehad-fase zit met een kind het dubbelop telt als het er 2 zijn.

Het klinkt even best ernstig met ze, daar kom je niet uit met wat trucjes hier en daar denk ik.
Ik zou kiezen voor Het Goede Gesprek.
Waarom je aangeeft dat je uit de negatieve spiraal wilt met ze. Wat willen ze zelf, hoe kun je ze helpen etc.

Op die leeftijd ging ik geloof ik stoppen met het komen op de slaapkamer van mijn kinderen. Ik kwam er gewoon niet meer, wat niet weet dat deert niet! Dochter van nu 17 belde me laatst zelfs op met de vraag hoe ze een heel grote knuffel die op haar kamer staat het best kon wassen. Toch wel leuk!

Dochter vindt het belangrijk genoeg kleren te hebben dus zorgt ze wel dat ze bij de wasmachine komen.
Maak het jezelf makkelijk en help ze waar nodig. Maar die het vooral op een manier die ze zelf ook prettig vinden. (niet alles en altijd natuurlijk. Hier flink gemor toen ze zelf hun schone was ook uit kelder (staat wasmachine) moesten gaan halen. Duurde een paar weken maar ik heb stug doorgezet.

behang

Als je net op je kamer van je kind bent, je her en der spullen uit de keuken (of van jou) ziet liggen, leuke experimenten van apparaten die nu kapot zijn, dat je op het bed een doorweekte plek ziet van een bus haarolie, dat je struikelt over de zooi als je de was in een kast wil leggen, een onaf boekverslag vindt van iets dat ze op school al in hadden moeten leveren - ja soms dan kan je ze wel achter het behang plakken. Dan ben jij nog niet overspannen, je ramt het er op je toetsenbord even uit
En bij sommige kinderen werkt het niet om rustig rond de tafel te zitten en dit te bespreken. Dan zeggen ze ja ja , ok, en is het een paar dagen weer hetzelfde.
Ouders kloppen zich te snel op hun borst als ze eea wel voor elkaar krijgen. Je hebt ook brave, volgzame kinderen. Dat zit in het karakter. Maar niet in het karakter van mijn zoon bv. Ik vind hem precies goed zo trouwens.
Genoeg tips hier verder. Bij mijn zoon helpt het ook als hij bezoek krijgt, een vriendje komt 'hangen' (spelen), dat is in deze coronatijd natuurlijk niet of minder.
Niet op hun kamer kijken helpt ook voor je humeur

deur

er is een heel belangrijk onderdeel in de kamer van een puber, ouders kunnen daar heel handig gebruik van maken om hun ergernissen te verminderen.

Dat is (meestal dan toch) een langwerpig element met een draaiende beweging. Ook wel deur genoemd.

Die trek je achter je dicht als je voor het laatst in die ruimte bent geweest. En de volgende keren klop je als je er in wilt. Geen antwoord / nee is niet naar binnen.

bij een positief antwoord op de vraag: 'Mag ik binnen komen?' is de vervolg vraag: 'is dat veilig en hygienisch verantwoord? Als ook daar een ja op komt doe je dat element een héél klein stukje open net genoeg om de was om het hoekje op de grond te leggen, of waarschijnlijker, op de stapel was die je daar de vorige keer neer gelegd hebt. Was beland namelijk altijd op de grond, ze willen namelijk allemaal graag een inloop kast hebben. Helaas moet bij de meesten ook hun bed en buro in de inloopkast staan. Maar dat weerhoud ze er niet van de ruimte als inloopkast te gebruiken.

En als jullie huishoudelijke hulp hebben is het makkelijk: als het niet netjes is komt de hulp niet in die kamer.
Was niet op de afgesproken plek, dan wordt het niet gewassen en tussendoor worden ook geen wasjes gedaan.
Geen servies meer in de kast: dan geen eten/drinken.

Verder wil deze instructievideo hoe een vaatwasser te vullen misschien nog wat soelaas brengen: https://trotsevaders.nl/2015/05/instructievideo-voor-pubers-de-vaatwasser-inruimen/

Hier is overigens ook de cursus 'hoe hang je een toiletrol op' te vinden.

met wat humor kom je een eind.

relativeer

En relativeer. Dit is een fase (mantra). De meeste pubers worden geen hoarders en komen niet in het programma "mijn leven in puin."
Je kan op YouTube genoeg filmpjes zien van hoarderhuizen, veel erger dan de kamers van je pubers. Laat ze die ook zien, op een gegeven moment is het natuurlijk niet gezond (muizen, ongedierte), maar van een paar vuile onderbroeken gaan ze niet dood.
Dat ze elkaar ongelukkig zitten te maken is natuurlijk wel een dingetje om wat aan te doen (proberen)

Flavia

Ja, is bij ons ook al tijden vaste uitdrukking: óp en ín kinders, óp en ín!
Niet dat het heel veel helpt trouwens ...
En die instructievideo's zijn inderdaad ook hilarisch.
Het helpt allemaal vooral om je eigen frustratieniveau te verlagen, pubers blijven nu eenmaal pubers en die zijn ernstig ongevoelig voor welke aanwijzingen dan ook. Helaas.

Humor is niet mijn sterkste kant in dat soort situaties, en ik herken de boosheid van TS ook heus wel. Alleen stond dat een fijne relatie met mijn kinderen behoorlijk in de weg. De sfeer was op een bepaald moment echt een beetje verziekt. Ik heb dat opgelost door er zelf anders in te gaan staan. Daarvoor heb ik hulp gezocht bij een coach en ik heb een cursus mindfulness gedaan. En de wijze lessen van hier, die hielpen ook. De humor, pick your battles, en alles ophakken in kleine brokjes. Dat werkt voor mezelf trouwens ook als een speer. Als ik iets als een enorme klus/berg ervaar, dan maak ik er voor mezelf kleine klusjes van, dat maakt het vooral overzichtelijker maar geeft ook veel sneller voldoening omdat je dan al wat af kan strepen. Vroeger hadden we hier het draadje 'Een kastje/laatje per dag', daar heb ik ook veel aan gehad, omdat je dan iedere dag met een klein klusje al een goed gevoel over jezelf hebt.

Mamav3, heb je wat aan onze tips? Ik hoop dat je vooral inzet op de relatie met je dochters, die is het allerbelangrijkste. Wat wil je dat ze zich later herinneren? De gezellige, lieve moeder in een nogal rommelig huis, of de strenge ongezellige moeder in het strakke en schone huis??

nog een tip

niet 's avonds iets proberen te bereiken bij pubers.
ik ben moe, zij zijn moe, morgen is er weer een dag.
daar is dus mindfulness handig voor bij mij: neeeeeeee niets van zeggen. Als ik me morgenochtend nog erger / het gebeurt weer dan mag ik pas los .
gr Angela

Flavia

Over die deur hè. Dochter van mijn vriendin wilde echt nergens naar luisteren. Bij haar hebben ze er de deur uitgehaald... Als ze 2 weken alles netjes hield kreeg ze hem terug. Inmiddels een jaar of wat later en het gaat nog steeds redelijk goed (voor een puber)

40er

Ja, dat kan ook. Maar dan heb je ook gelijk de herrie er weer bij, dat dempt zo'n deur ook zo lekker.

Lijstjes in app

Ik ben nog niet zo ver dat mijn kinderen puberen. Zelf was ik op 10 jarige leeftijd ook nog niet aan het puberen, maar braaf en volgzaam.

Geen ervaring mee dus.

Maar mocht je met kleinere taken gaan werken dan kun je in plaats van post-its ook een app gebruiken. Dat doen mijn vriend en ik thuis ook, met klusjes, boodschappen, vakantie inpaklijsten etc. Daar maken we gedeelde lijsten op en dat afvinken met pling-geluid werkt heerlijk. (De app heet To Do — nee dit is geen reclame gewoon een fijne tip.)

(Gebruikte ik ook voor mijn puberleerlingen die moeite hadden met drukke weken en plannen.)

Hoe gaat het nu?

Heb geen reactie van TS gezien verder?

Toen mijn kinderen kleiner waren heb ik een lijstje gemaakt van wat ik verwacht als ik sta te brullen dat ze hun kamer op moeten ruimen.

Van die dingen als:

- bed opgemaakt
- vaat naar beneden
- was in de wasmand
- schone kleren in de kast
- speelgoed in de kratten/lades
- boeken in de kast
- prullemand geleegd
- vloer gestofzuigd

Heb ik op elke kamerdeur aan de binnenkant gehangen en uitgelegd wat het betekent.
Bij mijn jongste dochter zit het geloof ik nog steeds op de deur, die is nu bijna volwassen.

Ik merkte dat "ruim op" niet werkte, hoe hard mijn man het ook brulde en hoe vaak ik er ook over kwam preken. Want het was ze nooit duidelijk wat dat dan inhield en er was toch een looppad vrij naar hun bed?
Dat lijstje hielp wel om verwachtingen te managen en ze aan te spreken, en sommigen gebruikten het ook echt om af te vinken.

Nee, er was niet altijd volledig aan voldaan. Maar dan konden we per onderdeel afspreken wanneer dat af moest zijn, en op een vaste dag in het weekend probeerden we iedereen er doorheen te jagen (en zelf ook op te ruimen). En dan pauzeren met wat lekkers.

Misschien moet ik de lijstjes maar weer eens in ere gaan herstellen voor mijn zoons. Al vind ik dat mooie vierkante ding, "deur", ook best heel handig.

Nog een mama van drie met een tweeling

Heel veel goeie tips zijn al gegeven. Het is cliché maar positief belonen werkt gewoon beter dan straffen. Dus als jullie de hele week dit goed doen dan gaan we in het weekend... vul maar in. Spelletjesavond bijv. Zijn kids dol op. Lekker aandacht van pap en of mam. Kost niks.

Als ze dan door de week een reminder nodig hebben werkt aftellen of een timer goed. Zo van: dit was niet de afspraak. Je hebt nog xx tellen (hardop aftellen) of 5 minuten (timer zetten en elke 30 sec roepen) om het op te lossen anders gaat de beloning in het weekend niet dooe. Kijk ze dan maar eens vliegen.

En inderdaad: niet te hoge verwachtingen. Niet ieder gezin is zo gestructureerd dat er met postits gewerkt kan worden . Maar begin met 1 ding dat je anders wilt zien. En bouw zo verder met positieve feedback.

Verder: de consultatiebureaus bieden vaak hele fijne ouderschapscursussen aan waar je met andere ouders kunt sparren over hoe zoiets nou aan te pakken.

Belonen Moeder van Drie

Je doet wat voor jou werkt. Echter ook positief belonen is een externe prikkel waar je liever wil dat kinderen begrijpen wat het doel is en wat de consequenties zijn, de vanzelfsprekende consequenties niet de door anderen gefabriceerde consequenties, als je dat gedrag niet laat zien.

https://www.ouders.nl/artikelen/opvoeden-zonder-straffen-of-belonen

Kunnen prima oudercursussen zijn via het CB maar kijk even heel goed de reviews na online van een bepaalde cursus en vraag je af of je privacy goed bewaakt is of dat je rekening moet houden met 'bemoeizorg' om het maar even toch te noemen.

Het CB als opvoedbureau heeft niet zulke hele veilige papieren.

Ik snap je hoor. Hier exact hetzelfde en ben het ook helemaal zat. Het is altijd zo lekker makkelijk dat beste stuurlui aan wal staan en dat we aan alle mooie theorie-tjes in het heetst van de strijd niets hebben en dat komt omdat we mens zijn. Wat het beste helpt, je frustratie gewoon blijven delen en es ff lekker hard schreeuwen als niemand het hoort.