Praat continue
Onze 4 jarige dochter praat echt de hele dag....zelfs tijdens het eten...!!! Werkelijk 10 seconden stil zijn is een wonder....heeft iemand hier ervaring mee en weet misschien een oplossing?..ook kan ze absoluut niet stilzitten en moet ze steeds friemelen....alle tips zijn welkom
Waarom
Wil je dat ze haar mond houdt? Heeft de juf geklaagd? Word JIJ er moe van? Slaapt ze niet? Spettert t eten rond? Op basis daarvan kun je haar proberen te leren een poosje niet te praten.
Adhd?
Zowel het praten als friemelen passen bij ADHD. Praat eens met school over hoe ze in de klas is. Lees er eens wat over om te kijken of je haar er in herkent. Wil je daar op laten testen, dan kun je via de huisarts een verwijzing vragen naar een kinderpsycholoog zodat onderzoek, therapie en ouderbegeleiding vergoed wordt.
Wat wil je?
Als je wilt dat ze medicatie gaat slikken en/of een heel traject in gaat om dit gedrag te kunnen veranderen, moet je naar de huisarts gaan. Als je met de insteek dat ze dit niet expres doet, maar vanuit hoe ze functioneert, kunt zien zou je ook zonder medicatie en begeleiding kunnen proberen om er mee aan de slag te gaan. Veel van ergernissen, zo is mijn ervaring, vallen of staan met hoeveel je zelf begrijpt van gedrag. Dat je daarnaast gewoon een mens bent, moet je ook accepteren. Als je nu zou aannemen, ook al is er geen diagnose, dat ze adhd zou kúnnen hebben, zou je daar eens alles over kunnen lezen. Kom je uiteindelijk tot de conclusie dat haar gedrag daarvan afwijkt, kun je altijd nog de huisarts bellen.
Ze is inmiddels zo groot dat ze kan snappen hoe een kookwekker werkt. Je zou kookwekker momenten kunnen inbouwen. Niet om haar kwebbelmomenten mee aan te geven, maar haar 'nu moet je even stil zijn' momenten. Krijgt ze dat voor elkaar, dan kun je met het aloude stickersysteem belonen, of heel direct door iets met haar te doen. De stickerbeloning zou weleens goed kunnen werken. Dat vel volmaken is een doel op zich. Het einddoel: dochter stimuleren om af en toe stil te zijn is het hoofddoel, de tussendoelen zijn de methodes om dat aan te pakken.
Je zou haar opdrachten kunnen geven, met een duidelijk (dat tussen-)doel en die haalbaar zijn, dus in korte tijd en niet te groot.
hier
hebben we op een gegeven moment ingevoerd dat dochter aan tafel eerst op moest schrijven wat ze wilde zeggen, en niet meer steeds door iedereen heen mocht tetteren (ze was toen ook een jaar of 4/5 maar kon dus al wel een beetje schrijven, misschien kan tekenen ook).
Dat hielp op zich goed, alleen was ze zó druk met schrijven de hele maaltijd dat ze niet aan eten toe kwam...
Voor ons was het trouwens alleen een probleem omdat de andere 3 kinderen niet meer aan bod kwamen. Eén op één vind ik het geen punt, al is het natuurlijk best vermoeiend soms.
Dochter is inmiddels 10, heeft inderdaad ADHD (en sinds een jaar medicatie daarvoor) en praat bij het eten (bij het ontbijt heeft ze haar pillen nog niet gehad, bij het avondeten zijn ze uitgewerkt nog steeds door iedereen heen, zit te draaien en wiebelen, loopt van tafel, maakt zomaar geluiden enz. enz.
Dat is nou eenmaal hoe ze is.
Jippox
Ik weet niet hoe laat je dochter naar bed moet, maar je zou de laatste pil (als ze kortdurende heeft) iets later kunnen geven, als dat lukt met de schooltijden. Een half uur kan misschien al schelen bij het avondeten.
kaaskopje
Ze slikt maar 1x per dag (langwerkende medikinet) en slaapt sowieso al heel moeizaam in (daar slikt ze dan weer melatonine voor), dus we gaan maar niet rommelen...
Ik sta
Pratend op en ga pratend naar bed. Kan mijn collega's afleiden met mijn geklets en heb echt geen ADHD.
Voordat je aan de pillen en etiketje gaat, kan je beginnen met je dochter bijsturen: eerst je mond leeg voor je praat of eerst je groente eten voor je praat en dat 100000x herhalen (heet opvoeden) er komt een moment dat het beter gaat. En als het op school redelijk lukt, is het oké toch?
Pfffff
Wat een gehint op mogelijke etiketten en zelfs medicatie. Daar is toch via de berichten van ts geen enkele reden voor.
Eens met Marsy, als het voortdurende gekste jou of andere huisgenoten hindert, kijk eens of je het wat kunt bijsturen door regels of beloning van gewenst gedrag.
Aagje
Jippox
Nee, dat snap ik. Dan zou ik dat ook niet doen.
Aagje
Ik ben het helemaal met je eens, vandaar dat ik ook meteen verder ging met dat je het met de insteek dat ze het niet expres doet ook zelf kunt aanpakken, met alles wat ik daarover gezegd heb verder 
Tuurlijk
Probeer je eerst een paar jaar uit of je het eruit kunt opvoeden. Dat spreekt voor zich lijkt mij.
diagnose en hulp
Mijn dochter vertoonde ook zgn "afwijkend gedrag" op die leeftijd. Ik ben met haar naar een speltherapeut gegaan en die heeft haar goed geholpen en mij geleerd hoe ik met bepaalde dingen kon omgaan.
Dat is echt veel belangrijker dan een diagnose. Die kwam pas op haar 13e toen ze vastliep op school.
Kookwekkertje
Mijn dochter kwebbelde ook een stuk door op die leeftijd. Dan begon ze een zin met "Mahamam, weet juh......" en dan wist ik dat ze op dat moment even niks wist en daarmee tijd wilde winnen om een onderwerp te bedenken om over te kletsen. Op school was het verder geen probleem, maar ik had zelf net een baby gekregen en mijn vader verloren, en kon het slecht hebben. Ik heb toen samen met haar een grappig model kookwekkertje gekocht bij de Hema,en dat liet ik haar dan ook nog zelf draaien op "een keer Sesamstraat " (15 minuten). Verder geen stickerkaarten oid, maar gewoon complimentjes.
Verder ben ik het met anderen eens dat ik het echt absurd vind dat er meteen diagnoses worden aangedragen voor iets wat ik als normaal gedrag zie voor een energieke kleuter. En dat er medicatie met eetlustremmende werking wordt gesuggereerd voor zo'n jong kind dat nog volop moet groeien. Zijn er misscien nog andere oorzaken voor die beweeglijkheid. Kan ze overdag haar energie kwijt, zit ze misschien te veel achter het scherm?
tjonge
wie suggereert er dan medicatie?
Als je mijn berichten leest, kun je daar nou juist uit opmaken dat dat tegen het vele kwebbelen (aan tafel) in ieder geval niets helpt. Dus voor dit 'probleem' is medicatie juist helemaal geen oplossing!
Verder zijn er een aantal mensen die het gedrag goed herkennen en waar (later) wel sprake bleek van een diagnose. Moeten we dat dan allemaal maar verzwijgen?
Of het normaal is weet ik niet. Ik heb 4 kinderen, waarvan er maar eentje echt altijd en overal doorheen praat, wat je er verder ook aan probeert te doen. De andere 3 waren wèl corrigeer- (of opvoed-)baar...
Kenfan
Als je mij ook bedoelt als het om medicatie gaat, leg ik nu uit dat ik niet vind dat ze dat moet doen. Maar als zij vindt dat die weg ingeslagen moet worden, is dat aan haar. Hopelijk heeft ze een verstandige huisarts en/of -oloog. Toevallig hebben mijn dochter en ik dan wel een officiële add-diagnose en praten kunnen we als de beste, maar of kwebbelen daarmee bewijs is dat iemand add heeft, valt te betwijfelen.
Ik heb de kookwekker eerder ook genoemd. Dat lijkt me voor zo'n klein kind een haalbare oplossing.
Jippox
Je zou kunnen stellen dat ad(h)d'ers het kwebbelen gemeen hebben, maar dat kwebbelen niet automatisch op ad(h)d wijst.
Geen diagnose
Maar de beschrijving van je dochter, Anoniem, klinkt naar klassieke ADHD. Een Amerikaanse arts heeft bedacht dat er 7 typen zijn. Ik weet niet hoe goed je Engels is anders gil je maar dan vertaal ik het want het is wel interessant. Niet om met diagnoses te gooien maar om te weten welke kant je op moet denken qua aanpak
https://www.amenclinics.com/conditions/adhd-add/?fbclid=IwAR0QLl4BQgsc06mmbn-nQy0QLvr4qxwo615yVuP03LmFp7h1Tsr-Rbb7Dd8
Ik herken me zelf trouwens in de klassiek ADHD. Toen ik de diagnose ADHD kreeg waren er nog maar 3 typen. Ik weet niet precies hoe ik de 7 van deze arts moet inschatten maar ik zie bijvoorbeeld het onoplettende typ/nr 2 in een van mijn kinderen die de diagnose autisme heeft. Ik vraag me toch af wat het nu precies is. Autisme? ADHD?Allebei? Niet dat het uitmaakt want hij heeft zijn weg wel gevonden maar gewoon uit nieuwsgierigheid
Nou
Het losse feit dat meteen ADHD en medicatie ter sprake komen, is al erg suggestief. Zelfs als je het niet als meest ideaal benoemt.
Het gaat om een veel kletsende kleuter. Bijna alle kleuters kletsen. De meeste hebben geen ADHD. Alleen veel kletsen is geen rechtvaardiging voor het noemen van ADHD of medicatie als optie.
Gewone tips uitproberen lijkt me eerst en vooral verstandig.
Aagje
nou Aagje
Ze heeft het niet alleen over veel praten, maar ook over niet stil kunnen zitten en wriemelen.
En er worden bovendien ook tips gegeven. Dus ik vind dat je zeurt ...
Jippox
Zoals jij mag vinden dat ik zeur, mag ik vinden dat er door sommigen te snel aan mogelijke diagnoses etiketjes gedacht wordt.
Niet stil zitten, friemelen en kletsen, dat doet dit kind. Klinkt mij vooralsnog als best gewoon kleutergedrag in de oren.
Aagje
Die praktische tips
Lijken me trouwens erg zinvol om uit te proberen.
Aagje
Aagje
Ik ben het met je eens dat het nog te vroeg is om aan het gedrag meteen een heel traject te koppelen. Maar het kan, zoals ik voorstelde, wel handig zijn om er mee om te gaan alsof het zo ís. Dus inlezen over het gedrag alsof ze adhd heeft. Als ik dat had geweten en gedaan, zou dat veel duidelijk gemaakt hebben en zou ik misschien minder met haar gebotst hebben. En hoe! Ons 'grapje' is dat ze als puber geboren is. Dat we beiden add blijken te hebben, zal vast niet bepaald geholpen hebben.
Zang-en beweegspelletjes
Ik vind het een slechte advies om de onvolkomenheden van volwassen vrouwen te projecteren op een kleuter en haar te behandelen alsof ze een stoornis heeft.. Ga eens kijken in een gemiddelde kleuterklas, driekwart van de kinderen wordt ongedurig en gaat zitten wiebelen en friemelen als ze langer dan 10 minuten in de kring zitten o.a daarom gaan de meeste kinderliedjes gepaard met bewegingen. Opa bakkebaard, de wielen van de bus, met de vingertjes. Misschien kan Ts of haar partner die wat vaker doen .
Oplossing
Een oplossing is er natuurlijk niet zo snel, maar het is belangrijk om positief te zijn. Wil je dat ze even haar mond houdt, raak haar dan even aan in plaats van dat je dat zegt. Friemelen en niet stil kunnen zitten moet je echt negeren. Dat wordt anders een dingetje, maak je haar zenuwachtig en wordt het alleen maar erger. Het belangrijkste is dat ze leert om rekening te houden met een ander en om te zorgen dat eventuele broertjes of zusjes ook genoeg kunnen vertellen, zonder dat ze daar telkens doorheen klept.
Helemaal eens met Kenfan
Ik vind het ook wonderlijk om te adviseren een kleuter te behandelen alsof ze een stoornis heeft terwijl het beschreven gedrag vooral kleutergedrag lijkt te zijn.
Ik vroeg me nog af: waarom wordt hier eigenlijk vooral gekeken en gereageerd op het gedrag van kind? Je zou je ook kunnen afvragen of moeder/ouders wel een realistisch beeld hebben van een kleuter.
Aagje
Heimwee
Zelf heb ik wel eens heimwee naar mijn absoluut non-stop pratende kleuter, kwetter de kwetter de godganse dag door. Inmiddels is het een zwijgzame jongvolwassene, waar op sommige dagen niet veel meer dan goedemorgen en welterusten uit komt......
Het kan dus nog alle kanten op.
Realistisch beeld van een kleuter
Ja, daar zit wat in. Ik herken de vraagstelling bij een van mijn schoonzoons. Hij kan zich ergeren dat zijn dochter niet rustig stil aan een tafeltje gaat zitten kleuren 
Dat lijkt hem zo fijn.
Goeie tips van Kenfan. Zingen met bewegingen vinden kinderen van die leeftijd geweldig. Zelfs mijn kleinzoon van nog geen jaar kijkt me vol bewondering aan als ik in oplopend tempo hoofd-/schouders/knieën/ teen zing. En dat gepraat de hele dag, tja dat hoort erbij. Onze oudste kleindochter vulde tijdens logeerdagen ook vanaf zes uur de ruimte met praten - praten- praten. Dat was ik niet meer gewend. Nu kan ze lezen en dat doet ze vol overgave. Samen met haar broer. Hele stapels overjarige duckies.
Aagje
"Ik vind het ook wonderlijk om te adviseren een kleuter te behandelen alsof ze een stoornis heeft terwijl het beschreven gedrag vooral kleutergedrag lijkt te zijn."
Helemaal mee eens hoor, alleen is mijn ervaring dat omgaan met een kleuter niet veel verschilt van omgaan met iemand met een gedragstoornis 
Ik heb vroeger (zie #13) vooral geleerd om met een kleuter om te gaan. Later bleek pas de gedragstoornis, er was hier noet veel verschil in manier van omgaan met gedrag.
Emma
Natuurlijk kunnen handvatten mbt stoornisgedrag helpen om om te gaan met gedrag waar je moeite mee hebt. Snap ik.
Alleen.....er schuilt volgens mij ook een gevaar in: dat je kindergedrag waar je moeite mee hebt de hele tijd bekijkt met de ogen van een stoornis. En dan is het risico dat er een kokervisie ontstaat en minder gewenst gedrag geduid gaat worden als stoornis. Zeker als je je het advies van hier volgt om je maar meteen goed in te lezen in de stoornis. Bijna vertoont nl wel eens losse trekken van stoornissen. Daarmee heb je die nog lang niet.
Aagje
Kletskous?
Toen mijn dochter vier was praatte ze ook aan een stuk door. En dat hield met vijf zes en zeven jaar absoluut niet op. Ze praat nog steeds graag en veel maar is door de tijd wel wat minder druk geworden (al zien wij rond tentamentijd wel een duidelijke piek).
Ze heeft geen adhd of andere stoornis. Is ookdoor haarzelf bevestigd als bijna-orthopedagoog
Geef je kind de ruimte om lekker te kletsen, het kopje-thee-na-school, en geef ook af en toe aan dat het even tijd is voor wat anders: als je aardappels op zijn kun je weer verder kletsen. Die laatste opmerking maak ik ook nu nog weleens..
