Oudste zo boos bij voetballen
hallo,
Graag wat tips voor wie ze heeft.
Mijn oudste zit sinds een tijdje op voetbal. Hij is vrij gedreven en heeft een goede conditie (heeft ie van z'n pa 
). Hij is de oudste van zijn afdeling, en dat maakt natuurlijk ook nogal wat uit op 6 jarige leeftijd qua fysieke kracht e.d.
De eerste wedstrijden verliepen goed, en zijn team won regelmatig. Maar de laatste weken zijn de tegenstanders wat sterker en worden de meeste wedstrijden verloren.
Mijn zoon kan hier erg slecht mee omgaan. Hij wordt boos en verdrietig, gaat zeggen dat hij heel slecht is en roept ook dingen als dat de rest van het team het niet goed genoeg doet. Ik vind dat heel erg, en voel dan ook wel enige schaamte. Hij gaat huilen tijdens de wedstrijden, of loopt soms zelfs naar de kant om niet meer mee te doen.
Nu is het ook wel zo dat hij al best een beetje inzicht heeft en ook goed kan rennen, probeert over te spelen etc.
Een aantal kinderen in zijn team zijn (nog) wat dromerig, of hebben het spel nog niet zo door, en zijn vooral blij de bal een keer te raken. Wat natuurlijk helemaal prima is, het zijn nog hele jonge kinderen die met gestart zijn met teamsport.
Ik merk dat mijn zoon zich enorm irriteert dat de andere kinderen nog niet zo 'gedreven' zijn. Ik weet soms niet zo goed wat ik ermee moet. Ik probeer hem uit te leggen dat iedereen zijn best doet op z'n eigen manier. En dat verliezen natuurlijk niet zo leuk is, maar dat het er wel bij hoort. En de komende weken is het nog zoals het is. Waarschijnlijk stroomt mijn kind na de winterstop door naar een hogere leeftijdscategorie. Ik hoop dat dat ook al iets oplost. Maar tegelijkertijd zal hij ook moeten leren om zijn boosheid niet zo vrij te laten lopen. Iemand ervaringen? En tips?
clivia53 schreef op 13-11-2021 om 17:52:
[..]
Zeker maar hij is 6
Al doende leert men
Het hoort wel bij de leeftijd maar de ene heeft het extremer dan de ander. En bij dergelijk gedrag hebben de andere kids er ook last van. Dus je zult als ouders / coach / docent hier echt wat mee moeten doen. Ook al is ie pas 6.
Ik hoorde laatst dat een kind een leeftijdscategorie hoger geplaatst was omdat hij qua spelinzicht en voetbalkwaliteiten beter paste bij oudere jongens dan jongens van zijn eigen leeftijd. Hiermee kwam het plezier in voetbal terug en leerde hij ook dat verliezen erbij hoorde, maar was er wel minder frustratie.
Mijn zoontje van 7 is tijdens zijn 1 van de eerste wedstrijden ook boos van het veld afgelopen toen ze op verlies stonden, echt geen probleem. Trainer was heel relaxt en zei dat gebeurt vaker, zeker op deze leeftijd. Ze moeten nog leren dat verliezen erbij hoort en dat je het als team moet doen. Maar op deze leeftijd is het vooral nog wat chaotisch op het veld en moet dat echt nog groeien. Ook is hij een keer tijdens een training mokkend het veld afgelopen.
Trainers kunnen hier prima mee omgaan en op deze leeftijd gebeurt dat gewoon nog.
In het team van mijn oudste (9 jaar) zit ook zo'n pittig manneke, snel vinger wijzen zijn schuld, maar dat is inmiddels ook veel minder. Het is leren en een trainer laat vanzelf wel weten als er echt problemen zijn met een kind.
Pas geleden had het team van mijn oudste bedacht om lekker in de dugout Pokémon kaartjes te gaan bespreken onder de training. Dat is natuurlijk niet de bedoeling en wordt even gemeld om ze geen kaartjes meer mee te geven (mijn kind krijgt het sowieso nooit mee, want trainen is trainen).
En het team van mijn oudste heeft nog geen 1 wedstrijd gewonnen dit seizoen (en dat zijn echt enorme verliezen) en toch staan ze elke week weer fris en fruitig op het veld 
Ze hadden dus terug gezet moeten worden met de indeling, maar dat heeft het KNVB (geloof ik..) niet gezien dus ze staan nog steeds te hoog. Waarschijnlijk wordt dat nu alsnog gedaan, anders wordt het heel taai voor de jongens.
Saga schreef op 13-11-2021 om 16:50:
[..]
Ja klopt, we bespreken zijn gedrag ook. En over dat mokken, klopt dat voelen die andere kinderen ook. Daarom vind ik het ook zo vervelend.
Misschien is het vooral dat ik me tijdens de wedstrijd zelf zo enorm opgelaten voel, dat ik soms gewoon even niet meer weet hoe te reageren. Ik mag denk ik gewoon nog iets duidelijker zijn en consequenties wat duidelijker aangeven (als je zo zit te mokken, kun jij het nog niet aan om wedstrijden te spelen en dan stoppen we daar voorlopig mee). En ik moet mijn eigen gevoel meer verdragen denk ik.
Ik zou het denk ik helemaal andersom aanpakken. Juist positief. Het negatieve gedoe negeren en vragen of hij lekker heeft gespeeld. En de positieve dingen benoemen. Hem ook leren om de positieve dingen te zien en te beseffen dat het gewoon al heel leuk is om lekker te voetballen.
En zelf ook nooit vragen: heb je gewonnen, heb je gescoord, ging het goed? Maar wel: was het leuk, heb je lol gehad, heb je hard gerend?
Ik heb inmiddels zo'n vijftien jaar ervaring bij een hele kleine club, met behoorlijk niveauverschil binnen teams. Heel leerzaam juist dat ze leren om ieders kwaliteiten te zien en leren omgaan met niveauverschillen.
Drietje schreef op 13-11-2021 om 21:48:
[..]
Ik zou het denk ik helemaal andersom aanpakken. Juist positief. Het negatieve gedoe negeren en vragen of hij lekker heeft gespeeld. En de positieve dingen benoemen. Hem ook leren om de positieve dingen te zien en te beseffen dat het gewoon al heel leuk is om lekker te voetballen.
En zelf ook nooit vragen: heb je gewonnen, heb je gescoord, ging het goed? Maar wel: was het leuk, heb je lol gehad, heb je hard gerend?
Ik heb inmiddels zo'n vijftien jaar ervaring bij een hele kleine club, met behoorlijk niveauverschil binnen teams. Heel leerzaam juist dat ze leren om ieders kwaliteiten te zien en leren omgaan met niveauverschillen.
En wat doe je dan als het gedrag van kind A effect heeft op kind B? Want dat heeft het, wanneer A niet tegen z’n verlies kan en gaat zitten mokken over B.
DanGun schreef op 13-11-2021 om 21:53:
[..]
En wat doe je dan als het gedrag van kind A effect heeft op kind B? Want dat heeft het, wanneer A niet tegen z’n verlies kan en gaat zitten mokken over B.
Ik zou proberen het geven van complimenten erin te krijgen. Dan zeg ik tegen kind B bv dat hij zo'n goede redding had of zo waar mijn kind bij is.
Drietje schreef op 13-11-2021 om 22:21:
[..]
Ik zou proberen het geven van complimenten erin te krijgen. Dan zeg ik tegen kind B bv dat hij zo'n goede redding had of zo waar mijn kind bij is.
Serieus? Dus je zou niet zeggen dat het voor kind B niet leuk is wanneer A op hem zit te mokken? En je zou ook niet zeggen dat A moet leren met verlies om te gaan?
Drietje schreef op 13-11-2021 om 21:48:
[..]
Ik zou het denk ik helemaal andersom aanpakken. Juist positief. Het negatieve gedoe negeren en vragen of hij lekker heeft gespeeld. En de positieve dingen benoemen. Hem ook leren om de positieve dingen te zien en te beseffen dat het gewoon al heel leuk is om lekker te voetballen.
En zelf ook nooit vragen: heb je gewonnen, heb je gescoord, ging het goed? Maar wel: was het leuk, heb je lol gehad, heb je hard gerend?
Ik heb inmiddels zo'n vijftien jaar ervaring bij een hele kleine club, met behoorlijk niveauverschil binnen teams. Heel leerzaam juist dat ze leren om ieders kwaliteiten te zien en leren omgaan met niveauverschillen.
Ja, ook weer eens met jou. Het is ook leerzaam om te gaan met niveauverschil. En het is eigenlijk nog niet zozeer een niveauverschil (ja, ook wel, maar als zoon z'n koppie laat hangen, komt er ook niet uit wat erin zit, en hij is zover ik nu zie wel al iets verder dan de rest, maar ook iets ouder en niet persé de nieuwe Messi) maar vooral het verschil in concentratie, conditie en de drive.
Zelf probeer ik ook geen nadruk te leggen op prestaties en bv tegen de andere kinderen te zeggen 'wat een goede pass was dat' of 'die penalty zat er lekker in' of 'die ene bal had jij goed afgepakt'. En die dingen ziet zoon ook hoor, maar na een verloren wedstrijd pas weer als we op weg zijn naar huis. Als we thuis zijn is het verdriet ook compleet verdwenen en kunnen we over op de orde van de dag, dus het blijft gelukkig niet hangen bij hem.
Maar het negatieve gedoe helemaal negeren op het moment zelf gaat niet, daarvoor is het te groot en heeft het teveel invloed op iedereen.
Ik zie regelmatig oudere kids en (jong) volwassenen nijdig de ring uitlopen na verlies. Niet die van onze gym, want daar krijgen ze de kans niet voor. Gewonnen of verloren; je geeft je tegenstander en diens coach een box en ook de scheidsen behandel je met respect. Heb je onterecht verloren dan dient je Sensei wel een klacht in maar jij hebt je te gedragen. Doe je dat niet, dan heb je een probleem.
Dat mis ik bij andere sportscholen soms en ik erger me er wild aan. Helemaal als de trainers hetzelfde respectloze gedrag vertonen.
Boos weglopen etc dat doe je niet. Niet als je 40 bent, 16 of 6. En dat leren we ze vanaf dag 1. Met spelletjes, met humor, begrip én met hele duidelijke omgangsvormen, regels en consequenties indien nodig.
Ik zie nog een volwassen man voor me, bij een amateurgala. Die kon zo slecht tegen z’n verlies dat ie de beker, die hij kreeg aangegeven door een jochie van 6, direct kapot gooide. Eikel.
oh ja, dat boksen heeft hij 1x niet gedaan.
Daar heb ik dan thuis wel echt een gesprek over, want dat vind ik echt niet kunnen. Ondertussen doet hij dat dus wel, al wilde hij vandaag ook 1x niet. Maar uiteindelijk toch, want hij weet dat het van mij moet. Dan maar met frisse tegenzin.
Maar wat asociaal zeg van die man DanGun. Dan heb je toch plaatsvervangende schaamte.
Saga schreef op 13-11-2021 om 22:28:
[..]
Ja, ook weer eens met jou. Het is ook leerzaam om te gaan met niveauverschil. En het is eigenlijk nog niet zozeer een niveauverschil (ja, ook wel, maar als zoon z'n koppie laat hangen, komt er ook niet uit wat erin zit, en hij is zover ik nu zie wel al iets verder dan de rest, maar ook iets ouder en niet persé de nieuwe Messi) maar vooral het verschil in concentratie, conditie en de drive.
Zelf probeer ik ook geen nadruk te leggen op prestaties en bv tegen de andere kinderen te zeggen 'wat een goede pass was dat' of 'die penalty zat er lekker in' of 'die ene bal had jij goed afgepakt'. En die dingen ziet zoon ook hoor, maar na een verloren wedstrijd pas weer als we op weg zijn naar huis. Als we thuis zijn is het verdriet ook compleet verdwenen en kunnen we over op de orde van de dag, dus het blijft gelukkig niet hangen bij hem.
Maar het negatieve gedoe helemaal negeren op het moment zelf gaat niet, daarvoor is het te groot en heeft het teveel invloed op iedereen.
Dan zou ik aan de trainer vragen om hem er meteen uit te halen als hij negatief doet. 1 keer waarschuwen en dan eruit. Vijf minuten en dan er weer in met een positieve boodschap. Dat werkt veel beter dan dat jij dat als moeder doet.
En jouw gevoel van schaamte, daar moet je zelf mee dealen. Hij is zes, het is echt hartstikke normaal om niet tegen je verlies te kunnen op die leeftijd. De andere kinderen hebben vast ook wel dingen waar hun ouders niet blij mee zijn.
Ik snap het wel hoor, mijn kinderen zijn beslist niet voorbeeldig. Maar na twintig jaar ben ik daar wel aan gewend. 
DanGun schreef op 13-11-2021 om 22:46:
Ik zie regelmatig oudere kids en (jong) volwassenen nijdig de ring uitlopen na verlies. Niet die van onze gym, want daar krijgen ze de kans niet voor. Gewonnen of verloren; je geeft je tegenstander en diens coach een box en ook de scheidsen behandel je met respect. Heb je onterecht verloren dan dient je Sensei wel een klacht in maar jij hebt je te gedragen. Doe je dat niet, dan heb je een probleem.
Dat mis ik bij andere sportscholen soms en ik erger me er wild aan. Helemaal als de trainers hetzelfde respectloze gedrag vertonen.
Boos weglopen etc dat doe je niet. Niet als je 40 bent, 16 of 6. En dat leren we ze vanaf dag 1. Met spelletjes, met humor, begrip én met hele duidelijke omgangsvormen, regels en consequenties indien nodig.
Ik zie nog een volwassen man voor me, bij een amateurgala. Die kon zo slecht tegen z’n verlies dat ie de beker, die hij kreeg aangegeven door een jochie van 6, direct kapot gooide. Eikel.
Wat een reactie van die “volwassen” man. Dan zeg je jezelf toch wel gigantisch voor aap?
Yes. En dat is dus het gevaar wanneer een jong kind echt niet met verlies kan dealen. Dan smijt het als volwassene het scrabble-bord van tafel, wordt het agressief op het voetbalveld, smijt de beker kapot etc.
Ik zeg niet dat het kind van de to zo opdroogt hoor 😉
Wij zeggen ‘soms win je, soms leer je’.
DanGun schreef op 14-11-2021 om 09:46:
Yes. En dat is dus het gevaar wanneer een jong kind echt niet met verlies kan dealen. Dan smijt het als volwassene het scrabble-bord van tafel, wordt het agressief op het voetbalveld, smijt de beker kapot etc.
Ik zeg niet dat het kind van de to zo opdroogt hoor 😉
Wij zeggen ‘soms win je, soms leer je’.
Maar daarom is het nu nog niet direct een probleem dat kind zo reageert, dat leert vanzelf hoe vaker ze een wedstrijd spelen dat winnen en verliezen erbij hoort.
Ik zie het in het team van mijn oudste, die jongens verliezen ze echt alles maar ze blijven doorspelen, trainers blijven positief en ze gaan weer door.
Mijn jongste doet het ook al zoveel beter dan 2 maanden terug, ik denk echt dat ze dat leren zonder dat je ze gelijk negatief benaderd als ze wel even boos of nukkig zijn. Uiteraard moet je wel zeggen kom op dit hoort erbij en laat je team niet in de steek. Jullie hebben elkaar nodig. En dan gaan ze vanzelf hup weer aan de gang.
