opstandige kleuter

Strijd

Strijd om eten of hoestdrank zou ik niet doen. De werking van hoestdrank is minimaal en is de strijd gewoon niet waard. Eten zou ik ook nooit over ruziën, dat verlies je als ouder namelijk ALTIJD, en het kost je (en haar) meer dan het je oplevert. Niet doen dus. Zorg in elk geval dat ze wat ze wel lust gewoon krijgt aangeboden. Dus eet ze wel appel, dan geef je dat. Of brood, of komkommer, pasta, danoontje... net wat ze lust.

Woedeaanvallen heb ik altijd genegeerd, speelgoed waarmee werd gegooid nam ik meteen in en ging weg (voor langere tijd de kast in of echt weg dus). Hoe gedraagt ze zich op school?

De buikpijn zou ik even in de gaten houden. Het kan zijn door slecht of onregelmatig eten, maar het kan voor kinderen ook een teken zijn dat ze zich niet prettig voelen. Bijvoorbeeld door spanning, onzekerheid, ruzie, pesten.. Of soms doordat ze ergens anders pijn hebben. Ook kan het fysiek zijn (melkallergie, glutenintolerantie, bacterie). Dat is dus waar je wel even achter moet komen...

Poe

Poe he, dat is niet mis. Ik noem toch nog maar weer even het al vaker genoemde boek op dit forum: het explosieve kind. Biedt veel praktische houvast.
Maar ik denk eigenlijk dat je hier hulp bij nodig hebt. Ik zou een afspraak maken met de huisarts en hem/haar vragen wie jou hiermee kan helpen.

Wel alvast 1 tip: stop met boos worden en straf geven. Het heeft blijkbaar nooit gewerkt bij haar, dus gaat een volgende keer ook niet worden. Bovendien lees ik een heleboel onmacht bij je dochter. Ze doet dit niet om tegendraads te zinn of om jou dwars te zitten, ze doet dit omdat ze het niet voor elkaar krijgt om normaal te functioneren. En als je iets niet kan, dan heb je hulp en begeleiding nodig en zeker geen straf. Een kind dat nog niet kan rekenen, krijgt hier ook hulp en uitleg bij, steeds weer, net zolang tot het kwartje valt. En dan is er wel wee een andere rekenopgave waar uitleg en hulp bij nodig is.

Sterkte!

Jemig

Dat lijkt mij erg zwaar... Als ik dan nadenk over hoe mijn kind was als kleuter, ook behoorlijk opstandig.

Strijd met het eten niet meer aangaan. Gewoon aangegeven dit krijg je en als je ... hapjes eet gaan we .... (samen een spelletje doen of iets anders wat ze heel leuk vindt).

Voor het slechte slapen kan een doorgesneden ui in haar slaapkamer heel veel doen. Of iets van eucalypta-olie in heet water.

Verder zou ik regels duidelijk maken voor haar en kiezen voor beloning. Niet alleen met woorden, maar ook met dingen doen. Bij ons waren bordspelletjes echt een beloning. Het kan natuurlijk ook samen een film kijken zijn, met wat lekkers erbij, of lekker naar een speeltuin.

Niet boos worden kan heel moeilijk zijn. Natuurlijk moet je jullie dochter erop aanspreken, maar op een rustige, duidelijke en strenge manier. Het werkt ook heel goed als je zorgt dat je op dezelfde hoogte komt als je kind. Als ze jou slaat, dan mag daar echt wel een sanctie tegenover staan, bijvoorbeeld voor straf ergens zitten. Voor het gooien van eten op de grond, zou ik haar duidelijk aangeven dat het niet mag en dat je van haar verwacht dat zij het opruimt.

het feit

Het feit dat er niets uit de allergietest komt, betekent helemaal niet dat ze niet allergisch is en daarmee geen buikpijn of andere onrust kan hebben. Een allergie vreet energie.

Ben je ook echt naar de dietiste geweest? En dan niet 1 keer, maar ook op controle enz?

Stop de strijd. Ik was vroeger ook zo'n niet-eter, mijn kinderen ook.
Koop een bord met vakjes, zo'n barbequebord in leuke kleurtjes.
Leg in elk deel 1 dingetje dat ze lust.
Een rozijn, een hapje spinazie, een gebakken aardappeltje.
Heeft ze honger, dan mag ze doorpakken. Heeft ze genoeg, dan heeft ze haar bordje op en door de geringe hoeveelheid is dat voor haar een minder grote opgave. Dit kun je uitbouwen naar meer voedsel, maar langzaam.

Maar eerst naar de dietiste en een voedselplan maken om te kijken of ze allergisch reageert met bv buikpijn, hangerig, huilerig. Dus eerst de allergie uitsluiten en daarna kijken of het een gedragsdingetje is.
Ook het gedrag is aan te pakken. Maar de strijd moet je echt stoppen. Je wint namelijk helemaal niet als je zoveel energie verloren laat gaan in een negatieve ongezellige situatie.

Negatief gedrag alleen bij grote dingen corrigeren, niet te vaak zodat je politie moet spelen. Drie grote vergrijpen op een dag corrigeren is genoeg. De rest "zie je niet/strijk met je hand over je hart".

een maand

geef je zelf en je dochter eens een maand een time out. Gewoon een vaste periode waarin je al dit soort verplichtingen en zorgen laat gaan. Het zal een tijdje duren voordat je eigen ingesleten gewoontes en reacties naar haar eruit gaan. Maar telkens als je even 'de fout' ingaat herneem je jezelf weer en zeg je tegen jezelf: een maand lang even niets. Je kan ondertussen veel lezen op dit forum, in het archief, praten met mensen om je heen etc. Gewoon om je blikveld aan opties te verbreden.

Na die maand ga je samen met je man praten wat je ervaren hebt, wat voor veranderingen bracht deze maand? Wat zijn issues die jullie echt belangrijk vinden om op te lossen, je mag er dan bijvoorbeeld 2 kiezen. Daar verzin je een plannetje voor, ook weer met een vaste tijdsduur. En zo bouw je verder aan 'opvoeden' zonder dat alles 1 grote brij van ellende wordt die telkens met elkaar samenhangt en waarvan het oplossen en lostrekken van elkaar onmogelijk is.

sterkte,
Angela

winnen?

Opvoeden is nooit een wedstrijd. En als je 6 van de 10 keer na een half uur strijd 3 happen naar binnen weet te krijgen, dan kan ik daar sowieso geen enkele overwinning in ontdekken. Voor niemand.

Ik zou beginnen met dat eten helemaal los te laten. Jij biedt iets aan (gewoon wat de pot schaft), zij kan kiezen of ze wel of niet eet. En na 20 minuten ruim je de boel af. Zonder mopperen! Ondertussen proberen om het wel samen gezellig aan tafel te hebben, dus voer een gesprek over wat dan ook, als het maar niet over eten gaat.

En als ze niets heeft gegeten is de volgende maaltijd de eerstvolgende kans. En dan doe je het weer net zo.

Geen strijd, geen gezeur, geen gemopper… Jij bepaald wat er op tafel komt, kind bepaald hoeveel het wel of niet eet.

been there, done that

Tallie, ik begrijp denk ik heel goed in welke situatie je bevindt. Been there, done that. Je verhaal is heel herkenbaar voor mij.
Daarom echt mijn advies: ga dat boek lezen! Koop hem of haal 'm bij de bieb. Ook online is er veel over te vinden, oa Engelstalige filmpjes. Het heeft echt onze ogen geopend, en dat terwijl ik zeker wist dat onze aanpak echt heel goed en vanzelfsprekend was. Weet je, het is niet jouw schuld dat je dochter zo reageert. Maar de oplossing ligt wel bij jou, bij de omgeving.

Een kopstoot geven, krijzen, schelden.... het is complete onmacht. "Een kind doet goed als het goed kan". Straffen gaat je niet helpen. Boos worden ook niet. En natuurlijk, het is enorm moeilijk om NIET boos te worden, jij bent ook maar een mens. En je wil aan je dochter laten weten dat het niet door de beugel kan, dat is logisch. Maar geloof mij: je dochter weet al lang dat haar gedrag niet door de beugel kan. Ze doet dit niet omdat ze hier zelf zo blij van wordt of omdat ze jou wil pesten. Ze doet het omdat ze niet de vaardigheden heeft om het anders te doen. Die moet ze leren. En dat moet jij doen. Eventueel met hulp van een professional, maar de belangrijkste uitdaging ligt bij jou (en is er een vader in het spel?). Jij bent nu eenmaal de persoon die het dichtste bij haar staat en de meeste uren met haar doorbrengt.

Boos worden helpt dus niet, duidelijk zijn wel. En vooral je kind ene stem geven en laten merken dat je luistert en haar serieus neemt. In het boek zul je daar ook over lezen. Bespreek op een rustig en ontspannen moment een eerder voorval. Niet verwijtend, maar begripvol. "Goh meiske, dat was niet fijn he vanochtend. Moeilijk he, als je x moet doen. Gaat het nu weer beter, voel je je nu weer goed? Zullen we even samen een spelletje gaan doen?". Ik denk dat je dit langzaam kan opbouwen. Eerst op deze manier laten blijken dat je haar worsteling,m haar frustratie herkent. Laten merken dat je er voor haar bent.

Een volgende stap is om met haar te analyseren waarom ze nu eigenlijk zo boos werd. Natuurlijk op het niveau van een 4-jarige, maar wellicht zal je verrassen met haar inzichten. En daarna kun je met haar bespreken hoe zij (en jij) een volgende keer met zo'n situatie kan omgaan.

Dat gaat tijd kosten. En doorzettingsvermogen. Een stap vooruit en een stap weer terug. Maar jij bent er steeds om haar te helpen, om vertrouwen en steun te geven. Je beschrijft nu een aantal vervallen, maar het probleem is breder. Probeer los te komen van die incidenten (als ze een kopstoot geeft, dan moet ik wel straf geven). Het probleem is dat de emmer bij haar erg vol zit. En daardoor snel overstroomt. Focus niet alleen op haar ongewenste gedrag als die emmer volstroomt, maar probeer die emmer wat minder vol te laten stromen.

Na een tijdje zul je ook merken dat driftbuien heel voorspelbaar zijn. Dat is winst, dan kun je haar helpen om die driftbuien voor te zijn.

Wat Bloemetje zegt

Ik ben het helemaal eens met bloemetje, dus dat scheelt mij een hoop typen Probeer opvoeden niet te zien als een strijd, je hoeft geen wil te breken. Woede komt vooral voort uit angst (om controle te verliezen) en frustratie (als je niet wordt gehoord). Stel je voor dat je angstig en verdrietig bent, niet wordt gehoord, en dan in je eentje wordt opgesloten in je kamer terwijl je geen raad weet met al die emoties, dat is toch vreselijk?!
Niet boos worden of schreeuwen is gewoon een kwestie van dat niet doen. Het trucje van tot 10 tellen en de situatie beschouwen is niet voor niets uitgevonden.
Mijn kinderen zijn ook lastige eters (en pittige kinderen in het algemeen). Bij de oudste hebben we alles uit de kast getrokken om haar te laten eten, met urenlange drama's tot gevolg. Resultaat was dat ze nog niet at, of de drie happen tijdens het huilen weer uitbraakte, twee overspannen ouders en een verdrietig kind. Uiteindelijk heb ik het dus echt los gelaten. Eet je niet dan eet je niet, en ik had dan ook geen problemen met een boterham of banaan want ze moesten (vond ik) toch wat binnen krijgen. Mijn jongste eet nog steeds veel dingen niet (oudste inmiddels wel). Dus als we rijst eten krijgt zij droge rijst en blokjes kip zonder saus. Ze is dan wel dol op rauwe wortels, tomaten en komkommer, dus die heb ik meestal wel in huis. Ga vooral ook niet belonen (complimenten geven) als ze wel een hap groente eet, want dan leg je er weer de nadruk op.
Als laatste, het is natuurlijk helemaal niet erg om een paar keer per week gebakken aardappels te eten. Een aardappel is ook groente, en gebakken in een lepeltje boter is niets mis mee. Misschien kun je gedurende de dag proberen wat groente aan te bieden. Een leuk bordje maken met cocktailworstje, plakjes komkommer, reepje rode paprika.

Stickers

Ik zou die stickervellen vergeten. Je moet gewoon lief voor haar zijn en haar helpen. Knuffels afpakken is natuurlijk een gruwelijke straf, zo haal je al haar zekerheden bij haar weg.
Kinderen van 4 hebben nu eenmaal nog niet zo'n ontwikkeld geweten dat ze vooraf kunnen inschatten wat goed is of fout. Misschien heeft zij wel heel leuke creatieve ideeën die jij dan minder geslaagd vind (zoals tekenen op de ramen) en jij dan gelijk helemaal hysterisch reageert. Je kunt op zo'n moment beter zeggen: 'Oh wil je tekenen? Ik vind het niet zo leuk dat je dat op het raam doet want ik wil liever een schoon raam. Zullen we een mooi groot papier, of krijtbord, zoeken om samen een tekening op te maken.'
Prent in je gedachten dat ze geen dingen doet expres om jou te pesten!!!! Kinderen willen vooral lief gevonden worden en dat er van ze gehouden wordt. Zoek samen met haar naar dingen die ze kan doen en probeer rekening te houden met wat zij wil.
Het klinkt alsof het bij haar vader wel gezellig gaat. Wat boeit het jou nou dat zijn ramen vies zijn, of dat het een rommel is? Sommige mensen vinden dat niet erg. Ik houd zelf ook niet van vieze ramen, maar als mijn kind een (verwijderbaar) kunstwerk op haar slaapkamerraam wil maken, prima. Ze hebben hier ook wel eens met stoepkrijt op de schuur getekend. Dat zit er na 4 jaar nog op (foute inschatting van mij). Ik kan er niet wakker van liggen, het was een leuke middag en zodra die zooi me begint te storen ga ik wel een middagje schrobben.

praktisch probleem

je hebt geen plan, als je wel een idee hebt zet je niet door en je weet niet wat wijsheid is. Daarom: gun je zelf rust. En haar ook!

Wees lief voor elkaar, maak het gezellig. Echt, een maand lang "niet eten" en geen ruzie erover betekent heus niet dat ze verpest is.

Als jij niet een goed idee hebt dan kost dat tijd. En dat is ook helemaal niet erg. Als je in de tussentijd maar lief bent voor elkaar en niet denkt dat stickers plakken, ruzie maken, knuffels afpakken etc helpt.

Zij is klein en ze doet het goed als ze het kan. Als ze het dus niet 'goed' doet (en wie bepaalt dat?) dan is dat omdat ze onmachtig is. Niet omdat ze niet wil.

sterkte,
Angela

4 jarige

Een 4 jarige heeft nog niet veel nodig, schrijf eens op, wat eet ze op een dag? Het is vaak prima mogelijk om met een paar aanpassingen zonder strijd genoeg voedingsstoffen in een kind te krijgen.

En waar gaan al die ruzies over, verwacht je niet teveel van haar en van jezelf? Ze is nog maar vier, wat moet ze allemaal en wat mag ze niet?

Als je teveel van haar verwacht, helpen alle straffen en stickervellen niet.

Maak het vooral gezellig, dat werkt echt het allerbeste!

Gauw die knuffel terug geven!

Dat is echt heel zielig! Die knuffel is haar houvast, haar veiligheid! Die pak je toch niet af, ik kan er werkelijk met m'n pet niet bij!

Verder denk ik: neem rust en geef rust! Het is een grote overspannen toestand bij jullie thuis. Laat los! Je eist veel te veel van een kind van 4 jaar.

Dus stop met belonen, stop met straffen, stop met bovenop het eten zitten.
Ga morgen lekker spelletjes met haar doen, ga het bos in, ga knutselen, ga voorlezen, alles om het weer gezellig te maken! En neem een hele poos lang een time out van alles waar jullie nu in blijven hangen. Dat is heel moeilijk, maar het lijkt me wel de oplossing.

Eens met bovenstaande en

Let eens op wat ze drinkt, in veel sappen, fristi en dergelijke zitten veel calorieën, daarom eten kinderen vaak niet...

slapen?

Even een vraagje: slaapt je dochter wel goed en genoeg? Bij mijn dochter is het een enorm verschil, als ze genoeg slaapt is ze goed handelbaar en bij te weinig slaap is er eigenlijk geen land mee te bezeilen. Ze is nu 12 en begrijpt het eindelijk zelf ook en zorgt dat ze op tijd in bed ligt. Het heeft echt lang geduurd voor wij in de gaten hadden hoe enorm de invloed van slaap op haar gedrag was, vandaar dat ik het even noem. En inderdaad over dat eten, geen strijd van maken. Schrijf met haar eens op wat ze allemaal lekker vindt, wordt vast een flinke lijst toch. En dan daar iets uitkiezen iedere dag en aanvullen met wat nieuwe dingetjes. Succes hoor!

pick your battles

Ik had een lange reactie getypt maar die is helaas weg dus dus even in het kort.

pick your battles. Je kan niet alles tegelijk veranderen. Dus kies 1 ding. En ik zou daar niet het eten voor kiezen. Ik weet uit ervaring dat het lang duurt voordat een kind omvalt van de honger. En met veel energie er 3 hapjes in krijgen zal weinig verschil maken.

Verder sluit ik me aan bij de rest. Probeer het positief te benaderen. We vergeten het ook vaak om het te zeggen als een kind wel lekker zit te spelen. Ga dat bewust doen. Goed voor haar om iets positiefs te horen. Goed voor jou om je te realiseren dat ze niet 24/7 'stout' is. Want dat is echt niet zo!!!!

hulp zoeken?

Ik weet niet of de suggestie al genoemd is (niet alle reacties van voor tot achter gelezen), maar heb je al eens aan opvoedondersteuning gedacht? Echt geen schande hoor, met een pittig kind in combinatie met een scheiding.

als jij je kind's vijand is, wie is dan haar vriend?

Stop met je op te stellen als vijand, en kijken hoe je kunt winnen. Die drie happen is geen overwinning, het hele gedoe eromheen is een verlies voor allemaal.

Het is geen wedstrijdje, en je moet woedeaanvallen, schoppen en slaan zien voor wat het is: onmacht. Een kind doet zoiets nooit om jou te pesten. Jij bent de volwassene in het verhaal, maar je stelt je op als een kind, zoals je verontwaardigd bent over haar gedrag en je wraak neemt door dingen van haar af te pakken. Ze heeft tegen dit soort gedrag van jou geen enkele bescherming.

Als ze midden in een woedeaanval zit, negeren. Als ze je slaat, handje rustig vastpakken en rustig zeggen "niet slaan".

Verder, veel ruimte geven om te rennen, klimmen, spelen, elke dag naar buiten. En thuis veel positieve aandacht geven. Verhaaltjes lezen, spelletje doen, samen de vaatwasser legen, samen koken (aardappels in de pan gooien vinden ze geweldig op die leeftijd), en bij alles de hemel inprijzen.

Mijn dochter is nu 4, en het kan echt zo gezellig zijn. Natuurlijk heeft ze wel eens buien, maar door lief tegen haar te zijn op zo'n moment en met wat anders af te leiden, is ze er zo weer overheen. Je moet nooit lang stil staan bij een "nee". Bijvoorbeeld "nee, je mag niet op de muur tekenen" (boos gezicht), "kom, ga je mee wat papier uitzoeken. Wat wil je een kleurboek, een geel blaadje of een witte? Oh, een roze blaadje. Alsjeblieft, wat ga je maken?" En de hele nee is allang vergeten en ze is al bezig met wat ze gaat doen.

Maar verwacht niet op die leeftijd dat je "nee" kunt zeggen en dat ze luistert zonder dat je er moeite voor hoeft te doen. Je kunt dus niet gewoon doorgaan met computeren, koken of wat dan ook, je zult haar aandacht moeten geven. Heel veel aandacht, maar je krijgt er bergen positieve energie voor terug!

Buikpijn en school

Bij het gooien van speelgoed ging bij ons het speelgoed voor een kwartier op de kast en werd er een afspraak over gemaakt (niet meer gooien want anders). Bij nog een keer, een half uur en de derde keer een uur. Meestal was het dan over met gooien.

Kinderen die naar school gaan hebben vaak geen zin om daar naar de wc te gaan (vreemd, drukke omgeving en soms ook zo schoon als thuis) en dan houden ze het op. Daar kan je veel pijn van krijgen. Plassen doe je thuis vaak wel uiteindelijk maar vaste ontlasting kan hard worden en nog lastiger om kwijt te raken. Als reactie eet je daarvan minder. Zorg in elk geval dat ze veel drinkt en geef eens een paar dagen roosvise laxo. En probeer eens uit te vissen of ze op school niet naar de wc wil en waarom.

De dwarsigheid kan ook komen omdat (gedrags)regels en structuur leert en bij het eigenmaken ervan kunnen ze jou die regels opleggen. Ik heb dat altijd vriendelijk proberen te negeren. In die periode heb ik vooral vastgehouden aan de belangrijke regels en de minder belangrijke los gelaten voor zover mogelijk. Over een tijdje is ze gewend en trekt het allemaal weer recht.

veel

En bedenk vooral ook dat dit kind wel erg veel te verwerken heeft gekregen in haar prille leventje. Een scheiding, een nieuwe vriend (wonen jullie samen?): ze heeft nu dus 2 'thuizen', dan gaat ze nog maar kort naar school en misschien ook nog naar opvang buiten school?
En dan wordt er verwacht dat zij zich overal maar even netjes aanpast. Ik zou om minder gillend op de grond gaan liggen!

Rust, begrip, emmers vol liefde en eindeloos veel positieve aandacht. Dat is wat ze nodig heeft. Als school veel energie kost: houd haar vooral regelmatig lekker een dagje of halve dag thuis en ga wat leuks doen samen. Liefst lekker actief (zodat zij lichamelijk moe is aan het eind van de dag) en veel buiten. En vooral samen dus. Niet zij in de speeltuin en jij met een telefoon voor je neus (zeg niet dat je dat doet, maar ter illustratie) maar echt met haar bezig zijn. Aandacht, aandacht, aandacht. De rest komt allemaal later wel weer.

Hier ook een 4 jarige

En nee, die wil ook niet eten en ja, die wordt ook om iedere "nee" boos en ja, soms haalt het mij ook mijn bloed onder mijn nagels vandaag, want : lange werkdag en dus zelf moe, eten koken en niemand eet ervan. Maar....op het moment dat ik ga dwingen escaleert de boel. betekend dat dat ze altijd maar hun zin krijgen om de lieve vrede te bewaren? Nee, natuurlijk niet, maar het is het niet waard, puur om het feit dat er geen win-win situatie is.

Een knuffel afpakken vind ik oprecht vreselijk, sorry. Dat is haar veiligheid en die pak je nu af. Ik vind dat vallen onder terug treiteren. Maar...mijn mening.

1 week geen netflix, ik denk dat ze dit echt niet begrijpt als straf. Ik vind sowieso een week straf lang voor een kind van 4. Jij blijft er veel langer in hangen als een kind van 4.

Ook ik denk dat je het minimaal 1 maand los moet gaan laten. Je probeert heel veel, maar wellicht ook tekort zodat je geen effect ziet. Een kind is geen hondje die je binnen 1 dag een commando aanleert, het besef is er gewoon helemaal nog niet bij je kind. Ik denk dat je teveel verwacht, daardoor enorm veel spanning afgeeft en zij daarop reageert.

Laat het gaan, ga geen strijd even aan en zie wat er gebeurt....bij haar vader lukt het ook. Jij vind dat dat komt doordat er geen regels zijn, ik denk dat hij niet zo op haar nek zit en ze daardoor veel relaxter is....

Benieuwd

naar TS. Hoe vind je de adviezen, kun je er iets mee?

nog even

Wat ik nog even wil meegeven, bij nummer 2 liep ik ook helemaal vast. (nummer 1 was/is gewoon een lieverd). Nu pas bij nummer 3 (lijkt meer op no. 2) weet ik wat ik doe geloof ik. Zie de adviezen als mensen die van hun slechte ervaringen geleerd hebben, en niet van nature beter in dat opvoeden zijn als jij!