Opnieuw zindelijk maken

slecht moment

Er speelt dus nogal wat in het leven van deze kleuter. Ik denk dat het bijzonder een slecht moment is om nu een issue van die zindelijkheid te maken. Wacht daarmee tot de situatie weer stabiel voor haar is.
Intussen kun je het inderdaad het beste oplossen met een luierbroekje onder haar kleren. Dat kan ze ook zelf (leren om te) vervangen als het vies is.

Eens met Jippox

het is nog meer druk, in een toch al heftige tijd. Maak er geen punt van, gebruik gewoon die luierbroekjes. Ik ga ervan uit dat je nichtje uit zichzelf die zindelijkheid wel weer oppakt, omdat ze geen zin meer heeft in die luierbroekjes. Maar dan wel op haar tijd. Ze kan het, er is niks fysiek mis (dat is al een hele geruststelling) dus ik zou het op zijn beloop laten. Je zus (en jij!) hebben ook wel wat anders aan jullie hoofd nu. Pick your battles, ook hier.

hoe het momenteel gaat.

Momenteel laten we het ook zo en schenken we er weinig aandacht aan. We hebben er ook de tijd niet voor i.v.m. de scheiding. De kleuterschool begint nu wel wat te koeren, dat er nog steeds geen verandering in zit, maar laten het zo tot aan de zomervakantie, dat is nog 7 weken. Wel een pluspunt is dat ze op school al bijna 3 weken geen poepbroek meer heeft gehad, dat doet ze alleen thuis. Vaak trekt ze dan even terug, even te dagdromen en komt dan naar mij toe met de voorzichtige boodschap dat de luier niet meer goed zit. Zelf verschonen van een luier is geen optie, dat kan ze echt nog niet.
Thuis schenken we er geen aandacht aan dan alleen haar te helpen met het verschonen. Want verder is ze wel een lekkere opgewekte bengel die samen met mijn 2 puberdochters (13 en 16) het prima kan vinden. Alleen hebben we afgelopen zaterdag het eerste pest incident meegemaakt, tijdens de verjaardag van onze broer, vond haar neefje van 7 het nodig om haar te pesten. Als ze flink geplast heeft zie je wel dat de luier in haar spijkerbroek flink is opgezwollen, kinderen zelf letten er niet op, maar een moeder ziet dat gelijk, dus vond ons aangetrouwde nichtje het leuk om tegen haar zoon te vertellen dat ze nog een luier draagt. Dat vind ik wel een beetje misselijk makend. Sindsdien ga je er wel op letten hoe andere moeders tegen je kleuter nichtje kijken.
Maar hopelijk als ze binnenkort in hun nieuwe huis zitten, dat ze dan wel weer wat rust krijgen, en hopelijk is ze zindelijk voor het einde van de zomervakantie.

Even aanvullen

Hallo mijn dochter was voor de eerste ziekenhuisopname overdag plaszindelijk, dat betekende dat ze zelf om een pamper vroeg als ze wilde poepen en 's nachts had ze sowieso nog een pamper nodig. Toen ze opgenomen werd heb ik dat aan de verpleging doorgegeven, maar die konden er weinig mee, dus had ze de gehele tijd een pamper om.

Na de ziekenhuisopname had ik mijn dochter binnen 2 dagen weer plaszindelijk.

Tussen de eerste en de tweede opname heb ik mijn ex-man betrapt met een vriend van ons in de slaapkamer en sindsdien liggen wij in scheiding. Gezien ik op dat moment een achtbaan in ging heeft het zindelijk worden van mijn dochter een iets mindere prioriteit gekregen.

Na haar 4de verjaardag moest ze voor de tweede keer geopereerd worden aan haar voeten, ze had toen gewoon en pamper om.

Toen ze uit het ziekenhuis en uit het gips was, wilde ik het zindelijk worden met haar weer oppakken, echter door tegenslagen die een scheiding met zich meebrengt is mij dat niet gelukt. Mijn zus wilde dat oppakken en heeft ook in overleg met de kleuterschool afgesproken dat ze met een pullup broekje naar school mocht.

Tot ruim een week geleden ging dat zo, toen ben weer ik begonnen met een pamper, omdat je die gemakkelijker aan en uit kan doen (onder haar legging) en haar op bepaalde momenten zonder pamper te laten lopen. Ze schaamt zich totaal niet voor het dragen van een pamper of pullup, maar ze schaamt zich wel als ze in haar broek geplast en/of gepoept heeft.

Nu probeer ik die pampervrije momenten steeds verder uit te breiden en ben nu zover met haar, dat we dinsdag gaan proberen om haar zonder pamper of pullup naar de kleuterschool te sturen. We belonen haar met stickers op een kalender als ze langer dan 8 uur zonder kan. En op dit punt lopen we nu vast.

Alleen 's ochtends wil ze de pamper zo lang mogelijk aanhouden en 's middags als zee van school komt, vraagt ze bijna direct om een pamper (om te poepen). Als ze die om heeft speelt ze een tijdje, gaat dan dansen en tot slot verstopt ze zich achter de bank waar ze vervolgens haar pamper vol poept. Na het verschonen wil ze eigenlijk weer een pamper aan, maar dat kan ik nog voorkomen, met als gevolg dat ze direct na het eten haar pyjama aan wil, en ook haar pamper voor de nacht.

Soms lijkt het er op dat ze geen afstand kan doen van de pampers, ook als ze een baby verschoond ziet worden, toont ze veel interesse. Volgens de kleuterjuf komt het wel eens voor dat kinderen die een nare periode hebben meegemaakt, een pamper als knuffel zien, of bij een scheiding juist het verschonen zien als extra binding met de moeder.

Heeft er iemand een vergelijkbare situatie meegemaakt?

ik zou

Het gewoon even zo laten. Je dochter heeft veel meegemaakt de laatste tijd. Dit geeft haar blijkbaar een vorm van houvast. Het weer zindelijk worden komt echt heus wel. Nog even en het is alweer zomervakantie. Veel problemen met (jonge) kinderen lossen zich met de tijd vanzelf op. Mocht het na de zomervakantie toch nog steeds een punt zijn, dan is dat vroeg genoeg om er dan mee aan de slag te gaan.
Ik denk dat het jou èn je dochter veel rust kan geven als je nu beslist om -zeg- de komende twee maanden hier even helemaal niet mee bezig te zijn.

toch proberen

Ze is vandaag toch zonder luier naar de kleuterschool. En ik heb voldoende kleren (en een pullup) meegegeven, kijken hoe het gaat. Als het deze week niet lukt, dan laat ik het rusten, tot na de vakantie. Maar ik vind het zonde om het los te laten en dat we terug zijn bij af

begrepen

De boodschap is duidelijk, na 2 natte broeken, krijgt ze morgen gewoon weer een pullup aan en kijken we na de vakantie wel weer, dan zitten we ook gesetteld in ons nieuwe huisje.

herkenbaar

ik was ook zo'n kind dat tot zijn 7 met een luier heeft rondgelopen, Ik was vroeg zindelijk maar heb daarna een terugval gehad toen mijn moeder naar het ziekenhuis moest en ben toen als peuter weer in mijn broek gaan plassen. Ik weet nog dat ik het niet echt erg vond maar expres deed ik het zeker niet. gelukkig is alles goed gekomen. Ik zal je er niet teveel zorgen over maken denk dat je dochter het zelf wel aangeeft als ze echt van die luier af wil.

Zus van Aniek

Allereerst moet je beseffen dat jij als moeder niet gefaald hebt. Jullie zitten in een periode dat veel spanningen met zich meebrengt. Ieder kind reageert daar anders op, in jullie geval onzindelijkheid. Geef het zindelijk worden gewoon even rust en pak de momenten tussen jou en je dochter om vooral te werken aan leuke dingen en vooral genieten van elkaar, dan zal het zindelijk worden straks van zelf gaan.

Pullups of pampers, maakt niet uit wat je gebruikt, het blijven beiden luiers. Beiden hebben hun voor en nadelen, gebruik dus gewoon wat voor jullie het beste werkt. Luiers blijven altijd zichtbaar, zeker als ze vol zitten. Verschoon gewoon op tijd de plasluier.

Maak vooral duidelijke afspraken met de kleuterschool. Vaak kun je meer regelen met de school m.b.t. verschonen e.d. als je open communiceert. Ik praat uit eigen ervaring.

Tot slot heeft iedereen wel eens meegemaakt dat je een wat ouder kind tegenkomt die duidelijk nog een luier aan heeft, maar dan ga als ouder je er niet mee bemoeien en zeker niet pesten. Je weet niet in welke situatie dat kind zich begeeft, dus zijn het jouw zaken niet.

Inmiddels

Zitten wij op ons nieuwe stekkie. Ik heb zindelijkheidstraining even helemaal losgelaten , ik moet ook zeggen dat we door de verhuis er weinig tijd voor hadden. Op de kleuterschool doet ze het verder goed. Echter krijg ik wel de indruk dat ze verwachten dat er na de vakantie toch enige vooruitgang in het zindelijk worden zit. Gelukkig is ze niet de enige die met dat probleem kampt, 2 andere jongens uit haar klas zijn ook nog niet zindelijk en met hun moeders heb ik ook contact. Voor het gemak draagt ze nu een pamper in plaats van een pullup, dat is toch even wat handiger met een poepbroek.

Kennelijk is het maatschappelijk wel een dingetje als je kind na zijn of haar 4de verjaardag nog in de pampers zit. Laatst sprak ik een moeder in een winkel en we hadden het over onze kinderen, terwijl mijn dochter met haar zoon aan het spelen is, staat ze gebukt met haar pamper die onder haar jurk te voorschijn komt. Er valt een pijnlijke stilte en op eens vraagt ze geïnteresseerd: "Hoe oud is je dochter ook al weer?" Ik zak door de grond van schaamte als ik haar vertel dat ze 4 en half is

ervaring, maar wel anders

Hoi zus van Aniek

Jij en je dochter maken een heftige tijd door, daar is al een hoop over gezegd. Goed dat je het loslaat. Ik heb wel ervaring met zindelijkheid en de bijkomende problemen, maar wel anders dan jij. Oudste was met 2.5 jaar zindelijk (overdag). 'snachts had ze wel nog een luier. Vlak voor ze na de basisschool ging, kreeg ze overdag een terugval. Hard aan gewerkt, toen is het weer een tijdje beter gegaan, met wel regelmatig nog (plas)ongelukjes. Helaas daarna weer verergerd, met soms dagelijks natte broeken. Wij hebben dat met school opgepakt als: we hadden standaard verschoning in de tas/ op school. Ze kon zichzelf prima verschonen, juf wist er verder ook van en maakte er ook geen drama verder van. Uiteindelijk zijn wij met 6 jaar een traject ingegaan (plasprobleem bleek een poepprobleem wat niet onderliggend opgemerkt was en een bekkenbodemprobleem). Nadat dit behandeld was, inclusief medicatie, en ze inmiddels ook overdag zindelijk was, konden we met een plaswekker aan de gang voor 's nachts. Dat heeft in eerste instantie effect gehad, dat we van 2 volle luiers per nacht gingen naar af en toe een ongelukje 's nachts (1, 2 keer per week, klein beetje nat). Toen we later de plaswekker gingen gebruiken bij jongste om hem het laatste zetje te geven 's nachts, viel bij haar ineens ook het kwartje en was ze uiteindelijk volledig zindelijk. Denk dat ze toen 9 was.

Moraal van het verhaal: je dochter is zindelijk geweest, maar mogelijk nu de terugval door alles wat ze meemaakt. Dat kan het prima verklaren. Hopelijk gaat het straks over doordat de rust weer terugkeert. Als niet, dan kan er misschien iets anders spelen, maar daar doen ze over het geheel genomen niets aan voor ze 6 zijn, tot die tijd komen ongelukjes nog regelmatig voor. Je faalt niet als je kind nog niet zindelijk is. Mensen hebben altijd wel een mening klaar over van alles, weten zij veel wat er loos is. Maar goed, ik kan wel zeggen dat je je niet hoeft te schamen, ik snap dat je soms dat gevoel hebt. voor ons hielp de rust destijds, het er geen drama van maken, gewoon verschoning meegeven in de tas en een nuchtere houding: heb je in je broek geplast? Ok, verschonen, volgende keer beter. Ben je de hele dag droog geweest: toppie!

Succes ermee en veel sterkte en geniet van je nieuwe plekje.

Marit

Dieptepunt bereikt

Hoewel het nu beter met ons gaat, is het dieptepunt van haar zindelijkheid probleem nu wel bereikt. 2 weken terug meldde ze nog als ze een vieze broek had, nu loopt ze er net zo lang mee rond tot dat ik haar verschoon. Verder gaat het wel goed met haar, ze speelt veel met ons buurmeisje (5 jaar) en zijn dikke vriendinnen. Af en toe krijgt ze een opmerking van haar over haar pamper (mevrouw loopt regelmatig zonder broek thuis) en dan wordt ze toch even verlegen. Klein lichtpuntje, de huisarts wil toch kijken of het onzindelijk zijn toch veroorzaakt kan worden aan haar licht motorieke afwijking, dat weet veroorzaakt wordt door haar triple-x syndroom. Dit is al eens eerder onderzocht, maar werd toen uitgesloten. Als nu wel blijkt, dan kan ze doorverwezen worden naar de poep en plaspoli.

herkenbaar: luierknuffelen

Toen ik klein was zat ik vroeger in een vergelijkbare situatie. Wij waren thuis met z'n 6-en. Ik had 3 oudere (zeer drukke) broers en ik was het nakomertje. Mijn ouders konden samen niet meer verder en zijn later ook gescheiden. Een herinnering die mij is blijven hangen toen ik een jaar of 7 was, en 's avonds nog een luier om kreeg (voor bedplassen). Voor mij gevoel was het helemaal niet vervelend, want dat was het enigste moment van de dag dat ik mijn 1 op 1 momentje had met mijn moeder. Ik had de enorme zolder als slaapkamer voor mijn eigen en daar liet ook iedereen mij met rust. Soms hadden mijn ouders zo'n ruzie (lees: met deuren slaan en gaten in de gipsmuren) dat ik het in mijn kamer hoorde, omdat ik niet kon slapen ging ik vaak (slechts gekleed in een luier) rondjes lopen door mijn kamer. Terwijl ik dan duimde luisterde ik naar het rustgevende geritsel van de plastic folie van de luier. Zo kon ik ook uren voor de spiegel staan te dromen dat ik een baby was. De luier was gewoon mijn knuffel. Daarnaast herinner ik mij ook dat ik vaak ook wel eens andere baby dingen deed, zoals duimen en brabbelen. Op een gegeven moment was ik 's nachts droog, dat was een half jaar na de scheiding en is baby-na-doen ook vanzelf overgegaan. Mijn broers zijn opgesplitst en ik woonde samen met mijn moeder en mijn oudste broer in een heel klein flatje. Uiteindelijk is alles goed gekomen, maar het kost tijd, heel veel tijd.

Als ik jouw verhaal lees, zijn jullie inmiddels wel al verhuisd, maar pure interesse, wat is momenteel de rol van haar vader? Ziet ze hem nog wel eens? En weet ze van papa's nieuwe vriend? Dit kan ook nog meespelen dat het verder achteruit gaat in plaats van vooruit.

Verder als je een medische indicatie hebt voor het niet zindelijk zijn, mogen ze eigenlijk jouw kind niet weigeren op de kleuterschool, wel kan de school eisen dat jij zelf voor een oplossing zorgt voor het verschonen van de luier (b.v. oma die in de buurt woont). Een enkele keer zal geen problemen geven, maar 3-4 keer op een dag kan ik begrijpen dat ze daar niet op staan te wachten.

Nog een tip: Probeer je dochter eens op de wc te zetten met een luier om, of als jezelf naar de wc gaat haar mee te nemen.

Succes, voor de puberteit is ze zindelijk hoor!