niet meer met vriendinnetje willen spelen, wat nu?

dat hoeft ook niet

je kunt gewoon volstaan met zeggen dat je dochter niet meer met haar wil spelen, blijkbaar. Zo gaat datmet kinderen hoor. Geen woorden verder aan vuil maken.

hoeft niet

Dat hoeft inderdaad niet.

Jullie zijn als volwassenen bevriend en komen dus - met de kinderen - bijelkaar over de vloer? Dan kunnen ze ook met elkaar spelen?

dat wordt het tijd dat ze dat het wel gebeurt.

pijnlijk, maar als het andere meisje niet door heeft dat je dochter niet meer met haar wil spelen, dan moet je dochter toch iets duidelijker worden. Dat is minder leuk, maar wel eerlijker. En anders geef je zelf het voorbeeld in die zin en zeg jij tegen je vriendin dat je dochter niet meer met de hare wil afspreken.
Was je trouwens al bevriend met de ouders voor er kinderen kwamen? Op zich ook een goed moment om de kinderen te leren dat ze niet verplicht bevriend hoeven te zijn met de kinderen van. Ook voor dat andere meisje.

inderdaad

Leg je dochter het principe 'zachte heelmeesters' uit. Ze trekt nu elke dag de pleister er voor een mm af in plaats van dat ze één keertje duidelijk is.

Ze hoeft overigens niet te zeggen dat ze niet meer met haar wil spelen, ze kan ook zeggen dat het meisje haar 's ochtends niet moet vragen maar pas als ze naar huis gaan. Tenminste als ze nog wel met haar wil spelen als er niemand anders wil. Als ze echt niet meer met haar wil spelen zal ze nog duidelijker moeten zijn. Zoals ze nu doet is het voor iedereen pijnlijker en ik begrijp dat die ouders dit ook moeilijk vinden en een beetje prinsessengedrag.

zeggen

dan moet je dochter dat zeggen: Ik wil nog heel af en toe met je spelen maar niet altijd, en als je het elke ochtend vraagt vind ik heel vervelend.

En jij zult met die ouders moeten bespreken dat jullie vriendschap niet verbonden is aan die van de kinderen.

Ik een goede vriendin ook via onze meiden leren kennen. Tot groep 5-6 waren het dikke vriendinnen, inmiddels niet meer en houden we ze min of meer bewust zelfs uitelkaar.

Wij hebben toen onze vriendschap zich verdiepte bewust besproken wat we zouden doen als de meiden niet meer samen zouden willen spelen. En de conclusie was dat onze vriendschap niet afhankelijk is van die van onze kinderen. En van dat gesprek plukken we nu de vruchten.

erop rekenen

Als dat vriendinnetje 's ochtends hoort "misschien wel" zal ze hierop rekenen en spreekt ze met niemand anders af. En dan staat ze 's middags met lege handen als jouw dochter dan zegt nee en met een ander meisje naar huis gaat. Jouw dochter kan beter meteen nee zeggen want zo houdt dat meisje aan het lijntje.

En ik zou gewoon die moeder in vertrouwen nemen, zeggen dat je merkt dat die speelafspraken jammer genoeg niet zo lekker lopen, dat je dochter niet altijd met haar dochter (meer) wil spelen maar moeilijk nee kan zeggen. Misschien kan die moeder haar dochter helpen dat haar kind zich niet alleen op jouw kind focust.
En ik zou niet laten merken dat je dat kind duidelijk niet mag, want met 'zielige verhalen ophangen' en 'een beter vriendinnetje' lijkt mij dat wel duidelijk

Mijn kind is ook van de 'afspraak is afspraak' en zou dit vage gedoe ook vervelend vinden, vooral als het daardoor geen speelafspraak met iemand anders kan maken.

nou

het antwoord is gegeven, jouw dochter is te vaag en dat ziet er uit als prinsessengedrag. Ze zal echt duidelijker moeten worden.

En ze wil nog wel met haar spelen zeg je, wanneer dan? Blijkbaar als ze niemand anders heeft want ze zegt 's ochtends nooit dat ze wel wil spelen. Jij bent ook niet duidelijk, of je dochter is niet duidelijk naar jou toe en wil helemaal niet meer met haar spelen.

lieve vrede werkt niet

dus zal je kind duidelijker moeten zijn.

Bij het soort opmerkingen in je laatste berichtje kun je het beste de botte bijl methode gebruiken: "Ja, want ik vind hun leuker dan jou."

En dan herhalen, herhalen en herhalen tot de boodschap is doorgedrongen.

Daarom is het ook belangrijk dat JIJ dat gesprek met de ouder aangaat over het scheiden van de kindervriendschap en die van de ouders. Kinderen hoeven geen vrienden te zijn en te blijven omdat hun ouders dat toevallig zijn en omdat de ouders elkaar toevallig via de kinderen hebben leren kennen.
Kindervriendschappen hebben meestal een groot verloop gedurende de basisschool, en soms is er een klik tot het einde maar meestal niet.

vriendinnetje is moeilijk

Eerste post nog even doorgelezen. Vriendinnetje is dus een beetje moeilijk. Heeft ze daarom geen vriendinnetjes? Claimt ze daarom jouw dochter?
Heb je het idee dat dat (onbewust) bij de moeder vandaan komt? Zij vindt haar dochter zielig omdat ze buitengesloten wordt?
Dit zijn aannames hoor, hoeft natuurlijk niet zo te zijn.

Jij bent blijkbaar "van de lieve vrede" (ikzelf heb die neiging ook) en wil moeder "te vriend houden" door vaker dan je eigenlijk wilde in te stemmen met speelafspraakjes.

Blijkbaar moet je zelf ook assertiever worden (heel moeilijk, ik weet het) en op die manier het goede voorbeeld aan je dochter geven, zodat zij duidelijker kan zijn en grenzen leert aangeven.

Want vind je die moeder eigenlijk nog wel leuk als ze zo doet?

Ik denk ook

Dat jij het gedrag van je dochter te positief labelt. Waarschijnlijk zie je het als positief gedrag dat zij het meisje niet voor haar hoofd wil stoten door nee te zeggen. Ik denk dat je meer corrigerend moet optreden en je dochter instructie geven om duidelijker te zijn.Je kunt haar bijv. adviseren te zeggen:

'Ik wil voorlopig liever niet met jou spelen en laten we afspreken dat jij het niet meer vraagt dan zal ik het aan jou vragen als ik wel weer wil...(als jij dan nog wil)'

Ik had ook vroeger zoń situatie aan de hand met mijn zoon: hij wilde graag met een jongetje spelen die eindeloos stond te twijfelen met wie hij zou gaan spelen, met 3 gegadigden om hem heen. Die moeder bleef ook maar eindeloos staan wachten op het besluit van haar zoon. Dat heb ik enkele keren beeindigd met de uitspraak dat ik het niet goed vond dat mijn zoon zou gaan spelen bij iemand die niet heel zeker weet dat hij met hem wilde spelen. En dat ik dan nog wel iets leukers wist. Dat hielp goed, want dat draaide de rollen om. Later ging dat veel beter!

aan het lijntje worden gehouden

is altijd vervelend.
Dus 'misschien' en 'idat weet ik nog niet' zou ik ontmoedigen.

Ook is het flauw iemand als 'troostprijs' achter de hand te houden. Dat zou ik met dochter bespreken, en ook hoe het voelt als vriendinnen haar zo zouden benaderen.

Alle grote en kleine mensen hebben hun gebruiksaanwijzing, niet iedereen is altijd leuk en dat hoeft ook niet.

( off topic: Vind het trouwens apart dat jullie pas na schooltijd horen of je kind ergens gaat spelen. je hebt als ouder dan dus een vergeefs ritje gemaakt en kunt over anderhalf/twee uur opnieuw uitrukken om kind op te halen. Dat is hier de kwestie niet, maar geef het wel mee. Je bent geen taxi )

bromvlieg

dat is hier ook heel gewoon hoor. Heb nu het genoegen ervaring te hebben op 2 basisscholen, maar qua afspraken maken is er weinig verschil. Als je geluk hebt maken ze een dag van te voren een principe afspraak. Maar meestal besluiten ze het pas in de middagpauze of daarna.

Verschil met deze nieuwe school is wel dat de woensdagmiddag vaak pas na de lunch begint waar bij de oude school het kind gewoon gelijk meekwam.

Oef

Quote: "Ook vind ik dat moeder een beetje negatief over mijn dochter doet, terwijl haar dochter het probleem is, niemand wilt graag met haar spelen."

Ik weet het niet hoor, jaren beste vriendinnen, nu andere vriendinnen (dat gebeurt, maar dat is niet leuk als je geen andere vriendinnen hebt), waarbij jouw dochter ook niet duidelijk is, maar laat bungelen en haar dochter is 'het probleem'.

Beetje begrip voor die moeder die haar dochter vriendinloos ziet en vast verdrietig zou geen kwaad kunnen.

Eens met Sanne

Ik snap het dilemma wel, maar je oordeel te wel erg hard over dat andere meisje. Als haar moeder mijn vriendin was, zou ik mijn eigen kind toch wel stimuleren om een beetje aardig te blijven. Niet om dagelijks af te spreken, maar als ze best nog wel eens wil afspreken moet ze daar ook niet te moeilijk over doen.

Ik zou denk ik zelf het afspreken overnemen. Gewoon een beeldspraak inplannen voor een later moment. Dan kan dochter prima tegen dat meisje zeggen, nee vandaag wil ik niet met jou afspreken, want ik heb voor vrijdag al een afspraak staan met jou.

Het klinkt nu een beetje alsof je dochter dat andere meisje achter de hand houdt als reserve optie. Als ze niemand anders heeft dan met haar. Dat vind ik niet fraai.

Ja of Nee is echt beter!

Ik heb ook een dochter. Duidelijkheid is altijd beter.
Mijn dochter heeft ook een vriendin met wie mijn dochter speel vaker graag en wie zij noemt als beste vriendin. Vaker meiden hebben samen gespeeld na schooltijd soms zij bij ons gegeten. Ook mijn dochter bij hun.

Ineens zij is veranderd Als mijn dochter voor een speel afspraak vraagt antwoord is "weet ik nog niet","moet van mijn moeder vragen" En meteen wij zien dat zij gaat met andere kinderen om te spelen.

Misschien begrijp je niet, maar ik weet wat een rot gevoel is. Een keer heb ik netjes moeder van de meid gevraagd,is er een mogelijkheid om een speel afspraak te maken. zij ook heleboel reden gegeven,ik werk tot laat, wij hebben een nieuwe hond zij wilt zo graag met hond spelen nog blah blah.En zien wij dat meid gaat met heleboel kinderen om te spelen. En mijn dochter is erg verdrietig.Omdat zij een beste vriendin thema met mijn dochter speelde.

Sorry maar ik moet zo zeggen. Laat je dochter niet spelen met iemand anders gevoelens. Ik weet hoe irriterend dat is. Wees eerlijk en duidelijk.Dat is opluchting voor beide moeder en kind zelf. Ik kan me voorstellen de gevoel van andere kind en haar moeder van mijn eigen ervaring.

Jij bent de moeder laat je kind leren "afspraak is een afspraak" Ja of nee is een antwoord.