Neefje slaapt bij moeder op de slaapkamer

ik zou

me er vooral niet mee bemoeien. Het kind krijgt er niets van, van slapen op dezelfde kamer als zijn moeder. Op een gegeven moment gaat één van de twee (moeder of kind) het toch anders wensen en dan komt het vanzelf wel.
Als hij geen ruimte heeft om te spelen, kun je wellicht voorstellen om die extra kamer als speelkamer in te richten. Ik denk dat dat een stuk minder gevoelig ligt dan beginnen over het wel of niet wenselijk zijn van het delen van een slaapkamer....

Vier

Volgens mij was mijn neefje ook vier toen zijn vader zich er eindelijk toe kon zetten om zijn kamertje (voorheen rommelhok) op orde te brengen. Het is een prachtig kamertje geworden en de overgang van de kamer van zijn ouders naar het eigen kamertje ging heel goed.

schijnt juist supergoed te zijn

Heel goed voor zelfvertrouwen van het kind. Zijn boeken over volgeschreven.
Niet mee bemoeien. Als zus moet je sowieso heel erg oppassen om op- en aanmerkingen te maken over de opvoedkunsten van je zus. Gewoon niet doen. Geen goedbedoelde tips, daar zit geen enkele ouder op te wachten, zeker niet als de ander zelf geen ouder is!

Ons kind bij momenten

Ons autistisch zoontje heeft zijn eigen leuke kamer vol knuffeldieren en speelgoed etc... Maar vaak als ik met de nacht sta slaapt hij bij mijn man (zijne papa) in bed. Ook als hij in de avond of nacht een angstaanval krijgt komt hij bij ons liggen. In het weekend mag hij vrij kiezen om zelfs zonder reden bij ons te komen liggen. En daar is niets vreemd aan.

Ik zie er geen probleem in

Als beide het prettig vinden, lekker laten gaan. Waarom zie jij het als een probleem?

Zelf een kind?

Ik neem aan dat je zelf geen kind hebt?

Ik kreeg pas laat een kind, dus heel veel vrienden waren eerder. Manmanman, wat een puinhoop maakten ze ervan. Eten, slapen, jengelen.

Enfin, nu heb ik zelf een kind, en je raadt het al. Kruipt met 11 jaar nog bij mij in bed na een nachtmerrie, lust de helft van de groenten niet en jengelt niet maar zo vaak, maar heus nog wel eens door gesprekken heen.

En wat ben ik blij dat ik mijn kaken op elkaar heb gehouden. Echt niet één manier om een vriendschap met mij zo snel te verpesten als over mijn kind beginnen. Zolang ze het kind aandacht en liefde geeft en niet geestelijk of lichamelijk mishandeld zou ik mij verre van 'bespreekbaar maken' houden. Het is vast zwaar voor haar, als je wilt hebben zo ik fijn een paar uur voor je neefje zorgen, daar help je haar wel mee.

Normaal

Tot mijn oudste ruim 3 was hebben we met z'n vieren op een kamer gelegen, daarna ging hij met z'n broertje naar een eigen kamer. Dit was in een vijfkamerwoning, dus met ruimte genoeg! Zij (en wij) vonden dit gewoon prettig.

Met 14 en 16 wilden ze voor het eerst echt een eigen kamer en hebben we alles omgegooid.

Het zijn trouwens allebei extreem goede en makkelijke slapers (geworden), die echt door alles heen kunnen slapen en nooit 's nachts wakker worden. Ik zou me er dus niet mee bemoeien, abnormaal is het in elk geval niet.

Samen slapen

We hebben hier nog lang samen geslapen. Zoon was einde basisschool toe aan alleen slapen en dochter (vanwege angsten) pas veel later en is ook nog een tijdje terug geweest.
Ze hebben al weer lang een eigen kamer en zijn zeer op hun privacy gesteld inmiddels.

Ik vertelde van de week aan mijn bijna 12-jarige dat ik voor komende zomervakantie een huis heb gehuurd met drie slaapkamers zodat zij een eigen kamer kan krijgen. Voorheen sliep ze bij mij, zodat oudste een eigen kamer had. In plaats van een enthousiaste reactie kreeg ik grote schrikogen: 'Mag ik dan niet bij jou? Moet ik in een vreemd huis alleen op een kamer? Dat wil ik niet hoor!' We gaan het nog wel bekijken, en het is pas over ruim een half jaar, maar grote kans dat ik dan alsnog met een 12-jarige op een kamer slaap

nou idd

Mijn 11 jarige ligt het liefst ook bij mij. Ik zet het gewoon in als beloning.

Want het nadeel is wel dat 75% van mijn bed in neemt en ik de 25% aan de randjes krijg. Plus dat ze ook nog een kacheltje is en ik niet van een heel warm bed houd. Dus zij slaapt en ik lig wakker.

Bemoeien

Dit is nou net iets waar ik me niet gauw mee zou bemoeien. Iedereen doet dit op zijn eigen manier en er is niet zo gauw iets fout of goed aan te vinden, behalve dan als je het zelf echt niet prettig vindt.
Oke, een kind dat met 11 of 12 jaar nog steeds elke nacht bij je in bed ligt zou ik bijzonder vinden. In dezelfde kamer, maar dan in een eigen bed vind ik weer wat anders.
Met 4 jaar zou ik het helemaal niet raar vinden.
Mijn zus is alleenstaande moeder en woonde voorheen in een huis met maar 1 slaapkamer. Mijn neefje sliep dus tot bijna zijn vierde jaar ook bij haar op de kamer. Ik heb me over heel veel dingen bij hen zorgen gemaakt (en doe dat nog steeds overigens) maar daarover nou net niet.

Deze jongen slaapt niet in het bed van zijn moeder

Niet dat ik het slapen in hetzelfde bed een probleem zou vinden.
Maar in de eerste post staat dat er twee eenpersoonsbedden in de kamer staan.
Neefje slaapt dus apart van moeder.
Wat is het probleem? Ik zie het niet.

Probleem

Dit is denk ik een jongere die nog bewust en/of onbewust geimpregneerd is met oude stereotypen van het opvoeden: een baby slaapt in zijn eigen bed, in zijn eigen kamer, laat staan een kind. Anders gaat het mis met de 'individuatie' of je schept een voedingsbodem voor sexueel misbruik.
Echt, dat zit in meer hoofden dan je denkt, vooral in die van jongeren die pa komen kijken en ook graag deskundig en volwassen overkomen zonder het te zijn.
Volwassen worden is zelf nadenken over dit soort dingen en er je op een nieuwe manier toe verhouden, een keuze maken uit de mogelijkheden die er zijn naast de dominante opvoedterreur.

Nog veel langer

Je wil dan niet weten hoe lang mijn kinderen bij ons in bed hebben geslapen. Ze hadden wel een eigen kamer hoor, maar ze wilden gewoon bij ons. Het was bij ons s avonds soms een carroussel. Altijd een verrassing wie in welk bed zou slapen. De een snurkte, de ander wilde zus, de derde wilde zo. Kon niet schelen, we hebben altijd allemaal als een roos geslapen. Ik trek me altijd erg veel aan van wat anderen denken, maar hierbij voelden we ons alle vier goed en dus hebben we ons eigen plan getrokken. Nooit spijt van gehad. Zoon van 18 wil echt niet meer bij ons slapen. Zoon van 15 wil dat nog wel soms. Gaat vanzelf over binnen een paar jaar. Waarschijnlijk sneller dan me lief is.

Andere reactie

Ik begrijp eigenlijk niet dat er nog niemand heeft gereageerd met "waar bemoei je je mee, Lieke"
Kan jou dat nou schelen of je neefje bij haar op de kamer slaapt? Jij woont niet in dat huis, je bent niet de baas van je zus of je neefje, dus waar haal je het lef vandaan om te denken dat jij voor haar kan bepalen hoe zij het moet regelen?

helena

Nou, misschien was de vraag van 'Lieke' op zo'n manier gesteld (open vragend naar meningen, oprecht geinteresseerd in inzichten van ervaren ouders) dat er geen enkele reden is om haar vraag dan zo agressief te beantwoorden?

Helena

omdat Jippox dat in de eerste regel van haar antwoord al gedaan heeft.