mijn zoon denkt dat hij een tweeling in één is
mijn zoon (11) is er een van een tweeling. Met 9 weken zwangerschap is het hartje van het tweede vruchtje gestopt, verschrompelt en ingenesteld in de placenta. Het Vanishing Twin Syndrome. Een medium heeft doorgekregen dat het vruchtje hoogstwaarschijnlijk een meisje is geweest en wij hebben altijd open over gesproken met onze zoon over dat hij een van een tweeling is.
Hij heeft altijd meisjesachtig gedrag gehad waardoor mijn moeder en zus hun ideeën daarover uitten dat hij wel eens een homo zou kunnen worden/zijn.
Ik heb dit altijd tegengesproken, ik zie hem als een jongen met een zeer zachtaardig karakter. Ik ken mannen die ook zo zijn zonder dat zij homo zijn.
Mijn zoon geeft nu als uitleg dat hij "meisjesachtig" is omdat het zusje waarmee hij in mijn buik heeft gezeten ook in hem zit. Hij zegt dat hij een jongen is maar hij houdt ook van dansen, zingen, hartjes en de kleur roze.
Hij is gek op meisjes en meisjes ook op hem. Hij wil ook met een meisje trouwen zegt hij.
Is er iemand die dit herkend?
vraag het aan dat medium
die weet het vast wel ......
(sorry kon het niet laten)
gr Angela
https://www.facebook.com/TwinlessTwinsCardExchange
Dat is tegenwoordig zo makkelijk. Er is al een facebook groep voor Twinless twins.
geloof je het zelf?
Wat is je vraag precies? Want er zullen weinig mensen rondlopen die meteen kunnen zeggen: oh ja, dat heeft mijn kind ook. De start van jouw zoon's leven is natuurlijk uitzonderlijk.
Wat wil je weten? Of het kan dat hij de geest van zijn zusje in zich heeft?
Of dat het kan dat er jongens zijn met zachtaardige feminiene trekken zonder homo te zijn?
Geloof je wat hij zegt en zo ja of nee: wat wil je ermee?
Levendig
Wat een levendige fantasie heeft je zoon en jij voedt dat. Dat is wat ik denk.
Eens met Thomas
En: vormt dit een probleem? Ik zou zeggen: laat hem lekker zichzelf zijn, hij is nog jong, alles is nog mogelijk.
waarom?
Spreek je altijd tegen dat hij een homo zou kunnen zijn. Zou je dat niet oké vinden als het wel zo was? Zo ja, dan lijkt dit mij je grootste probleem.
veel zwangerschappen beginnen als tweeling
Maar niet elke zwangerschap eindigt met een tweeling. Het gebeurt heel veel. Dat is
helemaal niet bijzonder. Vaak genoeg ongemerkt.
Dat jouw zoon daarmee zit, komt eerder omdat jij daar mee zit.
Laat het rusten, haal tegenover hem je schouders op. Waarom rouwen over iets dat nooit
is geweest? En zeker niet gaan uitdiepen. Je zadelt hem op met jouw verdriet en gemis.
Zo leuk is het zijn van een tweeling nu ook weer niet. Je moet alles delen, zelfs de aandacht
van je moeder op momenten dat jij het heel hard nodig hebt (en je tweeling net even een
tikkie meer). Het beeld van een tweeling hebben wordt naar mijn mening vaak geromantiseerd.
Tweelingmoeder
"Het beeld van een tweeling hebben wordt naar mijn mening vaak geromantiseerd."
En:
"Waarom rouwen over iets dat nooit is geweest?"
Ik denk eerder dat het verlies van een kindje (in wording) wordt onderschat.
Weleens een foetus van 9 weken gezien? Die is geweest.
Menst
Door al die echo's van tegenwoordig is het te zien als er een tweeling is geweest. Anders/vroeger had TS dit nooit geweten. Een miskraam kan idd aangrijpend zijn, maar deze foetus is nooit 'geboren'.
Ik sluit mij aan bij Tweelingmoeder. Het lijkt er meer op dat haar zoon ermee zit omdat zijn moeder ermee zit (die zoekt zelfs antwoorden bij een medium).
En dat de moeder ermee zit dat haar kind misschien wel homo is, zij ervaart opmerkingen hierover als kwetsend en/of onwaar. Maar ze heeft gelijk dat het te vroeg is om haar kind te bestempelen.
Niet alle jongens zijn supermacho's, roze-alleen-voor-meisjes is cultuur bepaald, dansen en zingen is voor jongens en meisjes, en hartjes.. wie zegt dat je niet van hartjes mag houden als je een jongen bent? Mijn zoon van tien wil nog vaak een babyschildpadje zijn, moet ik hem dan ook (als krankjorum) bestempelen? 
Onderwerp
"Mijn zoon denkt dat hij een tweeling in een is".
Dat is hem dan verkeerd uitgelegd. De foetus is nooit groter geworden dan 2 gram en was"waarschijnlijk" een meisje. Misschien was ik wel zwanger van een zesling? Mijn eerste echo was met 13 weken, wat is er dan nog zichtbaar van een foetus van 2 gram wat verschrompeld is?
Ik zou het laten bij een feit en de mening van familie en mediums zeker niet serieus nemen.
Mijntje
Het feit dat dit te zien is geweest, maakt het tastbaar en het verlies daarmee groter dan in het verleden het geval kon zijn.
Ik heb verder geen commentaar op hoe TS met zoon omgaat, ik wilde enkel duidelijk maken dat wat je weet (tweeling) het verlies groter maakt dan wanneer je van niets weet.
Een collega van mij heeft hetzelfde meegemaakt en na jarenlang proberen was het een extra verdriet dat 1 van de kinderen het niet gered heeft in de zwangerschap. Of dat nu goed is (afwijkingen, niet levensvatbaar, beter vroeg te weten dan laat)maakt me niet uit, ik bedoel het verdriet van iets waarvan je wist dat het kon komen en het uiteindelijk niet zo heeft mogen zijn.
menst
Dat de moeder daar verdriet van kan hebben geloof ik best, maar dan is het toch vooral zaak haar zoon daar niet mee te belasten. De zoon zelf was destijds namelijk nog veel te onontwikkeld om daar enig gemis/besef aan over te hebben gehouden. Als hij al iets dergelijks voelt, is dat hem toch echt aangepraat.
projectie
ik denk inderdaad dat er sprake is van projectie. Bovendien kan zoon er ook nog eentje van een twee-eiige tweeling zijn geweest, die hebben lang niet zo'n band als eeneiige tweelingen.
Menst
Ik begrijp het. Heb zelf ook een miskraam gehad bij mijn eerste zwangerschap, maar heb dit een plek gegeven en was des te blijer met de gezonde baby die erna kwam.
Niet iedereen kan zoiets goed een plek geven. Maar hier heeft de zoon er wel last van dat zijn moeder dat nog niet goed heeft verwerkt, lijkt het.
Ik weet niet eens of mijn zoon wel weet heeft van de miskraam vlak voordat ik zwanger was van hem. En dan voedt het zijn fantasie ook niet.
vreemd
Inderdaad, als het al een meisje was was het dus een twee-eiige tweeling en dat is niet meer dan gewoon broer en zus. Er kan geen meisje in je zoon zitten dus voed dat soort dingen ook niet. Mijn man was er ook eentje van een tweeling, dat weet hij maar daar hangt hij verder geen verzinsels aan op. Ik denk dat je fout bezig bent geweest met je zoon dit al zo vroeg op deze manier te vertellen, je ziet wat er van komt nu.
Gut
een van mijn eenlingen was eerst ook een tweeling. Wij maken altijd de grap dat ze haar broertje of zusje heeft opgegeten, want ze was moddervet toen ze geboren werd. Zijn wij nu ultiem gevoelloos of zo?
Mooi
Ik vind het eigenlijk wel mooi gezegd van je zoon.
Dat je hem verteld hebt dat hij eigenlijk 1 van een tweeling was vind ik ook niet zo erg. Ik zou het alleen niet blijven benadrukken.
Ontkennen dat hij homo is zou ik niet doen. Het kan natuurlijk best dat hij dat wel is. Aan de andere kant vind ik het ook verkeerd dat je moeder en zus zeggen dat hij homo is. Zeker als het gebeurt waar hij bij is. Ik zou daar tegen hen iets van zeggen, dat ze dat moeten laten.
Verder lijkt me dat er niets aan de hand is met je zoon. Een prima knul met wat zachtaardige trekken. Niets mis mee.
Gevoed
Heel eerlijk denk ik ook dat zijn gedachte gevoed zijn door jullie als ouders met wat fantasie erbij door je zoon. Ik neem tenminste aan dat jullie nooit hebben gezegd dat ze/hij in hem zit...
Menst
Het was niet mijn intentie om het verliezen van een kindje te bagataliseren naar TS. Dat heb ik van dichtbij meegemaakt. Wat ik schreef was met haar zoon in gedachten. Haar zoon heeft namelijk geen weet van het tweelingvruchtje, zoals de meesten van ons, maar hij lijkt me eerder het verdriet van zijn moeder te verwoorden.
hier ook
Ik heb hetzelfde gehad. Ik had een tweeling totdat in de 12 de week het ene vruchtje ineens verdwenen was.De week ervoor hadden wel beide hartjes geklopt...
Ooit hebben wij dit zoon wel verteld, maar luchtig. Voordat we dit verteld hadden, speelde hij al vaak met zijn knuffels en zei dan steeds dat een bepaalde knuffel zijn broertje was. Ik vond dat wel apart, heb dat ook wel met man besproken maar naar zoon toe verder nooit uitgebreid. Zoon gaf heel vaak aan dat hij een broetje mistte, maar of dat nou daardoor kwam, dat ze toch een bepaalde aanwezigheid gevoeld hebben. Het is wel in me opgekomen, ja. Ik sluit het zeker niet uit, maar heb er ook nooit veel aandacht aan besteedt naar hem toe.
Ennu trouwens, mijn zoon is nu 16 en net uit de kast!
geen herkenning
Twee van mijn kinderen waren eerst met z'n tweeën in mijn buik, bij de oudste heeft een kindertherapeut ooit gezegd dat hij daardoor zo gevoelig en soms dwars was, maar eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo in. Wij hebben het hem een keer verteld dat hij de helft van een tweeling was, maar niet op een verdrietige manier, hij zegt het nog wel eens, maar niet op een emotionele manier. Dat kan misschien zijn, omdat wij er niet heel verdrietig om zijn geweest, beide keren dacht ook dat ik een miskraam had gehad en bij de echo bleek er toch nog een hartje te kloppen, dat was meer een opluchting. Of jouw zoon wel of niet homo is, heeft er volgens mij niks mee te maken, zijn hersenen waren al aangelegd en homo zijn is niet aangeleerd, maar dat ben je of ben je niet, dat is bij de bevruchting al bepaald, althans dat denk ik.
wat kunnen wij zeggen?
Het is jóuw zoon. Wij kennen hem niet. Dus wij weten niet hoe vaak jij hierover met hem praat en hoe hij reageert. Dus lastig. Ikzelf zou het niet teveel voeden en hem de mogelijkheid geven zichzelf te zijn. Verder geloof ik in onzichtbare dingen maar ook in onbewust subtiel sturen. Dus wat is wat? Misschien even een poos geen aandacht aan schenken.
En hoe hij is, is hij. Wel of geen homo. Belangrijker is dat hij een fijn mens is. Goed in zijn vel zit.
