Klinische blaastraining
Hoi allemaal,
Ik heb hier eerder een draadje gevolgd (en geschreven) over zindelijkheidsproblematiek, maar ik kan niet het meer terug vinden... ik ben hier weer omdat ik op ziek ben naar ervaringsverhalen.
Update: zoon is inmiddels bijna 9 (!) en is helaas nog altijd niet plaszindelijk (nooit geweest, zowel overdag als 's nachts). Inmiddels hebben we alles wel gehad (training, haptonoom, fysio, medicatie, 2 operaties, straffen/belonen, negeren, verzin het maar) Inmiddels is zoon bijna aan de beurt voor een klinische blaastraining (5 dagen daar, weekend thuis, 3 dagen daar -steeds gekoppeld aan een maatje) in het WKZ. Heel spannend voor ons allemaal. Hopelijk doorbreekt het een patroon.
Ben benieuwd hoe het met iedereen gaat, eerdere schrijvers of nieuwe mensen 
Iets wat er misschien op lijkt
Hoi mdh,
Mijn zoon 13 heeft een training gevolgd om her bedplassen tegen te gaan. Onlangs dat er veel positieve verhalen zijn is die voor hem niet zo positief geweest. Tijdens de training ging het goed maar thuis ging het gelijk naar oude niveau. Hij gaf aan last te hebben gehad van heimwee en wellicht heeft dat invloed gehad ik weet het niet.
Op dit moment is het nog steeds dat hij bijna dagelijks een natte luier heeft. Ik wil me er juist zo weinig mogelijk druk over maken. Al heb ik ook de gehele trucendoos gebruikt. Soms heb ik ook het gevoel dat ik er meer last ban heb dan hem. Ik wil hem niet op de huid zitten. Dat heeft namelijk ook nooit iets opgeleverd maar wil zo graag voor hem sat het goed gaat.
Hoe is het bij jullie verlopen?
Klinkt bekkend
Hier ook een
Zoon van 10 niet zindelijk te krijgen alles geprobeert niks hielp er tegen. Wij hebben hem in de luiers gelaten en hem verschoont waar nodig en op school gebruikte hij drynites
Gelukkig is het nu over ( zoon is nu 12 ) dus er is nog hoop
Veel sterkte ik weet wat je door maakt
Jp13
Beste jp13,
Was dat alleen overdag? Of had hij er snachts ooo last van. Had jou zoon er overdag zelf last van?
Herkenbaar
Herkenbaar. Ook hier jaren bezig geweest met het ziekenhuis, medicijnen, trainingen en alternatieve behandelingen zonder al te veel resultaat. Eind groep 5 heb ik het opgegeven, ik vond het te belastend worden voor hem (en zelf was ik er ook wel klaar mee). Klinische blaastraining hebben we niet gedaan, ik vond hem nog te jong.
In overleg met zoon afgesproken om twee jaar niks te doen en eind groep 7 te kijken hoe verder. Verder niets meer aan gedaan behalve heel veel droge broeken klaar gelegd. In die twee jaar is het heel, heel langzaam beter gegaan en het is nu min of meer goed. 's Nachts plaswekker gaan doen. Duurde heel veel langer dan bij andere kinderen, maar ook daar uiteindelijke behoorlijke verbetering.
Ik heb zelf het idee dat bij zoon de prikkel zwakker was/is dan bij andere kinderen en dat dit ook iets met rijping van de hersenen te maken heeft.
Mocht je meer willen weten dan kun je op het forum aangeven dat je e-mail adres doorgegeven kan worden aan mij.
