klasgenootjes praten mond voorbij over sinterklaas (groep 4)

Dat hou je niet tegen vrees ik

Ouders kunnen nog zo op het hart drukken dat kind niks mag zeggen, maar als kind dat aan zijn laarsje lapt, zegt hij het toch.

Ik heb dat zelf wel gedaan trouwens. Kinderen die van het geloof gevallen zijn horen vanaf dat moment tot het grote verbond van iedereen die het grote geheim kent. Een gewichtige zaak. Ik dénk dat mijn dochters daarin meegegaan zijn. Maar dat zal ik ook nooit zeker weten.

Magie

Ja dat is wel een beetje jammer. Ik was zelf, als jongste in een groot gezin tot mijn tiende compleet onwetend. Ik heb geweldige herinneringen aan het feest. Toch zijn er veel kinderen die het "te vroeg" horen, maar terugvallen in de sfeer van magie zodra het feest zich aandient.

Herken het niet

Ik werk op een basisschool en heb jarenlang groep 4 gedaan. Ik heb bijna nooit gehoord dat kinderen het aan elkaar vertellen. Ik vroeg in het november-tienminutengesprek altijd aan alle ouders of hun kind nog geloofde, zodat ik het zelf een beetje kon peilen.

Je kunt de juf mailen, maar of het nu nog zin heeft...je zoon twijfelt nu toch al (wat wel heel jammer is).
Je kunt wel de namen van die minstens 5 kinderen noemen tegen de juf, zodat zij met die kinderen even een praatje kan maken, zodat het niet van kwaad tot erger gaat.

Dit jaar heb ik groep 5 en dat is overigens een hele leuke tussen-wal-en-schip groep. Ik was niet echt van plan het Sinterklaasjournaal te gaan kijken in de klas, totdat ze er vrijdag om vroegen. Geweldig. Het gros zal het allang weten, maar niemand praat erover en ze zijn helemaal bezig met het verhaal in het Sinterklaasjournaal.

Helaas zit je zoon niet in zo'n groep... Jammer!

Twijfel

Waarschijnlijk was er al gerede twijfel bij je zoon, want als ze nog rotsvast geloven willen die praatjes van klasgenoten er echt niet in. Ze hebben hoogstens het proces ietsje versneld, anders was het na 5 december wel gauw gekomen. Wel jammer, maar niet uitsluitend en alleen aan de loslippige klasgenoten toe te schrijven.

skik

Pien

Ja, laten we kinderen die een normale ontwikkeling doormaken opdragen om te zwijgen. "Van kwaad tot erger"?
Merkwaardig dat het jou niet opvalt dat kinderen in groep 4 hier onderling over praten. Lijkt me heel normaal, en het valt in vruchtbare aarde of niet.

zoon zal vast wel getwijfeld hebben

...maar hij wilde het eigenlijk niet weten. Dat vind ik zo jammer, afgezien van dat ik graag had gezien dat hij langer had geloofd.

In groep 3 was er al 1 kind dat zei dat Sinterklaas niet bestond, maar die geloofde hij gewoon niet inderdaad. Het lijkt een dingetje te zijn in deze klas momenteel dat er een paar kinderen (of een heleboel?) zeggen dat Sinterklaas dood is, dat de kadootjes van papa en mama komen enzo. Ik had een moeder geappt van een klasgenootje dat zulke dingen dus zei, en zij zei dat hij het weer van andere kinderen in de klas had gehoord. Dat er een zijn mond niet kan houden, okee. Dat heb je altijd, dat had ik vroeger ook op school en bij mijn oudste in de klas was dat ook. Maar nu heeft de halve klas het erover, lijkt het.

Mijn zoon vroeg letterlijk: "is het echt waar dat jullie de kadootjes in de schoen doen? Even serieus?". Toen kon ik het niet afhouden natuurlijk, ik wil mijn kind niet voorliegen. Vervolgens vond hij het jammer en wilde dat ik het niet had gezegd Was niet zo leuk, grote broer moest er bijna van huilen (die is heel lang heel overtuigd geweest en speelde heel graag het spelletje mee).

In Amsterdam

In Amsterdam op onze school lopen de Marokkaanse kleuters in groep 1 al te roepen dat de Sint niet bestaat. De Nederlandse kinderen negeren dat dan nog omdat ze nog heel erg geloven, tot ze in groep 3 a 4 zelf hun twijfels hebben en erover gaan nadenken. Het grappige van de Marokkaanse kinderen is dan wel dat ze gewoon meedoen als de Sint en Pieten in de gymzaal zijn, er wordt gezongen en ze pepernoten krijgen. Volgens mij geloven ze er op dat moment wel in! Waarschijnlijk denken ze: "hij zit nu daar, waarschijnlijk bestaat hij toch!"

groep 3

Hier blijkt dat er vorig jaar in groep 3 al over gesproken is. Geloof niet dat het toen bij mijn kind veel indruk heeft gemaakt. Het heeft hoogstens geholpen ik om alle puzzelstukjes op zijn plaats te krijgen.

Volgens mij hoort dat er bij en maakt dat juist deel uit van het proces van 'ontgloven'.
"vind jij het ook raar dat sint vandaag geen bril draagt"
" ja pietje zegt dat hij helemaal niet bestaat"
"nou ik denk van wel hoor wie doet anders de cadeautjes in mijn schoen"
"je ouders"
"echt niet die geven me echt geen... (vul in)

Zolang een kind er nog niet aan toe is kan je denk ik zeggen wat je wil maar dan maakt het niet uit. Zodra ze het doorzien zien ze ineens alle inconsequenties.

En tussendoor heb je die magische fase waarin ze niet geloven tenzij ze Sint zien. Geweldig.

Ik zou er niet zo'n probleem van maken en dat hij het weet hoeft ook geen probleem te zijn. Sint vieren kan nogsteeds.

ach nee

dat is ook zo. Het is niet het eind van de wereld natuurlijk. Maar jammer is het toch wel! Ik heb ook nog dat huilende jongetje in de klas voor ogen, die was echt boos om iets wat een ander zei over het sinterklaasjournaal. Ergens heb ik toch het idee dat het niet lekker loopt met de geheimhouding rond Sinterklaas in de klas.... maar misschien ben ik een beetje gevoelig omdat ik het zelf nog even moet verwerken

Kleine kans dat zoon inderdaad nog wel deels gelooft; uit zijn redenatie bleek nu zo iets als dat hij dacht dat wij dan alleen maar de handeling van het 'in de schoen stoppen' verrichten, maar de kado's en de pepernoten nog steeds van Sinterklaas komen Hij vroeg zich namelijk af, of wij (papa en mama) alle pepernoten die dan in de schoen gaan, tijdens de intocht krijgen altijd. Ben benieuwd wat er nog meer voor interessante theorieën komen!

Hier

Vertelde zoon gisteren vol verbazing dat heel zijn klas (groep 5) nog in Sinterklaas gelooft! Ze hebben gisteren lootjes getrokken, en zoon had zijn beste vriend verteld dat hij een geheim over Sinterklaas wist. Vriendje had net zo lang doorgezeurd tot zoon het vertelde, maar, vertelde zoon, "gelukkig geloofde hij met niet!"

Ik heb mijn kinderen ook goed geïnstrueerd niets te vertellen (voorzichtig te polsen of kinderen al weten van 'het geheim van Sinterklaas') maar ik merk dat ze het heel moeilijk vinden/vonden tegen hun beste vriend/vriendin hun mond te houden, en dat begrijp ik best!

Maar OT: ik vind groep 4 zeker een normale leeftijd om vragen te gaan stellen en langzaam achter 'het geheim' te komen!(al dan niet geholpen door klasgenootjes)

Vervelend maar weinig aan te doen

Helaas kun je er zelf weinig aan doen als andere kinderen hun mond voorbij praten. Als ouder kun je hooguit zelf je kind instrueren om het niet zomaar aan iedereen te vertellen, omdat sommige kinderen nog geloven.

Zelf heb ik het ook van een vriendinnetje gehoord, was volgens mij toen groep 4. Ik heb het toen aan mijn moeder gevraagd hoe het zat. En zei vertelde de waarheid. Prima, geen trauma's aan over gehouden.

Zoon zit nu in groep 4 en hem wil ik vertellen hoe het zit als Sint weer weg is. Ik twijfel er nog over, omdat hij nog vast geloofd. Andere ouders hoor ik over de vreemde Pieten en dat hun kinderen in dezelfde leeftijd als zoon dat vreemd vinden. Waarom zijn ze ineens wit, gekleurd, schoorsteenpiet? Zoon heeft zet hier tot nu toe geen vraagtekens bij. Maar ik wil niet dat hij het van een ander hoort. Volgend jaar groep 5 gaan ze surprise doen en er komen steeds meer kinderen die het weten als ze eenmaal die leeftijd hebben.

Pirata

Ik heb er geen moeite mee om een kind te vragen zijn mond te houden over iets wat je geheim wilt houden. Iedereen moet ergens in zijn leven wel iets voor zich houden en dan is het toch fijn als je die vaardigheid bezit.

kaaskopje

Ik ook niet, als het mijn eigen kind is. Een juf die hele groepen gaat vertellen dat ze dit moeten verzwijgen gaat mij veel te ver. Het is normaal dat het "geloof" minder wordt in groep 4.
Mijn kind van 9 gelooft nog steeds, ik ga ook niet vragen aan de hele omgeving om hun mond te houden.

blijven geloven

"Kleine kans dat zoon inderdaad nog wel deels gelooft"

Ik zou zeggen zeer grote kans dat zoon nog gelooft. Althans in deze periode. In de woorden van mijn toen 6 jarige 'Ik zie ze dus ze bestaan' Als je het in juni vraagt zal het antwoord wellicht anders zijn

Sinterklaas blijft toch iets magisch. Ik geloof al een jaar of 40 niet meer, maar als ik bij Sint moet komen schiet ik toch spontaan in de 'respect' stand. Ook al weet ik best dat het de vader van Pietje is.

Hanne

Vorig jaar schoten de tranen mij nog steeds in de ogen toen hij voet op onze dorpsbodem zette.
En toch weet ik ook wel dat mijn kado's door mijn man gekocht worden.

Dat dus!

Inderdaad, dat gevoel dus!

gelukkig maar

ik ben niet de enige sentimentele huilebalk bij de intocht van Sinterklaas.

Hier op het werk komt ook wel eens een Sint. En dan zie je in eens het verschil tussen de Dutchies en de non-Dutchies.

De Dutchies worden wat giebelig, nerveus, de non-Dutchies vragen zich alleen maar af wat er nu weer aan de hand is en waarom er zo idioot gedaan wordt.

Daarna is natuurlijk de vraag welke collega zich in dat pak gehezen heeft. Sinterklaas heeft zijn eigen beveiligingspas dus daar kunnen we ook niet stiekum even spieken. Want ondanks zijn uitdossing houdt de goedheiligman zich wel aan de regels.