Kinderfeestjes gedoe
Mijn beide kinderen zijn deze maand jarig en daar hoort ook een kinderfeestje bij. Bij de oudste (zoon wordt 8) is dit nooit zo'n probleem geweest. Hij heeft drie vaste vrienden die altijd bij hem komen en die hem ook altijd terug uitnodigen. De rest wisselt, maar hij weet wel wie hij wil uitnodigen.
Dochter daarentegen spreekt vaker af dan broer. Minimaal 1 keer in de week soms 2 of 3. Ze kan het met veel kinderen goed vinden. Vraagt niet alleen zelf kinderen, maar wordt ook door andere kinderen gevraagd. Toch lijkt ze met kinderfeestjes vaak buiten de boot te vallen. Toen ze groep 0 was, waren er twee meisje van groep 1 waar ze regelmatig mee afsprak. Maar toen deze meisjes hun kinderfeestje hadden, werd ze niet uitgenodigd. Ik snap best dat niet iedereen uitgenodigd kan worden, maar als ik dan zie dat er kinderen worden uitgenodigd waar deze kinderen veel minder tot niet mee afspreken doet dat wel zeer. Het jaar daarna was dochter aan de beurt. Ze heeft zes kinderen uitgenodigd, waarvan vier jongen en twee meisjes. Uiteindelijk heeft ze twee terug uitnodigingen gekregen en verder niet. Ondanks dat de jongens die ze had uitgenodigd wel regelmatig met haar afspraken. Bij 1 had ze een paar weken de belofte dat ze echt op zijn feestje mocht komen. Uiteindelijk weer geen uitnodiging.
Afgelopen vrijdag deelde een vriendinnetje uitnodigingen uit. Met dit meisje spreekt ze regelmatig af. De uitnodigingen werden in de klas uitgedeeld en dochter liep op het meisje af en kreeg vervolgens de mededeling dat er voor haar geen uitnodiging tussen zat. Teleurgesteld ging ze terug naar haar stoel. Vervolgens nodigt dit meisje wel kinderen uit waar ze weinig tot niet mee afspreekt.
Wat de jongens betreft is mijn gok dat zij een jongensfeestje gaven en de ouders misschien niet zagen zitten om dochter als enige meisje uit te nodigen. Wat mij bij die meiden dan weer opvalt is dat ze allemaal hetzelfde meisje wel uitnodigen, waarbij ik me dan afvraag waarom zij wel en dochter niet.
Gelukkig gaat dochter er beter mee om dan ik en ik doe mijn best om niet mijn verdriet/ergernis op haar over te brengen. Omdat haar kinderfeestje al over een maand is, vast met haar over de uitnodigingen gehad. Dit doe ik vooral om te kijken wie ze noemt en om te zien of ze over een paar weken dezelfde kinderen nog steeds noemt. Verder kijk ik naar met wie ze regelmatig speelt en deze keer in ieder geval meer meiden dan jongens.
Hoe gaan jullie om met deze teleurstelling. Ik baal er van dat het me zo raakt, maar wel blij dat dochter er in ieder geval niet zo'n last van heeft als ik. Hoe bepalen jullie wie er mogen komen. Doordat de kleuterklassen elk jaar weer wisselen verliest ziet ze een aantal vriendjes/ vriendinnetjes van vorig jaar niet meer en zijn er ook weer veel nieuwe kinderen waar ze met een paar 1 keer heeft afgesproken, maar het afwachten is of ze er komend jaar nog vaker mee afspreekt en het nieuwe vrienden worden.
Niet mee bezig
Ik weet nooit wie wie wel of niet uitnodigt. Mijn kinderen hadden allebei altijd drie a vier partijtjes per jaar, en vonden dat prima (en ik ook). Jongste wordt zelden uitgenodigd door meisjes, en ik heb wel eens de vraag van een ouder gekregen of het een probleem zou zijn dat ze ergens het enige meisje is. Best kans dat anderen het niet hebben gevraagd maar er vanuit gegaan zijn dat het zo was.
Niet te druk om maken
Zit je dochter in groep 2? Ik zou me er vooral niet te druk om maken. Op die leeftijden wisselen vriendschappen nog zo snel. Kinderen kunnen de ene dag de beste vrienden zijn en de volgende dag niet meer omdat 1 kind iets verkeerds heeft gezegd. En de dag daarna zijn ze weer vrienden. Zo gaat dat toch op die leeftijd?
Een maand van tevoren al bespreken is dus veel te vroeg. Ik zou gewoon een week van tevoren vragen wie ze wil uitnodigen, dan de kaarten schrijven en laten uitdelen. Misschien niet in de klas maar gewoon langsbrengen. Dat voorkomt scheve gezichten.
Ook
Bij mijn dochter ging het ook vaak zo. Mijn hart brak dan, maar je kunt je kind beter leren ermee om te gaan dan mee te huilen. En vriendschappen veranderen inderdaad in de loop van de jaren.
Uitnodigingen in de klas uitdelen gebeurde ook. Ik snap nog steeds niet dat kinderen niet leren van hun ouders dat dat soms heel pijnlijk kan zijn. Moeders staan er vaak zelfs naast alsof zij zelf de prinsessen zijn waar alles om draait...
Leer je dochter dat het ook anders kan, nodig kinderen uit die zij wil, trek je niks aan van wel of geen tegen-uitnodigingen en gooi de uitnodigingen gewoon in de brievenbussen.
get a life!
Je weet precies hoe vaak wie door wie wordt uitgenodigd om te spelen en wie door wie wordt uitgenodigd op een feestje. Get a life of get a job!
Serieus, houd je hier nu eens wat minder mee bezig. Je dochter heeft vier meisjes en twee jongens uitgenodigd en is twee keer teruggevraagd en dat is niet genoeg voor jou? Je kunt echt niet 1 op 1 kinderen uitnodigen en denken dat zij jouw dochter wel terugvragen want hoe moet dat als een kind maar 5 kindjes mag uitnodigen en is 8 keer gevraagd?
Sowieso ben je al fout als je denkt dat je dochter wel gevraagd zal worden vóór ze zelf 5 is en haar eerste partijtje gevierd heeft. Waarom zouden kinderen jouw kind uitnodigen als ze daar nog niet eens geweest zijn terwijl ze wel al bij anderen zijn geweest. Je meet daarin met twee maten, dat is duidelijk.
Verbieden door school
Bij onze kinderen op school was het verboden om in de klas uitnodigingen uit te delen.
Het zijn vaak dezelfde kinderen die moeten toekijken.
Bij de kleuters gaven de ouders de uitnodigingen vaak op de gang na het wegbrengen.
Bij kinderen die zelfstandig waren, bracht kind of kind met ouders ze langs.
Simpel en goed geregeld.
Tamara
Het is het soort reactie als dat van jou dat ik twijfelde of ik wel een topic zou openen. Als je er niks mee kan, hoef je niet te reageren.
De rest thnx voor de reacties. Af en toe is het ook wel eens fijn om het even van je af te schrijven als je ergens mee zit en te kijken hoe andere hier mee omgaan.
Ik weet dat ik er verder weinig aan kan doen. Zo wil dochter dat vriendinnetje dat haar niet wil uitnodigen wel uitnodigen en die keuze wil ik verder aan haar laten. De uitnodigingen thuis bezorgen in plaats van op school, wil ik zowiezo doen.
Calenzia
Ik kan uiteraard niet in het hoofd van andere ouders kijken, maar niet alle ouders geven voor kleuters al grootschalige feestjes. Dus stel dat jij 6 kinderen uitnodigt, dan kan het best zijn dat een van die kinderen een feestje viert met 2 kinderen. Voor een kind wat 5 wordt is een aantal van 4 of 5 een redelijk aantal. Dat is te overzien. Maar als je er echt mee weggaat, zijn 2 kinderen een overzichtelijk geheel. Verder kun je met het uitnodigen van kinderen geen terug-uitnodiging 'afdwingen'. Leuk dat Marietje bij jullie mocht komen, maar misschien is de vriendschap vanuit Marietje gezien minder diep en nodigt ze daarom andere kinderen uit. Over het algemeen is het zo, dat er een min of meer 'harde kern' is die door de jaren heen over en weer op elkaars verjaardag komt, maar daar omheen wordt soms wat minder nauw gekeken. Probeer hier luchtig mee om te gaan, ook naar je dochter toe. Laat haar gewoon de kinderen uitnodigen die zij er graag bij wil hebben en probeer er geen probleem van te maken als ze niet altijd teruggevraagd wordt. Zo te lezen heeft ze voor zo'n jong kind een rijk sociaal leven, dat is fijn.
uitnodigen
Ik vind serieus dat je je hier echt veel te druk om maakt met een kind dat 2 tot 3 keer per week speelt met andere kinderen. Er zijn jaren geweest dat mijn kinderen 1 keer werden uitgenodigd op een feestje en wekenlang nergens kwamen. Daarom zet ik mijn reactie neer. Dat kun je niet leuk vinden maar jij maakt het je zelf en je dochter veel te lastig. Hoe weet je nu precies hoe vaak kinderen met elkaar spelen? Echt eng hoe je dat in de gaten houdt.
Ik zou alleen vragen of school wil verbieden uitnodigingen in de klas rond te delen. Dat deden ze op de school van mijn kinderen 10 jaar geleden al.
Feestjes
Ik heb mij er nooit druk om gemaakt en mijn dochter ook niet en echt, dat maakt het leven zoveel gemakkelijker. Er zijn zoveel redenen om kinderen (niet) op een feestje te vragen. Van graags eens mee willen spelen, bij de vriendjes of de activiteit passen, vorige week net gekibbeld, naast zitten in de groep enzovoort.
Is je kind gelukkig? Heeft je kind contacten? Daar gaat het om.
Niet ieder kind is het populairste kind in de klas en niet ieder kind dat razend populair is, is daar gelukkig mee. Je kind gaat ongetwijfeld merken hoe belangrijk jij het vindt en dat is niet fijn voor haar. Mijn dochter wilde een tijd graag met een bepaald groepje spelen en vroeg die. Ik heb benadrukt dat ze zo misschien de kindjes kwijt zou raken waar ze zelf wel veel mee speelde. Maar ze wilde het toch en ze moeten het maar ondervinden vind ik. Dat deed ze ook en nu is het weer anders. Gewoon een klein beetje los laten zou ik zeggen.
Andere kant
Mijn jongste werd jarenlang werkelijk overal uitgenodigd. Hij speelde ook met iedereen die het vroeg, ook al zag hij het kind in kwestie niet zo zitten. En ik vond dat hij iedereen terug moest uitnodigen waar hij op het feestje was geweest, zeker de kinderen die niet zo geliefd waren. Heb zelfs een paar jaar 16 kids in twee etappes gedaan. Ja knettergek! En wat leerde ik mijn zoon (impliciet): dat hij vooral geen nee mocht zeggen en geen keuze mocht maken. Arm kind.
Dit om even aan te geven wat misschien de redenen van de vriendinnetjes kunnen zijn. Ze spelen misschien wel met teveel verschillende kinderen en kunnen niet iedereen uitnodigen. Vaak zijn ouders ook heel strikt, bv dat er vier kinderen mogen komen en dat is best weinigIk zou het ook proberen los te laten, je dochter gaat merken dat het je dwarszit en zal er dan last van krijgen.
Uitnodigingen uitdelen op of na school vind ik ook echt bedroevend. Bij ons op school mag het absoluut niet, tenzij de hele klas is uitgenodigd voor een fuif of zo. Gewoon langsbrengen. Leuk toch?
eens met Tamara
Je let er echt veel te veel op wie met wie afspreekt en wie van wie uitnodigingen krijgt. Voor mij is dat over de grens van het gezonde heen.
Het komt over alsof jij iedere week/dag in de klas of het schoolplein met je neus op de uitnodigingen gaat staan om te kijken wie er bij zitten. In normale gevallen loop je als ouder het uitdelen 90% van de tijd mis omdat je of er nog niet bent of al weg bent. Of je bent toevallig met je kind bezig als er in een andere hoek iemand staat uit te delen. Dat je alles ziet, kán niet, of je bent niet gezond bezig.
Drop je kind en ga meteen weg. Haal je kind op en ga meteen weg. Dan zie je niks en hoef je je ook niets af te vragen.
Verbazing
Ik zou me er niet zo druk om maken, niets veranderlijker dan het weer én de mening van een kleuter. Vandaag beste vriendjes, morgen niet bij elkaar in beeld en overmorgen weer lekker samen spelen. En als er vriendjes gekozen mogen worden voor het kinderfeestje moeten ze zich maar net op het juiste moment herinneren met wie ze nou echt het allerliefst spelen. Zo gaat dat op die leeftijd.... Mijn zoon presteerde het in groep 2 om zijn beste vriendje over te slaan bij het noemen wie hij op z'n feestje wilde. Toen ik zijn naam noemde reageerde hij met 'oh ja! Helemaal vergeten...'.
Dat jouw dochter wel leuk speelt maar niet gevraagd wordt op feestjes lijkt mij geen enkel probleem. Zeker als ze er zelf verder geen mening over heeft zou ik er geen tel bij stilstaan.
Uitdelen van uitnodigingen doen mijn kinderen altijd gewoon in de klas. En hun klasgenootjes ook. Tuurlijk betekent dat ook dat kinderen die niet uitgenodigd worden soms zien dat een ander kindje wél een uitnodiging krijgt. Jammer. Volgende keer beter. Misschien een beetje hard van mij, maar ik vind dat kinderen daar gewoon mee moeten leren dealen. Je bent niet altijd aan de beurt, soms heb je pech en soms heb je geluk. Teleurstellingen horen erbij in het leven, dat kun je niet vroeg genoeg leren...
Ik ben dan trouwens weer wel zo'n moeder die mijn kinderen vraagt om op hun feestje een 'extra' gast uit te nodigen: Een klasgenootje dat ze wel aardig vinden en dat niet zo vaak gevraagd wordt op feestjes. Zonder dat dat verder expliciet benoemd hoeft te worden naar het betreffende kind of diens ouders.
Mams
Ik ben echt wel een softie hoor, maar als uitnodigingen in de klas worden uitgedeeld, dan lijkt me dat zo verschrikkelijk moeilijk voor de kinderen die er nooit eentje krijgen. Want die zijn er ook... Dat wordt dan zo zichtbaar voor henzelf en voor alle anderen.
uitdelen
Ja, ik vind dat hard en daar leren kinderen die bijna nooit worden uitgenodigd niets positiefs van. Die zijn er in elke klas en het maakt niet goed dat jij zo'n kind dan eens wel laat uitnodigen, dan zijn er nog steeds kinderen die geen uitnodiging krijgen.
Ik vind het ook niet normaal als er tijdens de pauze van mijn werk iemand vol enthousiasme uitnodigingen gaat uitdelen voor een privéfeestje waar maar 25% van de collega's mag komen. Dat doet niemand zo maar blijkbaar is dat normaal in een schoolklas, gestimuleerd door een moeder die vindt dat kinderen daar maar mee moeten leren dealen.
Het beste ervan maken.
Wie een feest geeft kiest wie er komt.
Wat maakt het uit of je na je eigen feestje door het andere wordt uitgenodigd? Je kan niet iedereen gelukkig maken en niet alle feestjes of mensen hebben de middelen/mogelijkheid om het hele omgevingspakket uit te nodigen. Ons zoontje wordt altijd geweigerd op verjaardag feestje van klasgenoten. Toen hij 5 werd hebben enkele ouders hun kind opzettelijk thuis gehouden omdat ze niet willen dat hun kind naar een 'autist' komt. Het is super erg voor mijn zoontje maar zo weten we ineens hoe rot andere mensen zijn en dan zorgen we er gewoon voor dat het in de toekomst beter gaat. Die kinderen die niet kwamen dat was spijtig, 3 kindjes van de 8 uitgenodigde waren aanwezig maar we hebben er gewoon een tof feestje van gemaakt. Als dank aan de kinderen die wel kwamen hebben we de aanwezigen een maand later getrakteerd op een weekendje subtropisch zwembad. Dit was ook super en de kids hadden fun, zelfs mijn zoontje. Met feestjes van kinderen zie je snel wie de echte vriendjes zijn, nodig nadien ook enkel degene uit voor activiteiten van wie je weet dat ze wel komen. Ons zoontje gaat voorlopig niet meer naar school (aanhoudend slachtoffer van pesten en kan het gewoon onderwijs niet volgen). Tot 2017 krijgt hij aangepast thuisles. Maar die paar vriendjes die hij had, die voordien wel aanwezig waren op zijn feestje zijn nog steeds welkom. Ze zijn al 5 keer komen spelen sinds onze zoon niet meer naar die school gaat. Het is dus niet erg dat niet iedereen komt. Als het er al 2 of 3 zijn is al goed, liever 3 dikke vrienden dan 8 verre vrienden of vrienden die alsof doen dat ze vrienden zijn.
Gelukkig
Bepaalt een ander niet wat jouw kind wanneer moet leren.
Kinderen mogen best kiezen maar wat sturing en vooral tact kan geen kwaad.
Tamara en Pug
Even terugkomend op de reactie van Tamara en Pug. Nee ik let niet op wie er precies een uitnodiging krijgt. Waar het om gaat is dat het al een paar keer uitnodigingen uitgedeeld worden op school door vriendinnen en vriendjes en vervolgens mij dochter over geslagen wordt. Als die uitnodigingen thuis worden bezorgd krijg je er weinig van mee. Maar als je je kind naar school brengt en op zo'n moment worden ze uitgedeeld dan zie je ze wel. Mijn dochter had vorig jaar ook kinderen op een feestje waar ze verder niet mee afspreekt. Die hebben haar niet terug uitgenodigd en dan zit ik daar verder niet mee.
En om nou te zeggen dat je geen uitnodiging kan verwachten als je kind zelf nog geen eerste feestje heeft gehad. Is dat dan ook als ze een kindje al vanaf de peuterspeelzaal kent en ze elke week met elkaar afspreken?
Ik baal er zelf van dat ik me er druk over maak, maar uiteindelijk ben je gewoon mens, moeder, het lijkt me niet raar dat iets dat je kind raakt het ook raakt. Even van je afschrijven helpt voor me en inmiddels heb ik weer over heen gestapt. Terug naar de orde van de dag.
Priem. Zo doe ik het zelf ook. Mijn kinderen mogen zelf kiezen, maar ik stuur wel.
Wel zelf kezen maar met sturing
Precies Calenzia !
Ook ik vind dat kinderen mogen kiezen maar sturing is wel nodig. Immers, je kinderen geef je toch ook waarden en normen mee. Niet alleen aan jezelf maar denk ook aan anderen. Als ouders niet verder komen dan : helaas pindakaas voor het vriendinnetje/vriendje waar dochter/zoon altijd mee speelt maar dat mag mijn kind zelf bepalen dan geef je dus echt een boodschap mee. Tot groep 3 speelde destijds mijn oudste zoon intensief met een klasgenootje wat ook een buurjongentje was. Ook met moeder had ik een meer dan goede band opgebouwd. Toen was haar zoontje jarig en deelde uitnodigingen uit op school en mijn zoontje werd medegedeeld dat hij niet uitgenodigd was. Mijn zoontje kwam thuis en was helemaal overstuur. Hij snapte er niets van. Ook ik was helemaal van slag. Had dit niet verwacht. Ik kreeg echt een klap in mijn gezicht. Na contact met moeder gaf zij aan dat ze de laatste tijd al wat minder speelde met elkaar. Ik was echt verbouwereerd. Je denkt iets opgebouwd te hebben en dat wordt zo in 1 klap onderuitgehaald. We hebben elkaar een tijdje gemeden. Ik heb wel duidelijk gemaakt dat zoon erg verdrietig was en er niets van begreep. Nu kunnen moeder en ik weer prima door 1 deur. Onze kinderen hebben daarna nog wel gespeeld met elkaar. Ook haar zoon is daarna niet uitgenodigd. Daarna over en weer weer wel.
of de prinses van de klas bepaalt
Je moet ook de sociale druk binnen zo'n groep niet onderschatten, zelfs al in groep 2. Mijn dochter had een populair prinsesje in de klas, dat alles bepaalde. Mijn dochter had vanaf de crèche een beste vriendje, waarbij ze ook in de klas kwam en waarmee ze alles samen deed. Prinsesje had het niet zo op mijn dochter en begon de andere kinderen op te stoken (en toen waren het nog maar kleuters!). Zolang mijn dochter haar beste vriendje had, maakte het haar niet uit wat prinsesje vond. Tot prinsesje het presteerde om het vriendje zo onder druk te zetten dat hij haar én haar trouwe volgelinge wel uitnodigde voor zijn feestje en mijn dochter niet (dat was inmiddels in groep 4). Ik heb het die moeder wel kwalijk genomen dat ze niet een beetje had gestuurd, want vriendje speelde nooit met prinsesje en bijna dagelijks met mijn dochter. Na het feestje liet prinsesje het vriendje weer vallen als een baksteen. Voor mijn dochter hoefde de vriendschap met vriendje ook niet meer. Ze verdomde het om nog met hem te spelen en dat is nooit meer goed gekomen.
Het is allemaal al 10 jaar geleden. Mijn dochter zit er allang niet meer mee. De trouwe volgelinge van prinsesje is laatst naar mijn dochter toegekomen om te vertellen hoe het haar spijt wat er in die jaren allemaal is gebeurd, want dat feestje was natuurlijk lang niet het enige.
Ik had niet gedacht dat kinderen van 5, 6 jaar al zo konden manipuleren. En nu nog als ik kinderen van die leeftijd zie denk ik nee.... dat kan echt niet. Maar het gebeurde toch.
Tita
Wat mij ook opvalt is dat er een meisje in mijn dochters klas zit wat bijna overal uitgenodigd wordt. En dan vraag ik mij toch af waarom zij wel en mijn dochter niet. Dan gaat het mij echt niet om kinderen waar dochter verder niet mee afspreekt. Zo had ze een paar kinderen vorig jaar uitgenodigd waar ze verder nooit mee afspreekt maar die wou ze wel op haar feestje. Uiteindelijk geen terug uitnodiging. Ik vind het wel jammer, maar zit er verder niet mee, kan dat wel snappen. Dochter sprak vorig jaar vaak met jongens af en een paar van die beste vriendjes waren wel op haar feestje, maar geen terug uitnodiging. Ook daar kan ik me iets bij voorstellen dat die moeders dochter niet terug uitnodigen omdat ze haar niet als enige meisje willen. Bij deze jongens is dochter meestal het enige meisje waar zij wel meespelen. Het doet meer zeer, maar ik snap het. Maar bij de meisjes waar ze regelmatig mee afspreekt doet het me gewoon wel meer. En toevallig is het dat ene meisje dat ze dan weer wel uitnodigen ondanks dat die kinderen vaker met dochter afspreken. Geen idee of dit meisje manipuleert. Mijn dochter spreekt af en toe met haar af, ze zitten al sinds groep 0 bij elkaar. Nu groep 2 nog steeds samen met ook dat andere meisje. En ik ken dit meisje als een bazig kind. Bij het vriendinnetje dat pas uitnodigingen uitdeelde, speelde dochter vooral vorig jaar regelmatig mee. Dat andere meisje sprak toen nooit met haar af. Dit schooljaar hebben die twee elkaar mee gevonden. Toch is het niet zo dat het vriendinnetje dochter uit het oog is verloren. Vorige week weer afgesproken. Toch krijgt dit ene 'nieuwe'vriendinnetje wel uitnodiging en dochter waar al langer de vriendschap mee is krijgt geen uitnodiging. Plus een aantal kinderen waarmee dit vriendinnetje nooit afspreekt die ook een uitnodiging krijgen. Ik vermoed dat haar moeder in dit geval niet gestuurd heeft.
Bij zoon heb ik dit nooit zo gehad. Scheelt dat hij al sinds groep 2 drie beste vrienden heeft en een duidelijker beeld voor wie wel. Het is lastig dat mijn kinderen beide in oktober jarig zijn en met die wisselende klassen het soms gokken is voor welke kinderen ze nou wel wat mee hebben en wie dan weer niet. In groep 3 zitten alle kinderen bij ons bij elkaar en groep 4 wordt dan gesplitst in groep 4 en groep 4/5. Ik denk dat het ook wel zal schelen als dochter in groep 3 meer vaste vriendinnen heeft. Uitnodigingen hoeft ze pas over 2 a 3 weken uit te delen. Gaan we bij de kinderen thuis bezorgen. En ik kijk wie ze tegen die tijd allemaal uit wil nodigen. Kinderen waar ze anders nooit mee speelt ben ik extra kritisch over. Ook al heb ik gevoelsmatig bij dat vriendinnetje nodig we haar ook niet uit. Die keuze is aan dochter en als ze haar wil prima. En deze keer iets minder jongens in de hoop dat het idee dochter als enige meisje minder meespeelt om haar niet uit te nodigen.
Het helpt in ieder geval om het even van je af te schrijven en inmiddels ben ik er weer een stuk relaxter in.
herkenbaar
Ik heb het ook gemerkt bij mijn kinderen. Zo vlak voordat ze een feestje gaven kwamen ze opeens met totaal andere kinderen aanzetten die op het feestje moesten komen.
ik heb het nooit goed gevonden dat kinderen waar ze wel regelmatig mee speelden niet uitgenodigd werden. Maar er zijn echt kinderen die invloed proberen uit te oefenen.
Bij mijn dochter hoorde ik in groep 3 dat ze echt instructies kreeg. Zij moest die en die uitnodigen.
Ik vind dus ook dat je dat als ouder wel moet sturen. En uitnodigingen in de kkas uitdelen dat kan echt niet. Mocht gelukkig ook niet maar dan gingen ouders bij de deur staan in plaats van de kaartjes rondbrengen. I
Zo herkenbaar Tita
Dochter had kort zo'n meisje in de klas, gelukkig ging ze na 2 jaar verhuizen. Alle ouders waren daar blij mee.
Zoon vanaf groep 3 ook. Als jongen had hij er niet zo heel veel last van hij bekeek het van een afstandje. Hij kon daar heel goed analyserend over vertellen. Zo van X heeft een hele stoet meiden om zich heen die precies doen wat zij zegt. Ze lijkt wel een koningin uit een sprookje, wat X zegt moet gebeuren. Ze bepaald zelf wie er op welk feestje mag komen!
Wie er op de feestjes van mijn kinderen mochten komen heb ik altijd door de kinderen zelf laten bepalen, wel met een beetje sturing vanaf de zijlijn. Vriendjes waar ze vaak mee speelden bovenaan het lijstje genodigden, los vaste contacten bungelden onderaan de lijst. Als de activiteit dan bekend was bepaalde ik hoeveel er mochten komen. Voor de bowlingbaan hield ik het totaal op 6 kinderen inclusief de jarige. Voor een speurtocht door de duinen 8 inclusief de jarige. Dan zijn goede vriendjes er ieder jaar, losse contacten wel of niet afhankelijk van de activiteit.
Binnen 8 jaar tijd kan er trouwens veel veranderen op het gebied van goede vriendjes. Kleutervriendschappen zijn soms rond groep 4 ineens over (constante ruzies over hoe en wat er gespeeld wordt) om dan in groep 8 weer op te bloeien. Of het gaat over en komt nooit meer goed.
Ouders die veel proberen te sturen in de vriendschappen van hun kinderen doen volgens mij meer kwaad dan goed. Ik heb vanaf de peuterspeelzaal tot en met groep 5 voor mijn dochter met zo'n bemoeimoeder moeten dealen dat heeft de vriendschap geen goed gedaan. Van je moeder verplicht spelen met een vriendinnetje dat op dat moment niet je eigen keus is dat werkt niet. Op een dag met mooi weer wil je met Grietje skaten in het park, als het regent kan je met Aagje weer met de poppen spelen. Als je dan met mooi weer met Aagje moet spelen kan je niet skaten in het park, omdat Aagje geen skates krijgt van haar moeder (vond ze te gevaarlijk).
Geen goed zicht op
Ik ben toch lichtelijk verbaasd hoe goed sommige ouders lijken te weten wie er precies op welk feestje komt. En of dat dan kinderen zijn waar de jarige wel of niet veel mee speelt. Ik ben al blij als ik van mijn eigen kinderen weet met wie ze veel spelen.
Ik bedoel, ik weet van mijn kinderen met wie ze thuis veel spelen maar met wie ze op school/op de BSO veel spelen heb ik vrijwel geen zicht op. Laat staan dat ik dat van andere kinderen weet.
En sommige kinderen hebben ze nog nooit thuis mee afgesproken terwijl ze er op school wel veel mee spelen. Maar door sport en tegengestelde BSO dagen lukt het soms gewoon niet. Maar dat maakt die kinderen niet tot 'mindere' vrienden of vriendinnen.
Bij het uitnodigen voor partijtjes probeer ik wel in te schatten of er niemand 'vergeten' wordt, maar a) ik heb er niet altijd zicht op en b) kind heeft soms hele goede motivatie om een kind niet uit te nodigen. Bijvoorbeeld omdat Jantje en Pietje stuk voor stuk leuke kinderen zijn maar samen niet, of omdat ze juist dat ene kind willen uitnodigen waarmee het nooit lukt om thuis af te spreken.
Kinderen niet uit mogen nodigen is hier meestal een groter probleem dan niet uitgenodigd worden. Of, zoals klasgenootje van jongste zei toen niet heel subtiel werd gezegd dat ze niet mocht komen omdat dat te veel werd. 'Ach dan spreken we een andere keer wel eens af'.
thuis bezorgen
hebben wij meestal gedaan.
Het is voor niemand leuk om te worden overgeslagen.
Wacht even, ik heb de kaartjes ook weleens laten meenemen naar school. Toen we een van de genodigden misten en vroegen waarom ze niet geweest was, bleek het kaartje nog onderin haar tas te zitten ;p
Wat de anderen al zeggen: in de kleutertijd en de eerste schooljaren daarna wisselen vriendschappen nogal eens. En je kunt inderdaad niet altijd erop rekenen dat je kind teruggevraagd wordt, en de kans wordt kleiner als er verscheidene paralelklassen zijn/ er grote klassen zijn met veel keus. Het is hard.
Goed dat je dochter er niet zo mee zit. Ik snap best dat het je raakt. Zoals ik al schreef: overgeslagen worden is niet leuk, en je ervaart je kind als een deel van jezelf en voelt je ook een beetje 'overgeslagen'.
Een feestje is niet perse leuker met veel kinderen. Een van onze zoon wilde als kleuter alleen zijn beste vriendje op zijn feestje. Verder niemand. Toen zijn we lekker een dagje uit geweest.
Samen
Ik bedenk samen met de kinderen wie ze willen uitnodigen. We schrijven een lijst met namen op en als ze dan een goed vriendje vergeten zijn dan geef ik dat aan en dan is het meestal van'oh ja, die mag ook komen'
Mijn tweede zoon had een paar vaste vriendjes en hij kwam altijd op hun verjaardagen en zij bij hem. Weinig feestjes dus maar dat boeide hem niet zo want hij was tevreden met zijn vaste vriendjes. Mijn oudste dochter had zo'n groepje, alleen wat groter en wat wisselender maar het ging over en weer met uitnodigingen. Mijn andere zoon fladderde altijd heel erg heen en weer. Die kon rustig zijn beste vriendje niet uitnodigen want hij had de afgelopen 2 weken niet bij hem gespeeld Dan zorgde ik er dus voor dat die wel een uitnodiging kregen.Hij werd soms ook niet uitgenodigd omdat ouders hem te druk vonden (ADHD) dus dat was soms ook best sneu.
De tweeling wordt heel vaak uitgenodigd, gezamelijk, apart, echt op de meeste feestjes in de klas is wel een van beiden of allebei te vinden. Ze spelen ook met alle klasgenootjes graag. Met hun verjaardag is het dus altijd wel een beetje tricky want we kunnen nooit iedereen terugvragen.
lastig
Bij mijn dochter is het ook een probleem dat ze nog al heen en weer fladdert tussen verschillende dingen, zoals jou zoon Nur. Voor mij extra reden om goed te kijken naar wie ze nou precies uit wil nodigen. Bij zoon heb ik dat gedoe gewoon niet. Net zoals de andere zoon van Nur heeft hij gewoon een paar vaste vrienden zij nodigen elkaar heen en weer uit. Zoon zit er verder niet mee dat hij dan niet bij iedereen uitgenodigd wordt. Bij hem hoef ik dan ook niks te sturen. De rest die hij noemt zijn kinderen waar hij ook wel eens mee afspreekt.
Dochter heeft vandaag met dat meisje afgesproken die haar niet had uitgenodigd afgelopen vrijdag. Verder niks over gezegd en dat wou ik ook niet doen. Ik sta er wat dat betref ook boven om er naar die moeder ineens een probleem van te maken of er anders tegen te gaan doen.
Dochter kwam net naar me toe met de vraag of een jongetje dat vorig jaar bij haar in de klas zat en nu in een andere klas ook mag komen. Op zich heeft ze daar vorig jaar regelmatig mee afgesproken. Dat jongetje heeft toen tegen haar een paar weken voor zijn feestje gezegd dat zij ook mocht komen, maar uiteindelijk niet uitgenodigd. Dochter vertelde vervolgens dat het jongetje tijdens het buiten spelen haar vroeg of hij op haar feestje mocht komen en zij heeft ja gezegd. We hebben nog een paar weken voordat we de gastenlijst gaan maken.
calenzia
en als jij ook eens de houding adopteert dat je het laat gaan? hoe meer water je iets geeft, hoe meer het bloeit. Dus alles wat zij tot 2 weken voor het feestje bedenkt, zegt, overweegt, bediscussieert etc. laat je helemaal voor wat het is (en je hummmt eens wat als ze er over begint). En dan maak je 2 weken van te voren het lijstje, kijkt even goed of ze niet iemand vergeet waarvan jij vindt dat je het niet kan maken en huppakee uitnodigen maar. Het houdt een beetje rust in de tent, geeft jou ook wat afstand. En hé, wij zijn volwassen en weten dat het allemaal niet zo vreselijk belangrijk is. Ja, verdriet, echt gepest en buitengesloten worden dat zijn absoluut geen fijne dingen, en uitnodigingen uitdelen op school dat doe je gewoon niet. Maar verder lijtk het mij handig om een beetje 'het belangrijke' ervan af te halen.
gr Angela
Angela
Dat doe ik ook
Uitnodigingen
Misschien gaat het in groep 2 langs ze heen als de uitnodigingen niet in de klas uitgedeeld worden, maar later merken ze echt wel wie er naar een feestje gaat en wie niet. Ik heb heus geen mateloos populair kind, er zijn jaren geweest dat ze maar op één feestje van een klasgenootje werd gevraagd, maar zij heeft daar nooit onder geleden.
Dat wij onze dochter niet dwingen om bepaalde kinderen uit te nodigen wil niet zeggen dat wij geen waarden overdragen trouwens. Integendeel. Het zijn alleen andere waarden denk ik.
snap het wel
Het is niet leuk als je ziet dat je kind niet wordt uitgenodigd, dat hebben wij met onze oudste zoon (nu 10) vaak gehad. Zie mijn reactie in het andere kinderfeestjesdraadje, voor de afwijzingen die wij hebben gehad. Als het kind er zelf niet zo mee zit, zou ik proberen er geen punt van te maken, en anders ook niet. Het is toch niet anders en je helpt je kind niet door het heel belangrijk te maken. Je dochter is nog heel jong, en de vriendschappen kunnen nog helemaal veranderen.
Onze zoon vindt het wel jammer dat hij weinig wordt gevraagd overigens, die heeft wel het idee dat hij wat kinderfeestjes tekort komt, vooral omdat zijn broertje wel overal wordt uitgenodigd. Dit jaar zit hij in groep 8 en over niet al te lange tijd komt zijn laatste kinderfeestje. Hij wil zelf een stuk of 6-7 kinderen uitnodigen (ook een gewenst aantal gezien het spel dat we willen gaan doen). Bij een aantal kinderen kwam hij niet op het feestje, maar hij nodigt ze gewoon uit omdat hij die kinderen aardig vindt en daar bovendien ook buiten school (regelmatig) mee afspreekt. We hebben gelukkig nooit afzeggingen gehad voor zijn feestjes, dat zou ik erger vinden.
Ook eens meegemaakt dat een feestje van een impopulair jongetje niet doorging (waar een van onze kinderen was uitgenodigd), omdat bijna niemand kon (wilde?) komen. Dat is pas zielig!
