Kinderen weigeren te eten 6 en 10 en hoe ga ik hier mee om
Mijn man heeft twee kindjes van 6 en 10. Zijn dochter van 10 is een rustig en hoog intelligent kind, zijn jongste is erg druk maar ik vermoed dat ook hij hoog intelligent is, maar hij is daar nooit op getest. Beide kinderen eten erg slecht. Ze lusten/eten in principe alles, al is zijn dochtertje niet echt gek op vlees, en zijn zoontje geen grote fan van groente, ze eten het wel. En ik vind het zelf normaal dat ze bepaalde dingen niet zo lekker vinden en probeer daar rekening mee te houden.
Ze zijn mager en redelijk klein voor hun leeftijd, de jongen van 6 draagt maat 110-116, dat is nog redelijk normaal begrijp ik, maar zijn dochter is 10 en draagt maat 128, we hebben maat 134 in de kast liggen, maar het is gewoon te groot.
De ouders zijn uit elkaar gegaan en het is al drie jaar een vechtscheiding. Er zijn aardig wat rechtszaken geweest omtrent de voogdij. We wonen in het buitenland, en daar is alles net iets anders geregeld als in Nederland. Het is hier normaal dat de moeders 100% voogdij hebben. Hij heeft nu eindelijk een regeling dat ze om het weekend bij hem zijn. De moeder slaat en schopt haar kinderen regelmatig geeft dit ook gewoon toe in de rechtszaal vindt dit de normaalste zaak. Mijn man staat als vader redelijk machteloos, omdat de rechter letterlijk heeft gezegd dat dit corrigerend gedrag is, en dat hij dat heeft te accepteren als Nederlander in het buitenland.
Bij de moeder van de kinderen eten zij nauwelijks. Dat levert veel strijd op en er wordt door haar regelmatig gestraft en geslagen. Doordat mijn man dit gedrag afkeurt, en er een rechtszaak van heeft gemaakt is de situatie nu zo slecht dat de ouders niet meer met elkaar communiceren. Mijn man heeft dit geprobeerd, zelfs me behulp van een psycholoog, maar het mocht niet baten. Deze situatie krijgen die kleintjes natuurlijk ook mee. We mogen ze op vrijdagen uit school halen en op vrijdagavond vragen de kinderen al huilend of ze niet langer mogen blijven en dat ze echt niet terug willen naar hun moeder. Ik zie als soort van buitenstaander dat dit voor iedereen hartverscheurend is, ook voor de moeder.
Doordat de kinderpsycholoog heeft gezegd dat de kinderen echt te mager en te klein zijn is mijn man nu ook strenger geworden qua eten. Hij staat er op dat de kinderen hun borden leeg eten. De psycholoog aldaar zegt dat als de kinderen niet eten, dat ze voor straf in een hoek moeten staan, of op het balkon ofzo, tot ze wel gaan eten. Dit is door zowel de moeder als de vader tot in den treuren geprobeerd, maar ze geven zelf aan dat ze liever in een hoek staan dan iets te eten.
Het is niet dat ze het eten niet lusten, maar ze malen er gewoon niet om. Ik heb inmiddels vanalles geprobeerd, door ze zelf mee te laten beslissen wat we eten, kleinere porties, dan eet je niet houding, beloningsspelletjes noem maar op, maar ze eten gewoon niet. We zitten soms wel 2,5 uur aan tafel voordat een bord zelfs maar voor de helft leeg is. Waar ik zoiets heb van laat ze maar, want het gaat ze om de strijd in dit geval, zodat ze zelf iets te zeggen en te bepalen hebben, wordt mijn man steeds strenger en gefrustreerder/wanhopiger. Wat ik ook weer begrijp.
Begrijp me niet verkeerd, hij is gek op zijn kinderen, hij loopt naar de hel en terug om ze gelukkiger en gezonder te zien, hij zal ze nooit slaan en maakt liever grapjes met ze dan dat hij streng is. Maar uit een soort wanhoop denk ik, wil hij ze uitleggen waarom hij vind dat ze moeten eten, waardoor de strijd in mijn ogen steeds groter wordt. Naast alle dingen als je hebt het nodig om te groeien, om gezond te blijven, om goed op school te kunnen leren, omdat het lekker is, zegt hij nu tegenwoordig ook dat ze hierdoor wel voor een groot deel het weekend verpesten en dat doordat ze weigeren te eten het weekend zo wel erg snel voorbij gaat en dat hij er van baalt dat hij een strenge vader moet zijn, terwijl hij liever leuke dingen met ze gaat doen.
Hoe overtuig ik hem er hemelsnaam van dat dit niet de manier is om ze te laten, en wat is wel de manier? We hebben echt al vanalles geprobeerd, ik wil als stiefouder ook niet teveel zijn houding/opvoeding bekritiseren, maar ik zit inmiddels ook een beetje met mijn handen in het haar.
1 manier
Er is maar 1 manier: volledig loslaten. Dus niet meer praten over het eten, geenstraf, gewoon tussendoortjes geven en praten over gezellige dingen, zelf laten opscheppen en als je zelf klaar bent gewoon de tafel leegruimen. Wat voor vader is dat die zegt dat ze het weekend verpesten terwijl hij dat zelf doet met zijn straf? Overigens zal een kind niet snel kort zijn door weinig eten. Lengtegroei heeft niet zoveel te maken met kcal.
Maak er iets gezelligs van
Strijd om eten verlies je. Altijd.
Probeer daarom voor de gezelligheid te kiezen: kinderen laten helpen met het eten, samen aan tafel eten en voor de rest geen druk.
Wat Trivia ook zegt: vader heeft de kinderen eenmaal in de twee weken, dat gaat echt het verschil niet maken qua eten. Een goed contact met de kinderen is dan veel en veel belangrijker.
Ik zou overigens kijken of ik ze tussen de maaltijden door kan verleiden met lekkere hapjes. Stukjes paprika, een appeltje, bekertje popcorn, lekker broodje, eitje, plakje vlees of kaas,?.
Eens met de anderen.
Wat tussendoortjes extra en er geen aandacht aan schenken. Het is een machtstrijd die ze altijd winnen. Je kan het eten niet naar binnen proppen en dat weten ze.
Ik begrijp wel dat jullie je zorgen maken, stress doet veel bij de kinderen. Triest, ik zou me ook enorm machteloos voelen zodra ze bij hun moeder zijn. Schoppen, slaan, je hart draait om.
Laat het vooral bij jullie dan ontspannen en gezellig zijn.
die kinderpsycholoog
Die deugd echt niet voor haar vak! Ik ben het volledig eens met de voorgangers. Laat los. Maak er wat gezelligs van. Jullie zorgen voor lekkere dingen, de kinderen beslissen wat ze er van eten (of niet). Geen strijd, geen gedoe. En vooral geen uren aan tafel gaan zitten.
Je kunt ook eens proberen om een keer voor de tv te eten. Of ga samen lekkere hapjes maken. En geef wat vaker wat tussendoor. Fijn als het iets gezonds is, maar maak daar vooral geen halszaak van.
Precies
Helaas zijn er nog landen waar het normaal is om kinderen te slaan. Als je slechts om het weekend je kinderen hebt, moet je die tijd niet verpesten met streng opvoeden. Houd het vooral gezellig en veilig met de kinderen. Misschien willen ze overdag wel fruit en brood, of crackers, of andere dingen eten. Het is heel normaal, of in ieder geval niet abnormaal, dat groente minder graag gegeten wordt. Van dwang is in ieder geval nooit iemand beter geworden.
Mee laten koken?
Mijn zoontje was ook een kieskeurige eter, hij is nu 6 jaar en wat bij mij goed geholpen heeft is mee laten koken. Hij snijdt de groenten (uiteraard een klein mes en niet al te scherp, meteen goed voor de motoriek), en laat hm op een krukje bij het fornuis staan als we daadwerkelijk koken. Ik sta achter hem om op te letten en zo nodig hand te begeleiden met het roeren. We doen dat nu een jaar en hij vindt het super leuk ( en heeft geleerd voorzichtig te zijn) en z'n 'eigen' gerecht eten maakt dat hij het vaak ook netjes opeet.
En ik maak er nooit een strijd van, levert frustratie op die niet werkt. We eten een half uur, dan neem ik de borden weg. Als het bord niet leeg is, maar ik merk dat hij echt vol zat en hij genoeg gegeten heeft laat ik het daarbij. Als hij bijna niks wilde eten, krijgt hij daarna geen tussendoortje/toetje meer, dus als hij daarna trek heeft, bied ik vriendelijk z'n bord avondeten aan. Wil hij dat niet, even goede vrienden, dan gaat het de koelkast weer in en laat ik het erbij zonder boos te worden. Bij het ontbijt tover ik z'n bord weer tevoorschijn, en dan wint de trek het van z'n koppigheid en eet hij het hele bord op. Heb het een hele tijd consequent gedaan, en nu komt het eigenlijk niet meer voor, en eet hij goed. Ik ben erg tegen het weggooien van voedsel, en soms moet je dingen eten die je niet lekker vindt, dus dat wil ik hem consequent maar vriendelijk aanleren.
(Maar goed, zelfs dit mislukt wel eens hoor, het blijft proberen en doorzetten!)
Maar goed, jullie kinderen zijn er om het weekend, dus of dit haalbaar/effectief is, dat is lastig te voorspellen en dus uitproberen.
Luthien
Jouw methode is wat mij betreft net zo dwingend en barbaars als slaan of een kind 2,5 uur aan tafel laten zitten achter een bord koud eten. Goed hoor, dat je zijn wil zo kunt breken ;-(
Luthien
Ik neem aan dat als je een keer wat teveel hebt gekookt, je dat zelf ook voor het ontbijt neemt?
Jazeker
Als er genoeg is voor nog een dag dan eten we er twee dagen van uiteraard, maar als er nog een restje is, dan warm ik het 's ochtends op en eet ik het inderdaad zelf als ontbijt. Of zoon als hij dat zelf graag wil. Iets meer werk dan brood smeren, maar zonde om het weg te gooien naar mijn mening.
En ik warm het uiteraard netjes op hoor, ik ga hem geen koud bord voor z'n neus zetten! Maar ik ken m'n zoon, als hij weet dat hij daarna toetjes krijgt of 's ochtends boterhammen, dan laat hij alles staan wat hij minder graag lust en houdt hij vol. Dan zou hij alleen leven op brood, fruit en tussendoortjes die dag. Hij heeft z'n voedingstoffen gewoon nodig om genoeg energie te hebben en gezond te blijven en dit werkt voor ons goed en we hebben nooit strijd over het eten.
geen snoep
Mijn zoon van 9 eet ook slecht en niet met de pot mee (hij is wel ernstig verstandelijk gehandicapt). Wij houden het gewoon leuk, wil hij eten, is dat goed, zo niet dan niet. Je kan een kind nu eenmaal niet dwingen te eten. Hij heeft soms trek in kwark, een stukje kaas of een banaan en hij eet gelukkig ook goed brood en sommige andere fruitsoorten. We bieden hem ook af en toe een rauwe wortel of wat komkommer aan als snack.
Wat dan wel handig is: geen snoep of koekjes in huis, anders zitten ze zo vol dat je ze nooit een tomaatje kan laten snaaien.
Dat lastige eetgedrag bij je stiefkinderen heeft te maken met dat ze daar wel controle over hebben en willen houden. Je moet dus vooral niet pushen om ze te laten inzien dat er gewoon mogen zijn. Hopelijk kan je de vader doen inzien dat hij z'n frustraties echt los moet laten om ze aan het eten te krijgen. Ga lekker samen koken en laat ze de boel mee helpen snijden (en ervan snoepen).
nog een vraag Luthien
"Maar goed, zelfs dit mislukt wel eens hoor, het blijft proberen en doorzetten!"
"we hebben nooit strijd over het eten"
Kun je nog even uitleggen hoe deze 2 opmerkingen zich laten combineren? Als je nooit strijd hebt, hoef je niet te blijven proberen en doorzetten, toch?
En prima als je 's ochtends een opgewarmd prakje wegkrijgt, maar ik denk niet dat ieder mens dat zo kan waarderen. Het ontgaat mij ook waarom een boterham slechter zou zijn dan een voor een tweede of zelfs derde keer (als hij later op de avond ook al aangaf trek te hebben) opgewarmde hap. Qua voedingsstoffen hoe je dat echt niet te doen in ieder geval.
Geen strijd
Omdat als hij aangeeft het bord niet te willen, ik er geen ruzie over maak, maar het erbij laat. Ik warm het altijd pas op als hij aangeeft het wel te willen eten, dus max 1x opgewarmd. Dat is dus hetzelfde als men voor twee dagen kookt, alleen dan op een ander tijdstip. En geen enkele methode werkt altijd op elk moment, of dat nu mijn methode is of die van een ander. Dat wilde ik duidelijk maken met mijn uitspraak.
Maar TO vroeg om suggesties, dus ik vertel haar hoe wij het doen, ik zeg niet dat het de enige juiste manier is, want voor iedereen werkt wat anders. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden en dat is ook goed.
Dank voor de reacties tot dusver
Heel hartelijk dank voor alle reacties.
Ik zit gelukkig op een zelfde lijn als jullie door geen strijd te willen. Maar nu moet ik mijn man nog gaan overtuigen om het ook los te laten. Dat is denk ik nog het moeilijkste. Zijn kinderen zijn koppig, maar ze hebben het niet van een vreemde! Het is bij hem een stukje angst overigens, zijn kinderen eten bij hun moeder al nauwelijks, en nu wordt er ook door die psycholoog gezegd dat ze te mager en te klein zijn en dat geeft hem angst, omdat hij ze graag gezond ziet en gelukkig. Maar is in mijn ogen niet de juiste manier, vandaar mijn hulpvraag. Ik ben het ook echt met Triva eens, ik heb het er ook echt wel met mijn man over dat hij dit soort dingen naar mijn inzien niet moet zeggen. Omdat hij hiermee een extra druk op de schouders van zijn kinderen legt, die ze er misschien helemaal niet bij kunnen hebben. Ik ben ook geen voorstander van 2,5 uur aan tafel zitten, we hebben het er over, maar ik dring niet door.
Het zelf laten opscheppen had ik nog niet geprobeerd. Maar wellicht is dat nog een optie. Ook de tip om geen koekjes en snoepjes in huis te hebben zou nog kunnen. Het is echt niet zo dat ze veel snoepen, want ook daar geven ze niet heel veel om, maar vooral de jongste pakt zo nu en dan een mentos.
Bedankt voor wat nieuwe handvatten en meningen. Mochten er nog andere tips zijn, ze zijn van harte welkom.
Je man overtuigen.
Misschien kan je hem dit draadje laten lezen?
wilde ik ook schrijven
Dit soort boodschappen komen vaak beter over als iemand het zelf leest, van voor af aan.
Ja pijnlijk
Pijnlijk dat het zo moet gaan. Maar dan zou ik juist zorgen dat het weekend zorgenvrij is voor die kleintjes. En gewoon wat extra gezond aanbieden. Met die dwang kun je ze ook nog een eetstoornis bezorgen.
goed maken
De vader kan nooit goed maken wat (volgens jullie) de moeder 'fout doet' in de opvoeding, alleen maar vooral heel veel liefde geven.
Hij kan hen nooit leren eten, hij kan alleen hierover met de moeder in gesprek gaan om er geen druk meer achter te zetten. Want met dwang zal een kind nooit gaan eten en ontwikkeld het idd een eetstoornis.
De kinderen willen waarschijnlijk aandacht/liefde en als dat niet lukt dan maar negatieve aandacht - en dat lukt erg goed met eten want zo krijgen ze hun vader op de kast. Negeren dus, echt negeren vanaf nu en het gezellig hebben samen. Maak het eten leuk!
laat het draadje maar lezen 
probleem het eten?
Die kinderen zijn geniaal. Hebben feilloos hun enige wapen gevonden waarmee ze alle volwassenen gek krijgen! Waarom maakt die psychologe zich niet druk over de kindermishandeling die gaande is (slaan schoppen) ipv het eten?
Ik zou proberen te zorgen dat dat e e weekend in de 2 weken hun veilige haven is waar ze naar uitkunnen kijken. Mijn hart doet pijn als ik hoor wat voor leven die kinderen moeten leiden.
Ik vind het
Niet aan een psycholoog om een uitspraak over te dun zijn te doen. Dat is toch helemaal zijn vakgebied niet?!
Verder sluit ik me aan bij de bovenstaande meningen. Loslaten, kinderen mee laten helpen met koken en boodschappen halen. Extra tussendoortjes geven etc.
Volgens mij eten de kinderen best goed als er niet zoveel druk op ligt. Je geeft immers in de eerste alinea aan dat het niet heel moeilijke eters zijn.
nogmaals dank
Ik wil iedereen nog een keer bedanken voor alle reacties. Ik heb er gisteravond nogmaals met mijn man gesproken. We gaan kijken hoe ze reageren als ze zelf mogen kiezen wat we gaan eten, zelfs al zouden ze twee keer macdonalds kiezen het voor nu oke vinden, en als ze iets anders willen zelf hun eten moeten opscheppen en zelf bepalen hoeveel ze eten. En we ze vooral een veilige plek moeten bieden zonder extra druk over wel of niet eten.
Ik had toen de reactie van Tango en GS nog niet gelezen ivm tijdsverschil. Ik heb er nog nooit bij stil gestaan dat het niet aan een psycholoog is om te bepalen wat iemands gewicht is, en mijn man eigenlijk ook niet, denk ik. Voor de uitspraak van die psycholoog aten ze moeizaam, maar ze aten. Er zat er minder druk achter en hadden we het wel gezellig. Echt heel hartelijk dank voor dit inzicht. Ik denk dat dit ook voor mijn man een eye opener zal zijn, waardoor hij het ook iets beter zal kunnen loslaten. Overigens de opmerking van Triva over dat lengtegroei niet in verband stond met kcal was ook al een goed argument gisteren!
grappig
Toch grappig hoe luthien wordt toegesproken... Er zijn landen waar zie drie keer per dag rijst eten...
En persoonlijk een goed streven niets weg te gooien!
Vroeger moest ik op de wc mijn bord leegeten de rest kreeg een toetje dat vindt ik vergelijkbaar met slaan en schoppen.
Maar wat iedereen zegt ben ik het helemaal mee eens, los laten en houd het gezellig.
Bise
'We gaan kijken hoe ze reageren als ze zelf mogen kiezen wat we gaan eten, zelfs al zouden ze twee keer macdonalds kiezen het voor nu oke vinden, en als ze iets anders willen zelf hun eten moeten opscheppen en zelf bepalen hoeveel ze eten. '
Dat kan simpeler: maak een A4 met bijv 20 regels en ze mogen dus 20x lang kiezen wat ze willen eten en dat op zo'n regel schrijven maar het mag niet twee keer hetzelfde zijn. Na die 20x mogen ze weer opnieuw beginnen. Ze zijn er twee dagen achter elkaar dus de ene dag het ene kind en de andere dag het andere. Dan ben je zo tien weken verder voor je weer naar de macdonalds moet.
verschil
Er zit m.i. wel een verschil tussen 's morgens een 'nieuwe' rijst maaltijd geserveerd krijgen of 's morgens de opgewarmde prak van de vorige avond krijgen.
Wij eten 's avonds met regelmaat brood. Maar als mijn kind zijn boterham dan maar half op eet krijgt hij de volgende morgen een nieuwe boterham en niet de al half opgegeten boterham van de vorige avond.
Ik ben helemaal tegen voedselverspilling, maar zou dat eerder zoeken in kleinere porties opscheppen en de rest in de pan laten dan een bord waar al van gegeten is (lekker met die speeksel resten er aan) nog een keer opwarmen.
Maar goed, ik ben ook geen fan van warm eten en eet dat ook zeker niet dagelijks. Zet mij 's morgens een bord warm eten voor en mijn honger is spontaan weg.
Lijstjes en tips
Ik ben het met mijn voorgangers eens dat de dochters het ideale wapen gevonden hebben en dat je daarom de strijd niet meer moet aangaan. Hopelijk werkt een loslaat-aanpak uiteindelijk beter en kunnen jullie moeder overtuigen wat anders te proberen. Want wat jullie nu proberen, werkt in elk geval niet.
Wat je zegt over angst bij je man is heel begrijpelijk en een grote valkuil. Kinderen voelen die angst feilloos aan en gaan daardoor nog meer steigeren. Laat hem proberen dat los te laten. Zoals anderen al zeiden: hij kan in de 2 dagen niet goedmaken wat in die andere 12 dagen misgaat. Hij kan zijn dochters wel een leuk weekend geven en leren dat eten ook gezellig en leuk kan zijn. Geef het goede voorbeeld door zelf wel te genieten: ga de kinderen niet op hun vingers zitten kijken aan tafel maar zorg dat jullie volwassenen lekker en gezellig eten en spreek dat ook uit: Ik vind dit echt lekker, jij ook? Gezellig, nietwaar? Bedankt dat je zo lekker gekookt hebt. Dat soort dingen. Glimlach. Straal warmte uit. Laat de angst los!
Goed idee om ze een lijst te laten maken van wat ze wel willen eten. Om en om, gelukkig heeft een weekend 2 dagen. Maar dan nog moet je je niet laten verleiden tot strijd over hoeveel ze eten. Ze scheppen zelf op (desnoods een paar keer) en bepalen hoeveel ze eten. Je zult nu misschien krijgen dat dochter 1 weigert te eten wat dochter 2 gekozen heeft, maar ook dan kunt je zeggen: maakt niet uit, eet maar zoveel als jij wilt. Is dat niets? Ook goed, jouw keuze. Wat zitten we hier gezellig he? Wat zullen we na het eten doen? Wil je mij nog een glas drinken inschenken? Afleiden, gezellig houden.
Mijn tip: Mijn kinderen vinden een "hapjesmaaltijd" nog steeds erg leuk: allerlei kleine schaaltjes met rauwkost (alles apart), gekookte groenten, vlees (bijv. kipkluifjes, plakjes worst), olijven, stukjes omelet, gerookte zalm, sneetjes stokbrood, toastjes, sausjes en verder alles wat je maar kunt verzinnen. Of wat jullie dames maar kunnen verzinnen. Rare combinaties zijn prima. Ze kunnen helpen met klaarmaken. Een mooi gedekte tafel kan ook helpen. Chique of kleurrijke schaaltjes, champagneglazen met water of sap erbij. Presentatie doet veel.
Dit eten kun je op tafel zetten en gaan eten. Na een kwartier of wat ga je samen een spelletje doen ofzo maar het eten kan aan de zijlijn doorgaan. Misschien helpt dat. Gluur ondertussen even wie wat eet en lekker vindt en onthoud dat voor een volgende keer.
Hapjes maaltijd!
Hier ook een topper. Of Gourmet en kaasfondue.
En dan als toetje een chocoladefontein.
toch (gedoseerd) dwingen
Ik heb lang de insteek gehad: ik dwing ze niet, ik snij wel wat rauwe paprika of komkommer bij het eten en zorg dat ze genoeg fruit hebben. MAAR....op een gegeven moment wilden mijn kinderen echt zelf bepalen wat ze aten, en het avondeten was bijna nooit goed! De oudste kreeg buikklachten omdat ze te weinig vezels binnenkreeg. Dat ging me te ver.
Nu doe ik het zo: ik schep van alles (aardappels, groente, vlees) een klein beetje op (echt klein beetje!). Maar wàt erop ligt, dat moet op! En het gekke, het werkt.
Jennie
Dat is natuurlijk een totaal andere situatie, en je advies lijkt me hier dan ook echt niet van toepassing. lees de rest eerst even...
Muziek
Muziek werkt ontspannend. Om de druk op het eten weg te halen, kan muziek/ radio of favoriete cd als hulpmiddel ingezet worden.
