Kinderen spelen aanzienlijk minder buiten dan voorheen

Yep

En hier is de ipad schuldig eraan. En ik een beetje
Dochter is 6 jaar ouder dan zoon, bijna een andere generatie. Als zij thuis niks te doen wist ging ze naar buiten en vond daar dsn vanzelf kinderen die zich ook verveelden. Een ipad oid was hier toen nog niet in huis. En ik bemoeide me verder nooit zo met haar vrije tijd. Ze rommelden buiten maar wat aan.
Maar zoon van nu 9 hoeft zich thuis niet te vervelen, want er is altijd iets om te doen. Zijn zelf bij elkaar gespaarde ipad. Als ik vind dat hij naar buiten moet dan gaat hij wel, maar daar is tegenwoordig niet meer zoveel te beleven. Ik gok dat dat komt omdat zijn vriendjes ook een beeldschermpje hebben. Dus dan komt hij weer naar huis. En dan verveeld hij mij. Dan doe ik wel even wat met hem, maar daar heb ik lang niet altijd zin in. En dus komt hij vanzelf weer bij het beeldschermpje terecht

Hier ook

Ja ik merk het ook hoe vaak mijn kind als enige buiten te vinden is, verdriet dat het mannetje vaak is en dat terwijl er heel veel kinderen in de buurt wonen. Soms belt hij aan bij de buurkinderen maar krijgt vaak te horen dat ze lekker tv kijken of op de tablet bezig zijn.

Hier ook niet

Er wordt hier heel veel buiten gespeeld. Zomaar bij iemand binnen naar een beeldscherm gaan staren mag niet en dat is bekend. Ik ken alle ouders van de kinderen in de buurt dus bij twijfel zou ik kunnen controleren. Maar er wordt hier niet overdag naar een scherm gestaard, uitzonderingen als ziek zijn enzo daargelaten. En dan nog is dat niet iets wat zelf gepakt of aangezet wordt. Het is hier echt buitenspelen wat de klok slaat

Voorlopig doorbroken hier

Natuurlijk speelt mijn puber niet meer buiten, maar mijn jongste doet het nu wel weer. Ik moet hem wel sturen trouwens. Gewoon langs vriendjes en aanbellen. Er lijkt nu een gewoonte te ontstaan, want ze steken elkaar aan.
Als het regent mogen ze best even gamen natuurlijk. Maar niet te lang, lego of tekenen kan ook. Ik kreeg persoonlijk een sik van dat schermengedoe, en nog meer van het gedrag dat daarmee gepaard ging. Het sloeg de creativiteit om zichzelf te vermaken plat.

Overigens

Ik heb er wel een strijd voor moeten leveren. Maar ik zag mijn jongste veranderen in een soort kamerplant (hangend model) met vierkante oogjes.

hier weinig

Hier gaan ze weinig naar buiten. Veel kinderen van school zijn vlak na school helemaal niet thuis. Ze hebben zelf maar 2 middagen na school geen sport en op een ervan spreekt de oudste wel vaak af (en speelt daar dan vaak buiten). Met kinderen van andere scholen wordt in de buurt niet gespeeld.
Ach, op school spelen ze al buiten en we lopen een kwartier heen en een kwartier terug. Ze gamen wel maar zijn nog volop creatief met de auto's en de lego, dus geen problemen.

sport, sport en sport

om aan dat minimum van 1 uur per dag matig intensieve beweging te komen. Matig intensief: tot aan hijgen waar je nog kunt praten. Dat redden de meeste kinderen niet.

Na school, is er huiswerk en sport, en dan houd het wel op voor dochter. Vriendinnen sporten op andere dagen als dochter dan houd je alleen een deel van de woensdagmiddag over want op het andere deel wordt gesport of huiswerk gemaakt.

Buitenspelen voor een 12 jarige is hier in de wijk echt niet leuk. Er is een kleuterspeeltuintje en de speeltuin voor de grote kinderen is ingenomen door de rokende/blowende/gaspatroon gebruikende pubers, daar willen ze niet heen.

Dan maar binnen, dansjes bedenken samen met youtube want stil zitten dat doen ze dan weer niet.

Faciliteren

Ik heb voor mijn jongste een trampoline en voetbaldoeltjes aangeschaft.
Gisteren was hij met een vriendje gaan varen in de sloot (opblaasboot). Vanmiddag zet ik wat emmers water neer, kunnen ze elkaar natgooien.

hier

wordt er tot 12 jaar buiten gespeeld, daarna hangen ze voor de computer.

1 probleem is dat rond die tijd de sport of intensiever wordt, of stopt, want als je niet goed genoeg bent voor een selectie tel je niet meer mee. Misschien verschilt dat wel per sport, maar ik vind dat jammer. Een kind gaat hier elke dag naar de sportschool, de rest doet niks.

Een ander probleem is dat kinderen in feite niet meer welkom zijn in de openbare ruimte. Hier en daar een zielig klimrek dat inderdaad gedeeld moet worden met hangjongeren (die dan weer wel buiten zijn!). Ik heb zelf heerlijk gespeeld op bouwplaatsen, maar die zijn tegenwoordig hermetisch afgesloten. Op het platteland lijkt het me nauwelijks beter: weilanden, slootjes en levensgevaarlijke wegen. Ik kan me best voorstellen dat je dan maar gaat gamen.

Hier

De oudste twee speelden altijd buiten en hadden veel buurtkinderen om mee te spelen, hele middagen waren ze aan het voetballen op een veldje en later samen zwemmen of bootje varen. Heerlijk was dat, allebei puber en ze fietsen allebei 15 kilometer naar en van school en daarnaast nog drie keer voetbal in de week, dus genoeg buiten en genoeg beweging.

De jongste twee is lastiger, samen spelen ze wel buiten als ik ze eruit stuur of met vriendjes waarmee ze afgesproken hebben. Maar er zijn geen kinderen van hun leeftijd in de buurt, dat maakt spontaan buitenspelen veel lastiger, ze vervelen zich snel als ze buiten zijn, ondanks dat er genoeg speelruimte, ook veldjes met alleen bomen ed., in ons dorp is. Ze hebben binnen maar een beperkte schermtijd, dat hadden we wat losgelaten, maar daardoor werd er bijna niet meer getekend en geknutseld, nu gelukkig wel weer. Dus het niet buitenspelen komt hier niet zozeer door de schermpjes, maar door gebrek aan buurkinderen.

Pubers e.d.

Flora: Ach, op school spelen ze al buiten en we lopen een kwartier heen en een kwartier terug. Ze gamen wel maar zijn nog volop creatief met de auto's en de lego, dus geen problemen.===

Ze spelen inderdaad buiten, dus ze komen op die manier wel aan hun minimale behoefte aan buitenlucht en beweging. Maar wel minimaal dus. Ik zou daar toch wat meer aanmoediging tegenaan gooien.

Ik heb nu makkelijk praten, onze kinderen zijn nog opgegroeid in een tijd, waarin computers wel aanwezig waren, maar nog niet allesbepalend waren. De jongste was 5 toen de eerste computer in huis kwam. Een tijdje later kregen we internet, maar nog op de telefoonlijn, dus daar ging ik spastisch mee om. Niet te lang! In de jaren die volgden ontstonden er irritaties en ruzies over de tijd die ze elkaar gunden en die ze kregen, dus nog steeds niet onbeperkt. (De ruzies hielden grotendeels op, vanaf het moment dat we ze die tijd zélf lieten regelen.) De mogelijkheden die er nu zijn, waren er toen nog niet allemaal, kortom, we hebben min of meer geluk gehad. Ik weet niet hoe het nu gegaan zou zijn. Toen waren de dochters volop buiten. Ze waren ook creatief met dat buitenspelen. Ze bouwden tentjes, richten clubjes op voor die tentjes, hadden eigenlijk altijd wel iets te doen, zolang ze maar gezelschap hadden. In de wijk was ook een knutselclub, waar ik ze op jongere leeftijd naartoe bracht. Als er een opblaasboot beschikbaar was, gingen ze weleens roeien, dat soort zaken. Een meisje die mijn dochter vroeger op de knutselclub een beetje apart vond, is nu een van haar beste vriendinnen.

Een favoriete bezigheid van mijn, toen puber-, dochters en ook andere meisjes was heel simpel: fietsen. Hoe er gefietst werd, zei soms wel iets over wat het doel was. Werd er echt een rondje gefietst of kwam het meer neer op flaneren op twee wielen? Mijn dochters vonden dat flaneergedrag geen reclame voor hun 'soort', maar hoe dan ook, beide partijen waren buiten, in de frisse lucht.

Ik hou niet bij hoeveel kinderen er tegenwoordig rond ons huis spelen en hoeveel dat er vroeger waren. Statistisch gezien moet het rond ons huis ook rustiger zijn, maar ik merk dat nog niet. Er zijn áltijd kinderen buiten. In de zomer tot laat in de avond, dan geen kinderen meer die spelen, maar pubers die hangen, chillen, hoe je het ook wilt noemen. Een enkele keer maak ik van schrik een sprongetje als ik met de hond buiten loop, omdat dan om 12 uur 's nachts kennelijk een eenling op het veld rondhangt, die plotseling een bal in een doel schiet. Ik vind dat vaak een beetje ongemakkelijk. Waarom wil je in vredesnaam 12 uur 's nachts in je eentje in het donker op een veldje zijn met je bal? Maar goed, dat zegt misschien meer over mij dan over zo'n jongen.

Ik denk, ik neem dat eigenlijk aan voor waar, dat de omgeving heel veel invloed heeft op buitenspeel-, buiten-zijn-gedrag. Als je in een buurt woont waar stoeptegels en drukke straten je enige mogelijkheid zijn, nodigt dat niet uit en zal door ouders ook onveilig worden gevonden. Woon je in een groenere, meer veilige omgeving, dan is dat toch weer anders, maar ik vermoed dat in beide gevallen van soms tot vaak ook sprake is van de beruchte 'te': te bezorgde ouders, een te vol weekprogramma, te veel achter de computer zitten, te lui om moeite te doen, te weinig verveling. En helaas door alles bij elkaar... te weinig kinderen die buiten zijn, of af kunnen spreken.

Kaaskopje

"Ze spelen inderdaad buiten, dus ze komen op die manier wel aan hun minimale behoefte aan buitenlucht en beweging. Maar wel minimaal dus. Ik zou daar toch wat meer aanmoediging tegenaan gooien."

Had je de zin over sport gemist?
De ene traint 4x 1,5 uur in de week waarvan hij er minimaal twee keer heen fietst à 2x 25 minuten. De andere traint 3x 1,5 uur (en zit dan achterop).
Verder lopen ze allebei een half uur in de week hard.

Ik zie het minimale niet zo

Buiten *spelen* doen ze dan misschien minimaal, maar beweging genoeg.

Floria

Ik zie nu ook dat er Floria staat ipv Flora, sorry. Maar yep dat deel over sport is niet tot mij doorgedrongen. Wonderlijk. Actief zijn je kinderen dus genoeg, dat is een feit, maar buitenspelen gaat niet alleen om actief zijn. Het gaat ook om 'even aan de blikken van je vader of moeder onttrokken zijn'. Je eigen plan even trekken. De dag wordt voor een groot deel bepaald door de klok en onder toezicht staan van een onderwijzer/leraar, dus ook die van sport en ouders. Het is goed voor kinderen om even op zichzelf aangewezen te zijn. Even gamen op je laptop, of in een hoekje met lego priegelen, kan daar ook enigszins in voorzien, maar het een sluit het ander niet uit.

aan de overkant

bij oudste dochter is een speelplaatsje en daar is het elke middag na schooltijd druk, er wordt volop gespeeld.

Kleindochter wil er ook graag heen maar kan nog niet alleen, dus mama gaat mee met de kinderwagen plus ukkie.

Ik denk dat anno nu de enige remedie is om schermen tot een bepaald tijdstip taboe te verklaren. Die dingen zijn enorm verslavend voor ons allemaal, daar zijn ze op gemaakt. Ouders worden geacht wijzer te zijn dan apparaatjes dus neem die regie. Zonde als de zomerse explosie van deze lente alleen op FB wordt geobserveerd!

van mij mogen ze

Ik ga ze alleen niet naar buiten schoppen

Helaas hebben ze niet zo'n behoefte aan buiten mijn zicht zijn. Als ik in de keuken op de laptop ga werken omdat zij in de woonkamer spelen, dan komen ze binnen 2 minuten gezellig bij me zitten. Toen ze kleiner waren achtervolgden ze me ook naar de wasmachine en de wc. 'Wat doe jij?'

Ach, het komt vast vanzelf een keer. Zolang ze mij achtervolgen en ik hen niet....

Er zijn zoveel door de kenners vastgestelde ideale bezigheden voor een kind dat geen kind ze allemaal in een dag kan proppen, tenslotte: quality time met twee ouders, gezond en rustig eten aan de keukentafel, boeken lezen, op tijd naar bed, buiten spelen, de stad door fietsen voor fietservaring, sporten, muziekles, computer leren gebruiken, taken in het huishouden alvast leren, liefst bso zodat je ouders een goed werkend voorbeeld kunnen geven, enz enz. Ik kan me er niet echt druk om maken als we de helft niet doen

Als iets te weinig (of teveel) gebeurt

moet je er "een Dag" van maken, blijkbaar.
In VL was het gisteren voor de 11e keer "buitenspeeldag".
Zo ongeveer elke gemeente organiseerde wel iets, de kinder- en jongerenzender Ketnet zond niet uit, aan leraren werd gevraagd die dag geen taken in te plannen.

hier wordt ook minder buitengespeeld.

Mijn 9-jarige loopt net naar buiten in de hoop iemand te vinden om mee te spelen, maar hij zal zo wel weer terugkomen. Inderdaad een heel groot verschil met een paar jaar geleden. Er zijn best wel kinderen hier, maar het is vaak uitgestorven op straat na schooltijd. Dat was eerder niet.

Eindexamendag

Dan roep ik Eindexamendag uit. Dan gaat mijn kandidaat een keer leren, hoop ik.