Kind bij de keel gegrepen

Hoe spelen ze in het algemeen?

In een groepje, of speelt hij ook weleens alleen met dit jongetje?

wat ik zou doen

Ik zou de kinderen de keren erop dat ze spelen wat meer in de gaten houden en tegen het jongetje met autisme nog maar een paar keer zeggen dat als er iets gebeurd wat hij niet wil dat hij dat dan tegen jou komt zeggen en niet mag gaan vechten of keel dichtknijpen, geef hem een duidelijk alternatief wat allemaal wel mag.
Tegen mijn eigen kind zou ik zeggen, als dit gebeurt dan mag je de jongen hard wegduwen en "nee, hou op" roepen.
Tja en verder dus in de gaten houden, ik neem aan dat de jongen langzamerhand wel gaat leren dat dit gedrag echt niet mag.

Nooit zeggen dat ie zelf maar moet slaan

Ik snap dat je erg geschrokken bent, en je zoon ook, maar dit is echt een heel raar advies om aan je kind te geven vind ik.

Om te beginnen speelde het andere kind bij jullie, dus je kent hem en zeer waarschijnlijk ook de ouders. Die zou ik zeker aanspreken over zijn gedrag, want zij moeten weten dat hij dit soort dingen doet/kan doen. En dan vragen hoe zij denken dat je er het beste mee om kunt gaan.

Verder begrijp ik echt niet dat je 4 (!) kinderen op een trampoline laat, dat is hoe dan ook vragen om problemen. En als je al weet dat een kind autisme heeft, en dat het kan 'exploderen', dan snap ik dat al helemaal niet. Ik vind dus dat jij hier zeker deel van de oorzaak bent. Dus wat ik zou doen in zo'n situatie is die situatie niet laten ontstaan. En je zoon zou ik uitleggen dat K. niet zo houdt van drukke spelletjes en dat hij dus een beetje rustig moet doen. Zo'n tikspelletje zou ik dus in de kiem smoren. Maar hem leren dat hij er 'dan maar op moet slaan, en hard ook', dat snap ik echt niet en dat vind ik echt heel erg niet kunnen.

pluis

Het was niet bij mij thuis, het was na het partijtje van een ander vriendje, in de tuin van dat andere vriendje.
Ik neem het jongetje ook niks kwalijk, maar het gebeuren heeft me aan het denken gezet.
Wat kan ik zoon leren over momenten die gevaarlijk zijn. Ik was er nu bij om het knijpen te stoppen (Hij stopte al toen ik riep dat hij moest ophouden) maar zoon had een paar vingerafdrukken in zijn nek staan, er is dus behoorlijk hard geknepen.

Ik heb dit soort dingen nooit eerder aan de hand gehad, zoon vecht nooit en andere kinderen eigenlijk ook niet met zoon.

Maar kennelijk is elkaar de keel dichtknijpen gedrag wat sommige kinderen vertonen. DAAR moet ik wat mee, daar moet zoon wat mee.

Maar wat?

pluis

zijn ouders zijn al lang en breed op de hoogte. Hij heeft nog een broertje, ze laten de twee kinderen nooit alleen boven omdat ze bang zijn dat broertje met een gebroken nek onderaan de trap eindigt. Ja, zo heftig is het. En helaas kan het op elk moment gebeuren dat deze jongen 'aanvalt', ook op rustige momenten als iets hem niet zint. Daarbij hadden ze in eerste instantie lol...Mijn zoon had alleen niet door dat het tikspelletje voorbij was en tikte nog een paar keer. Nogmaals, het ging ontzettend snel allemaal

Nogmaals, ik wil niks met of naar het andere kind doen, ik wil ideeen krijgen over wat zoon kan doen als hij in een gevaarlijke situatie verzandt.

aanrakingen

Je weet nu welk kind niet houdt van onverwachte aanrakingen en je kunt jouw kind en de andere kinderen daarop aanspreken, dat ze hem niet moeten aantikken omdat hij dat erg onprettig vindt. En erbij blijven.
Verder weet ik niet wat je zoekt voor antwoord. Je kan je kind moeilijk pepperspray geven voor het geval het weer gebeurt. Het was wel even schrikken. Je kind moet meteen stop hou op roepen en ook leren andere kinderen te helpen als die in het nauw worden gedreven. Je kan andere kinderen er ook op wijzen dat ze elkaar moeten helpen.
Voor de ouders is het heel naar, zo gênant. Zij doen het goed: erbij blijven.

Net gemist

Ik heb net je bericht van hierboven gemist.

Dat de ouders een kind niet alleen laten met een ander kind vind ik nog steeds geen teken van 'zo erg is het'...
Ik liet mijn kinderen ook niet alleen boven. Zo lang kinderen nog te klein zijn om goed de signalen van anderen op te vangen en daar ook goed op te reageren, lijkt het mij alleen maar slim om jonge kinderen niet ergens alleen te laten.

Weet je, exploderen uit frustratie is echt niet fijn. Niet voor de omstanders, maar al helemaal voor het voor het betreffende jongetje (in dit geval) zelf. Op dat moment is er een soort chaos in het hoofd, overprikkeling en is het voor het betreffende kind nog maar 1 uitweg.

En natuurlijk mag een ander daar niet de dupe van zijn, maar een beetje eerder ingrijpen zou veel van dit soort stress voorkomen. Bovendien is het dan ook voor de omgeving een stuk minder naar.

Wel slaan

Hmm, ik zou mijn kind toch in dit geval wel zeggen dat hij van zich af mag slaan of schoppen. Blijkbaar is het jongetje wel corrigeerbaar: hij stopte toen jij zei dat hij los moest laten. Dan mag je hopen dat een trap tegen zijn schenen of iets dergelijks hem ook kan doen stoppen.

Kijk, het is (in mijn ogen dan) een noodsituatie. Het kind kent zijn eigen kracht niet en kan in zijn frustratie jouw kind ernstig verwonden. Je kind kan zich niet verbaal verdedigen, want zijn keel zit dichtgeknepen. Dus verdedigen kan alleen op een andere (en dus fysieke) manier.
Hetzelfde kind kan jouw kind bijvoorbeeld met zijn hoofd onder water duwen omdat hij ergens over gefrustreerd is. Doe je dan ook niets?

Dus ja, in dit geval zou ik je zoon leren dat hij zijn grenzen mag stellen. Kan hij zich niet verbaal verdedigen, dan mag hij een tik of een schop uitdelen. Natuurlijk is het allemaal heel sneu voor het jongetje en kan hij er niets aan doen, maar het risico op ernstig letsel vind ik eerlijk gezegd vrij groot.

En verder natuurlijk wel uitleggen (op een manier die bij zijn leeftijd past) dat dit jongetje het niet expres doet en zo begrip kweken voor zijn gedrag.

ah, tuin van anderen

Dan geldt eigenlijk alles wat ik heb gezegd over opletten in de tuin en dergelijke, voor degene van wie de trampo is. Tegelijkertijd zou ik ook altijd blijven opletten bij anderen, juist ook om dit te voorkomen.

je hebt het over om leren gaan met geweld. Wat denk ik zou helpen is meer uitleg. Dit was een misverstand. Leer kinderen elkaar begrijpen, en empathie hebben voor elkaar (geldt net zo andersom, en geldt ook voor autisten).

lieve Pluis en Mirreke

Nogmaals, ik begrijp helemaal dat ik in DEZE situatie inderdaad tegen zoon had moeten zeggen dat het tikspelletje over was.

Helaas ging dit echter zo snel allemaal dat K de kans heeft gekregen zoon bij de keel te grijpen.

Als ik zeg dat ze leuk aan het spelen waren, dan moet je dat echt van me aannemen, ik stond erbij en heb K meerdere keren gevraagd of hij dit nog leuk vond. Hij zei meerdere keren ja, en de laatste keer dat ik het vroeg nee en werd boos. Waardoor de andere kinderen boos reageerden en begonnen te roepen dat K ook dingen deed etc. Ik heb de andere twee jongens gezegd K even te laten praten en geconcludeerd dat het spelletje nu over moest zijn omdat K het niet meer leuk vond. Halve minuut later komt mijn zoon er weer bij en weet niet wat er in de tussentijd gebeurd is. Ziet de andere drie jongens springen en praten en denkt nog even door te kunnen gaan met dat spelletje... (Want daarvoor was alles goed)

Ik wist al vantevoren dat K autisme heeft en een 'tijdbom' kan zijn, daarom bleef ik erbij (nogmaals ik zou mijn kind niet alleen laten met hem)

Mijn vraag is, wat zou zoon kunnen doen als ik er NIET bij ben en iemand knijpt zijn keel dicht??
Ik ben dit niet gewend, dit is de eerste keer dat ik hiermee te maken heb (lichamelijk geweld tussen kinderen)
Stop hou op roepen is natuurlijk geen optie, ik weet niet hoe hard jij kan roepen met een dichte keel?

De situatie is TOEVALLIG met een jongen met autisme, het had ook een andere situatie met een ander kind kunnen zijn...

en ik schrijf al dat die ouders dat allang weten en de jongen zelf ook.
Nogmaals, ik neem die jongen niks kwalijk, maar dit gedoe tussen kinderen zet me wel aan het denken... wat als het een keer op het schoolplein gebeurt?
K zit niet bij zoon op school........

Ik schrijf ook dat erop meppen niet de manier is, maar ik weet geen andere manier als (je je voelt alsof) je leven bedreigd wordt.

Ik heb zoon al vantevoren uitgelegd over K en zijn gedrag, hij is prima met K en K met zoon. Bij het weggaan gaven ze elkaar een dikke knuffel...

ik loop hier al een week mee rond

Op het moment heb ik natuurlijk niks gezegd over slaan of niet, ook niet over autisme of niet. Ik heb zoon getroost en hij wilde daarna weer verder spelen. MET K.

Hij weet wat autisme kan zijn, maar kent alleen een zeer vrolijke, outgoing, nooit exploderende autie (een ander vriendje van hem ) dus bij autisme uitleggen (en bij onze ervaring ermee, gaan er geen belletjes rinkelen in de zin van dat een kind kan exploderen en iets engs kan doen.

Auties krijgen van mijn zoon al van jongs af aan carte blanche, want zijn autistische vriendje sloeg vroeger wel (toen hij kleiner was en zoon ook) en hij heeft nog een ander autistisch vriendje. Aan empathie geen gebrek bij zoon...

Maar het probleem is dat keel dichtknijpen echt gevaarlijk is, wat doe je in een echt gevaarlijke situatie? waar mama NIET bij is?

Ik denk dat dat de beste manier is, vrienden blijven

Kinderen houden over het algemeen niets vast en zijn erg pragmatisch. Ze leven nog erg in het moment. Vaak wordt het pas onaangenaam als ouders zich ermee gaan bemoeien.

Ik zou vooral goed met mijn kind praten, uitleg geven, zeer zeker ook luisteren naar zijn ervaring en ook benoemen dat dat eng is en zeker niet de bedoeling is dat je je zo gedraagt. Maar ook uitleg geven over waarom het soms toch wel gebeurt.

Het grote punt is vaak, dat je dit soort situaties toch wel enigszins ziet aankomen, maar dat er vaak te laat wordt ingegrepen, als een kind zich al gefrustreerd voelt. En ja, het is een dunne lijn, want je wilt ook dat kinderen voor zichzelf leren opkomen, en zelf hun problemen leren oplossen.

Wat je zelf kunt doen is aan je zoon vragen hoe hij het ziet. En hoe hij denkt dat dit soort situaties voorkomen zouden kunnen worden. Kinderen kunnen zelf verrassend goede oplossingen verzinnen, en zeggen vaak goede dingen.

Kijk stoeien is niet erg, en is ook nodig. Kinderen zijn ook fysiek, en dat is ook goed. Probeer ook eens te kijken naar je kind: is hij nog bang, of is het nu vooral jouw angst waar je mee zit. Enfin, het is denk ik al goed dat je hier oog voor hebt, en ook fijn dat je toch ook begrip hebt voor de situatie van het andere kind.

Kinderen leren ook van elkaar, en ze leren vooral of zelfs alleen maar door ervaringen. Dit is zo'n ervaring...

Terugslaan?

Nee dat is geen goed advies. Je moet eens gaan praten op een school, hoe blij ze zijn met het feit dat kinderen dat thuis leren.

mirreke

Helemaal mee eens, ik vind het ook echt niet erg dat het jongetje explodeerde (wel voor hem natuurlijk)

Dat is een goeie, vragen wat zoon zelf kan bedenken bij dit soort enge dingen. Keel dichtknijpen en hoofd onder water duwen zijn echt eng, zoals Rutiel al schrijft: een noodsituatie.

Ik heb dit gewoon nog nooit aan de hand gehad (zoon heeft drie autistische vriendjes en ieder kind doet weleens iets verkeerd, maar dit was echt schrikken...)

Advies

Sja misschien heeft dit jongetje van zijn ouders ook het advies gekregen erop te slaan of iets anders.
Jongen als niemand naar je luistert als ze moeten stoppen met jou aantikken of aanraken, dan moet je het ze maar laten voelen.
En dat deed hij.....

Tja.... jij geeft hetzelfde advies.
Wie weet heeft ook dit advies gehad.
Raar advies dus.

Ik snap dat je geschrokken bent maar op dit advies aan je kind geven maakt het niet beter. Kinderen moeten hulp van volwassenen inroepen als ze er niet uitkomen. Ook jouw kind. Ze zijn te jong hier verstandig mee om te gaan.

als je goed leest...

Als je goed leest en je inleeft in de vraag en in de zoon van topicstarter, zie je dat het niet de vraag is om haar iets uit te leggen over het autistische kind, dat het er ook niet om gaat om heel veel begrip te hebben voor het andere kind (hebben moeder en zoon al), en zelfs niet om heel hard 'stop' te roepen. Dat kan bij sommige andere fysieke geweldplegingen nog wel, maar natuurlijk niet bij keel dichtknijpen.

Het is heel mooi als iemand erg valt over het advies om terug te slaan, want A. dat werkt averechts voor een autistisch kind, raakt nog meer in de stress en B. zo helpen we geweld nooit de wereld uit en scholen worden hier niet blij van (toch, Hilde).
In principe allemaal helemaal waar.

Maar ja, leuk, moet het kind dan in stilte zich proberen los te rukken terwijl hij gekeeld wordt (hopelijk lukt het losrukken, zou fijn zijn) en daarna begrip tonen voor het kind?
Misschien is dat een beetje (erg) onrealistisch in sommige situaties?

In een gesprekje met je zoon - maak het niet te zwaar, het zou kunnen dat het verhaal voor hem al best lang geleden aanvoelt - zou ik het volgende zeggen.
Je houdt niet van geweld. Het liefst ook niet als een ander geweld gebruikt. Stop! roepen en/of wegrennen en/of iemand erbij halen is dan een goed idee. Maar als dat niet snel genoeg gaat, of het lukt niet (zit te veel vast of keel wordt dichtgeknepen) mag hij volledig zijn best doen om los te komen. Los proberen te komen en verder pijn doen dus: trappen, knijpen, slaan.
Ik weet niet of je zo ver wil gaan, maar (alleen) als ook dát niet helpt: hard bijten.
Aan het eind van het gesprek zeg je natuurlijk dat de meeste kinderen en de meeste grote mensen gelukkig ook niets met geweld doen. Dat dit alleen voor de zekerheid is, bijvoorbeeld voor kinderen die soms flippen, zoals K. En dus: alleen als de gewone methode niet werkt.

Guera: hulp van volwassenen inroepen

Hoe wil je precies: 'mamma, help, hier gaat iets mis! Kom gauw!' roepen als je hoofd onder water gehouden wordt of je keel wordt dichtgeknepen en je loopt al een beetje blauw aan?
Gewoon, even benieuwd wat de techniek hierachter is.

Guera

?? Hoe roep je hulp in op het moment dat je keel wordt dichtgeknepen?

Die jongen heeft dat advies zeker niet gehad, ik ken zijn moeder De arme jongen is al explosief genoeg van zichzelf, de ouders vinden het genant.

En ik schreef in de eerste post al dat dat advies ook niet goed voelt, maar ik weet niet welk advies WEL te geven voor situaties die levensbedreigend kunnen zijn. vervolgens vraag ik om wat zouden jullie doen? Niet of dit advies niet of wel okay is, want ik schreef dus al dat het niet helemaal okay voelt.

Graag aandachtig lezen alvorens te reageren

bosbes

dat bedoel ik inderdaad... hoewel hij nog niet blauw aanliep gelukkig...maar wat te doen VOORDAT hij blauw aanloopt?

dus onderscheid maken

als ik mijn tekst over moest schrijven, zou ik hem natuurlijk iets duidelijker maken voor een zesjarige. Ook zou ik dan wat strakker het onderscheid maken:
- 'stop' roepen / weglopen / hulp inroepen als een situatie niet fijn is, in principe ook bij geweld
- als het geweld erg is zoals bij keel dichtknijpen, dán mag je van je af slaan / schoppen. In heel moeilijke gevallen zelfs (hard) bijten. Dit is dus de uitzondering.

Soms moet je iets

===Terugslaan?
Nee dat is geen goed advies. Je moet eens gaan praten op een school, hoe blij ze zijn met het feit dat kinderen dat thuis leren.===

Heb het ook tegen mijn zoon gezegd, sla maar, schop maar maakt me niet uit wat je doet maar verdedig jezelf.

Beleid van de school, terugslaan doe je niet als je wordt geslagen maar je komt het melden bij de leerkracht. Leerkrachten die stuk voor stuk het dan zo wisten te draaien dat mijn kind het dan wel uitgelokt zou hebben. Aanvallers kwamen eraf met een: foei Pietje niet meer doen en morgen, volgende week, na de kerstvakantie en volgend schooljaar gebeurde het weer. Andere leerkracht met weer hetzelfde wankele beleid dat kinderen het met woorden moesten oplossen.

In groep 6 heb ik gezegd dat zoon terug mocht meppen, duwen,trekken als school niet verder komt dan dat slappe ge.u. van met woorden oplossen dan kiezen we (drie nieuwe spijkerbroeken waar de kontzakken van af waren getrokken verder) zelf wel een strategie. Heel jammer van de spijkerbroek van Pietje maar dat was de enige manier.

Bosbes

Ja, dit is ook wat ik gedaan heb...

Zoon was ZO flabbergasted dat hij helemaal niks meer deed. Maar hij moet in de overleefstand op dat soort momenten.

Stickertje, klinkt naar, dit Ik hoop wel dat het je zoon geholpen heeft

Knietje

Doet wonderen in noodsituaties. Maar ik heb mijn kinderen dat niet geleerd. Voelt toch niet goed. Ze kunnen beter leren om niet over andermans grenzen heen te gaan. Hoe moeilijk dat soms ook te zien is.

aan CC

Ik denk dat je het heel goed hebt gedaan!

Hopelijk komen jullie binnenkort over de enge situatie heen. Het zal écht een uitzondering zijn.

Losmaken uit wurggreep

Net geleerd bij de Krav Maga: eerst kin op de borst doen, dat maakt de greep minder verstikkend. Steek vervolgens 1 arm (bv. rechter) omhoog en duw die tegen je oor aan, zet het tegenovergestelde been (nu dus linker) naar achteren en draai je om. Door de hefboomwerking moet het andere kind vanzelf loslaten. Kun je een paar keer oefenen.

Ik snap dat je zegt dat zoon er zelf maar op los moet slaan, want naar de keel gegrepen worden is heel bedreigend. Maar op deze manier doe je de ander geen pijn en kun je weglopen.

Sport

Dat Krav Maga, of een andere zelfverdedigingssport zou mogelijk ook goed zijn voor het kind met autisme. Je leert in elk geval hoe je op een veilige manier jezelf kunt verdedigen.

Mijn zoon was zelf te bang om zich te verweren tegen pesten. Ondanks dat hij ook jaren op Judo heeft gezeten en aan wedstrijden heeft meegedaan. Maar misschien heeft dat ook wel veel onhandig gedrag voorkomen.

Zoon mocht overigens als enige op de opvang en op school wel terugslaan. Dat deed hij alleen nooit. Ik vind het wel weer een eye opener dat kinderen met autisme mogelijk niet tijdig goed reageren op uitdagen door andere kinderen. En mijn ervaring is dat dat uitdagen ook heel ver kan gaan en dat volwassenen als leerkrachten dat ook vaak niet tijdig (kunnen) stoppen. Omdat het zo leuk is om te zien hoe een kind met autisme dan flipt van frustratie maar ook dat tijdig een signaal afgeven of het uitdagen op een goede manier pareren niet goed gaat.

Dochter heeft een periode veel last gehad van een groepje kinderen dat andere kinderen onverhoeds in de oren schreeuwde. Direct na de eerste keer ben ik naar school gegaan, maar het is helaas nog een aantal keren gebeurt. Waardoor haar drumles, dat ze dat jaar net begonnen was, niet haalbaar bleek. Ze bleef maar de bekkens dempen met haar kleine handjes en we hebben het uiteindelijk opgegeven. Teveel pijn in de oren. Drumles was overigens ook bedoel om haar te helpen wat steviger en weerbaarder te worden. Ze wilde helaas niet naar judo of een dergelijke sport.

Het is van 2 kanten dus ongeschikt gedrag dat sturing nodig heeft van volwassenen.
Ik denk dat sport en sturing door volwassenen daarbij kan helpen.

Okee, iets genuanceerder dus

maar dat viel uit je eerste post niet echt op te maken.

Tja, om je te verdedigen tegen fysiek geweld zou ik een defensieve vechtsport aanraden, zoals bijvoorbeeld idd Krav Maga. Maar judo of karate of desnoods kickboksen kan natuurlijk net zo goed. In zo'n acuut bedreigende situatie kun je inderdaad alleen maar fysiek reageren. Maar dat moet je leren, en een beetje automatiseren, anders heb je er in de praktijk alsnog niets aan. Dus alleen maar zeggen dat hij moet terug schoppen of slaan, ik denk niet dat dat heel veel zin heeft als hij van nature zou 'bevriezen'.

Dit hele draadje teruglezend denk ik dat dat je vraag had moeten zijn, hoe kan zoon zich leren te verdedigen. Door je voorbeeld, dat je niet tot in de details beschrijft leg je de focus op dit speciale geval met dit bijzondere jongetje. Maar daar ging het uiteindelijk dus helemaal niet om.

Vraag

Is de vraag van CC nu eigenlijk: “mag mijn kind terugslaan als hij gewurgd wordt”.
Zo ja, lijkt me dat een open deur. Laat je kind knijpen, slaan, bijten, schoppen, een stok pakken en op het hoofd slaan. Alles uit de kast zou ik zeggen.
Probleem is natuurlijk dat de meeste kinderen totaal overvallen worden door zoiets. Het komt natuurlijk bijna nooit voor. En dan denkt een kind niet “oh het mag van mama, ik ga hem een knietje geven”. Sommige kinderen zullen verstarren, anderen gaan worstelen, enkelen zullen keihard om zich heen gaan slaan, het hangt helemaal van het karakter van het kind af.
Wil je dat je kind leert met dit soort situaties om te gaan, dan lijkt me een vechtsport zoals Jacquel noemt inderdaad een hele goede optie.
Minder bedreigende situaties moeten natuurlijk op een andere manier wordt opgelost, daar kun je het met je kind over hebben. Maar het gaat hier om wurging. Dat is heel eng voor een kind (en volwassene) en ik denk dat CC er daarom na een week nog mee in haar maag zit.