Jaloers

Gewoon zeggen?

Dat je het niet fijn vindt kinderen met elkaar te vergelijken en dat ieder kind een individu is? Hou het bij jezelf zonder oordeel over haar kind.
Gewoon doen hoor. Je mag je borst anders natmaken straks op de middelbare school of met cito.

We gaan het zien.

Lekker laten kletsen en niet in de verdediging.
Ik liet de moeders lekker gaan en zei geheel neutraal "we gaan het zien". Deed het af als geen interessant gesprek, geen behoefte aan iemands mening, geen uitleg van mijn kant.
"We gaan het zien", "we gaan het beleven", "tsja, zou kunnen". Met mijn neutraal, vriendelijke knikje erbij.

Zodra je in de verdediging gaat, je beslissing gaat uitleggen, is er weer reden voor de ander om de negatieve kant verder te bespreken. Want daar gaat het de moeder om, er komt eigenlijk nooit iets positiefs. Jaloers, jazeker, maar dat is vast onbewust

competitie

Sommige vrouwen doen graag aan eenzijdige competities. Ik heb het ook wel eens meegemaakt dat ze het met mij deden. Vreemde opmerkingen. Doe je iets beter of sneller dan zij, dan komt er een quasi onschuldige opmerking: 'je techniek was niet zo goed' of 'je werd wel moe, hè?' - Vooral als het niet herkenbaar is, sta je even te kijken, totdat je je realiseert 'o, deed ik dit beter dan jij?' vooral als het steeds dezelfde persoon is die de vreemde opmerkingen maakt. Of 'ben je aangekomen?' als dat niet zo is, maar andersom wel of zo.

Of 'is jouw zoon pas 1.25? die van mij is al 1.35.' (Die komt ook voor met schoenmaten, kledingmaten, enz.)

Na een tijdje weet je wel wie het doen. Ik reageer er meestal niet meer op. Niet eens meer met 'nee hoor'.

Zucht ja

Zo irritant...
Mijn kinderen kunnen toevallig goed leren, nou daar krijg je ook een hoop opmerkingen over en die komen meestal voort uit jaloezie. Dat soort mensen gewoon mijden indien mogelijk en niet mee in discussie gaan.

Mijn vroegere beste vriendin

.... is er ook zo eentje. We kregen een paar maanden na elkaar een dochter. De hare heel knap om te zien, sportief en populair maar iets minder slim, de mijne minder opvallend qua uiterlijk en sportiviteit maar heel erg intelligent. Twee totaal verschillende kinderen, die het grappig genoeg prima met elkaar konden vinden. Als we dat nou gewoon hadden kunnen constateren en doorgaan met ons leven, maar nee, ALLES moest worden vergeleken. In het begin, toen de meiden nog baby's waren, voelde mijn vriendin zich duidelijk superieur met haar mooie, fysiek sterke baby. Mijn kind was erg ziek geweest, liep qua groei en ontwikkeling een beetje achter en door alle medicijnen en pleisters was haar huid nogal lelijk. Ik kreeg dan steeds van die opmerkingen als 'ach ja, misschien trekt ze nog wel bij'.
Toen de meiden naar school gingen bleek dat mijn dochter heel pienter was. Dat is fijn, ze ging fluitend door de basisschool en later door het gymnasium. Nooit hoeven helpen, nooit gedoe met cijfers en ook niet met motivatie. Heerlijk en natuurlijk totaal niet mijn verdienste. Dochter van vriendin moest erg veel moeite voor doen voor de mavo en zelfs dan was het nog steeds kantjeboord. Maar ze deed meer haar best dan mijn dochter ooit heeft hoeven doen dus ik vond het ongelofelijk prijzenswaardig hoe hard ze werkte.
Inmiddels zag ik vriendin niet zo vaak meer, want ik werd gek van het vergelijken. Kwam ik haar tegen in de supermarkt, dan moest ze toch elke keer even benadrukken dat mijn kind dan wel slim was, maar dat haar dochter al een vriendje had/populair was/in het eerste hockeyteam speelde/zulk mooi blond haar had/enz. Prima hoor. Haalde mijn kind haar rijbewijs dan waren er 100 redenen waarom het bij haar dochter nog niet was gelukt. Het arme kind, de druk wordt wel enorm als je van je moeder altijd beter moet zijn dan een ander kind.
Haar dochter doet een opleiding die bij haar past en waar ze helemaal gelukkig van wordt. De mijne ook. LAAT ze lekker.

Herkenbaar

Met mijn eigen kinderen heb ik dit (nog) nooit meegemaakt. Wel dat ik van andere ouders hoor dat er vervelend wordt gereageerd op schooladviezen. Is het een vmbo-advies, dan horen ze "ach, niet iedereen kan de havo doen", is het een havo- of vwo-advies, dan is het "je moet je kind niet op zijn tenen laten lopen" of je wordt veroordeeld omdat je kind goed kan leren.

Ik herken wel van vroeger dan ik een tijd een vriendinnetje had dat soortgelijke opmerkingen maakte. Ontzettend naar. "Eenzijdige competitie" vind ik er wel een mooie term voor.

Ontzettend vervelend

Ik zal wel wat jonger zijn dan de meeste personen die hebben gereageerd, maar ik herken het vergelijkingsgedrag en vind het ontzettend vervelend gedrag. Helaas weet ik ook heel goed dat het ontzettend kwetsend kan zijn.
Ik zou zeggen: negeer het, loop weg als mensen dit zeggen, stel je kind er niet aan bloot, je gaat toch niets positiefs ervaren als je ermee in discussie gaat of blijft gaan of het maar blijft aanhoren.
Ik heb nog steeds spijt dat ik bepaalde vriendschappen niet al heb verbroken op bv. de leeftijd van 10-11 jaar.

Ik heb bijvoorbeeld een vriendinnetje gehad dat dit deed. Eigenlijk kan ik dit niet eens een vriendin noemen, het was gewoon een machtsspel.
- Haar vader werkte bij de gemeente o.i.d. Kennelijk noemde hij thuis een put een kolk. Als ik met dat vriendinnetje op het schoolplein speelde en het had over een put op het plein, had ze het altijd over dat dat een kolk is en dat het wel aan mijn afkomst zal liggen dat ik het een put noem. Ze had sowieso altijd denigrerende opmerkingen over dat ik oorspronkelijk Russische ben. Want kennelijk is ook je afkomst vergelijkingsmateriaal.
- Bij mij thuis werd er geen aandacht besteed aan het WK voetbal. Sowieso vond ik voetbal helemaal niet interessant. Zij ging dan steeds vragen over of ik voetbal heb gekeken en alleen maar praten over hoe gezellig het is om voetbal te kijken. Dus? Het leek wel alsof ze me wilde aanpraten dat ik echt iets mis.
- Cadeau's voor Sinterklaas, verjaardagen e.d. natuurlijk waren die van haar altijd beter en leuker en was wat ik kreeg maar raar.
- Ik was altijd vrij lang voor mijn leeftijd, en zij vrij klein. (1.65 vs. 1.45) Een keer wilde ze op het schoolplein de wip zien wie zwaarder was. Dat was ik. Toen ging ze rondbazuinen dat ik te dik ben. In werkelijkheid was het de omgekeerde wereld, ik heb zelfs ondergewicht gehad en zij was altijd wat mollig, maar ik kreeg door dit vergelijkings-gedrag wel alles over me heen van andere kinderen.
- Toen ik op mijn negende zei dat er in mijn onderkaak bepaalde kiezen achterin doorkomen, zei ze "nu pas? ik heb die allang hoor."
- Toen ze in groep 8 voor het eerst ongesteld werd ging ze me bijna iedere dag vertellen dat ze een vrouw is omdat ze al ongesteld is geworden. Wat ze alleen niet doorhad is dat ik daar eerder mee was dan zij en haar dat weleens had verteld (en zou ik niet de waarheid spreken vanwege de wat jongere leeftijd "want dat kan niet"), maar toch moest ze op deze manier vergelijken.
- Als we hadden afgesproken om te zwemmen, vroeg ze wat ik in het zwembad zou dragen. Zei ik een bikini, zei ze "moet je niet doen hoor dan gaat alles omhoog ik ga lekker in badpak dat is veel beter".
- Ik heb omdat ik op latere leeftijd (8 jaar) in Nederland ben komen wonen vrij laat mijn zwemdiploma behaald (10 jaar) en ben na A gestopt. Volgens haar kon ik niet goed zwemmen en zij wel omdat zij A+B heeft sinds ze 7 jaar is, zelfs haar moeder had kritiek. Leuk detail is dat wij ooit met haar moeder naar het zwembad gingen en zij halverwege(!) het eerste baantje hijgend aan een lijn in het bad ging hangen omdat ze nog niet eens een baantje van 25m kon zwemmen. Het was geen heel leuk uitje omdat zij steeds moest stoppen en haar moeder en ik op haar moesten wachten. Maar toch vond ze dat ze nog steeds beter kon zwemmen dan ik, want zij heeft meer diploma's. Zelfs haar moeder(!) leverde nog die dag nog commentaar op mijn ouders omdat dat ik na A ben gestopt. (Nadat ze die dag na het zwemmen eerst tegen haar eigen dochter tekeer ging, maar daarna toen mijn ouders mij ophaalden tegen hen.)
- Zij had in groep 8 een advies vmbo-basis LWOO, ik vwo. Toen ging ze rondbazuinen dat zij het hoogste advies had en dat vwo het laagste is. Toen ze zei dat ik naar dezelfde middelbare school moet gaan als zij, zei ik dat dat niet kan want haar school is voor vmbo. Vervolgens kwam haar moeder(!) zich ermee bemoeien en zei ze tegen mijn ouders dat ik ook naar die vmbo-school moet gaan omdat dat een betere school is en het gymnasium, waar ik me had aangemeld, helemaal niks voor mij is.
Eenmaal op de middelbare school:
- Ze vroeg me in de tweede of derde op welk niveau ik zat. Zeg ik: vwo. Zegt ze: nou ik zit op vmbo-kader en dat is al een beetje moeilijk hoor je moet naar Zorg en Welzijn gaan (Wat dus iets is op het vmbo?)
- Ik kreeg steeds vragen op hoeveel huiswerk ik vandaag te doen had. Waarop zij dan (overdrijvend) reageerde met dat zij veel meer en veel moeilijker huiswerk had.
- Vervolgens was zij halverwege de derde klas een "drop-out" vanwege sociale problemen met klasgenoten, en ging ze me elke dag via sociale media vragen hoe het op school was. Daarop reageerde ze met: ik ga niet naar school. Na de zomervakantie zat ze op het ROC/mbo(?). En toen kreeg ik steeds de vraag: waarom ga je niet gewoon naar mbo?

Ik had na de basisschool alleen nog maar online contact met haar. Op de basisschool deed de moeder altijd mee met het vergelijkingsgedrag van haar dochter. Haar dochter zei wat vergelijkends om zich beter te voelen, en zij bevestigde het. Sowieso kregen mijn ouders ook ontzettend veel commentaar. Veel van wat hier staat geschreven is door haar tegen mijn ouders gezegd met daarbij een opmerking hoe het bij haar dochter beter is. Ze dacht kennelijk ook dat mijn ouders niet goed Nederlands spraken en de Nederlandse cultuur niet zouden kennen, terwijl een van mijn ouders oorspronkelijk Nederlands is en ik altijd "tweetalig" ben opgevoed en zij allebei heel goed Nederlands spraken. En daar is dus misbruik van gemaakt door iemand die zich beter wil voelen dan een ander.

In dit geval is het dus ook nog eens: zo moeder zo dochter, echt heel sneu want dat "vriendinnetje" heeft dat ook niet veel goed gedaan.
Ik heb al jaren geen contact meer, maar zij plaatst wel haar hele leven op Facebook en wat ik eruit kan opmaken is dat het een behoorlijk sneu leven vol met jaloezie is, nog steeds.

Ik heb ook nog een ander vriendinnetje gehad dat dit deed. Over mij maakte ze niet dat soort opmerkingen. Maar wel over andere meiden. Als ze bijvoorbeeld ruzie had met Anne, en ze hoorde dat Anne op een m/h/v school zit, ging ze kritiek leveren op dat Anne op "een hoge school" zit. Als Mieke een baantje had gekregen bij de McDonalds, was het dat Mieke daar toch niet lang zal blijven werken want ze is zo stom. Dan was Lieke ook nog een stomme meid, omdat zij op het (reguliere) vmbo zat. En Lisa is stom want ze is 14 en heeft een vriendje dan wel seksueel contact, en zijzelf is "een nette meid".
Sowieso wilde ze van iedereen weten op welke soort school diegene zat. En dat vroeg ze nooit rechtstreeks aan die persoon zelf, altijd aan anderen.
Dit soort dingen zei ze volgens mij omdat ze onzeker was over dat ze zelf op de Praktijkschool zat, wat later het eerste vriendje had en nooit een baantje heeft gehad (behalve full-time beschut werk na de middelbare school).

Volgens mij is het gewoon dat deze mensen problemen hebben met zichzelf en dat op anderen afreageren. Geen aandacht aan schenken, dat is ook beter voor henzelf, anders blijf je het vergelijkingsgedrag voeden.

Verantwoording

Ik heb door die contacten van vroeger ook nog steeds regelmatig het gevoel dat alles wat ik doe, wie ik ben etc. moet verantwoorden. Dat is gewoon ontzettend vervelend, en ik adviseer dus iedereen om dit soort ouders. kinderen te vermijden en leuke contacten te zoeken.

Moet je je kind een kleuterklasje laten skippen...

Kan je lachen!

De reacties die ik al heb gehad op onze zoon die met net vijf naar groep drie ging...
' je moet hem wél kind laten zijn' nou, de vorige keer dat ik keek, had hij nog geen borsthaar...
' hij moet vast op zijn tenen lopen' ja, misschien een beetje, maar hij krijgt hulp bij plannen en taken afmaken. De stof maakt hij zich eigen met twee vingers in de neus... Dus als hij iets afmaakt, ben ik trots, ongeacht ( het aantal) fouten. ( Voor rekenen krijgen ze sinds een maand weektaak, die had hij gister voor het eerst af binnen de rekentijd)
' hij loopt vast sociaal achter op zijn klasgenoten' ( waarvan sommige twee jaar ouder zijn dan hij)
Nee, dat was nou juist het hele punt om hem een klasje te laten overslaan...

Gelukkig zijn er ook ouders die het wel stoer vinden van hem. Knap is het niet, het is géén verdienste dat hij zo voorloopt.

Kinderen hebben geen enkel probleem met hun jongere vriendje, ouders vinden hem soms een beetje een freakshow. Zolang ze dat niet tegen hem zeggen, vind ik het best...

Vermijden

Dit soort lui moet je gewoon vermijden. Ze willen zich beter dan jou voelen omdat ze zelf onzeker zijn.