İk ben een slechte moeder

Pffff

Wij hebben helemaal niks aan koningsdag gedaan.
Dat thuis oud-hollandsche spelletjes doen omdat dat zo hoort, daar kan ik helemaal niks mee.

Wij houden wel van een spelletje en in de eerste week dat we thuis zaten hebben we dat ook wel gedaan. Ook braaf de ouder/kind-challenges gedaan die juf zo leuk stuurde.
Maar toen hadden we het eigenlijk wel bekeken en ik durf met zekerheid te zeggen dat als vierkante ogen bestaan mijn zoon ze nu zeker zou hebben.

Die mooie beelden op fb, daar zou ik me echt niks van aantrekken.

Zolang je kinderen weten dat ze bij jou terecht kunnen met problemen en je ‘s avonds mooie verhalen hoort van hoe hun dag was is het goed.

Overigens

Was het niet de bedoeling dat er overal op straat leuke dingen werden georganiseerd. En dus heb jij je keurig gedragen.
Hier in de wijk heb ik helemaal geen buitenaktiviteiten gezien, misschien viel het met al die leukigheid die jouw kind heeft gezien ook wrl mee

Oh ja

Wij hebben tompoucen gegeten en met zijn drieën een EO natuurprogramma gekeken. Volgens mij was dat de eerste keer in een half jaar dat we gezamenlijk iets keken.
Toen ze klein waren gingen we wel naar de vrijmarkt en zo, maar vandaag was natuurlijk een Koningsdag waar je maar het beste van moest maken. Net als de afgelopen 6 weken. Blijven doorademen en hopen dat het snel voorbij is.

Ach,

Hier ook een beetje een onbestemd gevoel. De vlag heb ik niet uitgestoken vond het zo niet passend bij mijn gevoel, we hebben een overlijden in de familie en er sterven nog steeds mensen en zijn er veel zo ziek. Ik verdenk mensen ervan zich speciaal voor social media in het oranje te hijsen, zag een aantal van die gestylde foto's voorbijkomen. Denk ook niet dat iedereen de hele dag op het balkon heeft staan proosten.
Als jouw kinderen zo lekker samen spelen binnen en ook buiten dan doe je het goed, jij zorgt voor de omstandigheden en rust waardoor ze zo kunnen spelen. Zo leren ze ook zich te concentreren. En wat is er fijner dan onbekommerd door te kunnen spelen? Ik zie, in normale tijden dan en zelfs in deze coronatijd, zoveel gezinnen die constant onderweg zijn.
Maar je vroeg om tips. Kan je de kinderen beneden laten spelen zodat je bij hen bent? En als ze zelf goed kunnen spelen dan hoef je alleen dingen aan te dragen bijvoorbeeld knutselen, strijkkralen, huisjes maken van hele grote kartonnen dozen, een hut maken van de eetkamertafel, groente zaaien, lunchen in het bos etc.
Ik deed en doe ook niet zo heel veel met hen zeker niet op sportief gebied dat gaat fysiek niet maar ben wel aanwezig en zorgzaam.

Oef...

Zo herkenbaar. Ik heb hier jarenlang last van gehad. Altijd waren er in de buurt ouders die Halloween optochten organiseerden, met Kerst samen met hun kinderen de mooiste creaties bakten voor het kerstdiner, paaseieren schilderden, de meest fantastische boomhutten bouwden, van alles organiseerden en met van alles meededen.

Mijn kinderen genoten er wel eens van mee als ze mee mochten doen en ik voelde me altijd een beetje suf. Wij hebben het allebei niet zo, mijn man en ik. We vinden het allemaal al snel een hoop gedoe. Ergens voelde ik me daar ook wel eens over tekort schieten. Zeker als ik toch al een kerstdipje had... Tranen met tuiten. Ze zijn zo kort jong en ik bak er niks van... Buhuuu... Terwijl ze meestal gewoon bekaf waren en het heerlijk vonden dat er thuis rust was met Kerst.

Ik heb mezelf gelukkig kunnen doordringen van de andere kant. Wij zijn gewoon zoals we zijn. En onze ouders waren eigenlijk ook wel een beetje zo. Een beetje anders, vooral door toch nog een traditionele rolverdeling.

Wij doen ons niet anders voor dan we zijn en we verwachten dat ook niet van onze kinderen. We hebben het goed met elkaar en dat is toch eigenlijk het enige wat telt.

Natuurlijk kunnen behoeften van kinderen anders zijn dan wat je zelf te bieden hebt. Onze jongste is op een scoutinggroep gegaan, want hij bloeide echt op bij dit soort gezamenlijke activiteiten. Voor de oudste was het aanbod op school al genoeg gezamenlijk.

Kortom, je bent niet zo snel een slechte ouder. Doe je vooral niet anders voor dan je bent. Kinderen zijn weleens teleurgesteld. Ook dat mag. Maar ze willen je vast niet ruilen.

Herinner je je eigen teleurstellingen nog van vroeger? Hoe erg was het helemaal? En weet je nog wat jij vroeger fijn en belangrijk in jouw gezin?

Voor mij was dat toch vooral gewoon het samen eten, vertellen over de dag en flauwe grapjes maken met elkaar. Mijn moeder die instopte, mijn vader die gewoon wat aan het rommelen was in huis.

Echt niet

Ken je die kpn-reclame met al die blije quarantainegezinnen? Daar deden die beelden me aan denken vandaag.
Hier was het ook stil. Wij wonen in de hoofdstad en we doen graag mee op Koningsdag, maar die online kleedjes op Marktplaats vinden wij helemaal niet leuk, en het Wilhelmus ook niet. Die spelletjes vinden wij leuk en gezellig om "live" langs te lopen en zeker niet om zelf te doen.
Dan maar gewoon thuis blijven, volgend jaar beter.
Blijf liever jezelf, je kinderen zullen het je later in dank afnemen (sorry, ik heb geen betere tip

En dit

https://images.app.goo.gl/W1RDavtWWMTTv8z4A

Een beetje

Ik herken het een beetje. Maar.... ik wilde eigenlijk zelf niet met ze spelen. Ik wil juist graag mijn eigen plan trekken.

Inmiddels zijn mijn kinderen pubers. Maar vroeger bij een vriendje speelde de vader altijd zó leuk met ze, hutten bouwen, treinbanen , kleuren en verven, hij deed alles zelf mee, hij had daar lol in.
Als ik dat al deed, was het meer om ze rustig te houden, mijn kinderen speelden meestal niet fijn samen. Er was vaak wel wat ruzie en gedoe. Ik zou het heerlijk hebben gevonden als ze samen fijn hadden gespeeld.

Ik voel(de) me daar een klein beetje vervelend door, niet heel erg, want ik heb ander kwaliteiten
Zo zorg ik voor leuke eetmomenten met een fruitsalade of lekkere tostie. En help ik ze als ze iets graag willen of nodig hebben, net als jij vandaag deed. Verder houd ik erg veel van ze. Dat lijkt me op zich al voldoende. Het is geen wedstijd wie de leukste ouder is. Ik ben de moeder die ik ben, en daar moeten ze het mee doen. En ik durf te stellen dat mijn kinderen over het algemeen blij met me zijn.

Maar goed, jij vraagt tips: hoe word ik een leukere moeder? Die vraag zou ik mijn kinderen stellen. Misschien vinden ze je nu al heel leuk, of fjjn, of rustig of lief. En als ze andere wensen hebben, dam zou je kunnen kijken of je daar enigszins aan tegemoet kunt komen.

En als je zélf graag meer tijd met ze door wilt brengen, dan kun je dat proberen te regelen, maar dat hoeven dan geen spelletjesdagen te zjjn natuurlijk. Samen koken of eten, wandelen, tv kijken, helpen met huiswerk, kijken hoe leuk zij samen spelen of speelspullen regelen als ze ergens om vragen (lakens om een hut te bouwen of zo), er zijn veel dingen die je kunt doen om betrokken te zijn.

En een tip voor quality time die geen geld lost: ik ging bij elk kind regelmatig 's avonds op bed liggen om de dag door te nemen met de vraag; wat vond je het leukst vandaag? Dat gaf vaak aanleiding tot leuke of fijne gesprekken.

Gras groener

Denk dat het gras in de ogen van kinderen altijd groener is.

Ik merk ook dat ik mijn zoon vaak laat aanmodderen, lekker buiten spelen of binnen met Lego spelen motiveer ik heel erg. Tablet mag wel maar is wel beperkt.

Soms bestellen wij dingen en komt er een grote doos en daar gaat onze zoon dan mee aan de haal soms moeten we er een gat in snijden of wat onderdelen erop vasttapen maar goed. Vorige week kwamen er nieuwe meubels en lag er een enorme doos die de tuin in ging om als hut en later poppenkast te fungeren. Een meisje uit de buurt was lyrisch want haar ouders doen nooit zulke dingen met haar. En wat deden we? We tilden de doos naar de tuin en sneden er een gleuf in Omdat de poppen erdoor konden.

Aparte is dat dat meisje altijd op pad is met haar ouders, zelfs in corona tijd gaan zij in nabij liggende gemeenten op zoek naar speeltuinen enzo.

Probeer

te bedenken hoe je wil dat ze hun kindertijd met jou herinneren als ze eind 20 zijn. Wil je dan dat ze jou als knutsel-, voorlees-, spelletjesmoeder etc zien? Of gewoon als een moeder die er altijd is voor vragen, iets lekkers, een gesprek etc? Of van alles gemixt? Hoe zie jij jouw moeder?

Volgens mij ben jij een hele goede moeder als jouw kinderen zo goed samen kunnen spelen, veel ouders vinden dat heel belangrijk en dat lukt ze niet om voor elkaar te krijgen

Heb je spelletjes (bordspel/kaartspel etc) Ik ben zelf van mening dat een spelletje spelen met volwassenen een kind veel kan leren over winnen en verlies en strategie etc. Ik zou daar dus voor zorgen, evenals voorlezen 1 op 1 met een kind. Maar wat jij wil moet bij jou en jouw kinderen passen.

Ik zou me niet zo druk maken over Koningsdag. Dat jouw straat niet versierd is, is toch niet jouw schuld alleen? Je hebt zelfs alsnog wat bedacht, nou prima toch. Vraag aan je kinderen ideeën voor de rest van de meivakantie en probeer die samen werkelijkheid te laten worden en dan ben je gewoon een topmoeder.

hier in de straat

ook onze kinderen zijn al pubers en behoorlijk introvert dus die hoeven niet zo nodig. En man en ik concludeerde uiteindelijk dat wij graag mensen zouden zijn die dat soort dingen leuk vinden maar dat zijn we gewoon niet. En uiteindelijk zijn onze kinderen onze kinderen en die vinden er ook niet veel aan

Ik ook

Ik ben denk ik net zijn moeder als jij bent, had mezelf vroeger als knutsel-, spelletjes- en speelmoeder voorgesteld, maar ik ben het niet. En volgens mij maakt het niks uit, zolang je van je kinderen houdt, er voor ze bent als ze je nodig hebben is het goed. Ik doe af en toe wel wat met de kinderen, zoals een spelletje, een cake bakken of samen een film kijken en ik probeer in deze tijd een klein feestje van de lunch te maken. Maar verder doe ik liever dingen voor mezelf, zoals een boek lezen, koken of schilderen. Wij hebben gister niks aan koningsdag gedaan, zelfs geen oranje tompouce gegeten, maar toch was het een fijne dag samen, we hoefden niet op pad, maar konden allemaal doen wat we wilden. Onze kinderen vermaken zich net als de jouwe prima samen en ook alleen kunnen ze zich goed vermaken en ze waarderen het extra als ik wel eens mee doe, want ze vinden me nog steeds de liefste moeder van de wereld 😉

Slechte moeder??

Je hebt ter plekke nog wat georganiseerd??!! Dus helemaal niet slecht!

Hier had ik ook wat spelletjes in de tuin, 's morgens bedacht, 's middags uitgevoerd.

Ik speel ook weinig met mijn kinderen, ik faciliteer meer, daar ben ik namelijk goed in. Dus ik zorg dat ze ruimte en spullen hebben om zelf wat te doen. Af en toe doe ik een bordzpelletje mrt ze, bijna altikd op hun initiatief. En soms gaan ze wat bakken, ik zorg voor de spullen en help met lezen en wegen, rest doen ze zelf.

Kortom, je bent een goede moeder als je doet waar je goed in bent. Andere dingen leren/doen ze ergens anders!

Overwogen

Ik heb nog even overwogen om in de tuin te gaan zaklopen, koekhappen en eierlopen.
Maar aangezien we anders toch ook niks uitvoeren met koningsdag heb ik het mijn pubers toch maar bespaard.
Eén heb ik toen als klusje een cake laten bakken, de ander heeft wat tuinwerk gedaan en toen hebben we in de middag gezamenlijk thee met cake genomen.

Jij hebt het prima voor elkaar en goed gedaan, zichzelf vermakende kinderen en supersnel toch iets geregeld! Flexibele ouder dus!

Spelletjes

Ik herken het wel hoor. Inmiddels hier ook pubers, maar toen ze jonger waren vierde ik ook nooit een kinderpartijtje thuis. Vond ik veel teveel gedoe. Ik had echt bewondering voor mensen die speurtochten uitzette, allerlei knutsel-activiteiten of spelletjes verzonnen. Ik besteedde het liever uit aan de binnenspeeltuin, bowling etc.
We gingen wel vaak naar buiten met de kinderen, naar het bos of kinderboerderij, maar volgens dochter weer veel te weinig naar pretparken en ze neemt het ons nog steeds kwalijk dat we nooit naar Eurodisney zijn geweest. Toen zij puber was vond ze dat we veel te weinig deden met het gezin, maar alles wat we voorstelde vond ze vervolgens ook weer niet leuk
Gisteren met Koningsdag hebben we niet echt iets bijzonders gedaan. Ik bedacht wel spontaan poffertjes te bakken voor de lunch, waarop er een vriendin van dochter gezellig kwam mee-eten. Maar verder heel simpel, in de tuin gezeten, stukje gefietst met zoon (dochter was met haar vriendin naar de manege). Drankje en hapje in de tuin en 's avonds lekker gegeten. Dat was het wel.
Hier in de straat zong niemand in de ochtend het Wilhelmus mee. Vlaggen hingen er wel, en die van de buurman hing er vanmorgen nog We zagen tijdens onze fietstocht wel veel mensen in oranje gekleed. Zoon had ook een shirt met oranje aan, maar meer omdat dat zijn lievelingsshirt is. En man had een oranje shirt gekocht vorig jaar en vond dat hij dat toch echt aan moest trekken.
We zagen ook groepen, bij het meer en ergens in een straatje een clubje volwassenen met een krat bier. Totaal ongepast vond ik.

Laat de titel van dit topic maar aanpassen naar "ik ben een prima moeder".

Dat gevoel de slechtste te zijn is herkenbaar

Vaak door reacties van andere moeders die dan ook nog tegen jee kinderen zeggen: Doet jouw moeder dat niet?! Al of niet vergezeld van rollende ogen.
Vriendinnetje van mijn dochter ging op de basisschool ieder jaar in de meivakantie naar een pretpark met het hele gezin. In groep 8 was ze dus al 3 keer in de Efteling geweest. Ik heb wat bangige kinderen die de draaimolen op de kermis aal liever oversloegen dus pretparken daar ben ik nooit aan begonnen. Wij gingen naar Naturalis, Teylers en NEMO gemeentemuseum Den Haag.
Na de vakantie bij het schoolplein pepert zo'n moeder je dan ook nog even in dat je leuke dingen moet doen met jee kinderen, dat musea saai en oninteressant zijn voor zulke jonge kinderen pretparken zijn ECHT leuk.

Een keer overstag gegaan en naar Drievliet geweest. Na de lunch hadden ze het wel gezien en zijn we weer naar huis gegaan. Ook een keer tijdens de vakantie in Frankrijk en pretpark bezocht.

Als ik nu met de pubers praat over de uitstapjes die we deden in de vakanties toen ze klein waren komen altijd de verhalen boven over het dagje NEMO en het Gemeentemuseum in Den Haag. Ook aan musea in Frankrijk bewaren ze goede herinneringen die dagjes pretpark 4 in totaal geloof ik komen nooit als eerste ter sprake.
Een als ik er specifiek naar vraag dan wordt altijd Terra Botanica als leukste pretpark genoemd.
Een botanische tuin in Frankrijk met wat attracties om er een gezinsuitje van te kunnen maken.

Dus ach slechte moeder, omdat je bepaalde dingen niet doet ach......

Een tijdje terug las ik hier een moeder die vond dat ze haar kinderen tekort had gedaan doordat ze geen sprookjes had voorgelezen toen de kinderen klein waren. Toen de kinderen literatuuronderwijs kregen bleek dat een "gebrek" te zijn. Maar dat was met Google op te lossen dus goed of slecht het is heel betrekkelijk. Het ene kind houdt hier van een het andere houdt van iets anders.

Dat kan je uitleggen aan kinderen, zeker als ze wat ouder worden. Dan gaan ze echt zien dat het gras bij de buren niet echt groener is, dat dat alleen maar zo lijkt.

Eileen42

Ben je er nog?

Mag ik je uit nieuwsgierigheid eens vragen of je nieuw bent op dit forum en wat je heeft bewogen om je vraag hier te stellen?

ach ja

Ik voelde me ook altijd een slechte moeder. Ik heb mijn dochter alleen opgevoed en ik werkte fulltime (ik kreeg geen KA en geen PA, dus ik moest wel). Onze uitjes waren meestal het bos in en dan ergens 'picknicken' (boterham en pakje drinken mee en dat met veel ceremonieel op een kleedje opeten en drinken) Gelukkig had ik werk waardoor ik mijn dochter regelmatig gratis mee kon nemen naar het theater, soms zelfs over een rode loper. Kinderpartijtjes deed ik altijd in het park, dan hoefde ik alleen de troep in vuilniszakken af te voeren en had ik thuis de rotzooi niet. Later, toen er iets meer geld was, gingen we wel eens een nachtje in een hotel aan zee of zo.
Andere moeders waren voortdurend bezig elkaar af te troeven met de geweldigste projecten of ze waren intensief met hun kinderen aan het spelen. Mijn dochter (toen een jaar of 9) kwam een keer terug van een vriendinnetje en zei: "Jemig, die moeder van Vriendinnetje zit er de hele tijd met haar snufferd bovenop. Ik ben blij dat we hier gewoon zelf mogen spelen."
Inmiddels is dochter 22 en ze herinnert zich nog regelmatig 'fantastische' dingen die ik me soms niet eens meer herinner. Dat ze als puber met een vriendin tapas mocht maken (was pure gemakzucht van mij) of dat we op Koninginnedag een poppenhuis hadden gekocht en dat ze dat met opa bij ons thuis mocht opknappen (haha, alweer gemakzucht van mij en de mazzel van een opa die dat leuk vond).
Als dochter wel eens vroeg waarom het hier anders was dan bij anderen, dan vroeg ik altijd: wat zou je graag willen veranderen? Meestal was dat iets simpels, zoals gekleurde servetten bij het eten of chocoladekransjes in de kerstboom. Dan deed ik dat en dan was dochter helemaal gelukkig (ik denk gelukkig omdat ik luisterde, niet vanwege die servetten of kransjes).
Vroeger hadden mensen 8 kinderen, dan was er helemaal geen tijd om te spelen. Als je gewoon oprecht belangstelling hebt voor je kinderen en van ze houdt, dan komen ze vast prima door hun jeugd heen.

O ja Dees

Het zou ook niet in mij opkomen om een doos tot iets om te toveren, maar we gaan wel veel samen wandelen, tv kijken, sporten, kletsen.... Ik denk dat de kinderen het creatieve ook missen gelukkig, dus dat ze niet blij worden als het iemand anders het eens met ze doet

Bij zo'n doos zeg ik tegen de kinderen 'daar kan weer mooi oud papier in' haha.

Hier ook niets

Gisteren hebben wij ook niets gedaan met Koningsdag, stiefzoon was sowieso pas eind van de middag hier en heb niet veel met het Koningshuis. Ook ik zag hier en daar op social media het e.e.a aan leuke spelletjes voorbij komen van anderen. Verschil is alleen dat stiefkind hier alleen is en op social media het allemaal gezinnen waren met min. 2 kinderen, dus zij kunnen elkaar vermaken. Hij mag niet met buurmeisje spelen van de buurvrouw i.v.m de corona, dus ja hij is alleen en dan is hij het buiten spelen al gauw beu, ook als ik even meespeel, maar liever doe ik dat niet al te vaak, omdat hij zichzelf moet leren vermaken. Gelukkig is hij nu op een leeftijd dat hij bijv. even alleen kan gaan fietsen in de buurt. Diep in mijn hart zou ik ook heel graag allemaal van die spelletjes willen verzinnen, maar wat ik al zei, dat is dus lastig als je geen team of tegenstander kunt hebben als enigs kind. Hier zit hij ook vooral achter een beeldscherm, ik laat het maar zo. Hij is ook binnen niet snel enthousiast te krijgen voor andere dingen en hij is nu veel online aan het gamen met vrienden, dus sociale contacten en dat is ook belangrijk.

De perfecte moeder

Lees hier trouwens ook veel over moeders die het zo perfect willen doen, als een soort van concurrentie naar andere moeders. Die ken ik inderdaad ook wel een paar. Alles moet op Facebook als ze bijv. een boek lezen, kinderen moeten op dezelfde hobby als mama etc. Als die zou weten hoe lang mijn stiefzoon bijv dagelijks achter de computer zit, dan zal ze er behoorlijk van schrikken. Gelukkig voor haar heeft ze 'perfecte kinderen volgens 'het boekje'. Stiefzoon is hier ondanks dat zo nu en dan hem echt wel beu ben, perfect zoals hij is. Hij komt er wel, eventueel met een omweg, maar dan nog.

die doos

Wij hebben twee keer zo'n doos gehad. De eerste keer kreeg ik die van een vriendin die ook net bevallen was van de tweede. Haar oudste had er heel veel mee gespeeld en vervolgens mijn oudste toen ook. Was ideaal zo'n ding als je net bevallen bent van nummer twee.

Een jaar of twee later (verhuisd) zag ik heel toevallig zo'n enorme doos het huis in gaat van overburen en heb ik heel brutaal gevraagd of ik die doos mocht hebben. Heeft ook heel lang op zolder gestaan toen ze 2 en 5 waren.

Ook geen meespeelmoeder

Ik kijk terug naar vroeger en zit nu op een bepaalde manier ‘ in de herhaling’ in de functie van oma.

Ik ben meer van het faciliteren. Zorgen de spullen er zijn ( zover ik dat redelijk en uitvoerbaar vind ) en zorgen dat er op tijd wat te eten/drinken is. Meespelen doe ik niet, spelletjes - zelden. Ik ga niet met kinderen naar het zwembad of naar kindertheater. Voorlezen doe ik wel. En luisteren naar wat ze vertellen.
Ik heb een schoonzus die als ze op bezoek was bij mij of bij onze (schoon)moeder altijd een spelletje ging doen met haar meegekomen kind(eren). Ik weet dat zij in haar jeugd de specifieke aandacht voor kinderen gemist heeft.

TS, laat je niet opjagen door tv en social media. Allemaal etalage. Mensen die niks bijzonders doen komen niet in beeld.

Het is voor je kinderen het allerbelangrijkste dat ze vertrouwen ervaren en zich gehoord en gezien weten. Geliefd. De rest is bijzaak.

Spelletje doen bij oma

Doe ik ook vaak. Anders is er voor die kinderen dar echt geen bal aan.

Vroeger deed ik trouwens spelletjes mét opa en oma, maar helaas zit dat er voor mijn kinderen niet in.

Emmawee

Goede vraag stel je in #22. Ik ben benieuwd naar het antwoord
(Zou ook kunnen dat OO denkt “ok nu even een niet corona item, maar een voor iedere ouder herkenbaar onderwerp (bijna soort feelgood “kijk we zijn allemaal matige ouders qua knutsel en activiteiten

Niet nodig

Ik doe best veel met de kinderen. Normaal gesproken gaan we veel samen op pad (musea, wandelen, speeltuin, ergens wat eten/drinken, bowlen...) en thuis lees ik veel voor, doen we regelmatig spelletjes, af en toe knutselen (ben ik zelf niet goed in, mijn man is creatiever dus die doet soort dingen vaker met de kinderen). Echt op de grond samen met de trein spelen doe ik niet maar ik wil best even met lego meebouwen of een potje Mario Kart spelen of zo. Dus van alles en nog wat inderdaad.

Echter mijn eigen ouders deden dat soort dingen nooit. Ik kan me oprecht niet herinneren dat mijn ouders ooit met ons hebben gespeeld. Uitjes waren er ook weinig. Voorlezen heel beperkt. Mijn moeder was druk met het bedrijf, de zorg voor ons, en het huishouden. Mijn vader werkte heel veel. Die hadden geen tijd om met ons te spelen en om eerlijk te zijn waarschijnlijk als ze wel tijd hadden dan zouden ze het ook niet hebben gedaan. Dat zat gewoon niet zo in ze. Ik heb dat als kind echt niet gemist en ook nu als volwassene kijk ik er niet op terug als een gemis. Ik heb heel veel goede herinneringen aan mijn ouders van vroeger en ik vind het helemaal niet belangrijk dat ze niet met ons gingen knutselen. Belangrijker is dat ze goed voor ons zorgden en ons veel belangrijke dingen hebben meegegeven tijden onze jeugd. Niet dat alles perfect was, zeker niet. Maar dat had niks te maken met gebrek aan knutselen en spelletjes spelen.

Maak je dus geen zorgen, je kinderen zullen dat waarschijnlijk echt niet als een gemis ervaren.