hoogbegaafde kleuter
hallo,
ik ben een moeder van een zoontje van vier jaar. ik maak me zorgen over hem. hij is verdrietig en boos. wil niet met andere kinderen buiten school spelen en vind school stom, terwijl hij met een smile uit school komt. op de peuterspeelzaal was hij ook anders dan de rest en deed alleen wat hij zelf wou. een leidster herkende dit gedrag in combinatie met zijn ontwikkeling. advies laat hem eens een IQ test doen.
hieruit bleek dat hij zeer begaafd was en voor zijn leeftijd ook nog erg diepdenkend. hij kan nog niet lezen of schrijven, dat vind hij niet interessant, maar cijfers vind hij des te leuker. op school valt hij niet erg op. hij staat ingeschreven voor het Leonardo onderwijs. school is ervan op de hoogte en probeert zoveel mogelijk uit te zoeken wat ze hem extra aan kunnen bieden. thuis is hij verdrietig, boos, vervelend, heeft nachtmerries schreeuwt. hij vraagt ontzettend veel negatieve aandacht. naar zijn broertje toe soms gevaarlijk impulsief. herkend iemand dit gedrag bij een hoogbegaafde kleuter/kind???
hoe moet ik dit aanpakken. hij geeft zelf niet echt aan wat hij wil doen en leuk vind. bied hem van alles aan maar is maar voor korte duur of ongeinteresseerd. ik ben ten einde raad. heb hulp van school en een psychologe ben me aan het verdiepen in hoogbegaafde kinderen, maar wie kan mij helpen als ouder met dezelfde ervaring. en moet hij op het regulier onderwijs blijven of straks toch overdoen.
Forum voor ouders met hb-kinderen
Hier kun je veel ervaringen lezen en zelf vragen stellen:
Waar ligt zijn interesse
Je kunt bij een kleuter nog niet spreken van hoogbegaafdheid. Wel van een ontwikkelingsvoorsprong. Iq testen zijn op die leeftijd nog niet betrouwbaar.
Het van gevaarlijk impulsief herken ik niet bij mijn kinderen maar het ene kind is het andere niet.
Wat ik bij mijn kinderen in die tijd vooral probeerde te doen was hun interesses volgen. Mijn oudste was als 4 jarige geinteresseerd in ruimte, aarde, natuur, milieu. Dus haalde ik boeken daarover in de bieb en las die voor. Gingen we naar musea bijvoorbeeld naturalis. Mijn jongste heeft dat minder, die was meer geinteresseerd in cijfers. Dus deden we rekenspelletjes, liet ik hem cijfers opnoemen, ook school ging daarmee aande slag.
Kijk naar je kind en wat hij wil en probeer daar iets mee te doen.
wat is er aan de hand?
Waarom is je zoontje zo boos en verdrietig? Kun je hem dat vragen? Als het met school te maken heeft, kun je hem niet wat vaker thuishouden? Maar thuis 'vindt ' hij het ook niet, schrijf je. Ik zou heel goed naar je zoon gaan kijken, los van hb. Je kunt het wel meenemen in je observaties, maar je zoon is zoveel meer. Wat vindt hij leuk, wat niet, wat vindt hij moeilijk, waar loopt hij tegenaan. Zelfde voor school, wat gaat daar mis?
Waarom moet hij met vriendjes spelen na school? Dat hoeft toch niet?
Ik zou wel kijken voor peers, misschien heeft hij toch behoefte aan contacten.
paar dingen
Ben het met lisbeth eens dat je zo'n jong kind nog niet betrouwbaar kunt testen en dat je wat er ook uit de test komt hooguit kunt spreken van een ontwikkelingsvoorsprong.
Verder herken ik het gedrag dat je beschrijft helemaal niet. Ik heb 4 hoogbegaafde kinderen en daarvan waren er met name 2 heel erg ongelukkig toen ze in groep 1/2 zaten. Maar thuis zaten ze wel goed in hun vel en wisten ze zich uitstekend te vermaken. Wij hebben het aangepakt door ze vaak thuis te houden (dat kan sowieso tot ze 5 zijn zonder problemen) en door ze allemaal sneller door te laten stromen naar groep 3. Niet dat dat dan alles oplost, maar het hielp in ieder geval iets.
Ik zou vooral eerst thuis gaan kijken wat je kind wèl leuk vindt om te doen. Bied aan en volg: vooral niet te veel uitleggen/overnemen/sturen enz. maar laat je kind bepalen wat er gebeurt en wat het doet met een spel/boek/speelgoed.
Hier gedijen ze trouwens ook goed op veel naar buiten en bewegen. Even weg uit het hoofd en iets met je lichaam doen. Heel goed voor de balans.
Oh en wat ik wel herken is het hebben van weinig aansluiting met andere kinderen. Zeker in de kleutertijd. Ze begrepen ze niet, die andere kleuters en hadden er gewoon weinig mee. Nog steeds zijn het geen kinderen met bergen vrienden en waarderen ze ook erg hun eigen gezelschap (en dat van elkaar hier thuis). Daar is niets mis mee, dus pas op met te zeer een verwachting hebben van hoe het 'zou moeten zijn'.
School?
Was je kleuter ook al zo voor hij naar school ging?
Loes
uitdagen
Ik vermoed dat mijn zoontje van 2,5 ook een beetje een bolleboos is hij lijkt qua temperament sprekend op mijn vrouw. Ik heb hem net naar de kleuterschool gebracht, zelfde verhaal altijd zo bedroefd als ik hem wegbreng en altijd supervrolijk als ik hem weer haal, alles is zo intens bij die kleine. Ik/wij vermoeden dat het een slim manneke is, dat denkt natuurlijk elke ouder dus we wachten maar rustig af. Het ging een tijdje heel slecht met hem, ik wist niet goed hoe met hem om te gaan hij was eigenlijk onhandelbaar en altijd zwaar gefrustreerd over alles. Hij wilde eigenlijk het liefst 8 uur per dag televisie kijken en dan het liefste van die filmpjes voor oudere kinderen daar wordt hij blij van en hij onthoud de kleinste details in die filmpjes. Als hij weer een beetje somber word ga ik zoveel mogelijk ondernemen met hem en laat hem alles zelf doen (boodschappen doen, frietjes bestellen, pincode intoetsen en veel met oudere kinderen spelen). Zijn neefje van 5,5 is zijn beste speelkameraadje. Verder luister ik aandachtig naar alles wat in zijn koppie omgaat en neem hem altijd serieus ook stoei ik echt heel erg veel met hem, dat vind hij echt geweldig, als huisvader heb ik daar tijd voor een zege echt. Misschien heb je er iets aan hoe ik er mee bezig ben. Ik weet natuurlijk nog niet of hij echt een ontwikkelingsvoorsprong heeft omdat hij nog maar twee is maar ik herken alles wat ik erover lees in hem. Hij heeft ook een tijdje uit frustratie andere kinderen geslagen/ haren trekken maar dat is weer over nu hij zijn emoties beter onder woorden kan brengen en zich meer begrepen voelt. Hij vraagt naar mij toe nog echt ontzettend veel aandacht hij is extreem veeleisen naar mij toe, de televisie is voor mij echt een uitkomst hoe slecht andere ouders het ook vinden ze weten echt niet hoe claimend slimme kindjes kunnen zijn.
