Hoe om te gaan met onzeker jochie van 8?
Hallo beste mensen,
Ik kom eigenlijk voor het eerst op deze site en dit forum terecht. Wat prettig om te lezen dat we niet de enige zijn met opvoedvragen! Bij ons speelt het volgende.
Wij hebben 2 kinderen. Een meisje van 6 en een jongen van bijna 9. Met onze oudste zitten we soms wat in ons maag. We weten niet hoe we het beste om kunnen gaan met zijn gedrag!
Onze zoon is een schat van een joch maar ook hartstikke onzeker. Gek genoeg zou je dit niet zeggen als je hem ziet. Hij heeft een vlotte babbel, genoeg vriendjes en is in zijn voetbalteam een van de beteren. Maar:
- hij kan als hij sjaggo is echt een stempel drukken op de sfeer in het gezin;
- hij is super onzeker over voor ons onbenullige dingen zoals kleren;
- hij zal op vakantie echt nooit zomaar op kinderen afstappen;
- hij kan zich echt zorgen maken over zaken waarvan wij denken 'doe is normaal. Voorbeeld: voor zijn voetbaltraining moest hij een wit broekje meenemen. Wij hadden alleen een glimmend wit broekje OF een broekje met kleine oranje strepen aan de zijkant. Nou, het huis was te klein;
- hij heeft bij vlagen last van een stem in zijn hoofd die als hij gaat slapen zegt dat hij uit zijn bed moet komen om overal te kijken. Soms heeft ie het hier maanden niet over en soms weer wel;
- in slaap komen lukt alleen als 1 van ons in de kamer ernaast zit;
- als hij een leuke dag heeft gehad zal hij alleen de negatieve dingen benadrukken. We zien echt dat hij tijdens de dag aan het genieten is maar als je vraagt hoe het was dan noemt ie alleen de negatieve zaken op.
Wij als ouders worden hier ook wat onzeker van. Doen we het wel goed? Leggen we misschien teveel druk op zaken? Wat moet je doen met die stemmen in zijn hoofd?
Nou ja, misschien is het nog een wat onduidelijk bericht geworden. Soms denken wij dat onze jongen erg sensitief is en moeilijk tegen veranderingen kan.
Herkent iemand bovenstaande kenmerken?
Dank voor het reageren!
wees positief richting hem
Hallo Sander.
Ik weet niet zeker of ik je kan helpen. Maar ik ga toch een poging doen om mijn ervaringen te delen. Ik denk dat het op zijn eerste plaats goed is om het gedrag van jouw zoon minder te veroordelen als "onbenullig of hij drukt een stempel op het gezin". Het klinkt namelijk of jullie een beetje in een negatieve spiraal zitten. Misschien is het goed om te kijken naar wat wel goed gaat en dat extra te benadrukken? Het lijkt namelijk of hij erg onzeker is en daarbij heel erg zoekt naar veiligheid en steun van jou. Door zijn gedrag te bestempelen erken je ook zijn gevoel niet. Ik denk dat hij daar juist nog meer onzeker gedrag door kan gaan vertonen. Probeer je kind zo positief mogelijk te benadrukken. En als zijn angsten zoals jij schrijft zo erg zijn is het misschien verstandig om een bezoek aan de huisarts te brengen en dit met hem te overleggen? Misschien heeft je kind wat extra hulp en begeleiding nodig? Ik weet dat kinderen veel fantasie kunnen hebben, die van mij ook. Maar stemmen horen heb ik dan weer niet eerder gehoord. Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen.
Liena
bedankt..........
Hoi Liena,
Hartelijk bedankt voor je reactie. Top! Het onzekere valt zo moeilijk te rijmen met zijn prestaties. Hij doet het super op school en blinkt ook ech uit in voetbal. Soms denk ik dat we juist zo vaak positief proberen te zijn dat hij juist daar onzeker van wordt! We zullen nooit zeggen dat wij zaken onbenullig vinden. Dat heb ik alleen aangegeven om ons gevoel te verwoorden.
Weet je, je wil gewoon graag een oorzaak achterhalen. Wat wij heel sterk merken is dat hij in tijden van drukte, stress, vermoeidheid en verandering echt ander gedrag vertoond. Het eind van het schooljaar is in zicht, nieuwe dingen komen op hem af, hij heeft net voetbalkamp gehad (slaaptekort!) en mag nu ook meetrainen met de E1. Dat is een selectie-elftal waar de druk nog wat hoger is.
Anyway: huisarts is zeker een optie!
kijk naar jezelf
zelf klink je ook onzeker in je bericht, je geeft ook al aan dat jullie onzeker worden van zijn gedrag. Uit ervaring kan ik je vertellen dat het heeel erg de moeite waard kan zijn meer je eigen gedrag onder de loep te nemen. Waarom raakt het jullie zo? Waarom laat je de sfeer verpesten door hem? Waarom 'mag' hij geen negatieve dingen benoemen na een uitje? Ook zoiets kun je positief labelen; goh, perfectionistisch, goed geheugen, aanleg om advocaat vd duivel te spelen, kritisch enz enz. Ik zou er iig neutraal naar luisteren, het is zijn beleving en die moet er mogen zijn. Of vraag hem niet meer hoe hij het vond...
Hebben jullie op meer gebieden een 'onzekere uitstraling', mogelijk dat voorbeeld? Wil je zelf als moeder het graag steeds goed doen (perfectionisme? blue band gezin?) nuja, genoeg vragen die je jezelf kunt stellen!
Ik lees niets echt zorgelijks in je post, ik zou er dan ook zeker geen hulpverlening op gaan zetten. Maar dus wel met jezelf aan de slag.
(Krijgt hij genoeg uitdaging overal?)
klinkt als dochter
Dochter van 9. De jongste hier. Klinkt in veel dingen hetzelfde zoals dat broekje of de kleding. Over dat soort dingen is hier ook vaak het huis te klein. Wat bij dochter helpt is zaken NIET afdoen als onbenulig. Voor haar is het belangrijk. Ik erken haar gevoel. Ik vraag haar of ze zelf een oplossing weet en anders bied ik enkele haalbare alternatieven die ik ook waar kan maken. Dus met als voorbeeld het witte broekje. Heel vervelend lieve schat dat dat broekje niet is zoals jij het graag zou willen. Ik snap dat je je nu daar rot over voelt. Heb je zelf een oplossing bedacht? nee? wat we kunnen doe is pietje bellen of hij een wit broekje extra heeft. Anders moet het toch met 1 van deze 2. Dit zijn de opties die mogelijk zijn. Je mag hier best boos over zijn maar ik wil niet dat je gaat schoppen, slaan, krijsen. Laat je me weten wat het wordt?
9 vd 10 keer schikt ze zich in de situatie.
Voor haar is het heel belangrijk dingen goed vantevoren door te spreken en goed aan te geven waar HAAR invloed zit. Wat mag zij bepalen en wat niet?
Wat haar helpt is om ook altijd een escape te geven dus bv als je het witte broekje echt niet aan wil dan kun je niet meedoen. Dat is prima maar dan moet ik het wel nu weten zodat ik meneer x kan bellen om je af te melden.
Dochter is heel sensitief. De wereld is groot, verwachtingen hoog, en het is soms chaotisch. Dus nogmaals haar helpt het als we het overzichtelijk maken voor haar. Wat gaat er gebeuren. Wat wordt er verwacht van jou. Wie zijn er en wat moet je doen.
Als ik het niet weet dan zeg ik dat eerlijk. Ik verzin niks want als het niet klopt vertrouwt ze me werkelijk niet meer.
In het kort: biedt overzicht, wees voorspelbaar, beweeg mee en doe NIKS af als onbenullig. Hoe erg is dat als jij daar verdriet over hebt.
net als evenzo
zoon van 10 heeft veel van dezelfde kenmerken: snel onzeker en van slag over kleine dingen. Inderdaad, zoals evenzo zegt: hier helpt het ook om het niet af te doen als onbenullig maar wel helpen om het voor hem overzichtelijk en hanteerbaar te maken.
Het negatieve herken ik ook: focussen op wat mis ging of vervelend was, terwijl hij ogenschijnlijk wel heeft lopen genieten. Ook hier weer: niet wegwuiven; voor hem knaagde er wel degelijk iets, en heeft het hem heel veel energie gekost om toch nog een leuke dag te hebben. Dus aandacht aan het moeilijke besteden (goh, wat was er dan en hoe voelde dat), aandacht aan hoe hij het heeft opgelost (goed zeg, je ging geen ruzie maken maar je liep even naar een rustig plekje of jammer, het lukte je niet om kalm te blijven), evt kijken wat een volgende keer zou kunnen. En vervolgens ook weer kijken wat er leuk was (maar soms moet daar even wat tijd tussen zitten).
Onrust voor het slapen merken we ook als symptoom dat zijn hoofd vol zit met onduidelijkheid, waardoor onzekerheid, waardoor onveiligheid. Zeker nu met schoolreisjes, sportdagen, eindfeesten, etc Wat helpt is weer samen alles rustig doornemen zodat het in zijn hoofd weer goed 'opgeruimd' raakt.
Ik zou daar op focussen. Niet zelf durven afstappen op vreemde kinderen vind ik persoonlijk bv niet zo'n probleem. Maar misschien kom je er achter wat hij daar lastig aan vindt en kun je dat ook hanteerbaar maken.
Hera
weer bedankt!
He wat fijn dat er weer een paar reacties zijn. Het voelt sowieso al goed om te merken dat we niet de enige zijn die tegen dergelijke zaken aanlopen.
@Peertje: ik vermoed dat jij voor een deel gelijk hebt. Als het op opvoeden aankomt dan zijn wij richting ons zoontje inderdaad best wel wat onzeker (geworden?). Het lijkt ook wel een beetje een negatieve cirkel. We willen het in het gezin graag gezellig houden, vervolgens wordt zoonlief boos om iets, wij proberen ons dan zo aan te passen dat het weer gezellig wordt en hierdoor ga je soms best raar / oneigenlijk gedrag vertonen. Nu ik het zo opschrijf: waarom moet het altijd gezellig zijn? Misschien is het gewoon goed om het soms lekker te laten knallen. Goh zeg: naar jezelf kijken is misschien wel het belangrijkst!
@Evenzo en @Hera Nova: ook bedankt voor jullie tips. Ons jochie is waanzinnig gevoelig en houdt heel erg van duidelijkheid en structuur. Daarom gaat het vaak ook het beste als hij gewoon naar school gaat. De eerste week van de vakantie is bijvoorbeeld vaak een ramp. Het serieus nemen van in onze ogen 'onbenulligheden' is een goed advies.
Qua spelen met andere kinderen: dat hij daar niet zo op af durft te stappen vinden wij ook niet echt een punt hoor. Maar we weten zeker dat als hij dat wél doet hij vaak superveel plezier heeft. Dus op vakanties pushen we hem soms wel een beetje....maar dit werkt misschien ook maar averrechts.
Anyway: duidelijk en eerlijk zijn in ons eigen gedrag is misschien wel het meest belangrijk. Ik houd jullie op de hoogte van onze vorderingen...
hoe meer
je pusht hoe onzekerder hij wordt. Mijn dochter kan het inmiddels redelijk goed verwoorden. Het geeft haar het gevoel dat ze niet goed genoeg is zoals ze het zelf doet. Dus als je pusht met kindjes te gaan spelen dan kan hij denken: ze vinden mij niet goed genoeg als ik dat niet doe.
Deze gevoelige kinderen betrekken veel op zichzelf. Ik moet daar echt alert op zijn. En ik herken inderdaad ook dat ze vaak dan juist wel echt plezier hebben. Wat wij dan doen is er gewoon over praten. Goh zou jij het leuk vinden om met die kindjes te spelen? ja? durf je niet? kunnen wij je ergens bij helpen?
En dan ook echt bereid zijn dat te doen. Als jij niet 2 uur bij de speeltuin wil staan moet je het ook niet vragen. Ik denk dat je echt goed te rade moet gaan ook bij je eigen motieven. Hier was echt al een drama vanaf 2 jaar met kleding. Ik kwam er al gauw achter dat ik vond dat de combi's soms echt wat raar waren en mensen met een opgetrokken wenkbrauw naar me keken ook op de kleuterschool. Ik vond DAT vervelend. Ik heb dat echter toch snel losgelaten want het kleding drama was het me allemaal niet waard. Dus waarom wil jij dat hij speelt met andere kinderen? Deze kinderen hebben een neus voor een dubbele agenda. Op een dag krijg je dit feilloos terug. Misschien is hij nu nog niet zo vaardig in het verwoorden van dat gevoel. Mijn dochter voelt het eerder aan dan ik dat ik soms een dubbel motief heb (ga lekker spelen met die kinderen joh, is leuk voor JOU.....(ja ja mama jij wilt zeker gewoon rust) 
Pushen / helpen
Ik sluit me aan bij de andere reacties. Herken het ook en geloof ook meer in helpen dan in pushen. Beetje begeleiden, serieus nemen, stimuleren om nieuwe dingen te doen, maar ook begrip tonen voor de onzekerheden en de lat nooit te hoog leggen.
Die stemmen zou ik wel serieus nemen als het weer terug komt.
Misschien is het slechts spanning, maar toch iets om in de gaten te houden.
Hier ook
Ik heb ook zo'n kind. Gek genoeg helpt voldoende slapen al een heleboel! Ik geef op verzoek melatonine, heb uitgelegd dat het geen snoepjes zijn, maar dat het wel kan helpen in stressvolle periodes of als hij een heel druk hoofd heeft.
Verder heeft hij behoefte aan regelmaat en voorspelbaarheid. Als ik de witte sportbroekjes een uur voor de wedstrijd zou aankaarten, zou het huis te klein zijn. Maar een dag of langer van tevoren zou hij ermee kunnen leven en zelfs zelf een oplossing kunnen verzinnen.
Als mijn zoon in een negatieve modus zit, ga ik daar niet tegenin, maar ik laat hem als hij uitgeraasd is wel de andere kant zien. Ik eindig liever positief.
hoi pandora
bedankt voor je reactie. Wij zijn sinds kort ook overgestapt op Melatonine. Een kleine dosering hoor maar wel net genoeg om hem sneller in slaap te laten vallen. Qua inslapen scheelt dit echt.
Nu hij een aantal goede nachten achter de rug heeft is zijn gedrag al weer een stuk rustiger en zijn ook zijn dwang-handelingen echt afgezwakt. Voldoende slaap helpt dus echt.Ik houd jullie op de hoogte!
