Helpen in huis

klusjes

Ik vind het inderdaad normaal dat er wat geholpen wordt in huis, maar hier wordt daar geen geld voor gegeven. Voor het zakgeld dat ze krijgen hoeven ze niks te doen.

Wat er dan zoal gedaan wordt? Tafel dekken en afruimen, kleren in de wasmand gooien, de eigen schone was in kast opruimen, kattenbak verschonen, eigen kamer opruimen, grasmaaien... Als ze groter zijn komt daarbij dat ze af en toe koken en eens een boodschap voor me doen.

Niet heel erg veel, dus, maar dat vind ik ook niet nodig. Ik kan me voorstellen dat je geen fijne herinneringen hebt aan wat je zelf allemaal moest doen, dus ik zou zelf zeker niet die kant op gaan. Houd het klein en gezellig. Met de nadruk op 'samen'(werking).

Dat ze voor hun geld moeten werken, hoeven kinderen volgens mij niet op hun 5e al te leren. Dat komt rond de middelbare schooltijd wel, als ze oud genoeg zijn voor een bijbaantje.

Probleem

als je voor sommige klusjes geld geeft is dat ze niet meer snappen waarom er met het ene geld verdiend wordt en met het andere niet. Je kind doet het klusje toch al en dat vind ik heel mooi voor een vijfjarige, dat zou hier echt niet gelukt zijn.

Ik zou zakgeld als leergeld beschouwen. Eerst gaat hij alles direct uitgeven als het binnenkomt, later leert hij dat hij mooiere dingen kan kopen als hij spaart, en tenslotte gaat hij echt werken voor meer geld. Ik begon toen ze 6 waren met een euro per week. Toen ze naar de middelbare school gingen werd het 20 euro per maand en dat is het ook gebleven. Wie meer wil, kan het buitenshuis gaan verdienen. Wel betaal ik voor kleding, abonnement mobieltjes (maar niet het mobieltje zelf), reiskosten en sport/hobbies. Kleedgeld willen ze niet, dus daar hoef ik niet over na te denken.

klusjes = gratis

klusjes moet dochter gewoon doen, daar staat geen geld tegenover.

Ik doe klusjes voor haar, zij doet klusjes voor mij.
Zakgeld is gewoon zakgeld dat komt met de voorwaarde van kadootjes kopen voor gezinsleden bij verjaardagen 1x per maand (€7.50, ze is 12, basisschool)

Beide

Hier een matig bedrag aan zakgeld. En als je meer wilt, dan zijn er huishoudelijke klusjes. Maar er zijn ook onbetaalde klusjes zoals vaatwasser, tafel dekken, boodschapje doen.
Echter, sinds het vertrek van de werkster doen de kinderen een deel van wat zij deed. Dus nu krijgen zij een klein deel van haar salaris.
Ik vind betalen voor afwijkende klusjes niet gek. Daar leren ze ook iets van. Maar wel een deel gewoon zó geven.

Incidentele klusjes

Bv auto stofzuigen of wassen, daar kan hij €5 mee verdienen. Maar een keer afwassen ofzo hoort er gewoon bij. Net als koken, hond uitlaten of een boodschap doen. Maar met 5 jaar hoefde hij dat echt niet hoor. Zijn eigen rommel opruimen qua speelgoed en later (rond zijn 10e) kwam daar ook bij dat hij zijn eigen wasgoed in zijn kast moest pakken en samen zijn slaapkamer een grote beurt geven in de vakantie. Maar zoveel klusjes als jij moest, nee, dat hoeft mijn kind niet te doen hoor.

vast bedrag

Vast bedrag is ook de bedoeling en ja ik acht ook dat de kans groot dat dat bedrag in het begin genoeg is, waarschijnlijk zal het direct opgaan aan rommel en snoep. Ik denk wel dat ik dat snoepen aan banden wil leggen want we hebben zelf ook snoep in huis en bij ons in de omgeving kun je voor 50 cent wel heel veel snoep bemachtigen.

Ik vind op het moment tafel dekken en de katten voeren (niet dagelijks) ook wel even genoeg.

Helpen

Wij kregen vroeger thuis geen geld als we hielpen. Mijn moeder en vader zeiden altijd dat we samen hier wonen en dat we dus ook samen het werk deden. Mijn ouders hadden een boerderij dus er was altijd meer dan genoeg te doen. We hielpen altijd vrij veel mee. Mijn ouders houden niet van ledigheid.
Zeker in de vakanties deden we elke dag zeker een paar uur klusjes per dag. Als we ons werk af hadden mochten we vrij spelen tot etenstijd. 's avonds deden we dan ook nog enkele klusjes.

Daarnaast hadden we onze vaste taken die het hele jaar doorliepen. Af en toe wisselden we dat en droegen we een taak over aan een jonger broertje/zusje en kregen we er een nieuwe taak bij.

Ik heb heel lang 's ochtends de kippen verzorgd (voer geven, eieren rapen, nachthok aanvegen) en daarnaast hielp ik mijn kleine broertje met aankleden.
's middags hielpen we om de beurt mee met het eten bereiden en na het eten afruimen en de keuken schoonmaken.
Ik hield nooit echt van koken en mijn zusje wel dus vaak ruilden we.
de was uithangen vond ik nooit vervelend maar de was vouwen wel want ik kon dat nooit zo netjes dus dan moest het weer over.

Eigenlijk hield ik sowieso niet zo van huishoudelijke taken (nog steeds niet!). Ik hielp liever buiten mee in de moestuin of op het land. Of oppassen. Ik vond het nooit erg om met de kleintjes te spelen of op ze te letten.

In elk geval deden we best veel maar we kregen daar geen geld voor.

Mijn eigen kinderen doen veel minder. Bij de oudste kinderen heb ik het veel verwaarloosd dus nu met de kleintjes probeer ik wel ze meer mee te laten helpen. De oudste kinderen doen nu ook wel veel maar ze zijn een stuk ouder (middelbare school). Dus ze kunnen oppassen op de kleintjes, wandelen met de honden, helpen in de tuin, de keuken afruimen, de was doen, vegen etc.
De kleintjes doen nog niet zo veel maar ze hebben wel wat taakjes zoals mee helpen de tafel af te ruimen, de waterbak van de honden vullen, met een veger en blik de vloer aanvegen na het eten, hun vuile was in de wasmand doen, helpen met de schone was sorteren, spulletjes opruimen...

Mijn oudste kinderen krijgen gewoon zakgeld. Af en toe betaal ik ze extra om een tijdrovende klus te doen zoals bijvoorbeeld de garage uitruimen of de tuin helemaal winter klaar te maken of een hele avond oppassen.

Brrr

Ik moest ook al vanaf kleuterleeftijd meehelpen in huis en iets later in het bedrijf van mijn vader. Ik heb daar geen goede herinneringen aan ook al kreeg ik voor het werk bij mijn vader betaald. Het vervelende was het dwingende element: moeten werken als kind. Weigeren was onmogelijk en zorgde voor heftige emoties bij mijn ouders. Ik zou zeggen: laat je kinderen lekker spelen en doe af en toe een werkje voor de gezelligheid. Samen sokken opvouwen of speelgoed opruimen. Pas vanaf een jaar of 8 een echt taakje. En dan nog: houd het ontspannen.

Geen vaste taken

Behalve was in wasmand. 1x per week kamer aan kant ivm werkster, fiets binnenzetten en bord naar keuken na het eten. De deal hier is dat als ik hulp vraag dat ze het dan gewoon doen in het kader van: we leven hier samen dus samen moeten we het leefbaar houden. Dit zijn dan dingen als tafel dekken, vaatwasser leeghalen, glas wegbrengen ed.
Ik krijg soms rollende ogen en strahaaaaks. Maar die krijgen zij van mij per ommegaande retour als ze mij om hulp vragen: wil je me overhoren? Pffff straaaaaks zeg ik dan . Wil je me daarheen brengen? Ja volgende keer .... O.i.d. ze snappen dan snel weer hoe het zit .

Snoep

Je zegt in #8 "waarschijnlijk zal het direct opgaan aan rommel en snoep. Ik denk wel dat ik dat snoepen aan banden wil leggen want we hebben zelf ook snoep in huis en bij ons in de omgeving kun je voor 50 cent wel heel veel snoep bemachtigen".

Ik heb altijd als regel gehad dat er geen snoep van zakgeld gekocht mocht worden, op basisschoolleeftijd gaat dat prima. Een kind van 5 komt toch niet alleen in een winkel? Dan heb je er toch zicht op?

meehelpen hoort erbij

Laatst zag ik ergens een lijst met activiteiten die kinderen op bepaalde leeftijden zouden moeten kunnen uitvoeren - heeft iemand die paraat? Zo'n lijst helpt nadenken wat bij een bepaalde leeftijd past en wat niet.

Zakgeld staat los van klusjes. Hoogstens extra klusjes voor iets speciaals. Je kunt vastleggen dat van het zakgeld niet meer dan een x-bedrag aan snoep mag worden besteed.

Ik ben het er trouwens niet mee eens dat ouders die vooral thuis zijn hun kinderen niet mogen 'belasten' met huishoudelijk en praktisch werk. Het is belangrijk dat ze ontdekken dat iedereen van waarde is en meehelpt. Dat hoort bij de opvoeding.

Werk ethiek

Ik vond het vroeger uiteraard vaak niet leuk om mee te helpen. Maar nu als volwassene waardeer ik wel dat mijn ouders ons altijd lieten helpen. Ik heb daar onbewust toch veel van geleerd. Niet alleen praktische vaardigheden maar ook een goede werkhouding en het belang van dingen samen doen. En achteraf hoefden we ook helemaal niet eens zo heel veel te doen. We hadden daarnaast nog meer dan genoeg tijd om te spelen. Wat is 1 of 2 uur op een dag nou? Of iets meer dan dat in de vakanties? Genoeg tijd voor andere zaken.

Onze hulp was ook gewoon nodig. Mijn ouders waren gewoon heel hard aan het werk dus een beetje extra hulp was altijd welkom.

Zelf ben ik er minder goed in om de kinderen te laten helpen. Het kost namelijk in het begin vooral heel veel energie om de kinderen te laten helpen. In het begin heb je er weinig voordeel van en is het veel handiger om het zelf te doen. Die investering is wel de moeite waard. Ik ben nu bij de jongste kinderen er wel heel bewust mee bezig om ze meer te betrekken bij het huishouden en taakjes.

Kyana

Persoonlijk vindt ik (zeker voor basisschool kinderen) 1 a 2 uur erg veel. Kinderen zijn vaak van 8:30 tot 15:15 op school, dan komen ze rond 15:30 thuis en liggen vaak rond 19:00 al op bed. Als je daar dan nog 2 uur van afneemt om te helpen in huis en daarbij nog de tijd voor het avondeten inlast blijft er weinig vrij spelen tijd over.

Ik hoefde thuis bijna niets te doen

maar sta bekend om mijn arbeidsethos. Dat kan ook hoor.

Om me heen kijkend geloof ik er helemaal niet in dat moeten helpen thuis zo'n grote rol zou spelen in het kweken van een goede arbeidsmoraal. Ik denk dat het veel meer in het eigen karakter van iemand zit of hij/zij een harde werker wordt of niet.

Neemt niet weg dat onze kinderen wel eens wat dingen moeten doen omdat we vinden dat bij samenleven hoort dat je elkaar helpt. Ik hoefde niet veel thuis maar deed daarom ook wel eens wat uit mezelf.

Aagje

Irritatie-ethos

Hear! Hear!
Al dat opgevoed met een vooruitblik tot ver na het aangaan van het eerste vaste contract, ik geloof er niet zo in.

Inderdaad Aagje, voor een stevig arbeidsethos kun je ook gewoon jezelf, je eigen maat der dingen, je karakter meenemen. Dat vormt zich gelukkig niet alleen in de eerste weken, maanden of jaren na je geboorte. We zijn mensen tenslotte. Geen hondjes.

Ondertussen vind ik belangrijkheid-ethos (kind) en irritatie-ethos (ouders) goede redenen om kinderen wel mee te laten helpen.

Mijn kleinzoon (1,5) helpt nu al mee en dat vindt hij (nu nog) geweldig. Dat is voor de voortgang der dingen ook fijn, want hij kan beter meewerken (de was in de wasmand doen), dan tegenwerken (de prullenbak leeghalen).

Die irritatie-ethos loopt als een rode draad door het ouderleven heen. Neem de voorbereidingen op vertrek naar strand of speelplaats. Dat duurt die kinderen altijd te lang. Het gemamaaaa maakt je horendol en voor je het weet moet er weer een naar de wc. Je schiet geen meter op.
Dan is het werkelijk handig als je de kinderen in arbeidsmodus kunt schakelen - help mee dan gaat het sneller - al moet je voor die bezigheid die vooral bezig houden is, soms een werkje verzinnen.

Tegen de tijd dat de feromonen op komen borrelen en de kinderen zachtjes beginnen te ruiken, groeit de irritatie aan het lamlendige. Die uit verhouding gegroeide lijven die daar maar moe liggen te wezen, met die steeds harder groeiende voeten die steeds luid overal tegenaan schoppen (sorry).

Dan verlang je potdomme gewoon eens naar een al gedekte tafel, reeds gebakken aardappels, of reeds gewassen handdoeken.

Kortom mijn advies: Wees eerlijk, vooral naar jezelf.

Overigens hebben mijn kinderen toen ze 10 en 11 waren zelf gekozen voor het doen van hun eigen was. Dat was niet helemaal vrijwillig. Mijn irritatie aan die kamers waar de schone was binnen seconden verdwaalde tussen de vuile waardoor het stinkend maar ongedragen weer in de wasmand verscheen, groeide me boven het hoofd.
Ik heb ze de keus gegeven: Of die kamers voortaan spic en span, of voortaan je eigen was doen.
Zij kozen voor dat laatste.

Irritatie-ethos ten top.