Gewoon geen zin...?
Wij zien onze bijna vijfjarige zoon als een lief, energiek en sociaal kind met heel veel fantasie. Maar hij doet iets liever niet dan dat hij een fout maakt en trekt zich de laatste tijd terug in zijn spel met Lego, tot in het extreme.
Hij zegt ook heel vaak tegen ons “maakt niet uit toch” als hij een foutje begaat en als hij iets moet doen waarvan hij weet dat hij het misschien fout KAN doen dan zegt hij direct, zonder te proberen: “dat kan ik niet”, puur uit gemak. Dit is ook erger geworden na de laatste lockdown.
Hij kan slecht tegen ruzie en boze mensen, hij voelt irritaties goed aan en is snel bang dat wij of de juffen boos op hem worden.
Hij is zelfstandig maar vraagt snel hulp omdat hij bang is dat hij zelf iets niet goed doet. Hij kan ook snel jammeren of gaan huilen als ik hem stimuleer om iets eerst zelf te proberen. Dit komt terug tijdens spelletjes, leren en aankleden. Vooral aankleden is voor hem een gedoe.
Ik speel vaak Squla met hem, hij doet dat heel goed maar als hij een klein foutje maakt dan wil hij het liefst stoppen met het spelen en maakt daarna herhaaldelijk foutjes.
Soms maak ik me druk om hem. Hij is twee keer ziek geweest in z’n korte leventje inclusief ziekenhuisopname en alle behandelingen/onderzoeken en dit heeft naar mijn idee hem geen goed gedaan in zijn ontwikkeling.
De laatste tijd merk ik dat hij het liefste alleen nog met Lego speelt en liever niet leert. Hij geeft eigenlijk heel duidelijk aan dat hij daar geen zin in heeft of verzint een smoes zoals dat hij koorts heeft. Soms kan hij moeilijke spelletjes heel snel en simpel spelen maar de meest makkelijke vragen die weet hij na 5x met hem doornemen nog niet goed te beantwoorden of haalt hij bijvoorbeeld de namen van opa’s en oma door elkaar.
Mijn vraag is, is dit voor iemand herkenbaar?Of maak ik me zorgen om niks?
Hij is faalangstig dus.
Had onze dochter destijds ook wel last van.
Wat wij op een gegeven moment gezegd hebben is dat ze het eerst 10 keer moest proberen en dat ze dan pas mocht zeggen dat ze het niet kon.
Dat heeft wel geholpen. Ze heeft er wel van leren doorzetten. Wellicht iets om uit te proberen?
Wat zegt de juf op school hier trouwens van?
Stop met leerspelletjes en volg gewoo je kind in wat hij graag doet. Het lijkt erop dat hij het gevoel krijgt dat er bepaalde prestaties van hem worden verwacht. Dat is niet goed voor zo'n ontwikkeling, zoals je ook merkt.
Laat het 'leren' op school en houd het thuis bij 'vrij' spelen, dus alleen wat hij zelf wil/aangeeft.
Klinkt als faalangst inderdaad. Is vrij gebruikelijk om dingen waarvan je denkt dat je het niet kunt dan maar niet te doen. Niet alleen bij kinderen trouwens, ook bij volwassenen. Dat is een patroon dat je moet zien te 'doorbreken'. De eerste les die ik zelf leerde op de eerste dag kleuterschool was 'van proberen kun je leren'. Als je iets nooit probeert dan kun je het ook niet. En als je iets nog nooit gedaan hebt, kun je niet weten dat je het niet kunt. En ook niet verwachten dat je het wel kunt, want voor veel dingen moet je oefenen. Hij heeft ook ooit geleerd om zelfstandig te eten en te drinken, te lopen, te fietsen, te praten. Dat ging ook niet allemaal in één keer goed, maar hij kan het nu wel. Vind hij squla wel leuk om te doen of 'moet' hij dat? Kleuters leren ook heel veel door gewoon te spelen. Het is wel goed om met verschillende dingen te spelen, of in ieder geval, dat aan te bieden en te stimuleren. Herkennen ze dit gedrag op school ook?
Belangrijkste tip: blijf geduldig en wees begripvol. Fouten zijn vooral ook leermomenten.
MamaE schreef op 12-04-2021 om 18:31:
Klinkt als faalangst inderdaad. Is vrij gebruikelijk om dingen waarvan je denkt dat je het niet kunt dan maar niet te doen. Niet alleen bij kinderen trouwens, ook bij volwassenen. Dat is een patroon dat je moet zien te 'doorbreken'. De eerste les die ik zelf leerde op de eerste dag kleuterschool was 'van proberen kun je leren'. Als je iets nooit probeert dan kun je het ook niet. En als je iets nog nooit gedaan hebt, kun je niet weten dat je het niet kunt. En ook niet verwachten dat je het wel kunt, want voor veel dingen moet je oefenen. Hij heeft ook ooit geleerd om zelfstandig te eten en te drinken, te lopen, te fietsen, te praten. Dat ging ook niet allemaal in één keer goed, maar hij kan het nu wel. Vind hij squla wel leuk om te doen of 'moet' hij dat? Kleuters leren ook heel veel door gewoon te spelen. Het is wel goed om met verschillende dingen te spelen, of in ieder geval, dat aan te bieden en te stimuleren. Herkennen ze dit gedrag op school ook?
Belangrijkste tip: blijf geduldig en wees begripvol. Fouten zijn vooral ook leermomenten.
Bedankt voor je vriendelijke advies ☺️. Hij vind Squla fantastisch en geeft zelf ook aan dat hij het wil spelen maar wel alleen wat hem trekt en dat doen we dan ook.
Marie111 schreef op 12-04-2021 om 18:14:
Hij is faalangstig dus.
Had onze dochter destijds ook wel last van.
Wat wij op een gegeven moment gezegd hebben is dat ze het eerst 10 keer moest proberen en dat ze dan pas mocht zeggen dat ze het niet kon.
Dat heeft wel geholpen. Ze heeft er wel van leren doorzetten. Wellicht iets om uit te proberen?
Wat zegt de juf op school hier trouwens van?
Dankjewel. De school geeft reacties als “dit moet je nu wel kunnen want je bent al 4 jaar”, hij gaat daar ook weg omdat ik merk dat hij niet op z’n plek zit en hij eigenlijk niet echt met plezier naar school gaat terwijl dit in het begin niet het geval was. Ik krijg het idee als moeder dat mijn kind teveel is voor de juffen en hij voelt dat denk ik ook feilloos aan.
Je kind zit nog geen jaar op school en je wilt al gaan switchen. Terwijl hij het aanvankelijk dus wel naar zijn zin had? Is het dan niet beter eerst eens in gesprek te gaan met school? Zo'n overstap is ook best een belasting voor een kind.
Faalangst kan echt al aanwezig zijn in een kind, maar vaak is het toch wel een optelsom van zaken. In plaats van nu te mikken op de les: van veel oefenen kun je beter worden in iets, zou ik mij in dit geval eerst richten op: je doet het prima, ga lekker je gang en wij zijn sowieso tevreden.
Jippox schreef op 12-04-2021 om 19:54:
Je kind zit nog geen jaar op school en je wilt al gaan switchen. Terwijl hij het aanvankelijk dus wel naar zijn zin had? Is het dan niet beter eerst eens in gesprek te gaan met school? Zo'n overstap is ook best een belasting voor een kind.
Faalangst kan echt al aanwezig zijn in een kind, maar vaak is het toch wel een optelsom van zaken. In plaats van nu te mikken op de les: van veel oefenen kun je beter worden in iets, zou ik mij in dit geval eerst richten op: je doet het prima, ga lekker je gang en wij zijn sowieso tevreden.
Er is natuurlijk meer aan de hand. De switch is ook niet over een nachtje ijs gegaan... We hebben een aantal gesprekken gehad met de school n.a.v. ziekte van onze zoon en ook daar hebben ze wat steekjes laten vallen en teveel van hem verwacht en stempels gedrukt op een vierjarige.
Wij zijn als ouders super trots op hem, maar zoals ik al eerder in mijn berichtje aangaf is hem veel overkomen waardoor wij als gezin weer met de beentjes op de grond zijn gezet en juíst onze verwachtingen hebben bijgespijkerd. We zijn tenslotte nog blij dat hij er is en in goede gezondheid verkeert
Mijn verwachtingen liggen niet zo hoog maar omdat ik weinig vergelijkingsmateriaal heb wil ik toch sparren met andere ouders, gewoon zodat ik er ook van kan leren als ouder. Maar het verhaal gaat natuurlijk veel dieper dan dat ik kan opschrijven in zo’n forum.
Wat verwacht school van hem wat in jullie ogen niet realistisch is voor een kind van vier en voor school blijkbaar wel? Want hij gaat in beginsel naar school om dingen te leren dus is het ook niet erg als je iets nog niet kunt. Maar sommige dingen worden op een bepaalde leeftijd/groep als 'voorkennis' of 'vereiste' verondersteld. Bijvoorbeeld dat een kind weet hoe het heet, kan praten, zindelijk is, etc.
Ik zou sowieso het gesprek aangaan met school als hij blijkbaar niet happy is daar op het moment. Dat jullie proberen om een manier te vinden om tot de zomervakantie het voor beide partijen op een zo prettig mogelijke manier te laten verlopen.
MamaE schreef op 12-04-2021 om 21:39:
Wat verwacht school van hem wat in jullie ogen niet realistisch is voor een kind van vier en voor school blijkbaar wel? Want hij gaat in beginsel naar school om dingen te leren dus is het ook niet erg als je iets nog niet kunt. Maar sommige dingen worden op een bepaalde leeftijd/groep als 'voorkennis' of 'vereiste' verondersteld. Bijvoorbeeld dat een kind weet hoe het heet, kan praten, zindelijk is, etc.
Ik zou sowieso het gesprek aangaan met school als hij blijkbaar niet happy is daar op het moment. Dat jullie proberen om een manier te vinden om tot de zomervakantie het voor beide partijen op een zo prettig mogelijke manier te laten verlopen.
Eigenlijk zijn het in onze ogen simpele zaken, een voorbeeld: hij doet er lang over om zichzelf aan en uit te kleden (alles moet perfect) en z’n schoenen aan en uit te doen. Dit is maar een voorbeeld. Ik snap ook dat de juffen hun handen vol hebben en soms het geduld niet kunnen opbrengen...
Hij is zindelijk, ook ‘s nachts. Weet zijn naam en schrijft deze zelfs al en praat goed.
Er volgt nog een gesprek met school en zal de punten ook zeker benoemen, tot de vakantie moet hij gewoon lekker naar school kunnen gaan zonder onder een vergrootglas te liggen.
Twee boekentips: Mijn kind kan het zelf van Marijke Bisschop en Mindset van Carol Dweck
Aankleden en schoenen aan- en uittrekken zijn bij uitstek vaardigheden die je moet oefenen en dan wordt je er vanzelf behendiger in. Dus bijvoorbeeld thuis zelf laten aan- en uitkleden. Niet met de timer, maar gewoon als onderdeel van de routine. Ik heb als uitgangspunt dat mijn dochter alles wat ze al zelf kan ook zelf doet. Maar goed, dat een kind van vier dat nog niet supersnel kan vind ik niet schokkend. Wat is lang? Wat is te lang?
MamaE schreef op 12-04-2021 om 22:39:
Aankleden en schoenen aan- en uittrekken zijn bij uitstek vaardigheden die je moet oefenen en dan wordt je er vanzelf behendiger in. Dus bijvoorbeeld thuis zelf laten aan- en uitkleden. Niet met de timer, maar gewoon als onderdeel van de routine. Ik heb als uitgangspunt dat mijn dochter alles wat ze al zelf kan ook zelf doet. Maar goed, dat een kind van vier dat nog niet supersnel kan vind ik niet schokkend. Wat is lang? Wat is te lang?
Bedankt voor de tip, soms doe ik nog te veel voor hem denk ik. Hij is vooral een perfectionist die snel afgeleid is dus alles duurt langer. De juf heeft het woord ADHD al in de mond genomen en eigenlijk zou me dat niet eens verbazen maar hij is nog niet eens 5 jaar, hoeveel mag ik in godsnaam van hem verwachten als ouder?
Mijn ouders deden me vroeger echt werkelijk alles voor en ik was echt een aartslui kind dat het allemaal wel makkelijk vond om alles voorgedaan te krijgen. Als iets niet meteen lukte, werd het overgenomen; 'laat maar, ik doe het wel'. Ik heb dat zelf radicaal anders gedaan. Hoor ook vaak dat mijn dochter erg zelfstandig en zelfredzaam is. Ouders vinden het vaak makkelijker om dingen zelf te doen omdat het dan sneller gaat. Maar als een kind niet oefent met zelf dingen doen, wordt het er ook niet beter in. Ik zie bijvoorbeeld op de zwemles van mijn dochter dat veel ouders hun kind helemaal afdrogen en aankleden. Ik laat mijn dochter dat zelf doen en geef hier en daar een aanwijzing. Het enige wat ze nog niet zelf kan is haren fatsoenlijk kammen en staarten/vlechten maken. Maar ouders hebben vaak haast, moeten nog van alles, vinden het maar warm en benauwd in zo'n zwembad. Ik snap het, maar voor de ontwikkeling en het zelfvertrouwen van een kind is het beter om zelf succeservaringen op te doen en te merken dat het ergens beter/sneller in wordt. Zie ook de boekentips van Skik.
Daarnaast: het hoeft niet perfect te zitten. Dat mag een kind ook best leren. Dat betekent niet dat de trui binnenstebuiten moet zitten of de schoenen aan de verkeerde voet maar een kraagje dat verkeerd gevouwen zit is echt geen wereldramp.
Ik vind het erg vroeg om nu al over dingen als ADHD te praten. De concentratieboog van kleuters is kort. Concentratie is wel iets dat je kunt trainen. Dus is je zoon bezig met bijvoorbeeld zijn schoenen aantrekken en raakt hij afgeleid, dan kun je hem er op wijzen 'je was met je schoenen bezig, maak dat eerst even af'. Het helpt ook om voldoende tijd te nemen voor taken. Als ik stress heb en nog zes dingen moet en alles tegelijk ga doen, gaat het bij mij ook mis of ik vergeet de helft/doe het maar half.
