Gevoel erkennen versus selffulfilling prophecy
Mijn zoon van 8 heeft regelmatig het gevoel dat hij buitengesloten wordt door andere kinderen. Hij reageert daar heel heftig op; erg verdrietig, zich terugtrekken en soms ook vervelend gedrag richting andere kinderen. Naar mijn idee, voor zover ik de situatie kan inschatten, is er eigenlijk niet zoveel aan de hand en tilt hij er veel te zwaar aan.
Ik wil hem hier graag bij helpen maar vind het lastig omdat ik ook zijn gevoel wil erkennen. Dat conflicteert in mijn beleving met het "kleiner maken" van de situatie/het buitensluiten.
Wie heeft er tips hoe ik hierop kan reageren?
ach, toch rot dat hij zich zo voelt. Wat zou je hem gunnen?
Lexus schreef op 28-06-2023 om 18:32:
ach, toch rot dat hij zich zo voelt. Wat zou je hem gunnen?
Dat hij de situatie beter op waarde kan schatten en zich dus niet zo erg buitengesloten voelt als dat niet echt aan de hand is.
Met een rollenspel oefenen? Je erkent dan wel dat hij er last van heeft maar je oefent met hem een ander reactie repertoire. Jij kunt op andere manieren reageren als bv zogenaamd vriendje als hij op verschillende manieren iets zegt of ander gedrag laat zien. Snap je wat ik bedoel?
MijnNaamIsHaas73 schreef op 28-06-2023 om 19:02:
[..]
Dat hij de situatie beter op waarde kan schatten en zich dus niet zo erg buitengesloten voelt als dat niet echt aan de hand is.
En herken jij daar iets van wat voor jou ook op zou gaan? Zo ja: geef dat aan jezelf, dan leert hij het van jou. Zo nee: ook al valt het mee, hij heeft dat idee en dus ergens pijn van dat hij het niet waard is. Geduld houden voor het verhaal en intussen richting zijn kracht coachen.
Anonima123 schreef op 28-06-2023 om 19:07:
Met een rollenspel oefenen? Je erkent dan wel dat hij er last van heeft maar je oefent met hem een ander reactie repertoire. Jij kunt op andere manieren reageren als bv zogenaamd vriendje als hij op verschillende manieren iets zegt of ander gedrag laat zien. Snap je wat ik bedoel?
Ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt, maar het gaat me niet zozeer om zijn reactie (dat is ook iets om aan te werken uiteraard), maar het op waarde schatten van de situatie. Het lijkt alsof hij dat niet goed kan specifiek mbt buitensluiten omdat hij daar op gefocust is of overgevoelig voor is.
Lexus schreef op 28-06-2023 om 19:18:
[..]
En herken jij daar iets van wat voor jou ook op zou gaan? Zo ja: geef dat aan jezelf, dan leert hij het van jou. Zo nee: ook al valt het mee, hij heeft dat idee en dus ergens pijn van dat hij het niet waard is. Geduld houden voor het verhaal en intussen richting zijn kracht coachen.
Ik herken dat zelf niet. Maar dat andere is inderdaad de kern, hij heeft er pijn en last van. Dat hij het niet waard is, is een mooie. Ik probeer hem zelfvertrouwen te geven door positieve dingen te benoemen en ook de situatie wat meer uit te rafelen om helderer te krijgen of het nou echt buitensluiten was of dat hij het verkeerd beoordeelde. Maar daar zit dus m'n vraag, als ik erop stuur dat hij of ik concludeer dat hij het verkeerd inschatte dan geef ik geen erkenning aan zijn gevoel. Geduld houden voor het verhaal lukt me wel, want hij is dan zo verdrietig. Maar hoe doe je dat, richting zijn kracht coachen?
Kan hij concrete aanwijzingen geven voor dat buiten sluiten of blijft het bij: mam, ik heb het gevoel dat ..., mam ik denk dat ....
Komt er nooit iemand uit zijn klas bij jullie spelen of wordt hij nooit gevraagd ergens te gaan, op een verjaardagsfeestje, ....
MijnNaamIsHaas73 schreef op 28-06-2023 om 19:29:
[..]
Ik herken dat zelf niet. Maar dat andere is inderdaad de kern, hij heeft er pijn en last van. Dat hij het niet waard is, is een mooie. Ik probeer hem zelfvertrouwen te geven door positieve dingen te benoemen en ook de situatie wat meer uit te rafelen om helderer te krijgen of het nou echt buitensluiten was of dat hij het verkeerd beoordeelde. Maar daar zit dus m'n vraag, als ik erop stuur dat hij of ik concludeer dat hij het verkeerd inschatte dan geef ik geen erkenning aan zijn gevoel. Geduld houden voor het verhaal lukt me wel, want hij is dan zo verdrietig. Maar hoe doe je dat, richting zijn kracht coachen?
Maar je kan toch zijn gevoel erkennen en de situatie uitrafelen? Dus dat je zegt dat je het naar vindt dat hij zich buitengesloten voelt en dat jullie nu samen gaan bedenken of dat ook zo (bedoeld) was. Door samen met hem de situaties te beoordelen leert hij misschien ook, dat iets anders kan overkomen als dat iemand bedoeld heeft.
letterkoekje schreef op 28-06-2023 om 19:33:
Kan hij concrete aanwijzingen geven voor dat buiten sluiten of blijft het bij: mam, ik heb het gevoel dat ..., mam ik denk dat ....
Komt er nooit iemand uit zijn klas bij jullie spelen of wordt hij nooit gevraagd ergens te gaan, op een verjaardagsfeestje, ....
Ja als ik doorvraag wel, dan wordt het concreter
Hij wordt regelmatig voor feestjes gevraagd en ook veel speelafspraakjes. Het is zeker niet structureel
Schemerlampje schreef op 28-06-2023 om 19:51:
[..]
Maar je kan toch zijn gevoel erkennen en de situatie uitrafelen? Dus dat je zegt dat je het naar vindt dat hij zich buitengesloten voelt en dat jullie nu samen gaan bedenken of dat ook zo (bedoeld) was. Door samen met hem de situaties te beoordelen leert hij misschien ook, dat iets anders kan overkomen als dat iemand bedoeld heeft.
Ja dat is ook wel zo. Als je het zo opschrijft is het eigenlijk niet conflicterende. En dat is ook wel wat ik probeer te doen
Ah ok. Dan snap ik niet goed wat je bedoelde met selffulfilling prophecy. Ik dacht doordat hij zich buitengesloten voelt gedraagt hij zich op een bepaalde manier waardoor hij juist buitengesloten wordt. Als dat het niet is zou ik het inderdaad klein houden. Vervelend dat je dat zo ervaart en dan verder kijken....
Schemerlampje schreef op 28-06-2023 om 19:51:
[..]
Maar je kan toch zijn gevoel erkennen en de situatie uitrafelen? Dus dat je zegt dat je het naar vindt dat hij zich buitengesloten voelt en dat jullie nu samen gaan bedenken of dat ook zo (bedoeld) was. Door samen met hem de situaties te beoordelen leert hij misschien ook, dat iets anders kan overkomen als dat iemand bedoeld heeft.
Ja, dit is volgens mij echt een heel goed advies. Zo probeer ik gesprekken op m’n werk met pubers die bijvoorbeeld zich gepest voelen, ook in te steken. Eerst ruimte bieden voor emotie, dan samen kijken waar het nare gevoel vandaan komt en dan bedenken hoe het op te lossen is. Soms vraagt het echt om een stevig gesprek met pesters (want, aanwijsbaar vervelend), maar veel vaker gaat het om aanpakken van gevoelens als ‘ze willen me niet..’ etc. Als dit zich vaker voordoet, verwijzen we trouwens vaak door naar een fijne kinder- of jongerencoach. Die kunnen dit vaak net iets beter dan wij als betrokken docenten 
Ik zou onderscheid maken tussen zijn waarneming (wat zie je), zijn gedachtes (wat denk je) en zijn gevoelens (wat voel je). Hij springt bij de waarneming meteen naar zijn gedachtes en gevoel.
Misschien kun je proberen om eens stil te blijven staan bij de waarneming. Wat zie je nou eigenlijk? Wat doen die kinderen? Daarna kun je NIVEA toepassen. Niet Invullen Voor Een Ander. Hij denkt dat hij weet waarom die kinderen zo doen, maar dat hoeft niet zo te zijn. Hij vult dat zelf in. Je zou met hem kunnen bedenken wat hij in zo’n situatie kan doen. Er zullen altijd groepjes zijn die bijv aan het praten of spelen zijn als hij eraan komt. Dat is niet persoonlijk. Wat kun je dan doen? Hoe ga je meedoen? Wat kan hij zeggen? En dat oefenen.
Dit is niet in conflict met het erkennen van zijn gevoel. Stel hij komt huilend bij jou, dan kun je zeggen ‘Ik zie dat je verdrietig bent.’ Dat is erkennen van zijn gevoel. Je hoeft niet heel lang in te gaan op negatieve gedachtes. (Ik ben het niet waard is een gedachte.) Je kunt dan gewoon zeggen ‘Zullen we samen kijken hoe je mee kunt doen?’ En hem daarmee helpen. Met heel lang stil staan bij negatieve gedachtes help je hem niet. Ook daar werkt waarneming goed. Ik zie dat je je zus of zo voelt. En het daarbij laten. En geef hem een knuffel. Wat je aandacht geeft groeit. Focus op het positieve.
Terwijl ik je las, vroeg ik mij af wat ik zelf zou zeggen in zo’n geval. Iets in de trant van: wat vervelend voor jou, ik maak dat ook wel eens mee, pappa (en x, y, z ook) ook, zullen we samen kijken wat je in zo’n geval kan doen én wat dan bij jou past?
