Fantasiespel

2 heel verschillende kinderen

Mijn dochter (nu 2e middelbaar) was altijd enorm fantasievol. Rond haar tweede verjaardag pakte ze al van die witte babydoeken met ruitpatroon (hoe heten die ook alweer? o ja: hydrofiele luiers), aan haar oor: 'hallo?'> het was een telefoon geworden. Haar houten muis was jarig, alles om haar heen was speelveld. Tekening vol fantasie, boeken die tot leven kwamen. Verhalen die ze veranderde. Prachtige duplobouwsels.
Echt heerlijk om naar te kijken (en om soms mee te doen).
Ze houdt nu nog van verhalen schrijven en sinds kort gelukkig ook weer van tekenen. En van minecraft op de computer.

Mijn zoon (groep 8) vrijwel niet. Zo weinig fantasie/fantasiespel dat ik wel eens bang was dat hij een autistische stoornis zou hebben (ook al zo -alleen- gericht op techniek/voertuigen, zo beperkt geïnteresseerd). Een enkel persoon in mijn omgeving hintte daar ook wel eens naar.
Zijn tekeningen (hij houdt erg van tekenen): met liniaal (aarrggh!), en het wordt het dashboard van een vliegtuig of een trein. Als we heel, heel erg zeuren zie je soms nog de hand van een piloot, of een boom in de verte (schets van een boom).
Ik hou zelf van kunst en van tekenen, en kan erg van de fantasie van kinderen/kindertekeningen houden maar dat kan ik bij mijn zoon vergeten. Gelukkig lijkt hij verder nauwelijks autistisch, steeds minder eigenlijk. Hij kan zich goed in anderen inleven en krijgt gelukkig ook een wat minder nauwe interesse, iets breder toch wel. Houdt van knuffelen, van muziek, is wel een beetje een kleine nerd. (Even een disclaimer: ik weet wel wat van autistische stoornissen en bedoel niet dat je dan altijd een beperkte interesse zou hebben of niet van knuffelen zou houden).
Ik vraag het wel eens aan hem: probeer je dit eens in te leven. Verzin dit eens, maar dan heel gek, in het paars (ik zeg nu maar even wat). Maar hij haat het. Hij wil niets neps. Ook in boeken maar heel beperkt. Het heeft het liefst een informatieboek of anders een verhaal dat net echt lijkt. Niet de future-fantasy die dochter leest dus.

Ze houden trouwens wel van elkaar, zoon en dochter.

Niemand?

Het leek me juist een gezellig ervaringsuitwisselingsdraadje over ontwikkeling van kinderen. Ik heb trouwens nooit iets aparts gezien aan het spelen van mijn kinderen, beide kunnen heel goed zelfstandig spelen, maar blijkbaar op een andere manier dan andere kinderen (tenminste, als ik de deskundige mag geloven).

Doen alsof

Zoiets als met die hydrofiele luier heeft mijn dochter nog nooit gedaan. Wel doen alsof de knuffeldieren echt zijn, of dat de playmobieldieren echt waren. En hele verhalen in haar hoofd, dat wel. Maar een lepel is nog nooit iets anders geworden. Dus helaas geen mooie verhalen van mij.
Sanne

een autistische

Jongen die ik ken doet dat juist heel veel, maar moet het wel steeds benoemen. Hij noemt het dan constant :"dit is mijn net alsof tent, met mijn net alsof kind en mijn net alsof....."
Best wel grappig trouwens.

hier wel

2 fantasievolle kinderen van nu bijna 5 en 7.5. Beetje op dezelfde manier als Egel het beschrijft over oudste. Hier bijvoorbeeld een bezem die in een stokpaardje verandert, stoelen in een trein of bus of een boot en ze zijn al in veel 'werelden' geweest. Hele verhalen ook bij lego-duplo-playmobil enz.

Sneeuwitje

Pubermoeder

Pubermoeder: hebben jouw kinderen met poppetjes gepraat? Dus playmobielpoppetjes bijv tegen elkaar laten praten? Of knuffels? Of poppen? Dat heeft mijn oudste dus nooit gedaan en ik was helemaal verrast toen ik voor het eerst de stem van jongste hoorde bij het spelen met duplo of iets dergelijks.

Fantasiespel zoals met een hydrofielluier als telefoon herken ik ook niet hoor. Jongste heeft veel meer fantasie dan oudste en misschien ben ik het vergeten maar zo was het volgens mij niet.

Hebben ze ook nooit gedaan alsof hun fiets een paard was bijvoorbeeld? Of een auto?

hier niet

Niet bij oudste, geen poppetjes tegen elkaar laten praten, ze veranderde nooit in een dier, echte voorwerpen stelden nooit iets anders voor, geen rollenspel. Eigenlijk hield ze gewoon bijna helemaal niet van spelen.

Jongste heeft wel rollenspellen gespeeld, ook met poppetjes tegen elkaar gepraat, maar is ook nooit zover gegaan dat ze een hele dag dier is geweest. Gelukkig.

verschil tussen de kinderen

De jongste heeft beduidend meer fantasiespel dan de oudste (hij fantaseert zich een slag in de rondte) maar ook de oudste fantaseert nog steeds wel. Oudste fantaseert vooral dat stokken een zwaard zijn, speelt scenes uit films na e.d. Toen hij klein was was hij meer aan het 'koken' met wat er voorhanden was, en hij bouwde zelf voertuigen om tot andere voertuigen (een kiepauto werd een ijscokar, bijvoorbeeld); eigenlijk altijd speelgoed wat er voor bedoeld is combineren met volledige fantasie, zeg maar. En het duurde bij de oudste vrij lang voordat hij figuratief ging tekenen/kleien/bouwen/strijkkralen, die heeft lang een voorkeur gehad voor abstract werken. Hij maakte wel heel mooie dingen (zeker voor een peuter), soort mandala's van blokjes of getekend, en met klei ook altijd iets met vormen. Ook legpuzzels maakte hij niet voor het plaatje, maar om het symmetrisch aanleggen van de stukjes. Wel bijzonder eigenlijk. De jongste maakt met het zelfde materiaal altijd iets wat iets voorstelt en nu hij 6 is doet hij af en toe iets met symmetrie ofzo.

En houden jouw kinderen wel van verhalen (voor)lezen, poppenkast of films kijken? Mijn oudste was als peuter/kleuter niet erg geboeid door verhaaltjes voorlezen en tv kijken deed hij ook helemaal niet. Informatieve boeken vond hij wel altijd leuk (plaatjesboeken, klokkijkboek, bosatlas etc.) Interesse in voorlezen kwam pas toen de jongste daar oud genoeg voor was en die wel verhaaltjes en films vrat.

verschillend

Mijn oudste (heeft adhd en pddnos) heeft nooit fantasie gehad, hij kon ook nooit lekker spelen. Dat heeft hij een paar jaar geleden pas ontdekt, toen hij een jaar of 12 was. Toen kreeg hij wat grondverzetmachines (Bruder), omdat hij die heel gaaf vindt. Ineens kan hij uren in de tuin spelen met die dingen! Geluiden maakt hij, noem maar op. Heerlijk!
De anderen hadden juist altijd veel fantasie, hoewel jongste het het bontst maakte. Hij had ook fantasie-vriendjes...
Hij had op zijn 3e een speelgoedcaravan. Dat was het huis van 'baby boe, papa en mama boe' (spookjes dus). We konden ze natuurlijk niet zien en dat veroorzaakte wel eens hilarische taferelen. Iemand die de caravan op de grond omstootte, kreeg een uitbrander, want nu was babyboe gevallen! Ook had hij een vriendje 'koeka'. Geen idee wat voor iets dat was, maar dat was een ondeugd. Telkens als kind iets had gedaan wat niet mocht, was het omdat Koeka had gezegd dat het moest. Op een gegeven moment werd het zo vervelend (toen was hij 4), dat ik Koeka het huis uit gezet heb. Met een hele preek dat hij kind zo vervelend liet doen en dat kind zo helemaal niet was, of hij daarmee wilde ophouden.
Toen Koeka dat dus niet deed, heb ik hem weggestuurd. Dat vond kind niet zo heel leuk maar ook niet heel erg. Hij vond ook wel dat hij liever was zonder

Dus ja, hier was mijn kind met stoornis de uitzondering. De andere 3 hebben wel heerlijk veel fantasie gebruikt in hun spel.

Nooit opgemerkt

Mijn kinderen konden al heel vroeg lang zelfstandig spelen en waren altijd heerlijk bezig, dus ik heb echt nooit opgemerkt dat ze misschien anders speelden dan andere kinderen. De oudste is ook best creatief. Ze heeft uren doorgebracht met snippertjes knippen en gekleurde bergjes van snippers maken. Ze speelde ook heel graag met Playmobil en zette dan de poppetjes heel mooi neer, of maakte een hele Playmobilcamping met dierentuin van Schleich diertjes. Maar ze ging er dus niet mee spelen spelen in de zin van een verhaaltje maken en die poppetjes laten praten. Praten tegen haar knuffelbeesten deed ze dan weer wel, maar die beesten praatten niet tegen elkaar
De jongste heeft volgens mij wel eens een verhaaltje nagespeeld met Playmobil, maar ook niet heel veel. Zij is altijd vooral bezig geweest met kleine verbouwingen, zoals bijvoorbeeld die hut. Ik heb het idee dat zij veel minder fantasie heeft en een stuk minder creatief is dan haar zus, want bijvoorbeeld verhalen die ze schrijft hebben altijd verband met een gebeurtenis in het recente verleden. Haar zus heeft juist altijd hele boekwerken, kranten, werkstukken gemaakt over wat haar op dat moment interesseerde, maar ook wel fantasyverhalen geschreven.
Ik moest wel lachen om de vraag van Barvaux, 'hebben ze nog nooit gedaan alsof hun fiets een paard was?'. Ik denk dat ze dat heel erg gek zouden vinden, en ook andere kinderen vreemd vinden die dat wel doen. Ze hebben overigens wel een stokpaardje gehad en daarop paardje gereden, dus het is ook weer niet zo erg dat ze alleen maar met het 'echte willen'. Net als dat ik wel kopjes virtuele thee uit het kleuterkeukentje heb gedronken met ze.

die van mij ook heel verschillend!

mijn jongste kind is bezig met het gymnasium en is heel fantasierijk, leest enorm veel(2 boeken per maand, is dit normaal??), koopt van zijn eigen geld ijzeren zwaarden en maliënkolders gaat dan tegen een dikke boom aan hakken! erg slim kind( gymnasium klas 1, klas overgeslagen 11 jaar oud). wil culturele antropologie of geschiedenis studeren. wel veel vrienden trouwens.
mijn oudste (18 jaar) studeert rechten(net zoals ik gedaan heb), en heeft gymnasium gedaan(net zoals ik) en heeft ook een klas overgeslagen, hield erg van tekenen tot zijn 14de toen was dat niet "cool" meer. nu zit hij op zijn telefoon en fitnest hij. hij heeft heel veel vrienden en een mooie vriendin.
beide luisteren ze heel, heel veel muziek en zijn ze erg toegewijd aan hun sporten(allebij MMA en voetbal) ze zijn fysiek nogal sterk, maar hebben allebij geen aggresief karakter. ze hebben allebij veel moeite met bèta vakken, vooral de jongste.

2 boeken per maand

Nee dat is niet veel, ik las als puber minstens een boek per dag..

Haha Four

Dat was voordat ze moderne media hadden, toen moest je wel.

alleen maar fantasiespel

Hier wordt zelden iets concreets gedaan. Beide kinderen houden ook niet zo van spelletjes. En als we een spelletje spelen, dan zitten ze er binnen de kortste keren van alles bij te verzinnen. Als ik bijvoorbeeld in de auto voorstel om zo'n dierenslinger de maken, (slang, giraffe, ezel, luipaard, dromedaris etc.) krijg ik binnen de kortste keren de vraag "mogen het ook mythologische wezens zijn?". Of als we Yahtzee spelen, overtreffen ze elkaar in het verzinnen van magische handelingen om de dobbelstenen te beïnvloeden.

Terwijl vriendjes van mijn peuter al bouwden met duplo, gebruikte hij de blokjes als telefoon, of als koekje, of verrekijker.
Als oudste en jongste (toen 5 en 2) samen Buurman en Buurman hadden gekeken, werden er meteen machines nagebouwd, wat er voor een buitenstaander gewoon uitzag als een onlogisch gegroepeerde hoop speelgoed.

De playmobilpoppetjes renden hier gewoon over de leuning van de bank, en klommen via de tafelpoot omhoog. Nooit Playmobilhuizen gekocht.

Met Lego werd hier altijd eerst volgens de gebruiksaanwijzing gebouwd, maar dan werden pas de echte kunstwerken gemaakt. Ruimteschepen, monsters, machines, alles met blokjes van van alles, het maakte meteen niet meer uit wat het oorspronkelijk was geweest. Oudste heeft ook een band gemaakt, met drumstel en gitaar van onderdelen van auto's en vliegtuigjes.

Mijn oudste is bijna twaalf en nu wel heel concreet met muziek bezig, maar ook dat bestaat voor een groot deel uit fantasie. Hij heeft het over "mijn band", maar andere bandleden dan hij zijn er nog niet.

Groeten, Maw.

Best wel veel

Mijn zoon heeft een enorme fantasie. De bank met een laken en een paar stoelen was het ene moment een fort in de middeleeuwen, dan weer een oase in de woestijn, een hut in de bergen, een piratenschip... Hij speelde altijd heel graag rolllenspelen. Als hij op Tv wat had gezien dan moest het nagespeeld worden bijvoorbeeld. En dan niet precies maar in een betere en andere versie (die vaak uiteindelijk niks op het origineel leek). Ook bij de lego en playmobil was er altijd een verhaal. Mijn andere zoon heeft daar veel minder mee. Die is veel concreter. Die kon echt af en toe heel verbaasd naar zijn broer kijken en zeggen ja, maar dat is niet echt of zo is het toch helemaal niet. Toneelspelen vond en vind hij wel leuk. Dat is natuurlijk ook anders want dan is het heel duidelijk dat het niet echt is en dat je doet alsof en bovendien heb je dan een script. Meedoen in de toneelstukjes van broer vond hij dus prima behalve als broer vervolgens ging improviseren en het stuk opeens over iets heel anders ging. Hij kwam ook minder vlug aan fantasie spelen toe overigens want waar zijn broer vlug een laken over de bank legt en dan is het een fort is hij de hele middag bezig om dat fort zo echt mogelijk te laten lijken want alles moet kloppen tot in de kleinste details. En dat lukt natuurlijk niet. Die tegenstelling is best sterk. Maar die twee zijn in bijna elk opzicht elkaars tegenpolen wat heel fascinerend is.

De tweeling speelt heel veel met playmobil/lego en ze bedenken er dan ook hele verhalen bij. Alle poppetjes hebben een naam en een achtergrond en een levensverhaal. Sommige poppetjes hebben meerdere verhalen want die moeten in meerdere tijdperken en soorten verhalen meespelen. Of hun rol wordt aangepast. Dan moet er opeens een eiland gebouwd worden van de lego en dan stranden de poppetjes op het eiland en moeten zich daar zien te redden en zo. Die twee bouwen ook graag hutten en dan spelen ze hele verhalen rondom. Vaak werken ze in de jungle en moeten stropers stoppen om de dieren te vermoorden of ze leven opeens in de prehistorie en vinden het vuur en het wiel uit of ze gaan op zoek naar goud in het wilde westen. Ze worden ook enorm beïnvloed door wat ze op tv zien en lezen. Dan willen ze dat graag naspelen. Zij lijken dus erg op mijn oudste zoon. Hoewel zoon meer fantasie heeft, die verzon er altijd van alles bij waardoor het spel aan het einde iets heel anders was dan aan het begin. Bovendien heeft en had hij minder concentratie vermogen waardoor hij het minder lang kon volhouden. De tweeling is vrij ernstig in hun spel. Ze blijven in karakter zeg maar. Bovendien houden ze het ook veel langer vol. Ze spelen vaak dagen of weken achter elkaar hetzelfde spel tot ze er genoeg van hebben. Hun spellen zijn ook realistischer. Als ze een kasteel bouwen van de lego en het geheel speelt zich af in de middeleeuwen komt er niet opeens een helikopter langs. Bij oudste zoon wel weer.

Twee boeken per maand

Twee boeken per maand vind ik ook niet veel. Dat leest mijn zoon die geen lezer is zo'n beetje. De echter lezers hier in huis lezen meerdere boeken per week.